Haworthia: opieka domowa

Ten kwiat przypomina nieco aloes, ale jest znacznie bardziej dekoracyjny. Podobieństwa są oczywiste, ponieważ Haworthia, podobnie jak aloes, jest sukulentem.

Cechy biologiczne

Jest to mała sukulentowa roślina zielna, która należy do podrodziny Asphodelaceae, rodziny Xanthorreae. Rodzaj Hawortia jest liczny i obejmuje 166 gatunków. Obszar: Afryka Południowa i Południowo-Zachodnia. Wybieraj miejsca suche i zacienione.

Opis

Podczas gdy w naturze stare rozety mogą dorastać do 1 metra wysokości, w kulturze pokojowej ich wielkość jest znacznie skromniejsza – nie więcej niż 15 cm. Żywotność pojedynczej rośliny wynosi do 20 lat, odnawia się stopniowo poprzez budowanie rozetek córek. Bardzo mały przyrost roczny.Wygląd różni się w zależności od gatunku, ale jest wiele cech wspólnych:

1. Mięsiste ciemnozielone, jasnozielone lub niebieskawe liście, czasem z kontrastowymi plamami lub smugami, zebrane w rozetę wyrastają bezpośrednio z gleby lub siedzą na krótkiej łodydze;
2. Wiele gatunków Haworthia ma przezroczyste końcówki liści zwane „okienkami” dla lepszego oświetlenia tkanek leżących pod nimi;
3. Brzegi liści są gładkie lub ozdobione wgłębieniami, długimi szydłami lub „rzęskami”;
4. kształt liści jest kilowy, z zaostrzonym lub zaokrąglonym końcem;
5. Czasami pokryte są białymi bulwami przypominającymi brodawki;
6. Haworthia rośnie szybko, tworząc całe poduchy rozet;
7. kwitnienie można zaobserwować w uprawie indoor, ale kwiaty, zebrane w długą strzałkę, z nielicznymi wyjątkami przegrywają z liśćmi pod względem ozdobności – są małe, białe z różowym lub jasnozielonym odcieniem i wyglądają raczej mało atrakcyjnie.

Haworthia może być podzielona na trzy rodzaje w oparciu o ich system korzeniowy:

1. Grupa „retusa” (retusa) – ma grube korzenie, które mogą się rozciągać, gdy jest mokro, rozeta w ten sposób wznosi się nad ziemią, gdy jest sucho, korzenie zmniejszają się i rozeta jest wciągana do ziemi, pomaga to zmniejszyć parowanie, w naturze roślina „ukrywa się” w ten sposób przed zwierzętami;
2. grupa marginata ma rozgałęziony system korzeniowy składający się z mięsistych włóknistych korzeni, które szybko zajmują całą objętość doniczki, są łatwe w uprawie;
3. trzeci typ systemu korzeniowego występuje najczęściej w Hawortiach słupkowych, do których należą gatunki coarctata i reinwardtii, korzenie wyrastają na nadziemnej części łodygi i kiedy dolne liście obumierają z powodu naturalnego starzenia się, wciągają roślinę w ziemię, dzięki czemu zawsze pozostaje ona zwarta.

Okres spoczynku zależy od zasięgu gatunku i może wystąpić w różnym czasie, ale jeśli rośliny są trzymane w mieszkaniu, łatwo przystosowują się do spoczynku w zimie i aktywnego wzrostu wiosną i latem.

Gatunek

Wszystkie rośliny domowe dzielimy na 3 grupy według podobnych cech:

1. gatunki o sztywnych liściach– Z gęstymi, skórzastymi liśćmi, o trójkątnym lub wydłużonym kształcie, czasem z brodawkowatymi naroślami;
2. zielna– Małe listki ozdobione są wokół brzegów rzęskami;
3. szyby– liście są krótkie i gęste z tępymi końcówkami, których wierzchołek ma przezroczyste okienka.

Gatunki Haworthia do uprawy domowej

Wygląd Haworthia może się bardzo różnić w zależności od gatunku.

1. Haworthia fasciata lub pasiasta.Najczęściej spotykany jest przez florystów. Rozety Około 17 cm średnicy, wąskie, długie, mocno zwężone liście są ciemnozielone, pokryte od spodu obfitymi, kłosowatymi brodawkami, które tworzą paski.
2. Haworthia margaritifera lub jagoda perłowa.Jeden z największych gatunków o mięsistych liściach do 3 cm szerokości i 8 cm długości. Pokryte są perłowobiałymi brodawkami, które nie tworzą wyraźnych rzędów. Liście ułożone w rozetę korzeniową.
3. Haworthia arachnoidea lub spiderwort.Swoją nazwę zawdzięcza wielu cienkim, pajęczym rzęskom na brzegach swoich trójkątnych liści. Rozeta jest mała.
4. Haworthia
5. mifo
6. lub trawa cytrynowa.Małe, symetryczne rozety utworzone przez mięsiste, klapowane liście ozdobione paskami brodawek. Ich podstawa jest szeroka, a końcówka spiczasta. Widziana z góry roślina przypomina rozgwiazdę. Odmiana Variegata ma bardzo charakterystyczne podłużne paski na liściach o złotym odcieniu.
7. Haworthia räinwärdtii lub Reivarndt’s. Rozeta jest podstawowa, składa się z małych, lekko wygiętych blaszek liściowych o szerokiej podstawie i zaostrzonym końcu. Są one bardzo ściśle połączone ze sobą, tworząc najpierw łodygę wzniesioną, a następnie złożoną. Brodawki na liściach mogą zniknąć, jeśli roślinie brakuje światła.
8. Haworthia cymbiformis lub gawronowate. Mięsiste, zielone liście mają kształt gawrona, szerokość 1-1,2 cm i długość 4-5 cm. Rozeta jest gęsta, a jej średnica wynosi 8-10 cm. Na końcówkach liści widoczne są przezroczyste małe okienka.
9. Haworthia Cooperi lub Cooper’s.Ten sukulent ma gęstą rozetę mięsistych, jasnozielonych liści o długości 2,5 cm. Są one szorstkie z długimi rzęskami na brzegach. Liście są zwężone ku górze, która lekko wygina się do tyłu.
10. Haworthia

    uncata lub stumpy.Rozeta o średnicy 8 cm z mięsistymi liśćmi, które mają owalny lub okrągły przekrój. Wierzchołek jest tępy, jak gdyby pniak. Liście rozszerzają się od podstawy do góry i są ułożone w linii prostej jeden za drugim.

11. Haworthia maughanii lub maughani.Podobna do poprzedniego gatunku, ale wyglądająca jeszcze bardziej egzotycznie, rozeta składa się z mięsistych, prawie cylindrycznych, krótko ząbkowanych liści, które są ściśle rozmieszczone. Końcówki liści często mają okienka, czasem o nietypowym wzorze. Bardzo piękne są również formy variegatowe.
12. Haworthia Cooperi lub Cooper’s. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że ta roślina składa się z małych pęcherzyków powietrza – przezroczyste okienka stanowią prawie połowę długości gęstych liści. Są szorstkie, wyrastające w trzech rzędach, pod spodem błyszczące, na szczycie lekko imponujące, a wierzchołek jest wygięty do tyłu.
13. Haworthia viscosa lub lepka. Rozety osiągają do 20 cm wysokości. mięsiste, trójkątne liście ułożone w trzech poziomach jeden nad drugim bardzo gęsto, tworzące wydłużoną rozetę. Są one ciemnozielone, oliwkowozielone lub brązowawe.
14. Haworthia atrofusca lub atrofusca. Mięsiste liście tworzące rozetę są silnie wygięte w dół. Mają czerwonawy odcień. Szyby, które wyglądają jak półprzezroczyste kryształy, są dobrze widoczne w pełnym słońcu.
15. Haworthia pygmaea lub Pygmaea, czasami nazywana karłowatą. Jedna z najmniejszych Haworthias – rozeta nie przekracza 6 cm średnicy. Drobne listki o długości zaledwie 1 cm, zielone z jaśniejszymi smugami i faliste.

Opieka

Chociaż wyglądają egzotycznie, Haworthias nie są wybredne. Wystarczy zapewnić im warunki zbliżone do tych, jakie panują w naturze.

Lokalizacja i oświetlenie

Haworthia będzie pasowała do miejsca o jasnym, ale rozproszonym świetle:

1. Jeśli go zabraknie, liście zbladną i stracą walory dekoracyjne. Światło jest szczególnie ważne dla form variegate, które nie mają chlorofilu w liściach, ale potrzebują bezpośredniego światła słonecznego tylko do południa;
2. Przy bezpośrednim nasłonecznieniu po 12 godzinach dnia roślina ulega nieprzyjemnym poparzeniom – plamy na blaszkach liściowych, a ich końcówki zasychają.

Haworthie najlepiej umieszczać na parapetach okiennych skierowanych na zachód lub wschód. Jeśli okno jest skierowane na południe – w najgorętszych godzinach wymagane jest zacienienie. Alternatywą jest umieszczenie kwiatu na półce w odległości jednego metra od południowego okna. W zimie nie musi być zacieniona od słońca, powinna dostawać jak najwięcej światła.

Czy hawortie potrzebują dodatkowego światła w zimie?? Wszystko zależy od warunków podlewania. Jeśli roślina jest w stanie spoczynku w niskich temperaturach nie będzie rosła i nie potrzebuje dodatkowego światła. W temperaturze powyżej 15 stopni, a taką ma zimą na parapecie, przy braku światła Hawortia rozciągnie się, przywrócenie jej dekoracyjności będzie niemożliwe. Dlatego zamontuj fitolampę 20-30 cm nad rośliną i zorganizuj dodatkowe światło.

Temperatura i wilgotność

Sukulenty mają inne potrzeby latem i zimą:

1. Latem rośliny potrzebują umiarkowanej temperatury 15-25 stopni, od marca do października. Jeśli to możliwe, Hawortia może być umieszczona na zewnątrz i chroniona przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i deszczem;
2. Haworthie odpoczywają zimą, potrzebują temperatury 10-12 stopni, a według doświadczonych florystów nawet niższej – 3-5 stopni, zapobiega to wyrywaniu;
3. Wyjątkiem są gatunki variegate, dla nich temperatura nie powinna spadać poniżej 15 stopni.

Egzystencja w ekstremalnych warunkach w przyrodzie sprawiła, że roślina jest odporna: wytrzymuje spadki temperatury nawet do -7 stopni i upały do 50 stopni. Ale nie jest to komfortowe w takich warunkach. Jeśli odchylenia od optymalnej temperatury trwają długo, liście ciemnieją i gniją. Wysokie temperatury w nocy są szczególnie szkodliwe dla Haworthia.

Haworthie nie potrzebują zraszania – przystosowały się do suchego powietrza. Ale jeśli niska wilgotność łączy się z wysokimi temperaturami w zimie, rośliny będą odczuwały dyskomfort.

Usuń kurz, który nagromadził się na liściach lekko ciepłym prysznicem.

Podlewanie

Nawet latem Haworthia wymaga umiarkowanego nawilżania – dwa razy w tygodniu, a w chłodne dni rzadziej. Gleba w doniczce musi być dokładnie sucha pomiędzy podlewaniem.W zimie częstotliwość podlewania zależy od temperatury powietrza:

1. przy temperaturze 10 stopni i niższej, zimą nie należy w ogóle podlewać kwiatu;
2. Jeśli jest przechowywany w temperaturze 10-12 stopni, nawilżaj go raz w miesiącu;
3. W temperaturze 13-15 stopni – raz na 20 dni;
4. przy 15-18 stopniach – raz na 14 dni.

Podlewamy letnią, miękką wodą wokół krawędzi doniczki, aby woda nie dostała się na liście. W podstawce nie może być wody, inaczej korzenie zgniją. Jeśli woda jest twarda, sole mogą osadzać się na liściach i wpływać na dekorację. Nie zawsze jest możliwe ich usunięcie.

Robert Wellens, właściciel szkółki Hawortia, proponuje alternatywny system podlewania, zbliżony do naturalnych warunków roślin. Tam, gdzie rosną, okres suchy trwa przez półtora miesiąca, po czym następują ulewne deszcze trwające do 2 dni.Kolekcjoner podlewa swoje rośliny mniej więcej w ten sam sposób, przestrzegając 6-tygodniowego odstępu, ale zmieniając intensywność podlewania:

1. Wiosną i jesienią obficie – woda powinna gromadzić się w palecie, skąd jest koniecznie wylewana;
2. Latem – bardzo liberalnie, praktykuje się podlewanie spod prysznica;
3. Zimą nawozić oszczędnie, by nie dopuścić do zaniku systemu korzeniowego.

Nawożenie

Zapotrzebowanie na składniki odżywcze tego sukulenta jest niewielkie. Natomiast w aktywnym okresie wegetacyjnym – od wczesnej wiosny do późnego lata – wymagane jest comiesięczne stosowanie nawozu dla kaktusów w postaci roztworu, o stężeniu 2 razy mniejszym niż dawka na opakowaniu. Nie należy dokarmiać roślin, które zimą przebywają w niskich temperaturach; jeśli jest ona wysoka, należy kontynuować nawożenie przy każdym podlewaniu.

Zamiast nawozów płynnych można stosować związki granulowane o różnych formułach:

1. NPK: 11-10-19-2 (MgO);
2. NPK: 6-40-6-15 (MgO);
3. NPK: 2-7-7.

Działają tylko w wilgotnej glebie. Ponieważ Haworthias są podlewane rzadko, nie dochodzi do przesycenia składników odżywczych.

Przesadzanie

Potrzeba 3 do 4 lat, aby ziemia doniczkowa w pełni się wyczerpała. Nie należy jednak doprowadzać kwiatu do takiego stanu: dorosłe rośliny przesadza się co dwa lata, młode co roku. Przesadzanie powinno odbywać się wiosną, gdy roślina ma zacząć rosnąć. Czasami zimowanie hawortii kończy się obumarciem korzeni, w takim przypadku niezbędne jest przesadzenie. Oczywisty znak, że roślina straciła korzenie jest prosty: liście tracą swoją dostojność i zmienia się ich kolorystyka.

Czasami Haworthia sama regeneruje swój system korzeniowy bez konieczności przesadzania. Lepiej jednak wyjąć ją z podłoża, usunąć wszystkie martwe korzenie i włożyć z powrotem do tej samej doniczki, ale w świeżej ziemi.

Gleba

W naturze Haworthia rośnie na ubogich, kamienistych glebach. Ich odczyn jest obojętny lub lekko zasadowy. Ziemia liściasta dla Haworthii w podłożu tylko 50%, reszta – dodatki obojętne: perlit, piasek, żwir, wermikulit, pobrane w równych proporcjach. Tylko w glinianych doniczkach należy zwiększyć udział procentowy gleby, aby się nie przegrzała.

Gotowa ziemia ze sklepu, przeznaczona do sukulentów, nie wymaga obróbki. Jeśli tworzy się go samodzielnie z ziemi liściowej pobranej spod drzew i gruboziarnistego piasku, wszystkie składniki parzymy, robimy to na tydzień przed przesadzeniem.

Doświadczeni floryści uprawiają Haworthię w glebie o następującym składzie:

1. Po trzy części przygotowanej ziemi uniwersalnej, drobnego żwiru i grubego piasku;
2. 1 część gliny;
3. 2 części połamanych muszli.

Rośliny posadzone w takim podłożu rzadziej wymagają przesadzania.

Wilgotność gleby 5-15%. Nie może być zbyt kwaśna, a odrobina kredy i popiołu może się przydać.

Garnek

Pojemność doniczki zależy od wieku rośliny; im starsza, tym większy pojemnik jest wymagany. Z reguły powinna mieć taki rozmiar, aby korzenie były trochę ściśnięte, ale nie za duże. System korzeniowy Haworthii jest skierowany do wewnątrz, dlatego donica powinna być głęboka, ale nie za szeroka, najlepiej o zaokrąglonym kształcie. Materiał: tworzywo sztuczne lub ceramika. Preferowane jest to drugie rozwiązanie: przylegając do wewnętrznej chropowatości na powierzchni gliny, korzenie nie przemieszczają się w górę w przypadku wyschnięcia gleby, nie powstają mikropęknięcia i zmniejsza się ryzyko gnicia.

Jak sadzić

Istnieje kilka subtelności w procesie przesadzania Haworthia:

1. Nie podlewać przez tydzień przed przeniesieniem do nowej doniczki;
2. W garnku umieścić drenaż – 1/4 objętości;
3. Wyjmij roślinę ze starej doniczki, jeśli to możliwe strzepnij starą ziemię;
4. Zrewidować korzenie; usunąć martwe korzenie;
5. Na drenażu umieszcza się niewielką warstwę przygotowanego podłoża;
6. opuszczając roślinę w doniczce i wypełniając glebę w okrężny sposób, od czasu do czasu stukając w doniczkę, aby upewnić się, że w glebie nie ma pustych miejsc.

Podczas sadzenia Hawortia może być zanurzona aż do szyi korzeniowej. Nie podlewać rośliny. Przez pierwszy tydzień, kwiat nie jest narażony na jasne światło słoneczne, do normalnego reżimu oświetlenia przystąpić, gdy Haworthia zaczyna rosnąć. Ukorzenienie trwa zwykle 2-3 tygodnie, ale czasami może trwać dłużej. Tydzień po posadzeniu należy rozpocząć regularne podlewanie.

Propagacja

Najprostszym sposobem rozmnażania hawortii jest rozmnażanie wegetatywne:

1. poprzez ukorzenianie rozetek córki;
2. Przez sadzonki z pędów lub pąków;
3. Kiedy liść jest zakorzeniony.

Rozmnażanie wegetatywne

Większość gatunków tego sukulenta wytwarza liczne gałązki-córki – potomstwo. Można poczekać, aż dadzą własne korzenie, a następnie oddzielić je od rośliny matecznej, suszyć sadzonki przez kilka dni i posadzić w wilgotnym podłożu. Rany, które pojawiły się podczas odrywania potomstwa, opatrujemy zmielonym węglem drzewnym. Pierwsze podlewanie po 3 dniach. Zwilżyć glebę tylko lekko. Podlewanie jest konieczne dopiero po rozpoczęciu rozmnażania, co zbiega się z ukorzenianiem. Rozmnażanie przez ukorzenione pędy jest wygodne w połączeniu z przesadzaniem.

Czasami kwiaciarnie nie czekają na wytworzenie się korzeni w rozecie bocznej, oddzielają ją, suszą sadzonkę i sadzą w czystym, wilgotnym piasku, czasem mieszając go z torfem. Można po prostu odciąć koronę rośliny, pozostawiając kikut z kilkoma liśćmi, pokryć cięcie środkiem antyseptycznym, takim jak siarka lub pokruszony węgiel drzewny, dobrze wysuszyć wierzchołek i zasadzić go w podłożu. Zakorzeni się, a z pniaka wyrośnie nowe potomstwo. Podlewanie przed ukorzenieniem nie jest konieczne.

W przypadku gatunków Havortia, które niechętnie się krzewią, ukorzeniaj liście:

1. Ostrożnie odetnij rozwinięty liść u podstawy;
2. potraktować skaleczenie węglem drzewnym;
3. Suszyć przez 2 dni;
4. Sadzić w piaszczystej, nienawilżonej glebie;
5. Podlewanie nie będzie konieczne do momentu pojawienia się korzeni, aby sadzonki nie zgniły.

Zazwyczaj potrzeba 30 dni, aby liść się ukorzenił. Następnie przesadza się ją i pielęgnuje jak dorosłą roślinę.

Rozmnażanie nasion

Te Haworthie, które rozmnażają się w pomieszczeniu, są najczęściej hybrydami. Tak więc rozmnażane przez nasiona nie będą przypominać swoich rodziców, ale to nie czyni ich mniej interesującymi. Rozmnażanie nasion to długi proces, często o nieprzewidywalnych rezultatach:

1. Płytki pojemnik wypełniamy luźną ziemią lub piaskiem, zwilżamy;
2. Rozłóż nasiona na powierzchni i wciśnij je w glebę;
3. stworzyć warunki szklarniowe za pomocą folii lub plastikowej torby;
4. Przechowuj ją w świetle w temperaturze 20-25 stopni;
5. Gdy tylko pojawią się pędy, zdejmuje się osłonę;
6. Nie zmieniaj reżimu mieszkaniowego, podlewaj bardzo ostrożnie.

Sadzonki są gotowe do przesadzenia po kilku miesiącach, a w przypadku niektórych form po roku. Aby uzyskać najlepsze wyniki, wysiewa się tylko nasiona w wieku do sześciu miesięcy.

Choroby i szkodniki

Tylko 2 szkodniki stanowią prawdziwe zagrożenie dla roślin domowych.

Mączniak rzekomy korzeni

Jest to biały owad o długości 2-3 mm. Niszczy system korzeniowy rośliny, liście tracą turgor, stają się czerwone lub żółte, zmienia się ich kształt, Hawortia może obumrzeć. Zwalczaj owady przy pierwszych oznakach porażenia: wyjmij roślinę z doniczki, umyj system korzeniowy ciepłą wodą i zanurz ją na 5 minut w roztworze systemowego środka owadobójczego, wystarczy „Mospilan”, „Aktara”, „Confidor”. Następnie są one suszone przez jeden dzień i sadzone w nowym podłożu. Po 2 tygodniach należy posypać ją roztworem środka owadobójczego, w tym czasie z jaj mogły wyjść larwy. Jeśli system korzeniowy jest mocno naruszony, lepiej jest go całkowicie usunąć i po wysuszeniu posadzić rozetę w normalny sposób.

Scrofula

Szkodnik jest odporny na insektycydy kontaktowe, dlatego zbiera się go ręcznie, na wielu gatunkach Hawortii jest to utrudnione. Nie można więc dopuścić do tego, by sytuacja wymknęła się spod kontroli i należy opryskiwać rośliny insektycydami o działaniu systemowym, myjąc wcześniej liście wodą z mydłem.

Jeśli Haworthia była trzymana latem na zewnątrz, na liściach mogą pojawić się mszyce. Na kwiaty stosuje się preparaty Aktara, Iskra-Bio, Lepidocide, Fytoverm.

Przędziorki są bardzo rzadko spotykane na Haworthii. Można go zwalczać poprzez opryski insektycydami z grupy akar: Neoron, Apollo, Acarin.

Główną chorobą Haworthii jest zgnilizna korzeni, która jest wywoływana przez niewłaściwe podlewanie. Na liściach tworzą się miękkie, brązowe plamy, a ich turgor maleje. Leczenie: Wyjmij roślinę z doniczki, otrząśnij z podłoża i sprawdź korzenie. Wszystkie zgniłe miejsca są przycinane z powrotem do zdrowej tkanki, a uszkodzenia są pudrowane siarką lub kruszonym węglem drzewnym. Wysuszyć przez jeden dzień i przesadzić do nowego podłoża.

Problemy podczas uprawy

Wygląd rośliny domowej może zdradzić, że nie jest ona odpowiednio pielęgnowana:

1. Liście i rozeta wyciągają się – roślinie brakuje światła;
2. gdy liście wyciągają się zimą, ich brzegi zwijają się, a brodawki stają się matowe – zbyt wysoka temperatura i suche powietrze;
3. Jeśli końce liści więdną, a blaszki liściowe zwijają się na brzegach, przyczyna jest taka sama jak w poprzednim przypadku;
4. Wydłużone liście i ich czerwonawy kolor, zwiędłe końce wskazują na brak odżywienia i być może czas na przesadzenie;
5. Brązowe plamy na liściach, ich czerwone zabarwienie, zwiędłe końce wskazują, że rośliny otrzymują zbyt dużo bezpośredniego światła słonecznego;
6. Ospałe liście, które łatwo oderwać – sygnał, że Hawortia jest przemoczona;
7. Blade, żółknące lub czerwieniejące liście u Haworthii są spowodowane nadmiernym odżywieniem;
8. Czarne przebarwienia i gnicie na liściach świadczy o tym, że roślinie jest zbyt zimno lub gleba jest zbyt wilgotna.

Większość problemów można rozwiązać poprzez dostosowanie pielęgnacji.