17 najlepszych atrakcji w Libanie

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest przeznaczony jako reklama i nie stanowi poradnika zakupowego. Przed zakupem skorzystaj z porady eksperta.

Republika Libańska jest jednym z najbardziej przyjaznych i nowoczesnych krajów na Bliskim Wschodzie. Sąsiaduje z Syrią i Izraelem, a jego zachodnia część jest oblewana przez wody Morza Śródziemnego. Kraj zajmuje powierzchnię 10 400 km2, zamieszkuje go około 6,8 mln osób. W całej swojej bogatej historii Liban był pod panowaniem Aleksandra Wielkiego, starożytnego Rzymu, Imperium Osmańskiego i Mandatu Francuskiego. Z tego powodu kraj ten ma niesamowitą mieszankę kultur i religii: do 40% jego mieszkańców to chrześcijanie, i nie ma wielu ograniczeń charakterystycznych dla większości państw islamskich. Po uzyskaniu niepodległości w 1941 roku Liban szybko zyskał status finansowej stolicy świata arabskiego, z turystyką i rozrywką. Wojna domowa, która rozpoczęła się w 1975 r. i trwała prawie 15 lat, znacznie osłabiła gospodarkę. Obecnie Liban całkowicie odbudował całą zniszczoną przez konflikt infrastrukturę, jest stabilny politycznie i chętnie odzyskuje swój nieoficjalny tytuł „Szwajcarii Bliskiego Wschodu”.

Przemysł turystyczny jest jednym z najważniejszych źródeł dochodu dla wielu Libańczyków. Kraj jest popularny wśród podróżnych dzięki łagodnemu klimatowi, nowoczesnym kurortom na wybrzeżu Morza Śródziemnego i tętniącym życiem nocnym w głównych miastach. A jego kompaktowe rozmiary sprawiają, że można odwiedzić wszystkie najciekawsze miejsca, nie poświęcając dużo czasu na podróżowanie. Dowiedz się więcej o głównych atrakcjach w Libanie.

Atrakcje Libanu

Nominacja	lokalizacja	Zwiedzanie	Ocena
Widoki w Libanie	1	Baalbek	5.0
2	Jebeil	4.9
3	Ruiny Anjar	4.8
4	Jaskinie Jeita	4.8
5	Matka Boska Libańska	4.7
6	Plac Gwiezdny	4.7
7	Muzeum Narodowe w Bejrucie	4.7
8	Plac Męczenników w Bejrucie	4.6
9	Muzeum Soursok	4.5
10	Meczet Muhammad al-Amin	4.5
11	Katedra św. Pawła	4.5
12	Meczet Al Omari	4.5
13	Cytadela w Sydonie	4.4
14	Opona	4.3
15	Twierdza Mont Pelerin	4.2
16	Zamek Moussa	4.2
17	Sanktuarium Shouf Cedar	4.1

Baalbek

Ocena strony: 5.0

Ruiny starożytnego miasta położonego 65 kilometrów od stolicy Libanu. W latach 300. p.n.e. osada była głównym ośrodkiem kultu boga słońca Baala, od którego pochodzi nazwa Baalbek. Pod panowaniem rzymskim od I wieku n.e. Rzymianie wznieśli na fundamentach fenickich sanktuariów rozległy kompleks, w skład którego wchodziły trzy świątynie poświęcone Jowiszowi, Wenus i Bachusowi. Około 1400 roku Baalbek został zaatakowany przez najeźdźcze wojska Tamerlane, a następnie stopniowo popadał w ruinę. Ruiny jego okazałych świątyń zaczęły przyciągać pierwszych turystów z Europy w XVII wieku. Około 300 lat później niemieccy naukowcy przeprowadzili w tym miejscu masowe wykopaliska archeologiczne.

najlepiej zachowana świątynia Jowisza została zbudowana za panowania cesarza Nerona. Najbardziej znana jest z ogromnych monolitycznych bloków, które ważą od 800 do 1000 ton – dziesięć razy więcej niż największy blok w piramidzie Cheopsa. Naukowcy wciąż spierają się o to, jak te niemożliwie ciężkie kamienie były przenoszone w okresie fenickim. Jeszcze na terenie wykopalisk w Baalbek turyści mogą zobaczyć kolumnadę z najwyższych antycznych kolumn na świecie, główny dziedziniec z ołtarzem ofiarnym i wiele innych struktur. Pod kompleksem świątynnym znajduje się rozbudowany system podziemnych tuneli, których przeznaczenie nie zostało jeszcze ujawnione. Oprócz wycieczek archeologicznych, każdego lata w Baalbek odbywa się trwający miesiąc międzynarodowy festiwal muzyczny.

Jebeil

Ocena celownika: 4.9

Jebeil, znane również jako Byblos, to miasto położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego, 32 km od Bejrutu. Uważany jest za jedno z najstarszych zamieszkałych miejsc na świecie. Ma co najmniej 7 tysięcy lat, a niektórzy archeolodzy uważają, że osada miała 10 tysięcy lat. Przez długi czas Byblos było niezależnym miastem-państwem, ale później zostało włączone do państwa fenickiego, gdzie pełniło rolę głównego ośrodka handlowego. Straciło swoje znaczenie w czasach Imperium Osmańskiego i stopniowo zamieniło się w wioskę rybacką, z której pozostały jedynie ruiny przypominające o dawnej świetności. Byblos zyskało nowe życie dzięki rozwojowi turystyki.

Dziś turystów witają wykopaliska starożytnych świątyń fenickich, egipskie sanktuarium, stare kościoły bizantyjskie, nekropolia królewska i rzymski amfiteatr. W Jebeil znajduje się również XII-wieczny zamek, który został zbudowany przez rycerzy krzyżowych w celu ochrony miasta przed wojskami Salah ad-Dina. Obiekt został przebudowany i wykorzystywany do celów wojskowych do początku XX wieku. Z dachu zamku rycerskiego można podziwiać panoramę miasta i jego malownicze okolice. Interesujące w Jebeil jest Muzeum Wosku, które wykorzystuje naturalnej wielkości figury woskowe do przedstawienia libańskiej historii i tradycji.

Ruiny Anjar

Ocena celownika: 4.8

Pozostałości ufortyfikowanego miasta Anjar znajdują się 58 km od stolicy Libanu. Został zbudowany za panowania kalifatu arabskiego, około 715 roku n.e. Dzięki doskonałej lokalizacji na skrzyżowaniu szlaków karawan, miasto szybko stało się głównym ośrodkiem handlowym w regionie. Jednak gdy dynastia Umajjadów została obalona, Anjar został zniszczony przez siły Abassydów i stopniowo popadał w ruinę. Nowe miasto zostało założone w 1939 roku przez Ormian z wiosek Musa Daghe i jest domem dla około dwóch i pół tysiąca osób.

Wkrótce po tym, jak Republika Libanu uzyskała niepodległość, w Anjar rozpoczęto wielkie wykopaliska archeologiczne. Prace odsłoniły kompleks pałacowy kalifa Walida I, meczety, domy mieszkalne i łaźnie publiczne. Budowle z okresu kalifatu zadziwiają oryginalną mieszanką orientalnych, rzymskich i bizantyjskich stylów architektonicznych. Cały teren Starego Anjaru jest wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego.

Jaskinie Jeita

Ocena celownika: 4.8

Dwupoziomowy kompleks jaskiń Djeita, 20 km od Bejrutu, jest jedną z najbardziej unikalnych atrakcji przyrodniczych w kraju. Górna jaskinia została odkryta w 1836 roku przez amerykańskiego misjonarza Williama Thompsona. Dolna jaskinia została odkryta w 1969 roku przez miejscowych speleologów. Górna jaskinia rozciąga się na długości 2.200 metrów, ale tylko stosunkowo krótki odcinek o długości 750 metrów jest dostępny dla zwiedzających. Znajdują się tam trzy dostępne hale, z których najwyższa ma prawie 120 m wysokości. A w jaskini zwanej Białą Grotą można zobaczyć najdłuższy na świecie 8,2-metrowy stalaktyt. W średniowieczu była wykorzystywana jako tajna zbrojownia, o czym świadczą pozostałości odlewni.

Górna jaskinia łączy się z dolną poprzez tunel i kilka korytarzy. Prawie siedem kilometrów długości, ma na dnie podziemną rzekę, źródło Nahr-al Kalb. Dla turystów organizowane są wycieczki łodzią do dolnej jaskini. Kompleks Jeita jest również często wykorzystywany jako sala koncertowa muzyki organowej, ponieważ posiada wspaniałą akustykę. Jest również popularny wśród nowożeńców jako miejsce ceremonii ślubnej.

Dziewica Maryja z Libanu

Ocena atrakcji: 4.7

Posąg Matki Boskiej Libańskiej jest dla Libanu tak samo ważny jak posąg Chrystusa Odkupiciela dla Brazylii. Znajduje się on w miejscowości wypoczynkowej Junia, na wzgórzu Harissa, które wznosi się 650 metrów nad poziomem morza. Wykonana we Francji i podarowana Libanowi w 1908 roku, stała się od tego czasu ważnym miejscem pielgrzymkowym dla libańskich chrześcijan. Co roku, tradycyjnie, ludzie wchodzą na górę i zapalają świeczkę w małej kapliczce pod figurą. Wierzący uważają Najświętszą Dziewicę z Harith za patronkę kraju.

Brązowy posąg zyskał swoją szykowną, śnieżnobiałą formę zaledwie kilka lat temu. Meczet Al-Aksa z Al-Malwiyah, zbudowany na 20-metrowym cokole, jest pomniejszoną kopią minaretu meczetu Al-Malwiyah w Samarze w Iraku. Sama rzeźba ma 8,5 metra wysokości, średnica podstawy wynosi 64 metry, a waga 15 ton. Do Matki Boskiej można dojść pieszo lub dojechać kolejką linową. U stóp jaskini znajduje się taras widokowy, z którego widać zatokę Junia i większą część miasta.

Kwadrat gwiazdy

Ocena wzroku: 4.7

Place du Soleil, znany również jako Place des Etoiles, znajduje się w samym sercu Starego Bejrutu. Z góry naprawdę przypomina gwiazdę z jej łukami rozchodzącymi się we wszystkich kierunkach. W miejscu tym znajdowało się rzymskie forum w I wieku n.e. Zarówno plac, jak i dzielnica Nejmeh zostały przebudowane przez francuskich architektów w XIX wieku, nadając im typowo paryskie cechy. Była to siedziba francuskiego mandatu w Syrii.

Na środku Placu Gwiezdnego stoi monumentalna wieża zegarowa, po stronie południowo-zachodniej i wschodniej widoczne są dwie świątynie chrześcijańskie: greckokatolicka cerkiew św. Jerzego i prawosławna cerkiew św. Eliasza. Bejrut jest jednym z niewielu miejsc na Bliskim Wschodzie, gdzie chrześcijańskie miejsca kultu praktycznie sąsiadują z muzułmańskimi świątyniami. Plac jest kulturalnym centrum stolicy, a w sąsiednich blokach znajdują się modne hotele, butiki i drogie restauracje.

Muzeum Narodowe w Bejrucie

Ocena punktu orientacyjnego: 4.7

W Muzeum Narodowym w Bejrucie znajduje się duża kolekcja ponad 100 000 artefaktów. Wiele z nich zostało odkrytych podczas wykopalisk archeologicznych na terenie kraju. Budynek muzeum ma egipski styl architektoniczny, został zbudowany w latach 1930-1937, muzeum zostało oficjalnie otwarte dla publiczności w 1942 roku. W salach o łącznej powierzchni ok. 6.000 metrów kwadratowych prezentowanych jest na stałe do 1.300 eksponatów. Muzeum posiada kilka działów, które odpowiadają konkretnym okresom w historii: od III wieku p.n.e. do panowania Mameluków.

Wojna domowa w Libanie, która rozpoczęła się w 1975 roku, zagroziła istnieniu muzeum, ponieważ budynek znalazł się na linii frontu i był używany jako bunkier wojskowy. Jednak przetrwała i wiele artefaktów, które zostały zniszczone przez wilgoć, ostrzał i wandalizm, zostało odrestaurowanych. Prace renowacyjne trwały do 2016 roku, a muzeum jest obecnie ponownie wielką skarbnicą libańskiej historii i archeologii. Szczególnym elementem ekspozycji są artefakty z okresu fenickiego, w tym mozaiki, płaskorzeźby, sarkofagi królów, mumie pochodzące z XIII wieku itd. Równie interesujące są zbiory biżuterii z kości słoniowej i antyków.

Plac Męczenników w Bejrucie

Ocena atrakcji: 4.6

Plac Męczenników znajduje się w centralnej części stolicy, w pobliżu meczetu Al-Amin. Dawniej znany jako Burj Square, został zastąpiony pomnikiem w latach 30. XX wieku przez włoskiego architekta Renato Mazzacuratti. Rzeźba upamiętnia Libańczyków, którzy zostali straceni za udział w powstaniu w 1916 roku przeciwko uciskowi Imperium Osmańskiego. Kiedy w Libanie trwała wojna domowa, przez plac przebiegała tzw. Zielona Linia, dzieląca miasto na część chrześcijańską i muzułmańską.

Dziś plac jest nie tylko atrakcją turystyczną, ale także miejscem spotkań i manifestacji. Wszystkie zniszczone w czasie wojny budynki i elementy wyposażenia ulic zostały odrestaurowane i tylko ślady po kulach na pomniku przypominają, że nie tak dawno temu był to teren, na którym toczyły się zacięte walki.

Muzeum Sursok

Ocena atrakcji: 4.5

Muzeum Sursok znajduje się w historycznej dzielnicy Bejrutu i jest wspaniałą strukturą z białego kamienia, której architektura łączy cechy stylu weneckiego i osmańskiego. Wnętrze tego małego pałacu jest nie mniej imponujące, z orientalnymi dekoracjami w stylu barokowym. Zbudowany w 1914 roku budynek należał pierwotnie do bogatego libańskiego arystokraty Nicolasa Soursoka. Po jego śmierci, zgodnie z testamentem, sama willa i zgromadzona przez niego unikatowa kolekcja około pięciu tysięcy obiektów przeszła na własność państwa.

W zbiorach muzeum znajdują się głównie dzieła sztuki z XVIII-XX wieku. Wystawiane są obrazy znanych artystów, rzeźby, ceramika i wyroby ze szkła. Osobna sala poświęcona jest dziełom islamskich rzemieślników i zawiera XIX-wieczną kolekcję tureckich sreber oraz dzban na wodę z późnej epoki Umajjadów. Innym słynnym artefaktem historycznym jest 10-tomowa Biblia, wydrukowana w połowie XVII wieku pod patronatem francuskiego kardynała Richelieu. Oprócz stałej ekspozycji, w Muzeum Soursouk odbywają się regularne wystawy współczesnej sztuki libańskiej.

Meczet Muhammad Al-Amin

Ocena celownika: 4.5

Jeden z najpiękniejszych meczetów w Bejrucie, na Placu Męczenników. Został zbudowany w latach 2002-2007 przez byłego premiera Libanu Rafika Hariri, który przekazał na ten cel ponad 24 miliony dolarów. Hariri po nagłej śmierci został pochowany w pobliżu meczetu. Architektura budynku łączy cechy stylu osmańskiego i niektórych egipskich. Zaprojektowany przez Atsmi Fakouri, który inspirował się słynnym Błękitnym Meczetem w Stambule.

Kopuła osiąga wysokość 42 metrów, a w narożnikach znajdują się cztery 72-metrowe minarety. Zewnętrzny materiał okładzinowy to żółta ochra, doskonale harmonizująca z niebieską kopułą. Złote ściany ozdobione są cytatami z Koranu, a wnętrze zdobi tradycyjne arabskie pismo, kamień i elementy złocenia. Mieszkańcy określają ją jako „nowy klejnot Bejrutu”.

Katedra św. Pawła

Ocena wzroku: 4.5

Spośród kilkunastu różnych świątyń i klasztorów wokół góry Harissa w Libanie najbardziej rzuca się w oczy katedra św. Pawła. Kapliczka została wybudowana w latach 1947-1962. Należy do Melkickiego Kościoła Greckokatolickiego, który charakteryzuje się przywiązaniem do bizantyjskich obrzędów kultu.

Katedra w stylu bizantyjskim, z wieloma kopułami na różnych poziomach i w różnych rozmiarach. Duże drzwi wejściowe są ozdobione orientalnymi dekoracjami i reliefami. Wnętrze kościoła św. Pawła jest bogato zdobione: posadzka pokryta jest marmurowymi, wzorzystymi płytami, na sklepieniach wspartych na masywnych kolumnach można zobaczyć mozaiki z wizerunkami Chrystusa, Apostołów i tematów biblijnych.

Meczet Al-Omari

Ocena Landmark: 4.5

Uważa się, że jeden z największych meczetów w stolicy Libanu jest również najstarszym zachowanym budynkiem w mieście, który jest używany do dziś. W III wieku p.n.e. stała tam pogańska świątynia, zniszczona później przez trzęsienie ziemi. Po zdobyciu miasta przez muzułmanów na ruinach wybudowano meczet, który nazwano imieniem drugiego kalifa Umara ibn al-Khattaba. W okresie krzyżowców meczet został dwukrotnie przekształcony w kościół chrześcijański, aż w okresie Mameluków stał się ponownie świątynią muzułmańską. W okresie osmańskim otrzymał nazwę Meczet Yahya, ponieważ zawiera świętą relikwię, która według wierzeń miała należeć do proroka Yahya, znanego w chrześcijaństwie jako Jan Chrzciciel.

Meczet został odrestaurowany w połowie XX wieku i musiał być ponownie odbudowany po wojnie domowej. Dziś Al-Omari jest przywrócony do dawnej świetności, a turyści mogą podziwiać ten wczesnośredniowieczny zabytek architektury. Meczet jest czynny, odbywają się w nim cotygodniowe kazania i codzienne modlitwy.

Cytadela w Sydonie

Ocena celownika: 4.4

Warowna konstrukcja została zbudowana w XIII wieku przez rycerzy krzyżowych w celu ochrony portu miejskiego w Sydonie. W tym czasie miasto miało duże znaczenie gospodarcze i polityczne. Zamek stoi na małej wyspie, połączonej z lądem długim i wąskim przesmykiem. Dawniej na wyspie znajdowała się fenicka świątynia Melkarta. Armia Mameluków, która najechała miasto, zniszczyła zamek w bitwie z krzyżowcami. W XVII wieku emir Libanu, Fakhr ad-Din II, zlecił renowację twierdzy.

Z dwóch wież najlepiej zachowana jest zachodnia. Wewnątrz znajduje się sklepiona sala, służąca niegdyś jako zbrojownia, w której znajdują się części starożytnej broni. Spiralne schody w wieży prowadzą na jej dach, skąd można podziwiać panoramę portu rybackiego i zabudowań miasta.

Opona

Ocena atrakcji: 4.3

Ruiny starożytnego miasta Tyr znajdują się w Surze, jednym z największych miast w Libanie. Założony w 2750 r. p.n.e. Tyr był jednym z najważniejszych portów fenickich. Był on znany daleko poza granicami kraju z powodu unikalnego fioletowego barwnika, który był pozyskiwany z rzadkiego rodzaju skorupiaków. Miasto rozkwitało również w czasach starożytnych i z tego okresu pochodzi większość znajdujących się tu stanowisk archeologicznych.

Wykopy podzielone są na dwa obszary: Al-Mina i Al-Bass. W skład pierwszego wchodzą termy rzymskie, pochodzące z III wieku n.e., arena zapaśnicza oraz pozostałości katedry Świętego Krzyża, zbudowanej przez rycerzy krzyżowych. Park Archeologiczny Al-Bass posiada nekropolię z marmurowymi sarkofagami wykutymi w ścianach, imponujący łuk triumfalny, bizantyjską kaplicę z VI wieku oraz rzymski hipodrom mogący pomieścić do 30 000 osób. Ten ostatni jest wykorzystywany do dziś – odbywa się w nim letni festiwal artystyczny. Wiele więcej rzymskich ruin leży zakopanych na dnie, w przybrzeżnych wodach, przyciągając nurków.

Zamek Mont Pelerin

Ocena atrakcji: 4.2

Cytadela Mont Pelerin, znana również jako Saint-Gilles, została zbudowana na początku XII wieku przez krzyżowców pod wodzą hrabiego Raymonda z Saint-Gilles. Zamek znajduje się w obrębie miasta Tripoli, na wzgórzu Khayage. Imponująca konstrukcja ma długość 140 metrów i szerokość 70 metrów. Jego architektura zawiera wszystkie cechy typowe dla fortyfikacji budowanych przez rycerzy na wschodzie. Strategiczne miejsce nie było opuszczone przed przybyciem krzyżowców – był to garnizon króla Persji Chosrowa II.

Na początku XIX wieku zniszczona cytadela została odbudowana na polecenie Mustafy Aga Barbary, władcy osmańskiej prowincji Trypolis. Podczas wojny domowej twierdza służyła jako więzienie, ale wraz z nastaniem rozejmu stała się atrakcją turystyczną.

Zamek Moussy

Ocena atrakcji: 4.2

Zamek, który miejscowi nazywają „Zamkiem marzeń”, znajduje się w górskim regionie kraju, 40 km od Bejrutu. Został zbudowany przez prostego Libańczyka o imieniu Moussa Maamari, który od dzieciństwa marzył o własnym zamku. Był to również jego sposób na próbę zdobycia dziewczyny z bogatej rodziny, w której był zakochany. Budowa zamku rozpoczęła się w 1962 roku i trwała do 2005 roku. Marzenie libańskiego romantyka spełniło się z pomocą okolicznych wsi i odwiedzających je rzemieślników. Plotki dotarły nawet do prezydenta kraju, który poparł kredyt bankowy dla zamku. Warto wspomnieć, że Moussa nigdy nie zwrócił uwagi na swoją ukochaną. Tak oto unikalna konstrukcja przypominająca fortecę stała się symbolem determinacji i nieodwzajemnionej miłości.

Wewnątrz budynku znajduje się muzeum, należące do właściciela. Jedna część poświęcona jest życiu codziennemu libańskich górali, natomiast w drugiej znajduje się bogata kolekcja broni i uzbrojenia palnego z różnych okresów historycznych.

Shouf Cedar Reserve

Ocena atrakcji: 4.1

Rezerwat Biosfery Al Shouf jest największym chronionym obszarem ekologicznym w Libanie. Zajmuje on łączny obszar 550 kilometrów kwadratowych, czyli około pięciu procent powierzchni lądowej stanu. Głównym skarbem rezerwatu są słynne libańskie lasy cedrowe, z których niektóre mają ponad dwa tysiące lat. Oprócz cedrów na obszarze tym występuje około 500 gatunków roślin, 32 gatunki ssaków i 250 gatunków ptaków. Na zamku można spotkać wilki, rysie, gazele, kozice górskie, kuropatwy, bażanty, orły łyse i złote.

Założony w 1996 roku rezerwat szybko stał się najpopularniejszym w kraju miejscem eko-turystyki. Znajduje się tu również atrakcja historyczna – ruiny twierdzy jaskiniowej, pochodzącej z X wieku n.e.