7 Wskazówki dotyczące wyboru dysku twardego dla notebooka.

SSHD (So

Podłączenie interfejsu

Najczęściej spotykanym interfejsem połączeniowym dla dysków twardych jest Serial ATA. Nowoczesne notebooki korzystają ze specyfikacji SATA drugiej i trzeciej generacji, które różnią się szybkością transferu. Wynosi ona 3 Gbit/s dla SATA II i 6 Gbit/s dla SATA III. Wykorzystuje wszystkie rodzaje dysków, więc można podłączyć zwykły HDD, SSD, SSHD. Interfejsy są ze sobą kompatybilne, ale jeśli podłączysz dysk SATA III do złącza drugiej generacji, prędkość będzie maksymalna dla niższej specyfikacji, czyli 3Gb/sek.

W przypadku dysków SSD dostępnych w rozmiarze M.2 Oprócz SATA można wykorzystać również slot PCI Express. Napędy takie są produkowane bez obudowy ochronnej i dlatego mają niewielką powierzchnię podstawy.

W wielu laptopach w ostatnich latach M.2 jest obecny dla instalacji modułów rozszerzających, umożliwiając dodanie drugiego, nie tylko wymiennego dysku. W ten sposób otrzymujemy stację roboczą z dwoma dyskami twardymi.

Prędkość

W przypadku mechanicznego dysku twardego prędkość określa liczba obrotów na minutę (rpm) napędu magnetycznego. Standardem dla laptopów jest 5400 obr. Charakteryzują się niskim poziomem hałasu i niskim zużyciem energii. Wydajniejsze, szybsze dyski są dostępne z prędkością 7200 obr. Minusem zwiększonej prędkości jest zwiększone rozpraszanie ciepła i emisja hałasu. Średni transfer danych pomiędzy dyskiem a systemem utrzymywany jest na poziomie 140MB/s.

SSHD działa w ten sam sposób. Większość danych przechowują na płytach magnetycznych, a na prędkość wpływa również liczba obrotów. Wzrost wydajności dzięki pamięci flash. Przy równych obrotach takie dyski obsługują transfer danych na poziomie 210MB/s.

Dyski SSD nie mają ruchomych części, zużywają mało energii i nie gromadzą ciepła nawet przy intensywnym użytkowaniu. Prędkość jest określana tylko przez szybkość komunikacji, a dane odczytu i zapisu są obliczane oddzielnie. Średnia szybkość transferu dla interfejsu SATA jest rzędu 520-550MB/s. Dysk SSD typu M.2 w gnieździe PSIe (NVMe) ma rekordową prędkość odczytu/zapisu 3200-3500MB/s.

Wymiary

Standardowy rozmiar dysku do notebooka to 2,5-calowy współczynnik kształtu. Dostępne są wszystkie trzy rodzaje napędów. Drugim istotnym wskaźnikiem po form factor jest grubość obudowy:

1. 12,5 mm. Dyski SSD są bardzo rzadkie i stosowane głównie w tak zwanych „mobilnych stacjach roboczych”;

2. 9,5 mm. Najczęściej spotykane i „standardowe” napędy. Nadaje się do większości laptopów;

3. 7 mm. Cienki, może być dodatkowo oznaczony jako cienki lub S

4. m. Nadaje się zarówno do standardowych jak i średniej klasy laptopów;

5. 5 mm. Ultrathin. Stosowany głównie w ultrabookach klasy high-end.

Grubość jest ważna dla właściwego wyboru nowego dysku twardego. Nie można zamontować sztyftu 9,5mm w miejsce sztyftu 7mm lub 5mm.

Dla dysków SSD bare-metal zdefiniowano osobne rozmiary SSD. W specyfikacji zawsze podawana jest szerokość i długość modułu w milimetrach, a także typ klucza. Najczęściej stosowane napędy to M.2-2280, M.2-2260. W nieco mniejszym stopniu M.2-2242. Pierwsza grupa liczb w tym oznaczeniu (22) wskazuje na szerokość, a druga grupa liczb (80, 60 lub 42) na długość. Klucz odnosi się do położenia pinów na złączu. Dyski SSD używają „B” i „M”, różnica między nimi jest pokazana na poniższym schemacie. Niektóre moduły są dostarczane z obydwoma rodzajami kluczy, co upraszcza ich podłączenie.

Pojemność dysku i pamięci podręcznej

Ważnym czynnikiem w strategii użytkowania notebooka jest rozmiar dysku. Można je podzielić na trzy grupy:

1. 128-256 GB, mała pojemność. Odpowiedni, gdy główną pracą są dokumenty biurowe i aktywne korzystanie z pamięci masowej w chmurze;

2. 512-1024 GB, średnia pojemność. Uniwersalny rozmiar pozwala na wykorzystanie laptopa do lokalnej pamięci masowej. W połączeniu z pamięcią masową w chmurze stanowi idealne rozwiązanie dla większości użytkowników;

3. 2048 GB lub więcej, duża objętość. Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do trzymania wszystkiego pod ręką i nie przepadają za korzystaniem z udziałów sieciowych.

Pojemność bufora lub cache jest ważna tylko dla HDD. Zapewnia tymczasowe przechowywanie danych i szybki dostęp do nich. W przypadku mniejszych plików umożliwia to rzadszy dostęp do głównego magazynu w celu ponownego odczytania. Hybrydowe dyski twarde wykorzystują pamięć flash do przechowywania pamięci podręcznej, ale dyski SSD są już szybkie. Jest tylko jedna zasada, jeśli chodzi o schowek. Im jest wyższy, tym lepiej. Wybierając między równie atrakcyjnymi cenowo dyskami twardymi, warto przyjrzeć się bliżej temu, który ma większą pamięć podręczną. Standardowa pojemność to 16, 32, 64, 128 i 256 MB.

Polityka cenowa

Pomimo globalnego trendu spadku cen dysków SSD, w Rosji są one nadal dość wysokie. 512GB SSD kosztuje około dwa razy więcej niż HDD lub SSHD. Dyski hybrydowe mają mniej więcej taką samą cenę jak zwykłe dyski, ale zapewniają do 30-50% lepszą wydajność. Jeśli więc za główne kryterium uznamy cenę, możemy wyróżnić trzy grupy:

1. 3000-5000€- Można dostać dobry dysk hybrydowy lub SSD do 512GB;

2. 5000-10000 GB – wystarczająca pojemność dla pojemnego dysku twardego o pojemności 2 TB lub większej lub wydajnego dysku SSD o pojemności do 1 TB w obudowie 2,5″

3. 10000-20000€ – w tym pułapie cenowym można wybrać 2TB SATA III lub M.2-w-1TB.

Modernizacja to poważna sprawa i nie chodzi tu tylko o cenę. W każdym razie taniej jest kupić nowy dysk twardy niż kupić nowy laptop. Biorąc pod uwagę różnicę w wydajności, lepiej kupić dysk półprzewodnikowy.

Mity na temat dysków SSD

Trzeba przyznać, że nic nie jest bardziej trwałe niż mity, które krążą po internecie na temat trudności w korzystaniu z dysku SSD. Nasi eksperci w skrócie omówili główne „straszaki”, aby rozwiać ustalone błędne przekonania.

Dyski SSD mają krótką żywotność i ograniczony cykl ponownego zapisu. W przypadku dysków SSD istnieje MTFB (średni czas między awariami), mierzony w godzinach. Nawet modele z najniższej półki mają czas zapisu na poziomie 1 miliona godzin. To około 114 lat użytkowania 24×7. Parafrazując klasyka, rzadko który użytkownik doczeka się awarii takiego napędu. Historia z krótkim czasem życia ma prawdziwe korzenie. Partia Vertexów 2/3 firmy OCZ zawiodła w ciągu roku. Okazało się, że winowajcą była usterka kontrolera zapisu. Firma OCZ kontynuowała swój sukces na rynku SSD, a następnie została zakupiona przez firmę Toshiba.

Windows działa „słabo” na dyskach SSD i zużywa zasoby podczas defragmentacji. Microsoft już w Windows 7 zaimplementował pełne wsparcie dla dysków SSD. Starsze wersje systemu operacyjnego, takie jak XP i Vista, zostały pierwotnie zaprojektowane do pracy tylko ze zwykłymi dyskami twardymi. Musieli jednak ręcznie włączyć tak ważną funkcję jak

Jedynym jak dotąd przekonującym argumentem przeciwko stosowaniu dysków SSD jest cena. Ale również spada o 20-25% każdego roku.

Na zakończenie o wyborze dysku twardego do laptopa

Opinia naszych ekspertów jest jednoznaczna. Podczas gdy era twardych dysków dobiega końca, era dysków twardych kończy się. Technologia nigdy nie jest statyczna, a nowe rozwiązania stale poprawiają jakość dysków SSD. Przewidywalna przyszłość należy do dysków półprzewodnikowych.