15 najgłośniejszych zwierząt świata

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako wskazówka do zakupu. Konsultacja z ekspertem przed zakupem.

Prawie wszystkie żywe istoty na Ziemi są wyposażone w narządy słuchu i są zdolne do wydawania różnych dźwięków. Wykorzystują swój głos do zastraszania przeciwników, demonstrowania dominacji, ostrzegania kolegów przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, przyciągania płci przeciwnej i w wielu innych sytuacjach. Niektóre zwierzęta są głośniejsze od ludzi. Ludzki krzyk ma natężenie 70 decybeli, natomiast istnieje wiele gatunków, których głos osiąga w szczytowym momencie ponad sto decybeli. Warto wspomnieć, że dźwięki powyżej 120 decybeli są niezwykle bolesne dla uszu, a przebywanie w pobliżu źródła o natężeniu 150 decybeli lub większym może spowodować poważne uszkodzenie błony bębenkowej. Oto lista najgłośniejszych przedstawicieli świata zwierząt.

Ranking najgłośniejszych zwierząt świata

Nominacja	miejscowość	nazwa	Poziom dźwięku
Ranking najgłośniejszych zwierząt świata	15	lew afrykański	87dB
14	Małpa wyjec	90DB
13	Żaba z kakao	100DB
12	Hipopotam	110DB
11	Hiena	112DB
10	Wolf	115DB
9	słoń afrykański	117DB
8	Bullfrog	119 DB
7	Cykada zielona	120 DB
6	Jednooki dzwonek	125DB
5	Słonia portowego północnego	126DB
4	kakadu moluki	129DB
3	Kakapo	132DB
2	Wieloryb spermowy	166DB
1	Wieloryb błękitny	189DB

15 miejsce – lew afrykański

Ocena: 3.6

Lwy są największymi kotowatymi w rodzinie kotów, a dorosłe samce mogą ważyć nawet 250 kg. W połączeniu z potężnymi szczękami, ostrymi pazurami na silnych nogach i zdolnością do osiągania prędkości przekraczającej 50 km/h, nie dziwi fakt, że gatunek ten należy do kategorii lądowych super drapieżników, zajmując szczyt łańcucha pokarmowego w swojej niszy ekologicznej. Lwy afrykańskie zamieszkują wschodnią i południową część kontynentu, preferując obszary sawanny i buszu. Zbierają się w stadka, czyli małe grupy, które polują na obszarze od 50 do 250 kilometrów kwadratowych. Lwy komunikują się ze sobą poprzez delikatne dźwięki, postawy i gesty dotykowe. Ale wycie lwa, o maksymalnej głośności 87 decybeli, ma na celu zaznaczenie granic terytorium i zastraszenie innych zwierząt.

Howler monkey 14

Ocena: 3.7

Małpy Howler są członkami rodziny małp pająków i występują w gęstych lasach deszczowych Ameryki Południowej i Środkowej. Żyje na drzewach w grupach po około 15 sztuk, większość czasu spędzając na poszukiwaniu pożywienia w postaci owoców i zielonej roślinności. Dzięki powiększonym kościom gnykowym małpy wyje mogą wydawać głośne wycie o natężeniu do 90 decybeli, które słychać nawet w odległości pięciu kilometrów. Jest on najczęściej używany przez naczelne, aby ostrzec ich współtowarzyszy stada o zbliżającym się niebezpieczeństwie lub przywołać swoje młode. Ta umiejętność znacznie zwiększa ich szanse na przetrwanie w dżungli, gdzie widoczność jest ograniczona przez gęste zarośla.

13 miejsce – Żaba Koki

Ocena: 3.8

Pochodzą z karaibskiej wyspy Puerto Rico, ale od tego czasu rozprzestrzeniły się na Hawaje, Wyspy Dziewicze i część Półwyspu Kalifornijskiego. Gady wybierają na swoje siedliska krzewy o szerokich liściach. Co ciekawe, koki omijają w swoim rozwoju stadium kijanki, wylęgając się z jaj małych, ale już uformowanych, poprawia to ich przeżywalność i ułatwia szybki rozród. Mimo niewielkich rozmiarów (żaba ma zwykle nie więcej niż pięć centymetrów długości), wydają dźwięki o natężeniu 100 decybeli, porównywalne z głośnością kosiarki spalinowej. Rozprzestrzenianie się koki w sypialniach Hawajów doprowadziło nawet do spadku cen nieruchomości w siedlisku żab.

12 miejsce – Hipopotam

Ocena: 3.9

Duży ssak roślinożerny występujący na kontynencie afrykańskim, na południe od pustyni Sahara. Jako zwierzęta półwodne, hipopotamy osiedlają się w pobliżu słodkowodnych zbiorników wodnych, zwykle każdy osobnik zajmuje własny odcinek linii brzegowej, od 50 metrów na rzece do 500 metrów na jeziorze. Dorosłe samce mogą ważyć nawet cztery tony, co w połączeniu z agresywną naturą gatunku czyni z nich groźnych przeciwników dla wszelkich stworzeń, które naruszają ich siedliska. Są w stanie wytrzymać nawet tak gigantycznych rywali jak słonie czy nosorożce. Hipopotamy używają swojego przerażającego skowytu o sile do 110 decybeli, aby odstraszyć wrogów i przyciągnąć samice w okresie godowym. Co ciekawe, zwierzęta te są w stanie wydawać tak głośne dźwięki nawet wtedy, gdy ich głowy znajdują się pod wodą. Oprócz ryku, hipopotamy komunikują się ze sobą także krótkimi, przypominającymi macicę dźwiękami.

Ranga 11 – Hiena

Ocena: 4.0

Hiena występuje w Azji i Afryce, zwykle na sawannie lub w innym otwartym krajobrazie. Choć znane są jako padlinożercy, żerujący na padlinie, w rzeczywistości same zabijają znaczną część swoich ofiar. Polując w grupach od pięciu do nawet stu osób, tropią swoje ofiary z prędkością do 65 kilometrów na godzinę. Te domowe psie drapieżniki dorównują szybkością gazelom i antylopom. Podczas komunikacji między sobą i podczas ataku hieny wydają nieprzyjemne dźwięki, które są mieszanką wycie, skomlenia i chrapania. Ten charakterystyczny śmiech składa się z 112 decybeli, które można usłyszeć w odległości nawet dziesięciu kilometrów.

10 miejsce – wilk

Ocena: 4.1

Wilki występują w większej części Azji, ale są również powszechne w Europie Wschodniej i na kontynencie północnoamerykańskim. Drapieżniki mają tendencję do pozostawania w stadach na zajętym obszarze przez długie okresy czasu, tylko od czasu do czasu przenosząc się z miejsca na miejsce. Wataha może składać się z maksymalnie 40 osobników. Aby zaznaczyć swoje prawa terytorialne, trzymając inne stada na dystans, wilki dają o sobie znać głośnym skowytem osiągającym nawet 115 decybeli. Skowyt służy również do porozumiewania się na duże odległości oraz w okresie lęgowym. Wbrew pięknemu mitowi, wilki w rzeczywistości nie wyją przy księżycu, ale podobnie jak inne nocne drapieżniki, są najbardziej aktywne w czasie blasku księżyca i w konsekwencji w tym czasie najczęściej słychać wycie.

9 miejsce – słoń afrykański

Ocena: 4.2

Największy ssak lądowy na naszej planecie jest również jednym z najgłośniejszych żywych stworzeń. Charakterystyczne wycie słonia osiąga do 117 decybeli i jest słyszalne w odległości ponad dziesięciu kilometrów. Zwierzęta te używają go do ostrzegania potencjalnych wrogów lub komunikowania się z kongenerami na duże odległości. Słonie charakteryzują się zbiorowym zachowaniem i stale utrzymują kontakt z resztą stada, wydając różne dźwięki trąbą. Te olbrzymy prowadzą koczowniczy tryb życia, ciągle w ruchu w poszukiwaniu pożywienia. Biorąc pod uwagę jego rozmiary i wagę, która może osiągnąć ponad 8 ton, nie dziwi fakt, że słoń musi pochłaniać ogromne ilości pożywienia, pożerając je 16-18 godzin dziennie.

8 miejsce – Byczyna

Ocena: 4.3

W przeciwieństwie do większości płazów, największa z rodziny żab pospolitych nie znajduje się na dole łańcucha pokarmowego. Płaz o długości do 25 centymetrów i wadze 500-600 gramów żywi się dosłownie wszystkim, co może połknąć, w tym myszami, ptakami, wężami i młodymi żabami (w tym własnym gatunkiem). A gdy zostanie schwytana przez innego, znacznie większego drapieżnika, żaba wydaje 119 decybelowy głuchy okrzyk przypominający bulgot byka. Ten mechanizm obronny często dezorientuje napastnika, umożliwiając jej ucieczkę. To samo muczenie służy również do przyciągania płci przeciwnej w okresie lęgowym. Żaby bycze występują w Ameryce Północnej, od południowo-wschodnich stanów do kanadyjskiej prowincji Ontario.

7 miejsce – cykada zielonogórska

Ocena: 4.4

Cykada ta występuje w całej Australii, na obszarach przybrzeżnych w południowo-wschodniej części kontynentu. Występuje zazwyczaj w siedliskach trawiastych i podmokłych. Grochowce zielone – najgłośniejsze owady świata, jak na swoje niewielkie rozmiary (rozpiętość skrzydeł poniżej 13 cm) potrafią wydawać świergot o natężeniu 120 decybeli. Cykady śpiewają głównie w okresie rozrodczym, wydając dźwięki za pomocą specjalnych płytek umieszczonych u podstawy odwłoka. Płyty podczas śpiewania wibrują w tempie do 480 razy na sekundę. Nawet pojedyncza cykada jest wyraźnie słyszalna w odległości około 400 metrów, ale przebywanie w pobliżu chóru australijskich zielonoskrzydłych spowoduje bolesne odczucia, bóle głowy, a nawet chwilową utratę słuchu.

6 miejsce – Jednorożec

Ocena: 4.5

Ptak z rodziny kotowatych, występujący w Gujanie, Wenezueli i Brazylii. Samce monocery są nieco większe od samic (około 28 centymetrów długości), mają długi, smukły występ na dziobie i zdolność do wydawania głośnego okrzyku o sile 125 decybeli. Dla porównania, hałas startującego samolotu wynosi do 120 decybeli. Ta zdolność wokalna wynika z silnych mięśni brzucha i niezwykle szerokiego dzioba tych ptaków. Używają swojego śpiewu wyłącznie do przyciągania uwagi samic, a przed swoją krótką, ale ogłuszającą „serenadą” samiec zwykle stara się zbliżyć do potencjalnej partnerki tak blisko, jak to tylko możliwe.

Na 5 miejscu – Słoń w porcie północnym

Ocena: 4.6

Ten ssak z rodziny fok portowych występuje u zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Oprócz wielkości i masy ciała prawdziwe słonie dzielą z nimi jeszcze jedną cechę anatomiczną – zgrubienie na pysku, podobne do krótkiej trąby. Ta „ozdoba” występuje tylko u samców, służy do wzmocnienia rezonansu wydawanego ryku. Podobnie jak ludzie, potrafią kontrolować wysokość swojego głosu. Odgłosy słoni, w zależności od ich wysokości, służą do wzajemnego rozpoznawania się z daleka, ostrzegania przed niebezpieczeństwem lub odstraszania wrogów. Najgłośniejszy ryk osiąga poziom 126 decybeli.

4 miejsce – kakadu moluki

Ocena: 4.7

Kakadu moluki jest endemitem Indonezji, występuje w jej wschodniej części, a także na indonezyjskich wyspach Moluków Ambon i Seram. Wieloryb spermowy jest dość duży, o długości ciała do 50 centymetrów i średniej wadze 850 gramów, ale samice są większe niż samce. Kakadu mołucka żyje zazwyczaj w wilgotnym lesie deszczowym lub na obszarach namorzynowych, gnieżdżąc się w koronach drzew. Ptaki utrzymują pary w stadach liczących od 16 do 20 osobników. Kakadu w sytuacjach stresowych krzyczą z mocą do 129 decybeli, docierając nawet do 8 km w głąb okolicy.

3. miejsce – cockapo

Ocena: 4.8

Kakadu żyją w lasach Wyspy Południowej Nowej Zelandii. Są to duże ptaki o długości ciała 60 centymetrów i wadze od dwóch do czterech kilogramów. W toku ewolucji ten gatunek papugi utracił zdolność aktywnego latania; jego skrzydła służą jedynie do bezpiecznego schodzenia z wysokości. Cacapos są nocne i najczęściej śpią w szczelinach skalnych lub innych schronieniach w ciągu dnia. W okresie godowym samce mogą nawoływać samice niezwykle głośnym, niskim dźwiękiem, który może mieć nawet 132 decybele. Kakapo jest obecnie zagrożony wyginięciem, a jego populacja wynosi około dwustu.

2 miejsce – wieloryb spermowy

Ocena: 4.9

Spermy to największe z wielorybów zębatych, o długości ciała do 20 metrów i masie 50 ton. Żyją we wszystkich oceanach, od Arktyki po skraj kontynentu antarktycznego. Plemniki używają trzech rodzajów sygnałów podczas komunikacji: pisków, kliknięć i szybkich trzasków. Dorosłe papugi emitują dźwięki o natężeniu 166 decybeli, ale odgłosy płaczu ich potomstwa mogą osiągać 162 decybele. Jest wyższy niż dźwięk rakiety kosmicznej przy starcie.

1 miejsce – niebieski wieloryb

Ocena: 5.0

Podobnie jak w przypadku spermy, zasięg występowania płetwala błękitnego obejmuje prawie wszystkie oceany świata. To największe ze wszystkich stworzeń na świecie, dorosłe wieloryby mają do 33 metrów długości i ważą 120-150 ton. Ogromne zwierzęta używają sygnałów głosowych do komunikacji z innymi członkami swojego gatunku, zwłaszcza podczas migracji. Dźwięk, który wydają, waha się od 60 decybeli do imponującego 189 decybeli, wezwanie, które według naukowców może być słyszalne w odległości do 200, a czasem ponad 400 kilometrów. Krzyk wieloryba błękitnego w szczytowym momencie jest równoważny z potężnym wybuchem wulkanu. Dla porównania, dźwięk o natężeniu 190 decybeli wyrwałby nity z metalowych konstrukcji, ale u ludzi spowodowałby całkowite pęknięcie błony bębenkowej, a nawet uszkodzenie płuc.