Nagrywa taśmy „Jauza”: Historia, cechy, opis modeli

Nagrywa taśmy „Yauza-5”, „Jauza 206”, „Yauza-6” w jednym czasie były jednym z najlepszych w Związku Radzieckim. Zaczęli być wyprodukowani ponad 55 lat temu, pozostawiając przyjemne wspomnienia nie w jednym pokoleniu miłośników muzyki. Jakie cechy i funkcje była taka technika? Jakie różnice istnieją opisy różnych modeli „Jauza”? Rozumiemy to.

Historia

1958 był punktem orientacyjnym, zaczął w pełni pracować GOST 8088-56, który wprowadził ogólne cechy modeli technik produkowanych przez różne przedsiębiorstwa. Standard ogólny zmniejszył się do jednego mianownika, wszystkie nagrywanie audio gospodarstwa domowego. Następnie na rynku nie zaczęły pojawiać się wiele modeli, ich jakość wyraźnie poprawiła się. Ważne jest, aby szybkość przewijania taśmy stała się taka sama. Pierwszy rejestrator taśmy stereo „Yauza-10” w serii została uruchomiona w 1961 roku. W tym modelu były dwie prędkości – 19.06 i 9,54 cm / s i pasma częstotliwości wynosiły 42-15100 i 62-10000 Hz.

Osobliwości

Cewka nagrywarki taśmy i Bobby nie mają podstawowych różnic, mają inny układ filmu magnetycznego, ale schemat pracy był podobny. W magnetofonie kasety taśma jest w pojemniku, możesz usunąć kasetę w dowolnym wygodnym momencie. Nagrywanie taśmy kasety były kompaktowe, ważone trochę, jakość dźwięku była na wysokim poziomie. „Trwali” te urządzenia do połowy lat 90. z ubiegłego wieku, pozostawiając dobrą pamięć od siebie jednocześnie kilka pokoleń miłośników muzyki.

Modele Bobble mogą najczęściej spotykać się w Studios, taśma magnetyczna jest w stanie przekazać najmniejsze niuanse impulsów dźwiękowych. Agregaty studie mogą pracować z dużą prędkością i przenieść najwyższą jakość dźwięku. Obecnie ta technika ponownie zaczęła być używana w firmach nagrywających. W magnetofonie na taśmie cewki może być maksymalnie trzy prędkości, najczęściej była używana w życiu codziennym.

Film w nagrywarce taśmy cewki jest ograniczona od dwóch stron.

Sprawdź modele

Rejestrator taśmy „Yauza-5” zaczął być produkowany w 1960 roku, miał dwupełniający. Dała okazję do nagrań z mikrofonu i odbiornika. Przejście do różnych ścieżek zostało zrealizowane przez przegrupowanie cewek. Każda cewka miała 250 metrów filmu, wystarczyło na 23 i 46 minut dźwięku. Film sowiecka nie była lepsza jakość, wolała korzystać z produktów marek „BASF” lub „AGFA”. Zestaw sprzedaży obejmował:

• 2 mikrofony (MD-42 lub MD-48);
• 3 cewki z ferrimagnetyczną wstążką;
• 2 bezpiecznik;
• pasek do mocowania;
• przewód łączący.

Produkt składał się z trzech bloków.

1. Wzmacniacz.
2. Urządzenie do stymulowania.
3. Rama.
4. Rejestrator taśmy miał dwa głośniki.
5. Częstotliwości rezonansów były 100 i 140 Hz.
6. Wymiary urządzenia 386 x 376 x 216 mm. Waga 11,9 kg.

Lampa magnetofonowa „Jauza-6” zaczął być wykonany w 1968 roku w Moskwie i natychmiast zwrócił na użytkowników. Model odniósł sukces, wielokrotnie ulepszony przez 15 lat. Było kilka modyfikacji, które nie różniły się zza nawzajem.

Model ten został rozpoznany przez użytkowników i specjalistów jednego z najbardziej udanych. Cieszyła się zasłużoną popularnością i była w deficycie sieci handlowej. Jeśli porównujesz „Jazuz-6” z analogami firm „Grundig” lub „Panasonic”, wtedy model nie stanowił sposobu specyfikacji technicznych. Sygnał audio można nagrywać na dwóch drgorach z odbiornika i mikrofonu. W urządzeniu były dwie prędkości.

1. Parametry 377 x 322 x 179 mm.
2. Waga 12,1 kg.

Mechanizm wstążki został pobrany z „Jauza-5”, wyróżniono niezawodność i odporność na. Model był przenośny, była szufladą jak przypadek, przykrywa się. Model miał dwie dynamikę 1GD-18. W zestawie znajdował się mikrofon, sznur, dwie cewki z filmem. Wrażliwość i opór wejściowy:

• Mikrofon – 3,1 mV (0,5 MΩ);
• Odbiornik 25,2 MV (37,1 COM);
• Sieter 252 MV (0,5 MΩ).

Zakres częstotliwości roboczych:

1. Prędkość 9,54 cm / s 42-15000 Hz;
2. Prędkość 4,77 cm / s 64-7500 Hz.

Poziom hałasu dla pierwszej prędkości nie przekroczył 42 dB, dla drugiej prędkości, liczba ta zmienia się około 45 dB MARK. Odpowiadało to poziomowi światowych standardów, zostało ocenione przez użytkowników do najwyższej kategorii. Jednocześnie poziom deformacji nieliniowych nie przekroczył 6%. Współczynnik detonacyjny był dość dopuszczalny 0,31 – 0,42%, co odpowiada poziomowi normalnych standardów. Moc była dostarczana z prądu 50 Hz, napięcie może wynosić od 127 do 220 woltów. Moc od sieci 80 W.

Urządzenie wyróżniono niezawodnością w pracy i potrzebnej tylko w naprawach prewencyjnych.

Rejestrator taśmy Coil „Yauza-206” została wyprodukowana od 1971 r., To był zmodernizowany model drugiej klasy „Yauza-206”. Po wprowadzeniu GOST 12392-71 został wprowadzony przejście do nowej taśmy „10”, poprawiono regulujące urządzenia nagrania i odtwarzania. Jakość dźwięku i inne ważne cechy po tym, jak takie modyfikacje znacznie się poprawiły.

Pojawił się licznik wstążki, liczba utworów była 2 sztuki.

1. Prędkość 9,54 i 4,77 cm / s.
2. Poziom detonowania 9,54 cm / s ± 0,4%, 4,77 cm / s ± 0,5%.
3. Zakres częstotliwości z prędkością 9,54 cm / s – 6.12600 Hz, 4,77 cm / s 63 … 6310 Hz.
4. Próg zniekształceń nieliniowych na LV 6%,
5. Moc odtwarzania 2.1 W.

Bass i wysokie częstotliwości były równie dobrze utrzymane, szczególnie dobry dźwięk był. Na przykład, kompozycje różowej grupy Floyd brzmiały prawie idealnie doskonale. Jak widać, w Związku Radzieckim wytworzono wysokiej jakości magnetorzy, w ich cechach, które nie były gorsze od zagranicznych analogów. Tradycyjnie radziecki sprzęt audio miało znaczącą wadę pod względem projektowania i projektowania.

Po wielu dziesięcioleciach możliwe jest stwierdzenie: ZSRR był jednym z krajów zaawansowanych do produkcji wysokiej jakości dźwięku gospodarstwa domowego.

Przegląd wideo rejestratora taśmy „Jauza 221” Możesz zobaczyć poniżej.