Historia stworzenia maski gazowej

Maska gazowa – adaptacja do ochrony narządów oddechowych, oka i skóry twarzy przed uszkodzeniem różnych substancji dystrybuowanych w postaci gazów lub aerozoli w powietrzu. Historia takiego sprzętu ochronnego przechodzi do średniowiecza, oczywiście przez długi czas były istotne zmiany, a nie tylko wygląd, ale przede wszystkim funkcjonalne.

Z skórzanej maski z „dziobem” i czerwonymi szklankami okularów, które musiały zabezpieczyć lekarzy podczas epidemii plagi, Środki ochronne osiągnęły w pełni izolację z kontaktu z zanieczyszczonym środkiem przyrządowym, które zapewniają filtrację powietrza z wszelkich zanieczyszczeń.

Wynalazek Nikolai Zelinsky

O tym, kto pierwszy wymyślił prototyp nowoczesnej maski gazowej, nie został utworzony jednoznaczny punkt widzenia na świecie. Historia stworzenia maski gazowej jest bezpośrednio związana z wydarzeniami pierwszej wojny światowej. Ostre potrzeba takiego sposobu ochrony powstały po wykorzystaniu broni chemicznej. Po raz pierwszy z 1915 r. Zastosowano gazy zatrucia przez wojska niemieckie.

Skuteczność nowej porażki wroga przekroczyła wszystkie oczekiwania. Metoda stosowania gazów zatrujących była zaskakująco prosta, konieczne było czekanie na wiatr w kierunku pozycji wroga i substancji rozpylających z cylindrów. Żołnierze bez strzału opuścili okopy, ci, którzy nie mieli czasu, zmarł lub zostali zwolnieni, większość ocalałych zmarła w ciągu najbliższych dwóch lub trzech dni.

31 maja tego samego roku zatrucie gazy stosowano na wschodnim froncie przeciwko armii rosyjskiej, straty wyniosły ponad 5000 żołnierzy i oficerów, około 2000 osób zmarło z powstałych oparzeń dróg oddechowych i zatrucia w ciągu dnia. Przednia strona została złamana bez oporu i prawie bez strzału od wojsk niemieckich.

Wszystkie kraje zaangażowane w konflikt starały się ustanowić produkcję substancji zatrujących i środków, które pozwoliłyby rozszerzyć ich użycie. Opracowywane są skorupy zawierające ampułki z zatrutonymi gazami, opracowywane są urządzenia opryskiwania, opracowywane są metody stosowania do ataków gazowych lotnictwa.

Jednocześnie uniwersalne środki ochrony personelu z nowej broni masowej zmiany. Panika w przywództwie armii można zilustrować proponowanymi metodami. Niektórzy workowie przepisywali suche pożary przed rowami, przepływ ogrzewanego powietrza powinien mieć, ich zdaniem, aby przenieść spryskane gazy w górę, a następnie przekazałyby ponad pozycje, bez powodowania szkody personelu.

Podejrzane chmury sugerowane, aby strzelać z pistoletów, aby rozwiać substancje zatrucia. Każdy żołnierz próbował dostarczyć maski gazowe impregnowane odczynnikiem.

Prototyp nowoczesnej maski gazowej pojawił się niemal jednocześnie we wszystkich krajach walki. To wyzwanie dla naukowców było to, że różne substancje były wykorzystywane do pokonania wroga, a dla każdego wymagał specjalnego odczynnika, neutralizując jego działanie, w stosunku do drugiego gazu jest doskonale bezużyteczne. Aby zapewnić oddziały z różnymi substancjami neutralizującymi, nie było to możliwe, jeszcze trudniejsze do przewidzenia, co zostanie ponownie zastosowana substancja zatrucia. Te inteligencja mogłaby być niedokładna, a czasami sprzeczna.

Wydajność zaproponowano w 1915 r. Przez rosyjskiego chemika Nikolai Dmitrievich Zelinsky, który może być słusznie nazywany jednym z twórców nowoczesnej maski gazowej. Podjęcie długu służby do czyszczenia różnych substancji z węglem drzewnym Nikolay Dmitrievich przeprowadził szereg badań nad jego zastosowaniem do oczyszczania powietrza, w tym na siebie i przyszedł do zadowalających wyników.

Ze względu na wyjątkowe właściwości adsorbujące, specjalnie przygotowany węgiel można zastosować do jakichkolwiek środków znanych substancji stosowanych jako środek zmiany. Wkrótce N. D. Zelinsky zaproponował sposób uzyskania jeszcze bardziej aktywnego węgla aktywnego aktywnego w adsorbacji.

Pod kierownictwem przeprowadzono również badania w stosowaniu węgla różnych ras drzew. W rezultacie najlepsze zostały rozpoznane w porządku malejącym:

• brzozowy;
• buk;
• sosna;
• Limonka;
• ostrzał;
• dąb;
• osika;
• olcha;
• Topolina.

Dlatego okazało się, że w kraju, ten zasób jest w ogromnych ilościach, a świadczenie armii nie będzie wielkim problemem. Produkcja okazała się łatwa, ponieważ węgiel węglowy został już wyprodukowany na wielu przedsiębiorstwach, konieczne było zwiększenie ich wydajności.

Pierwotnie proponowano użycie warstwy węgla w produkcji masek gazowych, ale ich istotną wadą jest luźne dopasowanie do twarzy – Często zmniejszono efekt czyszczenia węgla do zera. Technolog Trójkątnej Zakładu przybył do ratowania chemików, produkujących sztuczne gumowe produkty lub jak znamy ją dzwoni – guma, Kumant. Wyszedł ze specjalną hermetyczną maską gumową, w pełni zamkniętą, więc problem z luźnym dopasowaniem został rozwiązany, który był główną przeszkodą techniczną do stosowania węgla aktywnego do czyszczenia powietrza z substancji zatrujących. Kumanat jest uważany za drugi wynalazca nowoczesnej maski gazowej.

Zelinsky-Kumante Maska gazowa została ułożona na tej samej zasadzie, co nowoczesne środki ochrony, niewiele różnicy jego wyglądu, ale to było już szczegóły. Podobnie, metalowe pudełko z ustalonymi warstwami węgla aktywnego dołącza do maski.

Jego masowa produkcja i wygląd w wojskach w 1916 r. Zmusiły wojska niemieckie, aby całkowicie porzucić stosowanie zatrucia gazów na z przodu ze względu na niską wydajność. Próbki maski gazowej utworzonej w Rosji zostały wkrótce przeniesione na sojuszników, a ich produkcja ustanowiła Francja i Wielka Brytania. Na podstawie kopii trofeum, produkcja gazu zmieniła się w Niemczech.

Dalszy rozwój

Początkowo przed zastosowaniem gazów zatrujących na polu bitwy, środki ochrony dróg oddechowych nie były atrybutem wojska. Byli potrzebni przez strażaków, ludzie pracujący z agresywnymi środowiskami (Malary, robiące rośliny chemiczne i t. Ns.). Główną funkcją takich kopii cywilnych była filtracja powietrza z produktów spalinowych, pyłu lub niektórych substancji toksycznych stosowanych do lakierów hodowlanych i farb.

Z Lewis Hasletta

W 1847 r. Amerykański Inventor Lewis Haltet zaproponował środek ochrony w postaci gumowej maski z filtrem filtrowym. System zaworu stał się cechą, która pozwoliła podzielić strumienie wdychanego i wydechowego powietrza. Wdech przeprowadzono przez wkładkę filtra. Mała maska ​​została zapinana z pasami. Ten prototypowy respirator został opatentowany pod nazwą „Protector Protector”.

Urządzenie dobrze się spantowane z kurzu lub innych cząstek ważonych w powietrzu. Mogą używać pracowników na temat „brudnych” branży, górników lub rolników zaangażowanych w zbieranie i sprzedaż siana.

Z Garrett Morgan

Inny amerykański rzemieślnik – Garrett Morgan zaproponował maskę gazową dla strażaków. Wyróżniono go maską hermetyczną z wąską, która poszła na podłogę i pozwoliła strażakowi podczas pracy ratowniczej, aby wdychać oczyszczone powietrze. Morgan dość uzasadnione przyjęto, że płonące produkty wraz z gorącym powietrzem rzucił się w górę na dole tego samego powietrza, z reguły, zimniejszego i odpowiednio, czyste. Na końcu węża znajdował się element filtru filtry. To urządzenie naprawdę pokazało się dobrze, gdy gaśnice pożary i przeprowadzanie pracy ratowniczej, pozwalając strażakowi dłużej pozostać w palaczy.

Oba te, a niektóre bardziej podobne technicznie urządzenia wykazały dobrze z ich zadaniami przed pojawieniem się ostrej potrzeby stworzenia uniwersalnego elementu filtrującego po nałożeniu różnych substancji zatrujących podczas pierwszej wojny światowej. Zastosowanie N. D. Zelinsky aktywowany węglem posiadający uniwersalne właściwości oznaczały nową erę rozwoju osobistego sprzętu ochronnego.

Błęki naukowcy

Ścieżka tworzenia funduszy ochronnych nie była bezpośrednia i gładka. Błędy chemików okazały się śmiertelne. Jak już zauważył, jeden z najbardziej ostrych zadań było wyszukiwanie odczynników neutralizujących. Naukowcy musieli znaleźć taką substancję, aby było to:

• skuteczny przed zatruciem gazów;
• nieszkodliwe dla ludzi;
• Niedrogi w produkcji.

Różnorodność substancji powoływano do roli uniwersalnego narzędzia, a ponieważ wróg nie dawał czasu na głębokich badaniach, uprawiając ataki gazu na jakimkolwiek wygodnym przypadku, często proponowano niewystarczająco badane substancje. Jednym z głównych argumentów na rzecz tego lub tego odczynnika była ekonomiczną stroną problemu. Często substancja została uznana za odpowiednia tylko dlatego, że były one łatwiejsze do zapewnienia armii.

Po pierwszych atakach gazowych ServiceMen zaczynają dostarczać bandaże. Ich produkcja jest zaangażowana w różne, w tym organizacje publiczne. Nie było instrukcji dla ich produkcji, wojska otrzymały różne maski, często doskonale bezużyteczne, ponieważ nie zapewnili szczelności podczas oddychania. Właściwości filtrów tych funduszy były również wątpliwe. Jednym z najpoważniejszych błędów były stosowanie hiposulfitu sodu jako aktywnego odczynnika. Substancja podczas reakcji z chlorem przydzielono dwutlenku siarki, powodując nie tylko uduszenie i oparzenie dróg oddechowych. Ponadto odczynnik był całkowicie bezużyteczny przed organicznym zatruciem stosowanym przez przeciwnika.

Otwarcie neutralizującego działania urotropiny lekko zapisana. Jednak w tym przypadku, problem luźnej potrzeby napadu twarzy pozostał. Fighter był ściśle naciskać maskę rękami, co uniemożliwiło aktywne prowadzenie bitwy.

Wynalazek Zelinsky-Kumanti pomógł rozwiązać całą kulę pozornie nierozpuszczalnych problemów.

Interesujące fakty

• Jednym z pierwszych protoberów maski gazowej w Rosji stała się szklana czapka z elastycznymi wężeami, używana na złoceniem kopuły katedry Isakiv w Petersburgu w 1838 roku.
• Podczas I wojny światowej opracowano również maski gazowe dla koni i psów. Ich próbki aktywnie poprawiły się do środka XX wieku.
• Do 1916 r. Prototypy masek gazowych miały we wszystkich stanach walczących.

Ulepszanie urządzeń poszedł jednocześnie, a ciągły przybycie trofeów wojskowych doprowadziło do szybkiego, choć nie celowej wymiany pomysłów i technologii.

W następnym filmie czekasz na więcej informacji na temat historii utworzenia maski gazowej.