12 najlepszych roślin na żywopłoty

*Spojrzenie na najlepszych według redaktorów. Jakie są kryteria wyboru?. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako wskazówka do zakupu. Przed dokonaniem zakupu należy skonsultować się ze specjalistą.

Żywopłot to świetny sposób na odgrodzenie sąsiadów lub wydzielenie własnej działki. Jest ozdobny i – jeśli dobrze się go pielęgnuje – trwały. Przy odpowiedniej uprawie, żywopłot może pasować do każdego stylu projektowania strony. Nasze propozycje to rośliny niewymagające dużej pielęgnacji, które dzięki swoim walorom ozdobnym stanowią piękny element ogrodu.

Sugestie dotyczące zakupu

Przed założeniem żywopłotu należy dokładnie przemyśleć szczegóły: późniejsze przemeblowanie może być trudne i kosztowne.

Kryteria wyboru:

1. Zdecyduj, czy żywa ściana zastąpi ogrodzenie, czy będzie pełnić rolę niskiego obrzeża – potrzebne są różne rośliny;
2. Weź pod uwagę klimat, oświetlenie i gleby na danym terenie – muszą one spełniać wymagania wybranych roślin;
3. Bezpretensjonalność – rośliny, które są trudne w pielęgnacji wymagają dużo pracy;
4. Wytrzymuje wielokrotne cięcie – żywopłot powinien wyglądać schludnie;
5. Rośliny powinny dobrze radzić sobie w gęstych nasadzeniach;
6. Szybko rośnie i dobrze się rozgałęzia;
7. łatwe do rozmnożenia;
8. Cena sadzonek nie jest zbyt wysoka: potrzeba ich dużo.

Nasz ranking pomoże Ci wybrać najbardziej odpowiednią maszynę.

12 najlepszych roślin żywopłotowych

Ocena:	Lokalizacja	Nazwa	Ocena
12 najlepszych roślin na żywopłoty	1	Thuja	5.0
2	Cotoneaster lśniący	4.9
3	Juniper	4.8
4	Thuja	4.7
5	Cyprysik Lawsona	4.6
6	Biała porzeczka	4.5
7	Horseroot	4.4
8	Berberys Thunberga	4.3
9	Spirea	4.2
10	Drzewo karagana	4.1
11	Rosemary	4.0
12	opuncja	4.0

Thuja

Ocena: 5.0

Jest to roślina zimozielona z igiełkami przypominającymi łuski. W zależności od gatunku, thuja może rosnąć jako drzewo lub jako krzew. Większość z nich nie przekracza 3 m wysokości. Korona może przyjmować różne kształty: kolumny, stożka lub elipsy. Sadzone w odstępach 80-100 cm. Odległość sadzenia poszczególnych gatunków oblicza się w następujący sposób: zsumować średnicę korony dwóch dorosłych roślin i podzielić wartość na pół. Możliwość łączenia w dwa rzędy w celu uzyskania gęstszego żywopłotu. Western Thuja najlepiej sprawdza się w Midlands. Odmiany:

1. „Kuban emerald” – ma gęstą, zieloną piramidalną koronę, która nie zmienia się w ciągu sezonu, daje dobre przyrosty roczne, nie wymaga częstego przycinania, nadaje się do warunków miejskich, wytrzymuje mrozy do -34 stopni, w młodym wieku wymaga regularnego podlewania, nie lubi ciężkich gleb i pełnego cienia;
2. „Brabant” – rośnie szeroko stożkowatą kolumną, w ciągu jednego roku dorastając do 35 cm wysokości i do 15 cm szerokości, cierpi na wiosenne zgorzele, koszenie dwa lub trzy razy w sezonie żywopłotowi można nadać dowolny kształt, mrozoodporność wysoka (trzecia strefa klimatyczna), igły są ciemnozielone o każdej porze roku;
3. „Smaragd” – kształt korony regularny stożkowaty, gałęzie ułożone bardzo gęsto, przyrost roczny – do 10 cm, igły nie zmieniają koloru zimą, wymagający w stosunku do wilgoci i gleby, zimotrwały;
4. „Danica” – odmiana kulista o zielono zabarwionych igłach, wysokość nie przekracza 80 cm, a szerokość 100 cm, nadaje się na niskie obwódki, doskonała odporność na mróz, wytrzymuje lekkie zacienienie.

Zalety

• Ozdobny o każdej porze roku;
• mrozoodporność;
• odpowiednie do warunków miejskich;
• rośnie nie tylko na słońcu, ale także w cieniu, ale tam słabiej się rozwija;
• nie wymaga częstego podlewania;
• dobrze przycięte;
• roślina jest długowieczna, niektóre okazy są ozdobne nawet przez 100 lat;
• uwalnia fitoncydy.

Wady

• podobnie jak wiele innych iglaków, płonie na przełomie zimy i wiosny, igły stają się czerwonawe, a ich dekoracyjność spada.
• Problem można rozwiązać, przykrywając na zimę południową stronę nasadzeń włókniną.

irga błyszcząca

Ocena: 4.9

Na niskie i średnie żywopłoty bardzo dobrze nadaje się dogorywka błyszcząca:

1. Posiada drobne, bardzo gęste ulistnienie;
2. do 3 m wysokości;
3. Roślina jest ozdobna przez cały sezon wegetacyjny – w maju zakwita 5-12 różowymi kwiatami w gronach; kwitnienie trwa do 25 dni;
4. Jesienią liście przybierają ciemnoczerwony lub purpurowy odcień;
5. błyszczące, czarne, okrągłe jagody o właściwościach leczniczych, dobrze widoczne na tle otoczenia.

Znosi mrozy nawet do -30 stopni Celsjusza, nie cierpi silnych wiatrów i upałów, zbyt wilgotnej gleby i zanieczyszczonego miejskiego powietrza. Aby utworzyć żywopłot, pnącza sadzi się w dwóch rzędach, w odstępie 45 cm. dla szczególnie gęstych żywopłotów można sadzić w 3 rzędach.

Zalety

• szybki wzrost;
• gęsta korona;
• bezpretensjonalny;
• łatwość poruszania się po podłożu i wilgotność gleby;
• dobra odporność na mróz;
• ornamentyka;
• przyciąga pszczoły; jest doskonałym miodożercą;
• jagody nie są trujące;
• emituje fitoncydy;
• można ciąć w dowolne kształty;
• może żyć do 50 lat w dobrych warunkach;
• łatwe do rozmnożenia;
• toleruje penumbrę;
• nadaje się do środowisk miejskich.

Wady

• Aby utrzymać żywopłot w porządku, potrzebuje on do 4 cykli przycinania w sezonie wegetacyjnym.

Juniper

Ocena: 4.8

Jałowce można układać w kuliste obwódki lub jako wysokie żywopłoty o kształcie trapezu lub graniastosłupa. Można to osiągnąć przez przycinanie dwa razy w sezonie wegetacyjnym. Można je nawet przycinać bez koszenia – wtedy roślina będzie wyglądała jak zielony płot. Nie wszystkie z 70 gatunków jałowców nadają się na żywopłoty:

1. Jałowiec kozacki – bardzo dobrze rośnie zwłaszcza w pełnym słońcu, nie potrzebuje gleby ani wilgoci, wytrzymuje mrozy do – 30 stopni, wysokość roślin od 1,5 do 4 m;
2. Jałowiec może dorastać do 10 m wysokości, ale nie przyrasta więcej niż 10 cm rocznie i jest długowieczny – 200 lat nie jest granicą;
3. może rosnąć w lekkim cieniu, przy wyborze sadzonek zatrzymaj się tylko na osobnikach męskich lub tylko żeńskich, ze względu na różnicę w grubości pni jednolitość sadzenia będzie trudna do osiągnięcia, odmiany: „Meyer”, „Hibernica”, „Arnold”;
4. jałowiec wirginijski – najwyższy ze wszystkich gatunków, dorasta do 30 m wysokości, przyrosty roczne są duże, świetnie wygląda nawet bez formowania, ale wtedy po 30 latach życia dolna część pnia może stać się goła, zupełnie niewymagający w stosunku do gleby, podlewanie potrzebne jest tylko w czasie silnych upałów; istnieje wiele odmian, najczęściej na żywopłoty wykorzystuje preferowane w słońcu jasnoniebieskie 'Blue Arrow’, 'Glauca’ o niebieskozielonych igłach, które zimą nabierają brązowego odcienia
5. Niektóre odmiany jałowca to Stricta, Spartan i Obelisk, ale w regionach o mroźnych zimach będą potrzebowały schronienia;
6. Bezpretensjonalny i mrozoodporny jałowiec Skyrocket.

Zimą gałęzie jałowców najlepiej związać, aby nie odłamywały się w śniegu.

Zalety

• niskie koszty utrzymania;
• Dobrze się kształtuje;
• żyje długo;
• emituje duże ilości fitoncydów;
• Igły nie będą się strzępić;
• większość gatunków nie odsłania dolnych części ciała.

Wady

• preferuje wzrost w pełnym słońcu, ale traci swoje walory dekoracyjne w cieniu.

Brzezina

Ocena: 4.7

Z brzozy można tworzyć nieprzebyte zarośla o dowolnym kształcie – wypuszcza pędy z korzenia i wciąż wypuszcza nowe pędy, więc w żywopłocie nie będzie żadnych ubytków. Doskonale znosi przycinanie, które jest wymagane dwa razy w sezonie w maju i sierpniu. Krzew dobrze się rozgałęzia i jest pokryty małymi, skórzastymi liśćmi.

Luźne wiechy białych kwiatów w pęczkach kwitną w maju, podobne, ale gorsze od kwiatostanu lilaka. Zapach silny, ale niezbyt przyjemny, cierpki z nutą dymu. Czarne jagody, które tworzą się na kwiatach są trujące. Przy corocznym przycinaniu może nie dojść do kwitnienia i owocowania.

Spośród 50 gatunków tej rośliny tylko kilka jest odpornych na mróz. Na żywopłoty najczęściej stosuje się jałowiec pospolity, który wytrzymuje mrozy nawet do – 29 stopni Celsjusza. Odmiany:

„Atrovirens” – wysokość do 4 m, średnica krzewu – do 2 m, wzrost średni, a także mrozoodporność (5 strefa klimatyczna), liście ciemnozielone, dobrze rośnie w słońcu, ale toleruje półcień, toleruje suszę, upały, krótkotrwałe zalania i silne wiatry, gazowanie powietrza;

Privet: 'Aureum’ – krzew o złotożółtych liściach; dorasta do 1,3 m bez przycinania; nadaje się na niskie obwódki; pożądane jest zimowanie pod śniegiem lub z okryciem ze względu na średnią mrozoodporność; żółte zabarwienie traci się, gdy sadzi się go w cieniu; nie lubi wody stojącej i gleb kwaśnych.

Zalety

• Szybko się rozmnaża;
• Bardzo dobrze radzi sobie z przycinaniem;
• wysoka odporność na szkodniki i choroby;
• doskonała wartość ozdobna;
• Odpowiednie dla obszarów miejskich.

wady

• trujące jagody;
• średnio odporny.

Cypress Lausson

Ocena: 4.6

Roślina ta najczęściej stosowana jest na luźne żywopłoty, które nie są regularnie przycinane kilka razy w sezonie. Przycinaj wiosną i jednocześnie usuwaj martwe drewno.

Jest to jeden z najpiękniejszych okazów drzew iglastych. Ma on jednak istotne wady, które ograniczają jego zastosowanie na obszarach o chłodniejszym klimacie:

1. niska odporność na mróz (strefa klimatyczna 6), z wiekiem nieznacznie wzrasta;
2. wiosenne zgorzele igieł, które mają tendencję do niszczenia wartości ozdobnej.

Jest tylko jedno rozwiązanie – trzymać rośliny w formie skurczonej. Żywopłot okaże się niskim żywopłotem w formie obwódki. Kompletna żywa ściana może być uprawiana tylko w południowych regionach. Osobliwości w pielęgnacji rośliny:

1. Musi być chroniony przed silnymi wiatrami, zwłaszcza z północy;
2. sadzenie w miejscach słonecznych;
3. System korzeniowy jest powierzchowny, rozchodzący się poziomo, dlatego rośliny nie tolerują zarówno suszy, jak i zastoju wilgoci;
4. chronić system korzeniowy w zimie poprzez ściółkowanie warstwą materiału organicznego o grubości co najmniej 10 cm;
5. podwójna warstwa Loutrasilu może zapobiec przypalaniu, ale nie może być ułożona zbyt ciasno, aby umożliwić cyrkulację powietrza.

Zalety

• wysoka wartość ozdobna;
• Dobry przyrost roczny;
• odporny na choroby i szkodniki.

Wady

• niska odporność na mróz.

Biała porzeczka

Ocena: 4.5

Porzeczka biała to roślina, która posiada wszystkie cechy potrzebne do tego, aby stać się żywopłotem:

1. dobre rozgałęzienie;
2. szybki wzrost;
3. Umiejętność ukorzeniania pędów leżących na ziemi, dzięki czemu dolna część krzewu nie jest odsłaniana i powstaje nieprzebyta gęstwina;
4. ozdobny o każdej porze roku – kwitnie dwa razy w sezonie, piękne niebiesko-białe jagody, jaskrawo wybarwione pędy, zimą doskonale kontrastują z białym śniegiem;
5. bezpretensjonalny;
6. wysoka odporność na mróz.

Formy i odmiany ogrodowe:

1. „Argenteomarginata” – liście mają szarozielony kolor z kremowo-białą obwódką, jesienią przebarwiają się na żółte i brązowo-czerwone odcienie, białe kwiaty zebrane są w tarczowate kwiatostany, często obserwuje się powtórne kwitnienie jesienią, pędy są czerwone, wysokość do 3 m, dobrze rośnie w cieniu;
2. „Sibirica” – wysokość zaledwie 2 m przy średnicy korony 3 m, zielone liście latem przybierają jesienią ciemnofioletową barwę, daje duże przyrosty, tolerancyjna na cień, rośnie w każdej glebie, wymagania co do wilgotności są średnie;
3. ’Kerna’ – dobrze rozgałęziona, do 3 m wysokości, pędy ciemnoczerwone, na liściach nierówna żółta obwódka, lubi miejsca słoneczne, wilgotne.

Zalety

• wysoka wartość ozdobna;
• bezpretensjonalność;
• Doskonała odporność na mróz;
• nadaje się do środowisk miejskich;
• doskonałe przycinanie.

Wady

• trzeba będzie często przycinać.

Chrzan Chenopod

Ocena: 4.4

Maksymalna wysokość żywopłotu wynosi 3 m, ale można ją łatwo dostosować poprzez przycinanie. Jest to bezpretensjonalny i mrozoodporny krzew, który może rosnąć na każdej glebie, z wyjątkiem ciężkiej i podmokłej. Dobrze się rozgałęzia i bardzo dobrze znosi przycinanie; ozdobny przez cały sezon wegetacyjny dzięki jasnozielonym liściom. Ale szczególnie ładny jest podczas kwitnienia, kiedy cały krzew pokryty jest pachnącymi białymi kwiatami z jasnożółtymi pręcikami.

Na żywopłoty najlepiej nadają się dobrze przystosowane formy bazowe, ponieważ najlepiej sprawdzają się w lokalnym klimacie, ale można też stosować odmiany ozdobne:

1. ’Aureus’ – ma kulistą koronę z jasnożółtymi liśćmi wiosną i żółtozielonymi przez resztę sezonu wegetacyjnego;
2. „Variegatus” – krzew do wysokości 1,5 m, liście mają małe wgłębienia, ich zabarwienie jest cętkowane, na części liści biały kolor bardziej niż zielony, kwiaty mają kremowy odcień, pachnące.

Młode rośliny należy sadzić w odległości 50 cm od siebie.

Zalety

• Bardzo dobrze regeneruje się po silnym przycinaniu;
• szybko rośnie;
• długotrwałe;
• nie zamarza w zimie;
• Wytrzymuje trochę cienia, ale lepiej kwitnie w pełnym słońcu;
• wydłużony pokrój krzewu – szerokość jest znacznie mniejsza od wysokości;
• nadaje się do sadzenia w mieście.

Wady

• kwitnienie jest rzadkie w cieniu.

Berberys Thunberga

Ocena: 4.3

Taka różnorodność kolorystyki liści jak berberys Tunberg nie u żadnej rośliny: mogą być czerwone, żółte, pomarańczowe, różowe, a nawet fioletowe, często cętkowane. Dekoracyjności dodają dzwonkowate, jaskrawożółte kwiaty z czerwonawym brzegiem, pojawiające się w maju, oraz koralowo-czerwone jagody, dojrzewające jesienią. Mogą one pozostać na krzewach nawet w zimie.

Formy o zielonych liściach dobrze radzą sobie w półcieniu, pozostałe wymagają słońca dla maksymalnego efektu dekoracyjnego. Gleba dla berberysu wymaga suchego i lekkiego składu mechanicznego, ciężkie i wilgotne obszary nie są dla niego odpowiednie. Przycinać dwa razy w sezonie – wiosną, zanim zaczną spływać soki i jesienią, zanim nadejdą mrozy.

Poszczególne odmiany różnią się także wysokością. Rośliny zarówno do małego obramowania, jak i pełnej żywej ściany są całkiem możliwe. I wszystkie będą nie do przejścia, dzięki ostrym, długim kolcom, którymi usiane są pędy. Dzięki temu roślina jest trudniejsza w pielęgnacji, ale poprawiają się właściwości izolacyjne żywopłotu.

Za najbardziej spektakularne uważa się następujące odmiany:

1. ’Red Carpet’ – krzew nie wyższy niż 1,5 m o poduszkowatej rozłożystej koronie i czerwonych lub purpurowych drobnych liściach;
2. „Atropurpurea” – krzewy osiągają wysokość 180 cm, liście przez cały sezon są purpurowo-czerwono-brązowe;
3. ’Helmond Pillar’ to kolumnowy krzew do 1,5 m wysokości, o młodych liściach zabarwionych na różowo, a dorosłych na fioletowo;
4. ’Red Rocket’ o pomarańczowo-czerwonych liściach, dorasta do 2m;
5. variegata 'Rose Glow’ o jednolitej wysokości i średnicy korony 1,5 m.

Do niskich granic będzie pasował: „Aurea” o żółtych liściach, „Coronita” – liście są ciemnofioletowe, na brzegu zielona obwódka, „Admiration” – główny kolor blaszek liściowych jest pomarańczowy, obwódka żółta.

Zalety

• bezpretensjonalny;
• wysoka wartość ozdobna;
• Mrozoodporny;
• Istnieje duża liczba odmian;
• łatwy do cięcia i tworzy nieprzepuszczalne żywopłoty;
• szybko rośnie.

Wady

• może zaatakować chorobami grzybowymi w wilgotne lato.

Spirea

Ocena: 4.2

Ten pięknie kwitnący krzew ma wiele odmian i kultywarów. Połącz je, aby stworzyć ciągły kwitnący żywopłot w niskiej i średniej wysokości.

Spireas dobrze rosną w każdym rodzaju gleby, ale nie tolerują ciężkich i mokrych gleb. Dobrze radzą sobie nie tylko w słońcu, ale i w penumbrze. Krzewy te charakteryzują się dobrą mrozoodpornością i wytrzymałością. Żywopłoty z Spirei są zawsze ozdobne:

Podczas kwitnienia pięknie ukształtowane pędy pokryte są w całości wiechowatymi lub korymbozowymi kwiatostanami w różnych odcieniach bieli lub różu i mają przyjemny zapach;

Jesienią jaskrawo zabarwione fioletowe, żółte lub pomarańczowe liście.

Nadaje się na żywopłoty: wiele odmian Spirei:

1. medium;
2. willowy;
3. Japończyk;
4. ząbkowany;
5. Wangutta;
6. Daglezja,
7. Billard.

Przycinanie tego krzewu ma swoje własne cechy

1. Te gatunki, które kwitną wiosną, należy przyciąć po zakończeniu kwitnienia;
2. Te, które kwitną w drugiej połowie lata, wymagają wiosennego przycinania;
3. Po czwartym roku życia należy stopniowo odmładzać krzewy poprzez wycinanie starszych gałęzi;
4. Można też postąpić nieco bardziej radykalnie, przycinając go do pnia, a następnie pomijając sezon kwitnienia.

Zalety

• Długi okres ozdobny;
• możliwość łączenia różnych odmian;
• bezpretensjonalny;
• odporność na zanieczyszczone powietrze;
• Szybki wzrost;
• łatwe rozmnażanie.

Wady

• Krzewy wymagają dość częstego odmładzania.

Drzewo karagana

Ocena: 4.1

Ta bezpretensjonalna roślina przetrwa w każdych warunkach:

1. nie cierpi z powodu wiatru, upału, suchego powietrza i tej samej gleby;
2. Przetrwa wszystkie mrozy (strefa mrozoodporności -2);
3. Rośnie na glebach o różnym składzie i kwasowości, z wyjątkiem gliniastych i bagiennych;
4. toleruje niewielkie zasolenie.

Caragana należy do rodziny roślin strączkowych i jak wszystkie one może wzbogacać glebę w azot. Korona rośliny jest delikatna, wachlarzowata i rozłożysta. Złożone zielone liście i żółte kwiaty, ułożone w pęczki po kilka sztuk, są bardzo dekoracyjne. Pojawiają się wiosną.

Z czasem dolna część pnia staje się goła. Przycięty pod korzeń wczesną wiosną, w ciągu jednego sezonu dorasta do wysokości 1,5 m. Wiązówka, zwana też akacją pospolitą żółtą, tworzy piękny ażurowy żywopłot, cięty lub swobodny. W tym drugim przypadku może wzrosnąć do 7m. Najlepiej sadzić w pełnym słońcu, słabiej rośnie w półcieniu.

Zalety

• wysoka odporność na mróz;
• niesamowitą bezpretensjonalność;
• długowieczność – może żyć nawet do 100 lat;
• ornamentyka.

Wady

• wymaga corocznego podwójnego przycinania.

Drzewo różane

ocena: 4.0

Roślina ta nie ma praktycznie żadnych wad, które uniemożliwiałyby jej zastosowanie jako zielonego żywopłotu. Ale wiele niewątpliwych zalet:

1. 1,5 do 3 m wysokości;
2. szybki wzrost;
3. Dobre ulistnienie od podstawy krzewu;
4. gęsta, kulista korona;
5. pięknie ukształtowane liście o ząbkowanym i karbowanym brzegu; kolorystyka różna u poszczególnych odmian;
6. białe lub różowe kwiatostany przypominające kiście, które utrzymują się na roślinie do 4 tygodni i pojawiają się w czerwcu;
7. Czerwonawe owoce zdobiące krzewy od wczesnej jesieni.

Mrozoodporny, mało wymagający, dobrze przystosowany do warunków miejskich.

Najbardziej spektakularne odmiany:

1. „Diablo”- dorasta do 3m i ma taką samą szerokość korony, latem liście zachowują purpurowy kolor, jesienią zmieniają kolor na czerwony, kwiaty mają różowo-kremowy odcień;
2. „
3. Diabeł łopatkowy” – krzew do metra wysokości o pionowych pędach i ciemnofioletowych liściach, kwiaty białe;
4. ’Red Baron’ to dobrze rozgałęziony krzew do 2 m wysokości o ciemnoczerwonych liściach, które jesienią zmieniają kolor na brązowy, kwiaty białoróżowe;
5. Liście odmian 'Center Glow’ zmieniają barwę kilkakrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego; najpierw są czerwone ze złotym środkiem, który z czasem staje się zaledwie plamką na podstawie liścia; jesienią stają się purpurowe, do 2 m wysokości.

Wiciokrzew naczyniowy może z łatwością stworzyć pełnowartościową żywą ścianę lub efektowny niski obwód. Wytrzymuje całkiem dobrze penumbrę.

Zalety

• Oryginalna kolorystyka liści;
• bezpretensjonalność;
• łatwa pielęgnacja;
• szybki wzrost;
• Odporność na szkodniki i choroby;
• łatwe przycinanie;
• wysoka odporność na mróz.

Wady

• nie.

Szuwary

Ocena: 4.0

Krzew ten nie przypomina zbytnio pospolitej róży gueldera, znanej w naszych ogrodach rośliny:

1. Liście są jajowato-owalne, pomarszczone i mogą dorastać do 19 cm długości;
2. Są one ciemnozielone, a jesienią czerwone, z widocznym sfilcowanym pubescence na spodniej stronie blaszki liściowej;
3. kwitnienie rozpoczyna się w maju lub na początku czerwca i trwa około 3 tygodni;
4. Kremowobiałe lub żółtawe kwiaty znajdują się w korymbozowych kwiatostanach;

Dojrzewające owoce-kostki przybierają początkowo kolor czerwony, a następnie czarny, w tym czasie roślina jest szczególnie dekoracyjna.

Malina dzika ma dobrą mrozoodporność (strefa klimatyczna 4), dobrze rośnie w pełnym słońcu i półcieniu, lubi umiarkowanie żyzne i wilgotne gleby. Krzew może dorastać do 6 m, szerokość korony 3 m, nadaje się na żywopłoty o dowolnej wysokości do 3 m swobodne.

Kluczowe odmiany:

1. „Aureovariegata” – młode rośliny mają złotożółte plamy na blaszkach liściowych, starsze całkowicie zielenieją, wysokość do 3 m, przyrost roczny 15 cm;
2. „Aureum” – młode liście są żółte, potem zielenieją, krzew nie rośnie wyżej niż 2,5 m, jagody są trujące, dobrze rośnie na wilgotnych glebach;
3. „Mohikanin” – zwarta korona, do 4 m wysokości, długi okres kwitnienia.

Wymaga corocznego przycinania wiosną przed pęknięciem pąków. Co 10 lat krzewy są odmładzane przez cięcie na wysokość pnia 30 cm. Regularne przycinanie przeprowadza się tylko w celu ograniczenia wzrostu, tradycyjne formowanie nie jest odpowiednie dla tej rośliny.

Zalety

• Wysoki efekt dekoracyjny;
• zdolność do wzrostu nie tylko w pełnym słońcu, ale także w penumbrze;
• niskie koszty utrzymania;
• Długa żywotność – może żyć nawet 500 lat.

Wady

• pędy, które rosną wyżej niż 3 m, tracą swój kształt, trzeba je będzie przyciąć.