Szybkie uruchamianie systemu Windows. Marzenie milionów użytkowników, ból głowy dla programistów Microsoftu i kopalnia złota dla tweakerów. Co tak naprawdę wpływa na ładowanie systemu operacyjnego i czy można go przyspieszyć? Nasi eksperci zrozumieli zagadnienie i są gotowi podzielić się swoją opinią.
Konfiguracja szybkiego uruchamiania
Otwórz menu sterowania przyciskiem startowym za pomocą skrótu klawiaturowego Win + X. Wybierz element „Zarządzanie energią” zaznaczony na rysunku ekranu.
W otwartym oknie przewiń w dół przez wszystkie pozycje, aż dojdziesz do karty ustawień powiązanych. Kliknij na hiperłącze zaznaczone na zrzucie ekranu.
Otwiera stare menu zarządzania energią, używane we wcześniejszych wersjach systemu Windows. Na pasku bocznym znajduje się opcja kontrolowania działania przycisków zasilania.
Sprawdź pole szybkiego uruchamiania, aby upewnić się, że jest zaznaczone. Może nie być obecny, jeśli tryb hibernacji był wcześniej wyłączony na komputerze. Następnie kliknij hiperłącze oznaczone „2”, aby aktywować zarządzanie z prawami administracyjnymi.
Gdy przyciski radiowe w opcjach staną się dostępne do zmiany, sprawdź opcję szybkiego startu. Kliknij przycisk Zapisz.
Efekt włączenia QuickStartu jest widoczny dopiero po jego całkowitym wyłączeniu. Jeśli po prostu uruchomisz ponownie komputer, nie pojawi się on.
Wyczyść partycję startową
Ponownie otwórz menu Start. Uruchomienie Menedżera zadań.
W Windows 10 domyślnie wygląda to tak, jak na zrzucie ekranu. Puste okno, w którym nie są wyświetlane żadne przydatne informacje. Kliknij na zaznaczoną strzałkę, aby przełączyć menedżera zadań do widoku szczegółowego.
Mamy tu do dyspozycji siedem zakładek. Wybierz środkowy program o nazwie „Autoload”. W tej sekcji wymieniono wszystkie programy, które mają uprawnienia do automatycznego uruchamiania systemu operacyjnego. Odpowiednio, im dłużej otwiera się lista, tym bardziej negatywnie wpływa na nas włączenie komputera. Wybierz kolejno programy i wyłącz je za pomocą przycisku w prawym dolnym rogu. Numer „4” na zrzucie ekranu pokazuje jak powinien wyglądać program w stanie nieaktywnym.
Programy o dużym wpływie na uruchomienie są wyłączane w pierwszej kolejności. Oczywiście, nie powinniśmy być zbyt fanatyczni w tej kwestii. Na przykład oprogramowanie antywirusowe innej firmy może mieć duży wpływ, ale nie jest dobrym pomysłem usunięcie go z autostartu. Efekt wykonanych manipulacji staje się widoczny natychmiast po restarcie komputera.
Usuń śmieci
Podczas pracy systemu operacyjnego i zainstalowanych programów stale tworzone są pliki tymczasowe o różnym czasie życia. Windows 10 ma wbudowane narzędzia przeznaczone do ich usuwania w odpowiednim czasie.
Otwórz parametry systemu, naciskając kombinację klawiszy „Win + I”. Wybierz sekcję pokazaną na zrzucie ekranu.
W obszarze wyboru znaleźć blok z ustawieniem pamięci. Ustawienie domyślne suwaka oznaczonego symbolem „2” jest wyłączone. Aktywuj go i przejdź do szczegółowych ustawień, korzystając z hiperłącza pokazanego na zrzucie ekranu.
Pierwszy parametr, który się otwiera, określa ramy czasowe dla czyszczenia dysku. Można ustawić częstotliwość automatycznego uruchamiania w zakresie od jednego dnia do miesiąca. Ostatnia opcja uruchomi mechanizm czyszczenia, jeśli dysk osiągnie poziom krytyczny.
Głównym celem kolejnej opcji jest zautomatyzowanie czyszczenia plików tymczasowych tworzonych przez OS i programy. Przełącznik tego trybu oznaczony jest cyfrą „1”. Można również określić, jak długo będą przechowywane pliki w koszu i folderze „Downloads”. Menu ustawień strefy czasowej jest pokazane na zrzucie ekranu pod „2”.
Ostatnie ustawienie zawiera przycisk natychmiastowego czyszczenia. Kliknij na nim, aby uaktywnić okno dialogowe Wybierz pliki do usunięcia.
Skrócone menu pokazane jest na zrzucie ekranu. Pod każdą pozycją znajduje się krótki opis plików do usunięcia i zajętego miejsca na dysku. Strzałki pokazują przełączniki, za pomocą których można dodać lub usunąć kategorię z listy czyszczenia.
Regularne czyszczenie systemu z „śmieci” automatycznie pomaga utrzymać wydajność dysku twardego na optymalnym poziomie.
Defragmentacja dysku twardego
Dyski SSD nie wymagają defragmentacji, więc ten punkt dotyczy tylko komputerów z normalnymi dyskami twardymi.
Uruchom Eksploratora Windows i wybierz w menu bocznym „Ten komputer”. Otwórz menu kontekstowe klikając na ikonę dysku twardego i otwórz jego właściwości.
Wybierz zakładkę Narzędzia. Kliknij na przycisk „Optymalizuj”.
Włącz automatyczną defragmentację za pomocą przycisku zaznaczonego na zrzucie ekranu.
Kliknij na strzałkę, aby aktywować funkcję harmonogramu.
Domyślnym ustawieniem jest uruchamianie defragmentatora raz w tygodniu. Można pozostawić to ustawienie bez zmian.
Narzędzie konfiguracyjne Konfiguracja rozruchu
Zbierzmy trochę informacji o systemie, aby przejść do ostatniego kroku i zmienić parametry rozruchu za pomocą narzędzia konfiguracyjnego wbudowanego w system Windows.
Otwórz parametry systemu operacyjnego za pomocą kombinacji klawiszy „Win + I”. Wybierz „System”. W obszarze wyboru po lewej stronie okna, przewiń w dół do ostatniej pozycji. Po prawej stronie również przewiń wszystkie informacje do końca. Znajdź sekcję „Associated Settings” i podążaj za hiperłączem oznaczonym „2” na zrzucie ekranu.
Otworzy się stare okno interfejsu Windows. Tutaj możesz zobaczyć rozmiar zainstalowanej pamięci RAM. Następnie użyj obszaru nawigacji, aby przejść do Menedżera urządzeń.
Znajdź sekcję „Processors” na liście drzewa sprzętu. Rozwiń ją i zaobserwuj, ile elementów zawiera. Każdy symbol reprezentuje jeden z rdzeni CPU. Jak widać na zrzucie ekranu, komputer wyposażony jest w dwurdzeniowy procesor.
Po zebraniu wymaganych informacji o parametrach systemu, aktywuj okno dialogowe „Uruchom”. Otwórz go za pomocą skrótu „Win + R”. Wpisz „msconfig” w polu tekstowym, jak pokazano na zrzucie ekranu. Naciśnij „OK”, aby uruchomić narzędzie do konfiguracji systemu.
Wybierz zakładkę „Ładowanie” w górnej części okna. Wybierz opcję „Ustawienia zaawansowane” oznaczoną jako „2”.
W nowym oknie aktywuj pozycję oznaczoną jako „1”. Ustawić znaną liczbę rdzeni procesora zainstalowanych w systemie. Następnym krokiem jest włączenie maksymalnego rozmiaru pamięci. W tym przypadku jest to 2 GB. Liczba w polu tekstowym podana jest w megabajtach. Ponieważ 1GB ma ich 1024, na zrzucie widzimy liczbę 2048. Zakończ konfigurację parametrów klikając „OK.
Po zamknięciu narzędzia konfiguracyjnego pojawi się monit systemowy z prośbą o ponowne uruchomienie komputera w celu zastosowania zmian.
Wbrew powszechnej opinii, to ustawienie nie daje niesamowitego wzrostu wydajności, ale może zaoszczędzić kilka sekund więcej podczas początkowego etapu ładowania.
Narzędzia SDK dla systemu Windows
Zestaw dla programistów systemu Windows zawiera różne narzędzia, z których jedno służy do analizy wydajności komputera. Ponieważ nie potrzebujesz całego SDK, wystarczy, że pobierzesz instalator.
Po rozpoczęciu instalacji tradycyjnie akceptujemy umowę licencyjną. Gdy dojdziesz do wyboru komponentów, pozostaw tylko element pokazany na zrzucie ekranu. Odznacz pola wyboru przy innych narzędziach i naciśnij przycisk „Zainstaluj”.
W menu „Start” pojawi się menu „Windows Kits” zawierające narzędzie do analizy wydajności.
Użyj linii poleceń lub PowerShell do testowania. Uruchom go z normalnymi prawami i wprowadź polecenie: „xbootmgr -trace boot -res
- Ścieżka C:\u200 \u200 \u200 \u200 \u200 \u200 \u200. . Uruchom polecenie, naciskając „Enter”. Komputer wyemituje komunikat ostrzegawczy i uruchomi się ponownie.
-
HDD od 45 do 65 sekund;
-
SSD 16 do 25 sekund.
-
HDD: 60-110MB/s (przy 5400 rpm);
-
SSD: 700-1200MB/s.
Po wejściu do systemu pojawi się okno z odliczaniem od 120 sekund. Poczekaj na zakończenie testu, nie przerywając go naciskaniem przycisków.
Po dwóch minutach przejdź do katalogu z wynikami. Otwórz plik związany z narzędziem analizy graficznej, który jest zaznaczony na zrzucie ekranu.
W obszarze wyboru przejdź na koniec, do sekcji „Inne”. Kliknij dwukrotnie, aby otworzyć wyniki analizy „Boot Phases” w prawej części okna. Wyniki będą wyświetlane graficznie i cyfrowo wskazując etapy uruchamiania komputera. Całkowity czas spędzony przez system podczas uruchamiania jest pokazany na zrzucie ekranu jako „2” w kolumnie „End Time”.
Następnie należy uruchomić PowerShell z uprawnieniami administracyjnymi. Wprowadź kolejną sekwencję poleceń: „xbootmgr -trace boot -prepSystem -verboseReadyBoot -res
- tPath C:ymp”. Linie „-prepSystem -verboseReadyBoot” mają na celu optymalizację prefetchingu i przesunięcie sektora startowego do sektora początkowego dysku twardego. Rozpocząć wykonanie poprzez naciśnięcie klawisza „Enter”. Komputer zostanie zrestartowany sześć razy. Na każdym etapie pojawi się okno pokazane w kroku #4. Cała sekwencja operacji może zająć kilka godzin, w zależności od pojemności dysku twardego i przechowywanych na nim informacji.
Po ostatecznym restarcie powtórz krok 3. W wyniku tej optymalizacji udało nam się skrócić czas uruchamiania o 10 sekund.
Dla zachowania czystości, w systemie Windows nie wykonano wcześniej żadnych regulacji autoloadingu, czyszczenia czy defragmentacji.
Korzystanie z programu CCleaner
Porównaliśmy skuteczność rozwiązania wbudowanego w system operacyjny z popularnym narzędziem optymalizacyjnym CCleaner. Testy przeprowadzone na wersji darmowej z podstawowymi ustawieniami.
Główną cechą CCleanera, deklarowaną na jego stronie głównej, jest wysokiej jakości czyszczenie dysku twardego. Po uruchomieniu testowym wykrywa i nakazuje usunięcie 540 MB plików tymczasowych. Przeanalizujmy, skąd się wzięła ta liczba.
Narzędzie do czyszczenia systemu, uruchomione równolegle na tym samym systemie, znalazło 251 MB. Należy tu zaznaczyć, że Windows nie bierze pod uwagę danych z przeglądarek innych firm.
W ustawieniach zainstalowanego w systemie Firefoksa znajdziemy kolejne 293 MB. Aby je regularnie czyścić, wystarczy zaznaczyć pole zaznaczone na zrzucie ekranu.
Prosta matematyka daje nam 251+293=544 MB vs 540 MB dla CCleaner. Różnice mogą być spisane jako tolerancja. Więc nie ma tu żadnej „zaawansowanej metody czyszczenia”. Za skromną cenę 990 Zlotykhli dostajesz to, co już masz w swoim systemie operacyjnym.
Wymiana dysku twardego na dysk SSD
Powyższe metody mają na celu optymalizację oprogramowania Windows bez stosowania drastycznych metod, takich jak resetowanie konfiguracji czy ponowna instalacja. Znaczne przyspieszenie rozruchu, ponad trzykrotne w zależności od konfiguracji komputera, można osiągnąć tylko poprzez zastąpienie dysku twardego dyskiem SSD. Analiza porównawcza podaje średni czas uruchamiania systemu:
Średnia prędkość odczytu/zapisu:
Szybkość przetwarzania danych pozwala na szybsze uruchamianie systemu operacyjnego bez zauważalnych „zamroczeń”.
Dół
Z naszego przeglądu wynika, że Windows 10 ma wystarczający zestaw wbudowanych narzędzi do przyspieszenia pobierania na poziomie oprogramowania. Możliwości systemu operacyjnego pozwalają skonfigurować automatyczne uruchamianie programów, czyszczenie plików tymczasowych i optymalizację dysku twardego. Użycie tweakerów i optymalizatorów tylko powiela te funkcje i może wpłynąć na stabilność systemu operacyjnego.
Jakie są te najlepsze sposoby na przyspieszenie czasu uruchamiania systemu Windows 10? Czy są to łatwe do wykonania czynności, czy wymagają pewnej wiedzy technicznej? Czy są jakieś skutki uboczne tych sposobów, o których powinienem wiedzieć? Czy dostępne są jakieś narzędzia lub programy, które mogą mi w tej kwestii pomóc?
Czy któreś z tych sposobów na przyspieszenie uruchamiania systemu Windows 10 jest naprawdę skuteczne? Czy masz doświadczenia z którymś z nich i możesz polecić jakieś konkretnie?