Uprawa ogórków w szklarni

Najsmaczniejsze ogórki rosną na świeżym powietrzu. Ale pas środkowy, a tym bardziej chłodniejsze rejony, to strefa ryzykownego rolnictwa. Aby ograniczyć do minimum możliwość niepowodzenia w uprawie kultury ciepłolubnej należy stosować zamknięte podłoże – szklarnie. Mają one gwarancję uzyskania plonu ogórków, ale trzeba będzie włożyć w to sporo pracy.

Czego potrzebują ogórki

Jak w przypadku każdej uprawy, nie będą one dobrze rosły, jeśli nie otrzymają wystarczającej ilości światła, wody i pożywienia. Ogórki potrzebują odpowiednich temperatur, aby uzyskać duży plon:

1. gleby o dobrym napowietrzeniu, obojętnym odczynie, dużej zawartości próchnicy i regularnym nawożeniu – przy ciągłym owocowaniu w sezonie kultura pobiera z gleby dużo składników pokarmowych;

2. Ogórek, choć bardzo odżywczy, nie toleruje wysokiego stężenia soli w strefie korzeniowej, dlatego dokarmianie powinno być podzielone, ale częste;

3. Stała wilgotność gleby: 70% przed kwitnieniem i około 60% po kwitnieniu; dlatego konieczne jest regularne podlewanie, a cała powierzchnia rabaty powinna być regularnie nawadniana;

4. wilgotność powietrza około 90%; dla udanego owocowania w powietrzu musi być dużo dwutlenku węgla;

5. Co najmniej 12 godzin światła dziennego, jak w tropikach, skąd pochodzą uprawy;

6. optymalna temperatura dla wzrostu to 25 do 30 stopni Celsjusza w ciągu dnia i nie mniej niż 18 w nocy;

7. Gleba ciepła o temperaturze 20-25 stopni;

8. brak przeciągów.

Optymalne warunki dla ogórków w szklarni są znacznie łatwiejsze do stworzenia niż w otwartym gruncie. Ale trzeba zacząć od wyboru nasion.

Jakie ogórki są najlepsze do wysiewu w szklarni?

Na tereny chronione najlepiej wybierać mieszańce partenokarpiczne:

1. Nie są genetycznie zgorzkniali;

2. Plony będą znacznie wyższe niż w przypadku odmian;

3. Nie są wymagane zapylacze owadzie;

4. Mieszańce te lepiej znoszą stres i rzadziej chorują;

5. Są plastyczne i dostosowują się do wszystkich warunków uprawy.

Liczba odmian mieszańcowych ogórka jest ogromna. Każdy z nich ma swoje wady i zalety. Przy wyborze weź pod uwagę, jak dana odmiana hybrydowa zachowuje się w specyficznych warunkach danej szklarni – gleba, warunki pogodowe i możliwości pielęgnacji są inne dla wszystkich ogrodników. Najbardziej opłacalne – mieszańce o długim okresie owocowania, z takich roślin zbiory można zbierać do późnej jesieni.

Jaka jest najlepsza szklarnia dla ogórków?

Jeśli już stoi na działce, to pytanie zostaje usunięte. Przy planowaniu zakupu należy wziąć pod uwagę następujące rzeczy:

1. Szklarnia powinna mieć co najmniej 2,2 m wysokości;

2. obecność otworów wentylacyjnych bliżej dachu, aby nie było przeciągów w szklarni;

3. Wystarczająca objętość, aby łatwiej utrzymać dobry mikroklimat;

4. Bezpieczne pokrycie, które dobrze zatrzymuje ciepło;

5. urządzenia do podwiązki ogórka; – szklarnie; – podwiązka ogórka.

Szklarnie Mitlider z pokrywami z poliwęglanu o strukturze plastra miodu spełniają te warunki najlepiej. Umieść szklarnię w dobrze oświetlonym miejscu, skierowanym na wschód-zachód; dzięki temu każda roślina otrzyma więcej światła słonecznego.

Jak przygotować szklarnię do siewu

Rozpocząć jesienią poprzedniego sezonu:

1. usunąć wszystkie resztki roślinne;

2. umyć, a następnie potraktować fungicydami wszystkie elementy szklarni.

Środki myjące:

1. na zewnątrz – wystarczy czysta woda;

2. wewnątrz środków wybranych w zależności od materiału konstrukcyjnego i powłoki – malowane elementy metalowe są myte roztworem sody oczyszczonej, dla garnituru drewna chlorowy środek antyseptyczny, rury PCV są dobrze oczyszczone roztworem „Belize” w wodzie (100 ml na litr);

3. folię należy myć stężonym roztworem mydła do prania, a następnie wodą; jest to również dobre dla szkła;

4. poliwęglan psują zasady i substancje chlorowe, można go myć silnym strumieniem wody.

Zabiegi grzybobójcze:

1. do nielakierowanego metalu stosować 1% płyn Bordeaux;

2. Drewno jest dezynfekowane antyseptykiem na bazie chloru;

3. Umyć folię silnym roztworem nadmanganianu potasu lub 5% siarczanem miedzi;

4. Szkło dezynfekuje się 2% roztworem formaliny;

5. tylko silny roztwór manganu jest dobry dla poliwęglanu.

Patogeny szczególnie szybko gromadzą się w zamkniętej glebie, dlatego należy ją również poddać zabiegom, nawet jeśli w poprzednim sezonie rośliny były wolne od chorób.Możesz pójść tradycyjną drogą i namoczyć glebę w jednym z poniższych rozwiązań:

1. rozcieńczyć h. . roztwór manganu w litrze wody;

2. rozpuścić 400 g wapna w 10 litrach wody;

3. Do tej samej ilości wody dodać 100 ml formaliny;

4. Przygotować roztwór siarczanu miedzi ze st. . substancje i 10 litrów wody.

Ale fungicyd nie wybiera tylko szkodliwych mikroorganizmów, zabija wszystkie. Po tym zabiegu należy przywrócić żyzność gleby.Dlatego lepiej zdecydować się na leczenie biologiczne:

1. Rozpuścić 30 g Trichoderma veride w 10 litrach wody, to powinno wystarczyć na 3 metry kwadratowe. . szklarnia;

2. Wymieszać 1 do 3 g INSEKTO Mycorad 1 z wodą.2″ – taka ilość wystarczy na 10 metrów kwadratowych podłoża.

Wszystkie preparaty biologiczne działają w temperaturze powyżej 12 stopni Celsjusza i trzeba to wziąć pod uwagę przy leczeniu. Jeśli na zewnątrz jest chłodniej, najlepiej przełożyć prace na wiosnę.

Odnośnik.„Trichoderma” to preparat oparty na grzybie z rodzaju

Wysokość szklarni musi wynosić co najmniej 2,2 metra. Tłumi ponad 60 rodzajów mikroorganizmów chorobotwórczych, w tym wywołujących różne rodzaje zgorzeli, fuzarium, fitoftorozę, makrosporiozę, antraknozę, stymuluje kiełkowanie nasion, odporność roślin, daje 30% wzrost plonu i jest całkowicie bezpieczny dla ludzi. Grzyb rozmnaża się tylko w obecności łatwo dostępnych węglowodanów. Jeśli gleba ma odczyn zasadowy, nie będzie się rozwijać.

„MYCORAD INSEKTO 1.2” – biologiczny środek owadobójczy oparty na grzybie Beauveria bassiana, który jest entomopatogenem wywołującym choroby u szkodników owadzich. Ponadto zastosowanie produktu intensyfikuje procesy mikrobiologiczne w glebie i zwiększa ilość dostępnych dla roślin składników pokarmowych. Klasa zagrożenia dla człowieka 4, substancja niskiego ryzyka.

Doświadczeni ogrodnicy warzywni zalecają wymianę warstwy gleby o grubości 15 cm w szklarni co roku, a przynajmniej co 3 lata. Dzieje się tak, ponieważ monokultury, sadzone rok po roku, pobierają z gleby te same składniki odżywcze, uszczuplając ją. Patogeny i szkodniki gromadzą się w glebie. Wymiana gleby to czasochłonna czynność, którą nie każdy ogrodnik może wykonać. Alternatywą może być dobra uprawa i odpowiednie przygotowanie gleby.

Przygotuj glebę

Dla ogórków musi być nie tylko żyzna, ale i ciepła. Można to osiągnąć na kilka sposobów. Najlepszym rozwiązaniem jest ciepłe łóżko. Zaczyna się jesienią, a kończy wczesną wiosną:

1. wzdłuż długości całego łóżka, wykopać rów o głębokości dwóch łopatek; jeśli nie zamierzasz zmienić gleby, górne 15-20 cm żyznej warstwy jest odkładane na bok, a reszta gleby jest usuwana;

2. Na dnie wykopu umieścić gruby materiał roślinny – dowolne drewno – w warstwie około 20 cm;

3. Ułóż na wierzchu stosy z hektara, liści, słomy i chwastów, ile się da;

4. W ten sposób grządka przezimowała;

5. Wczesną wiosną nie trzeba nawet czekać na rozmarznięcie gleby; na wierzchu resztek pożniwnych należy ułożyć warstwę świeżego obornika o grubości 20 cm;

6. Przykryj ją popiołem, aby zapobiec rozwojowi grzybów;

7. skropione gorącą wodą;

8. Następnie przysypuje się je żyzną ziemią – warstwą co najmniej 20 cm, aby korzenie roślin nie zostały poparzone;

9. Przykryj łóżko folią spożywczą i pozwól mu się ogrzać.

Po 2 tygodniach można posadzić sadzonki. Jeśli na zewnątrz jest jeszcze zimno, szklarnię należy dodatkowo ogrzewać

Obornik nie jest dostępny dla wszystkich. Alternatywa – łóżko ekologiczne. Jesienią wykopujemy taki sam rów jak w poprzednim przypadku i wypełniamy go resztkami roślinnymi: na dole kładziemy suche – siano, słomę, suchą trawę, na górze – zielone: łodygi roślin, łodygi kwiatów jednorocznych, chwasty bez korzeni i nasiona. Każda warstwa jest uzupełniana warstwą żyznej ziemi. Aby organiczna grządka spełniała swoje zadanie, posypuje się ją środkiem kompostującym: „Baikal EM”, „Lśnienie do kompostu”, „Kompostin” (rozcieńczony i stosowany zgodnie z instrukcją).

Takie przygotowanie podłoża do siewu jest pracochłonne. Jest wersja łagodna dla tych, którzy nie mogą sobie na nią pozwolić.

Jesienią glebę uprawia się, stosując wiadro humusu lub humusu na metr kwadratowy. Jesienią stosuje się jedno wiadro humusu lub dekompostowanego obornika albo 2 łyżki (2 cm) samodzielnie przekompostowanego nawozu organicznego na metr kwadratowy. . superfosfat podwójny, 1 – siarczan potasu (nie zastępować chlorkiem). Na glebach ciężkich należy zastosować dodatkowo 2 wiadra piasku.

Wiosną, podczas uprawy gleby, dodaj łyżkę ziemi do tego samego miejsca. . Z niewielką ilością saletry amonowej, a na glebach piaszczystych także z MagBorem zgodnie z opakowaniem nawozu. Wykopać dołki na głębokość 1,5 bagnetu szpadla, w każdym dołku dodać zebrane pokrzywy, mniszki lekarskie, trochę selerowatych, wypełniając jedną trzecią dołka. Trawę posiekać łopatą, zasypać popiołem i garścią humusu, wymieszać z ziemią. W studniach sadzi się pędy ogórków. W miarę rozkładu zielona masa będzie uwalniać dwutlenek węgla, ogrzewając korzenie i dając im pożywienie.

Siać

Nie jest racjonalne wysiewanie ogórków z nasion w szklarni, sadzenie rozsady pozwala na znacznie wcześniejsze zbiory. Algorytm uprawy:

1. Potraktowane nasiona w 1% manganu (wytrzymać 20 minut i umyć), roztwór „Fitosporin” – działać zgodnie z instrukcją, lub inne środki antyseptyczne;

2. namoczyć w roztworze biostymulatora – „Eipin”, „Zircon”, „Energen”, zgodnie z instrukcją;

3. kiełkować do momentu zarodkowania pomiędzy dwoma warstwami wilgotnego papieru toaletowego umieszczonego w przezroczystym pojemniku z pokrywką w temperaturze około 28 stopni;

4. doniczki o pojemności 0,5 l wypełnić substratem do ogórków lub samodzielnie przygotowaną mieszanką torfu (3 części) i humusu (1 część), nawilżyć ziemię;

5. W każdej doniczce wysiać jedno kiełkujące nasiono na głębokość 2 cm;

6. stworzyć warunki szklarniowe poprzez nałożenie worka na pojemnik, sadzonki utrzymywane są w temperaturze około 28 stopni;

7. Po ich pojawieniu się wystawiają pojemniki do światła (przy braku oświetlenia włączają się fito lampy, przynosząc dzień świetlny do 12 godzin), temperatura utrzymywana jest na poziomie 18 stopni w dzień i 14 – w nocy;

8. Po 5 dniach podnosi się o 2-3 stopnie;

9. Sadzonki podlewać umiarkowanie ciepłą wodą;

10. po 2 tygodniach rozpocznij hartowanie – wyjmij je na świeże powietrze przy słonecznej pogodzie, okryj je włókniną i stopniowo wydłużaj czas, jaki spędzają na zewnątrz;

11. W okresie wegetacji podawać jednorazowo – 20 gramów nawozu złożonego na 10 litrów wody.

Rozpocząć wysiew 25-30 dni przed posadzeniem sadzonek w gruncie. Jeśli nasiona są zaszczepione, należy je wysiać na sucho.

Siew bezpośrednio do gruntu: nasiona wysiewa się do wilgotnej gleby, zachowując między roślinami odległość około 40 cm (w przypadku wątpliwego kiełkowania 2 razy mniejszą), a między rzędami – 80-90. Głębokość osadzenia – 2 cm. Zbędne siewki są wyrywane.

Sadzenie sadzonek

Przed posadzeniem sadzonek zmierz temperaturę gleby – na głębokości 10 cm powinna wynosić co najmniej 14 stopni. Zazwyczaj ogórki sadzi się, przestrzegając odległości między rzędami – 90 cm. Odległość między roślinami zależy od tego, jaka metoda formowania będzie stosowana w przyszłości:

1. jeśli rośliny są prowadzone w jednej łodydze, usuwając wszystkie łodygi, ogórki mogą być sadzone w odległości 40 cm od siebie;

2. Przy standardowej metodzie formowania odległość między otworami powinna być większa – co najmniej 60 cm;

3. jeśli rośliny są prowadzone na treliażu, ale wszystkie pędy są pozostawione, w odległości półtora metra od siebie.

Ogórki rozstawia się w odstępach, nie tylko dlatego, że potrzebują wystarczająco dużo miejsca do jedzenia, ale także po to, by uniknąć przerostu. Jeśli cała przestrzeń szklarni jest gęsto zajęta przez liście, nie można uniknąć chorób.

Wykopać dołki do wysokości miseczki – nie zanurzać krępych sadzonek. Przed sadzeniem dodajemy garść humusu, łyżkę. . Popioły i niewielka ilość nawozu startowego – szczypta, ale muszą zawierać pełną gamę mikro- i makroelementów, wszystko wymieszane z ziemią w dołku. Aby rośliny szybciej przyswajały składniki odżywcze, lepiej przygotować roztwór nawozu zgodnie z instrukcją, dobrze jest dodać do niego humiany. Zużycie – 0,5 l na otwór, który wcześniej został podlany czystą wodą.

Wiosenny nawóz OMU działa dobrze. Posiada optymalną dla ogórków zawartość mikro i makroelementów oraz kwasy humusowe. Jedna saszetka wystarcza na 50 studni. Aby chronić rośliny przed chorobami przy sadzeniu, dodaje się 3 tabletki Gliokladinu na roślinę, umieszczając je bliżej korzeni, ale nie głębiej niż 8 cm – pożyteczne grzyby potrzebują tlenu. Jest to produkt na bazie Trichodermy i działa przez cały sezon.Doświadczeni ogrodnicy dodają do dziury:

1. garść łusek cebuli namoczonych w ciepłej wodzie przez 2 godziny;

2. niedrogie ryby lub podroby rybne, wystarczy 50 g – to doskonałe źródło fosforu, wapnia, potasu dostępnego dla roślin;

3. Filiżanka drobno posiekanych zielonych pokrzyw;

4. skórki ziemniaków wysuszone w zimie i ugotowane – szklanka na studnię.

Nie trzeba dodawać wszystkiego naraz, należy wykorzystać to, co jest dostępne.

Po posadzeniu glebę wokół roślin zagniatamy i ponownie podlewamy, tak aby zakryła wszystkie korzenie, ściółkujemy – nie grubą warstwą organiki, bo ogórki rosną to dodajemy, lub po prostu suchą ziemię. Jeśli pogoda jest gorąca i słoneczna, lepiej jest chronić rośliny przez kilka dni lekkim polarem.

Opieka

Pielęgnacja ogórka polega na podlewaniu, karmieniu, kształtowaniu, tworzeniu komfortowego mikroklimatu, leczeniu chorób i szkodników.

Nawadnianie

Liście ogórka wyparowują dużo wody. Im więcej słońca otrzymują rośliny, tym intensywniejsza jest transpiracja i fotosynteza. Reżim nawadniania (na mkw. ):

1. Przed owocowaniem – 2-3 litry, stopniowo zwiększając ilość;

2. z wyglądem zieleni – 6-7 l.

Aby uniknąć stresu wodnego, szczególnie w czasie upałów, podlewanie powinno odbywać się codziennie. Idealny jest system nawadniania kropelkowego. Woda jest podgrzewana do temperatury 24 stopni, co można zrobić na słońcu.

Nawożenie

Rośliny ogórka nie lubią niedoboru składników pokarmowych lub zbyt dużego ich stężenia przy korzeniach. Dlatego karmienie odbywa się frakcyjnie, dla mieszańców typu intensywnego – tygodniowo, dla pozostałych – 4-5 razy w sezonie. Nawozy na przemian organiczne i mineralne. W przypadku upraw komercyjnych niewielką ilość nawozu podaje się przy każdym podlewaniu.Schemat karmienia :

1. Na etapie początkowymAzot jest potrzebny bardziej niż inne makroskładniki i w mniejszym stopniu niż mikroskładniki w miarę wzrostu liści. Do nawozów organicznych należą wywary z obornika drobiowego (rozcieńczonego 15-krotnie) lub krowiego (rozcieńczonego 10-krotnie), odpowiedni jest również nawóz do zielonych ziół – 1 litr na 10 litrów wody. Pierwsze karmienie przeprowadza się 2 tygodnie po posadzeniu; roztwór stosowany na jedną roślinę wynosi 0,5 l. Nawozy mineralne, rozpuszczalne w wodzie, rozcieńczone i stosowane zgodnie z instrukcją, mogą zastąpić materiał organiczny.

2. Gdy pierwsze kwiaty wykiełkują, Odżywiaj je drugim nawozem – naparem ziołowym lub uniwersalnym nawozem mineralnym.

3. Po owocowaniu ogórkiSzczególnie potrzebują potasu, który odpowiada za przenoszenie substancji plastycznych z liści do owoców, ale potrzebują też azotu i fosforu. Nawozy organiczne jak napar z ziół – zawiera wszystkie pierwiastki, których potrzebuje roślina. Odżywianie mineralne – azotan potasu lub popiół. Można go po prostu posypać między roślinami i wmieszać w glebę, uprawiając ją.

4. Ostatnie karmieniewykonywane bliżej jesieni, aby owoce ogórka nie przestały owocować. Zastosuj organiczne składniki odżywcze w zależności od potrzeb.

Równie ważne jest stosowanie dokarmiania dolistnego – stanowi ono pogotowie dla rośliny. Składniki odżywcze są natychmiast wchłaniane i mają szybki efekt. Ale dokarmianie dolistne trwa tylko przez krótki czas!. Należy je zatem powtarzać co tydzień. A są one niezbędne, gdy gleba jest zimna i korzenie roślin nie spełniają swojej funkcji – dostarczania składników odżywczych.

Wskazaniami do stosowania opatrunku nawierzchniowego są braki. Jeśli brakuje azotu – rośliny są blade, zielone mają spiczasty kształt. Niedobór potasu powoduje brązową obwódkę na liściach i gruszkowaty kształt owoców.

Dokarmianie dolistne przeprowadza się przy pochmurnej pogodzie, zwilżając liście roślin i łodygi od dołu do góry, ze szczególnym uwzględnieniem spodniej strony. Im mniejsze kropelki, tym lepiej roślina może pobierać substancje odżywcze. W żywieniu dolistnym stosuje się makro i mikroelementy, te ostatnie w formie chelatowej, przy czym wszystkie powinny być dobrze rozpuszczalne w wodzie.

Niekonwencjonalne sposoby nawożenia ogórka:

1. Roztwór amoniaku – do podlewania i zraszania pod korzeniem, rozcieńczyć 2 łyżki. . W 10 litrach wody jest źródłem azotu i dobrym środkiem owadobójczym;

2. Nawozić co 14 dni świeżym, nie gotowanym lub pasteryzowanym mlekiem rozcieńczonym 5-krotnie, 10-krotnie jeśli jest bardzo tłuste, pół litra na roślinę do nawożenia korzeni; opryskiwanie tą mieszanką jest dobrą profilaktyką przeciw chorobom grzybowym;

3. Dwa razy w sezonie nawozić roztworem drożdży – rozpuścić 2 łyżki wody w 10 litrowym wiadrze. . Mieszankę rozcieńcza się cukrem i 10g suchych drożdży, po kilku godzinach fermentacji na słońcu rozcieńcza się w stosunku 1:5 i 200ml wlewa pod każdy krzak ogórka;

4. Zawiesina chlorelli – unikalny nawóz, wzmacniacz odporności i reduktor chorób, może być stosowany co tydzień do podlewania, począwszy od kwitnienia – litr zawiesiny rozcieńcza się w 20 litrach wody do aplikacji na korzenie, 1 litr chlorelli na 50 litrów wody do zraszania.

Popiół zawiera dużo potasu, nieco mniej fosforu i prawie wszystkie pierwiastki śladowe. Dla ogórków bardzo ważne jest alkalizowanie gleby. Popiół stosować kilkakrotnie w sezonie, posypywać nim glebę pod siewy, a także wpracowywać go poprzez powierzchniowe spulchnianie. Karmić jak również podlewać całą grządkę, system powierzchniowy ogórka dobrze rozchodzi się na boki i zajmuje całą powierzchnię.

Tworzenie mikroklimatu

Ogórki lubią wysoką wilgotność powietrza. Reguluj ją w górę poprzez opryski, ale tylko wczesnym rankiem. Rośliny ogórka potrzebują wyższego stężenia dwutlenku węgla w powietrzu. Można to osiągnąć poprzez zainstalowanie w szklarni kilku wiader z roztworem z krowiaka. Gdy roztwór nawozu jest gotowy, można go zastosować zgodnie z przeznaczeniem, a do wiader dodaje się nową zawiesinę. Ogórki wymagają wietrzenia, ale bez przeciągów.

Mulcz to nie tylko sposób na utrzymanie luźnej i wilgotnej gleby, ale także możliwość zmniejszenia nakładu pracy ogrodnika przy pielęgnacji roślin. Ogórki po posadzeniu ściółkować dowolną materią organiczną, a następnie co jakiś czas dosypywać, tak aby warstwa zachowała swoją grubość – od 5 do 8 cm. Łodygi rośliny nie powinny być na nią narażone.

Jeśli ogórki nie są ściółkowane, dobre napowietrzenie uzyskuje się poprzez spulchnianie powierzchni po każdym podlewaniu.

Kształtowanie i przycinanie

W szklarni ogórek może być uprawiany tylko w pozycji pionowej na kratce lub przywiązany do słupa. Podwiązywanie przeprowadza się, gdy rośliny mają szósty liść, czasem wcześniej, jeśli ogórek leży na ziemi. Przywiązujemy sznurek do trelinki, odkładamy i mocujemy pod 2-3 liściem nie jest ciasno, zostawiając miejsce na zagęszczenie łodygi. Gdy rośnie, owija się wokół sznurka pod każdym liściem w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. W tym samym czasie zacznijcie kształtować. Cała energia rośliny ogórka powinna być skierowana na owocowanie. Ale w pierwszym etapie uprawy nierozwinięte korzenie po prostu nie są w stanie wyżywić wszystkich pojawiających się łodyg i zalążni.

Istnieje kilka metod kształtowania:

1. w 1 łodydze – usunąć wszystkie pędy pojawiające się w międzywęźlach, niektórzy ogrodnicy wyrywają również zalążki w dolnych 5 osiach, ale jeśli roślina jest silna i jest wystarczające odżywienie, można je zostawić, ta metoda jest najbardziej odpowiednia dla mieszańców superbunchu – „Siberian garland F1”, „RMT F1”, „Bunch Splendor F1”;

2. standardowa metoda formowania – wyrwać pierwsze pięć międzywęźli wszystkie zalążnie i pociąć łodygi, następnie do wysokości 1 m pozostawić na pędzie bocznym 1 ogórek i liść; od 1 m do połowy pozostawić już 2 zalążnie i 2 liście; powyżej można pozostawić już 3-4 liście i tyle samo zalążni.

3. Gdy roślina dojdzie do trelinki, można robić różne rzeczy:

4. Okręcamy łodygę dwa razy wokół trelinki i ściągamy w dół; po trzecim liściu, gdy pędy wyrosłe ze szczątkowych międzywęźli znajdują się około jednego metra od ziemi, przycinamy je;

5. Główną łodygę przerzucamy przez trelinkę i nakłuwamy na 20 cm, pędy wyrastające z osi nakłuwamy na 50 cm, z osi ostatniego liścia należy pozostawić pęd kontynuacyjny, nakłuwamy go, gdy nie sięga do ziemi na 80-100 cm;

6. Jak tylko pęd osiągnie trelinkę, poluzować wiązania, rozwiązać dolny węzeł, opuścić łodygę w dół tak, aby utworzyć pierścień, można go umieścić na ziemi lub przywiązać do dolnej części łodygi, wiązania są odnawiane i proces jest powtarzany co tydzień w zależności od wzrostu rośliny.

Jeśli uda się zapewnić ogórkowi wystarczające odżywienie i dobry mikroklimat, nie trzeba go w ogóle kształtować – pędy uprawne rozkłada się na treliażu tak, by nie zachodziły na siebie. W tym przypadku rośliny powinny być sadzone w odległości od 1,5 do 2 metrów.

Dodatkowa łodyga z dolnego międzywęźla może przedłużyć okres owocowania; stanie się ona pędem zastępczym. Przywiązać łodygę do głównego pędu.

Gdy ogórek na dole łodygi jest dojrzały i skubany, liść, który go zasilał nie jest już potrzebny, usuwa się go. Dolna część łodygi stopniowo staje się goła. Nie należy jednak usuwać więcej niż 2 liście na raz. Wszystkie zabiegi wykonywane ostrymi, wysterylizowanymi narzędziami, najlepiej w godzinach porannych i przy słonecznej pogodzie. Pniaki po przycinaniu powinny być ograniczone do minimum. Jeśli istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się choroby, zakrapia się je zielenią lub pudruje zmielonym węglem drzewnym. Kształtowanie jest procesem twórczym, do każdej rośliny należy podejść indywidualnie.

Szkodniki i choroby

Długi okres nieprzerwanego owocowania ogranicza wybór metod zwalczania szkodników i chorób ogórka. Wszystkie chemikalia mają dość długi okres oczekiwania, a zielone lepiej zbierać codziennie. Przerośnięte owoce silnie hamują wzrost pozostałych. Nieodpowiednie sadzonki będą musiały zostać odrzucone. Aby temu zapobiec, należy wybrać środki kontroli biologicznej i zwrócić szczególną uwagę na profilaktykę.

Szkodniki, choroby i środki zwalczania zostały wymienione w poniższych tabelach.

Choroba

Nazwa, charakter, sposób zakażenia	Manifestacje	Jak walczyć
Peronosporoza(mączniak rzekomy), wywoływany przez grzyby patogeniczne, powodowany przez zarodniki, aktywny w wilgotnej pogodzie	Małe plamki są zastąpione kanciastymi plamkami w kolorze jasnożółtym pomiędzy drobnymi żyłkami liścia. W miarę jak się łączą, przybierają brązowe zabarwienie. Na spodniej stronie liścia znajduje się biały lub szary zarodnik. Krawędzie liści zwijają się.	Opryskiwanie „Phytosporin M” trzy razy co 10 dni. Opryskuje się go dwukrotnie preparatem Gamair, w odstępie dwóch tygodni. 2 zabiegi „Trichoderma Veride 471” na początku kwitnienia i pojawienia się pierwszych owoców. Dobrym środkiem profilaktycznym jest oprysk rozcieńczonym mlekiem lub odwar z łupin cebuli (250 g na wiadro wody, zagotować, naparzać 2-3 dni, przecedzić). Przy silnym porażeniu – fungicydy systemowe.
Antraknoza, Wywołany przez kilka ras grzyba, które zachowują żywotność do 2 lat, patogen rozprzestrzenia się w wysokiej wilgotności.	Pojawiające się na liściach plamy sadzy są zaokrąglone i mają żółtobrązowy kolor. Stopniowo powiększająca się, przechodząca w brązową; centralna część plamy liścia jest jasna; żyłki liścia nie są ograniczone przez plamy. Łodygi pokryte są wydłużonymi żółtobrązowymi plamami, na owocach widoczne są wgłębienia wypełnione wodą, a z czarnych kropek w środku wyłaniają się różowe lub pomarańczowe zarodniki grzyba.	Liście są spryskiwane roztworem manganu i zapylane popiołem lub sproszkowaną gorczycą. „Fitosporin-M” i „Gamair” pomogą opóźnić chorobę, leczyć zgodnie z instrukcją. Całkowite wyleczenie roślin możliwe jest jedynie poprzez zastosowanie fungicydów na bazie miedzi. Zabieg wykonać dwukrotnie, a czasem trzykrotnie z przerwą co najmniej półtoratygodniową. Profilaktyka – zaprawianie nasion, dezynfekcja używanych narzędzi, płodozmian, usuwanie resztek roślinnych jesienią i obróbka gleby.
Sclerotinia lub biała zgnilizna, wywołany przez grzyb, który pozostaje w glebie przez wiele lat, rozprzestrzenia się przy chłodnej, wilgotnej pogodzie	Na początku mokre plamy, a następnie biały puszysty nalot na zaatakowanej części rośliny. Zaczyna się u podstawy łodygi.	Po usunięciu uszkodzonych części rośliny opryskuje się ją jodyną z mlekiem (litr serwatki lub mleka na 10 litrów wody, 30 kropli nalewki jodowej), pokrywa cięcia mieszaniną popiołu drzewnego i zmielonej kredy, którą lekko rozcieńcza się wodą na papkę. Wszystkie te środki zaradcze pomaga tylko na początku choroby; gdy już się rozprzestrzeni, konieczne są fungicydy.
Mozaika ogórków, Choroba wirusowa, patogeny żyją na roślinach żywicielskich i są przenoszone przez owady ssące, najczęściej mszyce	Brzegi młodych liści stają się poskręcane, plamiste, zmniejszają się, międzywęźla stają się krótkie, rośliny zahamowują wzrost, owoce są zdeformowane.	Spryskany 0,03-0,035% roztworem „Farmayod” kilka razy w odstępach tygodniowych, można wlać lek pod korzeń zgodnie z instrukcją. Środki zapobiegawcze – zwalczanie szkodników owadzich i chwastów wieloletnich.
Mozaika zielona cętkowana, Charakter – wirusowy, patogen może znajdować się na nasionach na zakażonych resztkach roślinnych, przenoszony z rośliny na roślinę podczas operacji formowania wykonywanych niewysterylizowanymi narzędziami.	Żyły liściowe rozjaśniają się, młode liście skręcają się na starszych liściach – jasna lub ciemna zieleń, pojawiają się żółte lub srebrne cętkowane plamy, roślina pozostaje w tyle.	Postępowanie jak w poprzednim przypadku. Zapobieganie – terminowe usuwanie resztek roślinnych, traktowanie nasion ciepłem przed wysiewem.
Fusarium, Charakter – grzybowy, pozostaje w glebie do 15 lat, pojawia się w zimnej, deszczowej pogodzie.	Choroba zaczyna się u podstawy pnia, który brązowieje, później staje się biały lub różowawy. Whelps – jeden lub więcej, wither.	W początkowym stadium choroby skuteczne są „Fundazol” i „Fitosporin M”, przy jej rozwoju – brak leczenia. Zapobieganie: zaprawianie nasion, usuwanie pozostałości, podlewanie tylko ciepłą wodą.
Zgnilizna korzeni, charakter grzybowy, czasami bakteryjny (czarna nóżka); rozprzestrzenia się z glebą i nasionami.	Centralna łodyga przerzedza się, pęka, staje się brązowa lub żółta; korzenie brązowieją i miękną; dolne liście żółkną. Jeśli choroba postępuje, jajniki nie rozwijają się i więdną.	W początkowej fazie skuteczne są Trichodermin, Gamair i Alirin-B. Jeśli choroba postępuje, stosuje się „Previcur”. Łodygę ogórka i górną część korzeni pokryć kredą, popiołem lub pokruszonym węglem; zanurzyć łodygę w celu wytworzenia nowych korzeni. Profilaktyka – podlewanie tylko ciepłą wodą, lekkie oddzielenie od łodygi, zaprawianie nasion, dezynfekcja cieplarni.

Profilaktyczne leczenie biopreparatami zmniejsza ryzyko rozwoju choroby.

Szkodniki ogórka

Nazwa	Wygląd i uszkodzenia	Jak walczyć
Ślimaki	Ślimaki należą do mięczaków z rodziny ślimakowatych; te ostatnie mają dobrze rozwiniętą muszlę. Lubią jeść młode liście, nie kwapią się do owoców, jeśli mogą je dosięgnąć. Uszkodzenia są wyraźnie widoczne.	Zbieranie ręczne. Wykonywanie pułapek z nieprzepuszczalnych materiałów, a następnie ich zbieranie i tępienie. Materiał na mulcz. Z chemii dobrze sprawdza się „Grom”.
Mszyce	Małe, gruszkowate owady, które żyją w koloniach. Mszyce są liczne; rośliny ogórka są uszkadzane przez stonkę ziemniaczaną, stonkę liściową i zielonkę brzoskwiniową. Nie tylko wysysają roślinę do sucha, powodując chlorozę i zwijanie się liści, opadanie pąków i kwiatów, ale także przenoszą wirusy, czyli patogeny groźnych chorób. Na ich słodkich wydzielinach pasożytuje grzyb sadzakowy, który wpływa na jakość owoców.	Stosuje się napary z piołunu, czosnku, łupin cebuli i popiołu. Arrow i Fitoverm okazały się dobrymi biopreparatami kontaktowymi. „MYCORAD INSECTO 1.2” wywołuje mszyce śmiertelną chorobę, która jest zaraźliwa dla innych okazów. Mszyce są przenoszone z rośliny na roślinę przez mrówki, które muszą być zwalczane.
Whitefly	Małe owady z białawymi skrzydłami. Niebezpieczny szkodnik, który wysysa soki z roślin. Liście stają się blade, mogą nawet obumierać, a rozwój roślin jest spowolniony.	W początkowym okresie skropienie liści roztworem z 1 litra mleka, 50 g nalewki nagietkowej i łagodnego roztworu mączlika spowolni jego rozmnażanie nalewkę nagietkową i 2 łyżki cukru, rozcieńczyć wodą i od razu zastosować. MIKORAD INSECTO 1 jest skuteczny.2″. W przypadku zastosowania leku Fytoverm konieczne będzie przeprowadzenie kilku zabiegów.
Pająk	Te drobne owady trudno dostrzec gołym okiem. Ale ślady ich aktywności w postaci nakłuć na liściach są wyraźnie widoczne w świetle. Jeśli na spodzie widoczne są pajęczyny, liczba owadów jest duża. Roztocza żyją na spodniej stronie liści.	Jeśli nie można zwalczyć szkodników środkami ludowymi – napar z czosnku (zmiażdżyć 200 g ząbków, naparzać 2 godziny w 10 litrach wody, opryskać), napar z gorczycy (200 g na 10 litrów, pozostawić na 12 godzin i opryskać), rośliny zabezpiecza się preparatami „Bitoxybacillin”, „Fitoverm”, „Agravertin” lub „Spark-bio”.