15 najlepszych zabytków w Pakistanie

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest przeznaczony jako reklama i nie pełni roli poradnika zakupowego. Przed zakupem należy zasięgnąć porady eksperta.

Pakistan nie jest popularnym kierunkiem turystycznym. Niektóre części kraju są niebezpieczne do odwiedzenia z powodu konfliktów zbrojnych. Jednak tutaj, w pobliżu Tybetu, znajdują się zabytki wielu kultur i cywilizacji, które istniały w tym regionie od 5 tysięcy lat. Stolica Pakistanu, Islamabad, a także miasta Lahore i Karachi oferują szereg udogodnień turystycznych.

Ranking najlepszych zabytków w Pakistanie

Nominacja	lokalizacja	Landmark	Ocena
Ranking najlepszych zabytków w Pakistanie	1	Twierdza Lahore	5.0
2	Meczet Faisala	4.9
3	Meczet Badshahi	4.8
4	Twierdza Rohtas	4.7
5	Mauzoleum Jinnaha	4.7
6	Meczet Wazir Khan	4.7
7	Pałac Mohatta	4.6
8	Ogrody Shalimar	4.5
9	Mohenjo-Daro	4.4
10	Twierdza Balti	4.3
11	Muzeum Lahore	4.3
12	Derawar	4.2
13	Zbiornik Rawal	4.2
14	Starożytne miasto Taxila	4.1
15	Daman-e Koh	4.0

Twierdza Lahore

Ocena zabytków: 5.0

Pierwszą rzeczą, którą warto odwiedzić w Pakistanie jest twierdza znajdująca się w mieście Lahore. Miejsce to ma bogatą historię. Po raz pierwszy został zbudowany w XII wieku, kiedy to był rezydencją Muhammada Guri, pogromcy rodziny Guridów. Ponieważ przez Lahore przechodziły szlaki łączące Persję, Indie i Tybet, twierdza była wielokrotnie zdobywana, niszczona i odbudowywana.

Współczesny wygląd zabytku pochodzi z XVII wieku, z czasów panowania cesarza Mughal Akbara. Zbudowana z jego inicjatywy twierdza przewyższyła wszystkie swoje poprzednie wersje. Zbudowany jest z piaskowca i wypalanych cegieł, ma kształt trapezu i zajmuje około 20 hektarów. Najciekawszą rzeczą w tym zabytku jest jego nietypowa architektura. Oprócz tego twierdza słynie z ogrodu, w którym znajdują się wodospady i ozdobne stawy.

W zachodniej części Cytadeli Lahore znajduje się Meczet Perłowy, piękna budowla ze szkła Aleppo i białego marmuru. Znajduje się w pobliżu bramy Amalgiri, głównego wejścia do twierdzy. W czasach Sikhów meczet służył jako budynek dla skarbu państwa, ale obecnie odzyskał swoje znaczenie religijne.

Meczet Faisala

Ocena Landmark: 4.9

Jest to największy meczet w Pakistanie. Znajduje się w stolicy kraju, Islamabadzie. Mierzący 5000 metrów kwadratowych, może pomieścić jednorazowo 300 000 wiernych. Budowa tego gigantycznego meczetu została podyktowana wizytą ówczesnego króla Arabii Saudyjskiej, Faisala. Zaoferował jej budowę i sfinansował ją. Meczet, zaprojektowany przez tureckiego architekta Vedata Dalokaya, został ukończony w 1986 r.

Pierwszą rzucającą się w oczy cechą meczetu jest jego nietypowy kształt. Unikalny wygląd konstrukcji nawiązuje do wizerunku beduińskiego namiotu, symbolu ciężkiego, ale swobodnego życia nomadów. Główny, czterospadowy budynek może pomieścić 10 tysięcy osób. Nie posiada kopuł ani łuków i jest otoczony czterema minaretami – smukłymi wieżami wznoszącymi się na wysokość do 90 metrów. Niezwykła konstrukcja przyciąga turystów, ale nie tylko oni tu przychodzą – tysiące islamskich muzułmanów odwiedza meczet na codzienne modlitwy.

Meczet Badshahi

Ocena atrakcji: 4.8

Drugi największy meczet Pakistanu znajduje się w Lahore. Został zbudowany w XVII wieku, za panowania ostatniego z dynastii Mogołów, Aurangzeba. Tym samym ten punkt orientacyjny jest ostatnim osiągnięciem architektonicznym epoki Mughal i najważniejszym zabytkiem epoki Mughal. W XIX wieku, kiedy Lahore zostało najechane przez Sikhów, meczet był używany jako magazyn. Po uzyskaniu przez Pakistan niepodległości przywrócono jej pełnienie funkcji religijnej.

Punkt orientacyjny znajduje się naprzeciwko twierdzy Lahore. Meczet jest wzniesiony na wysokiej platformie, która wznosi się nad miastem. Aby dotrzeć do głównego wejścia, trzeba pokonać 22 stopnie. Nad salą modlitewną górują trzy białe kopuły. Kontrastują one z czerwonymi minaretami meczetu, których jest osiem. Minarety zwieńczone są również białymi kopułami. Wewnątrz znajdują się dwie sale – jedna bliższa, druga dalsza.

W meczecie mieści się również małe muzeum, w którym znajdują się relikwie związane z islamem. Znajduje się on w górnej części głównego wejścia. W sumie za szklanymi gablotami wystawionych jest 27 przedmiotów, w tym zielony turban proroka Mahometa.

Twierdza Rohtas

Ocena Landmark: 4.7

Twierdza Rohtas została zbudowana w XVI wieku przez muzułmańskiego dowódcę, Sher Shah. W pobliżu przebiegała Wielka Obwodnica. Głównym celem struktury była ochrona obszaru przed Humayun, drugim Mughal. Punkt orientacyjny jest nazwany po bitwie pod Rohtas, gdzie Sher Shah pokonał armię Mughal. Humayun nigdy nie był w stanie zdobyć twierdzy – to zdrajca pokonał go otwierając bramy dla żołnierzy.

Mury Rohtas wznoszą się na wysokość 18 metrów. Ich łączna długość sięga 4 km. Do obrony przed wrogiem wzdłuż obwodu murów wzniesiono 68 bastionów w formie półkola. Do meczetu można wejść przez kilka bram z piaskowca umieszczonych po różnych stronach. W momencie budowy fort był wzorem nie do zdobycia, a po podboju Mughalsi zbudowali na jego wzór wiele budowli. Obecnie własność Pakistanu, struktura jest otwarta dla turystów, którzy chcą podziwiać jej wspaniałość.

Mauzoleum Jinnaha

Ocena atrakcji: 4.7

Karachi, miasto portowe na południu Pakistanu, jest sanktuarium założyciela narodu, Muhammada Ali Jinnaha. Został wzniesiony nie tak dawno – w latach 60. XX wieku, swój nowoczesny wygląd ma od 1970 roku. Materiałem użytym do budowy mauzoleum jest biały marmur. Łuki mauretańskie zdobią cztery strony budynku i zapewniają dostęp do wnętrza. Głównym elementem konstrukcji jest gigantyczna kopuła, również wykonana z marmuru.

Grobowiec stoi na 4-metrowej platformie, która otacza park. Budynek ma kształt kwadratu o bokach 75 metrów. Stoi na wysokości 43 metrów i góruje nad całym miastem, widoczny z każdego miejsca. Wewnątrz wisi duży kryształowy żyrandol podarowany Pakistanowi przez Chiny, jest też srebrna tablica Muhammada Jinnaha. Tysiące Pakistańczyków codziennie odwiedza sanktuarium, aby oddać szacunek założycielowi narodu.

Meczet Wazir Khan

Ocena atrakcji: 4.7

Meczet ten został wzniesiony w Lahore za panowania Shah Jahana, cesarza Mogołów. Prace budowlane rozpoczęto w latach 1634-1635 i już za 7 lat obiekt był gotowy. Meczet został nazwany na cześć gubernatora Lahore, który nazywał się Wazir Khan – pierwsze słowo to „minister”. Styl jest typowy dla Mughal i fasada jest ozdobiona wieloma freskami przez lahorejskich rzemieślników.

Na dziedzińcu znajduje się grobowiec władcy Lahore, Syeda Muhammada Ishaqa. Wejście do meczetu ma po obu stronach kopulaste wieże. Wewnątrz, zabytek zachowuje wygląd, jaki miał 400 lat temu. Nadal odbywają się tu nabożeństwa, a turyści mogą wchodzić do środka tylko między nabożeństwami. Meczet jest odwiedzany przez muzułmanów z innych krajów, a także przez ludzi, którzy interesują się historią lub lubią nietypowe miejsca.

Pałac Mohatta

Ocena atrakcji: 4.6

Pałac ten został zbudowany w 1927 roku jako rezydencja Mohatta, marwarskiego biznesmena. Znajduje się w mieście Karaczi. Na powierzchni 1.720 metrów kwadratowych dominują łukowe witraże, dziewięć kopuł, balustrada i kwiatowe balustrady. Schody, kominki i meble wewnątrz wykonane są z drewna tekowego.

W 1947 roku, po uzyskaniu przez Pakistan niepodległości, w pałacu mieściło się Ministerstwo Spraw Zagranicznych kraju. W 1964 roku przeszedł na własność Fatimy Jinnah, młodszej siostry założyciela państwa Muhammada Ali. Po śmierci Fatimy właścicielem została jej siostra Shirin Bai, która mieszkała tam aż do śmierci w 1980 roku. Nie był dostępny do 1995 roku, a następnie został przejęty przez prowincję Sindh i w ciągu 4 lat został odrestaurowany i przekształcony w miejsce turystyczne.

Na parterze znajdują się przestronne pokoje, w których turyści mogą odpocząć. Otwierają się one na taras, z którego można podziwiać panoramę miasta. Można również wędrować podziemnymi tunelami, pierwotnie zbudowanymi dla bezpiecznego przybycia do pałacu żony Mohatta.

Ogrody Shalimar

Landmark Rating: 4.5

Ogrody Shalimar, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w Lahore. Jest to kawałek zieleni w okresie 1641-1642, za czasów cesarza Shah Jahana, aby zademonstrować potęgę Imperium Mughal. W ogrodach znajdują się meczety i pałace, ozdobne stawy i wodospady. Ma geometrycznie doskonałe proporcje i ostro wyróżnia się na tle pustynnego krajobrazu.

Ogrody Shalimar tworzą trzy tarasy, z których każdy jest o 4 do 5 m wyższy od drugiego. Aby odżywić rośliny w suchym klimacie, do ogrodu doprowadzono kanał wodny z podnóża Himalajów. Wody jest pod dostatkiem dzięki fontannom, basenom i źródłom. Wraz z zielenią obraz przypomina islamskie wyobrażenie nieba, do którego zdawali się nawiązywać twórcy ogrodu. Dominującymi roślinami są cyprysy, które oznaczają wieczność, oraz drzewa cytrusowe, których kwiaty symbolizują młodość. To dodaje do filozoficznego znaczenia ogrodu.

Mohenjo-Daro

Ocena Landmark: 4.4

Mohenjo-Daro to starożytne zrujnowane miasto, które zostało zbudowane około 2600 lat p.n.e. Należał do cywilizacji doliny Indusu, Indusu lub Harrapa. Uważa się, że miasto było centrum administracyjnym, w którym kwitło rzemiosło i handel. Pół tysiąca lat po wybudowaniu Mohenjo-daro cywilizacja podupadła, a miasto opustoszało. Istnieją różne teorie na temat przyczyn jego upadku – potop, inwazja aryjska, niektórzy sugerują nawet wybuch jądrowy…

Ruiny zajmują około 250 hektarów. Na terenie obiektu występuje bardzo gruba warstwa kulturowa, o grubości do 20 metrów. Wyróżnia się dwie części osady – „Cytadelę” w kształcie prostokąta i „Dolne Miasto”, każda otoczona wysokimi murami, które najwyraźniej chroniły mieszkańców przed powodziami. Uważa się, że Mohenjo-Daro miało populację około 35,000. Teraz nie pozostały tu żadne domy nadające się do zamieszkania, a ruiny istnieją jedynie jako zabytek historyczny i atrakcja turystyczna.

Twierdza Baltit

Ocena wzroku: 4.3

Fort Baltit to tybetański hill fort położony w północnej części Pakistanu. Budynek pochodzi sprzed 700 lat, z XIV wieku. Tybetańska architektura nieodłącznie związana z budynkiem nadaje mu niezwykły i dziwny wygląd. Jak na swoje czasy był jednak bardzo praktyczny, łącząc funkcjonalność i ochronę. Z jej murów widać wyraźnie dolinę poniżej, co czyni ją strategicznie ważną budowlą.

Fort jest pomnikiem feudalnego państwa Hunza, małego chanatu położonego w Tybecie na terenie obecnego Pakistanu. Twierdza jest symbolem siły i umiejętności Hunów. Struktura budynku z biegiem czasu stawała się coraz bardziej złożona, ponieważ każdy władca dodawał nowe elementy.

Chanat podupadł, a w XX wieku twierdza została opuszczona i wkrótce miała zostać zniszczona. Fort został jednak zachowany i odrestaurowany jako zabytek starożytnej kultury, a nad jego zachowaniem czuwają obecni członkowie plemienia Hunza. Dlatego miejsce to do dziś przyciąga turystów.

Muzeum Lahore

Ocena atrakcji: 4.3

Muzeum w Lahore zostało założone w 1864 roku i jest jednym z najstarszych muzeów w Azji Południowej. Nowoczesny budynek znajduje się tam od 1894 roku – wcześniej mieścił się w Punjab Exhibition Hall. Jednym z pierwszych kuratorów muzeum był ojciec Rudyarda Kiplinga, John Kipling.

W Muzeum Lahore znajdują się eksponaty archeologiczne z różnych epok – od początków cywilizacji po średniowiecze. Znajdują się w nim wyroby rękodzielnicze, dzieła sztuki i historyczne artefakty. Interesująca jest również kolekcja starożytnych monet greckich i Mughal. W muzeum znajdują się drzwi i inne drewniane dzieła Sikhów. Jednym z najbardziej znanych eksponatów jest Głodujący Budda z Gandhary.

Lahore znalazło swoje odbicie w kulturze globalnej, nie tylko pakistańskiej. Jest to również miejsce akcji powieści Kim, którą w 1901 roku napisał Rudyard Kipling.

Derawar

Ocena celownika: 4.2

Na granicy Pakistanu z Indiami stoi niezdobyta twierdza Derawar. Jest na planie kwadratu i składa się z 40 okrągłych wież połączonych murami miejskimi. Mury mają wysokość do 30 m i łączną długość półtora kilometra. Istnieją również podziemne poziomy, o których opowiadane są różne historie.

Budowle na tym terenie powstawały stopniowo przez wiele wieków. Pierwszy fort pochodzi z czasów Mughalsów. Obecna budowa rozpoczęła się w 1733 roku, kiedy rządziła dynastia Abbasi. Twierdza była zamieszkana w XX wieku i wciąż była odbudowywana. Dopiero pod koniec ubiegłego wieku wojsko opuściło fort. Teraz twierdza jest wolna dla turystów, którzy mogą po niej spacerować.

Teraz fort jest w opłakanym stanie. Podziemne labirynty w większości się zawaliły, a wieże również zaczynają się rozpadać. Nie wiadomo, czy mieszkańcy dobrze radzą sobie z odbudową i czy UNESCO im pomaga. Dlatego Derawar to widok, który warto odwiedzić, zanim zniknie z powierzchni ziemi.

Zbiornik Rawal

Ocena atrakcji: 4.2

Jest też takie miejsce w Pakistanie, gdzie można odpocząć po męczących spacerach po zabytkach. Rawal to zbiornik, który dostarcza wodę do pakistańskich miast Rawalpindi i Islamabad. Teren wokół zbiornika jest zagospodarowany – są tu ogrody z pięknie kwitnącymi drzewami, alejki i miejsca piknikowe. Można tu łowić ryby stojąc na brzegu lub wybrać się na wycieczkę statkiem po zbiorniku. Istnieją również prywatne kluby nurkowe i żeglarskie.

Zbiornik słynie również z bogatej fauny. Rawal jest doskonałym miejscem do obserwacji dzikich ptaków. Zimuje tu wiele kaczek krzyżówek. W pobliżu znajduje się Park Narodowy Margalla Hills, gdzie rosną sosny i wiecznie zielone dęby, a także żyją lamparty, dziki, lisy, szakale, ptaki drapieżne i węże. Pomimo różnorodności zwierząt w parku, istnieją stosunkowo bezpieczne szlaki turystyczne.

Starożytne miasto Taxila

Ocena atrakcji: 4.1

Na obrzeżach Islamabadu znajdują się ruiny starożytnego miasta, które było stolicą indyjskiego narodu Gandharów. Kiedy Aleksander Wielki podbił Islamabad w 327 r. p.n.e., ludzie wciąż tu mieszkali. Przypominają o tym liczne posągi wielkiego zdobywcy wykonane przez miejscowych. W V wieku miasto zostało zniszczone przez plemię Eftalitów i od tego czasu nie zostało odbudowane.

Taksila słynie z unikalnych rzeźb Gandhara, niezwykłej architektury i innych przykładów sztuki starożytnych ludzi. W zachodniej części znajduje się posąg Buddy i jego kamienne wizerunki. Ciekawostką jest znajdująca się w Thaksilu Stupa Dharmarajika – gdzie został pochowany Budda Siakjamuni. Obiekt składa się z budynku głównego, kilku mniejszych kaplic i klasztoru. Warto zobaczyć także inne budowle, takie jak pałac królewski i świątynia Apsydów.

Daman-e Koh

Ocena Landmark: 4.0

Daman-e Koh to park na szczycie jednego ze wzgórz Margalli, kilka kilometrów od Islamabadu. Nazwa tłumaczy się z języka urdu jako „środek wzgórza”. Park znajduje się na wysokości 830 metrów nad poziomem morza – 150 metrów wyżej niż stolica Pakistanu – i dlatego służy jako taras widokowy, z którego widać cały Islamabad. Zarówno turyści, jak i miejscowi odpoczywają tutaj.

Panoramiczne widoki na Islamabad można podziwiać na południowym krańcu parku. Można stamtąd podziwiać zbiornik Rawal i Meczet Faisala, otoczony zielonymi drzewami. Park jest często odwiedzany przez małpy i gepardy, które zazwyczaj nie atakują ludzi, więc nie trzeba się ich obawiać. W pobliżu znajduje się najwyższy punkt wzgórz Margalla, Pir Sohawa, o wysokości 1100 metrów nad poziomem morza. Możliwe, że Daman-e-Koh zostanie wkrótce połączony z Pir Sohawa kolejką linową.