Literatura amerykańska jest młodsza, inne. Przez długi czas nie uznawano jej więc za równą innym klasykom, a amerykańskich pisarzy postrzegano jako bufonów bez przeszłości. Ale w swojej krótkiej historii dali światu wiele godnych dzieł. Amerykańscy pisarze zajęli zasłużone miejsce wśród złotego zasobu literatury. Wznieś się w szeregi klasyków. W naszym rankingu chcemy przedstawić Wam najlepsze dzieła amerykańskich pisarzy. Oferujemy powieści w różnych gatunkach, w tym klasykę i książki współczesne. Na liście znajdują się horror, realizm, dramat, fantasy i dystopia. Każdy z utworów osiągnął wysokie miejsce w literaturze światowej i amerykańskiej. Miłego czytania.
Ranking najlepszych książek amerykańskich pisarzy
| Nominacja | miejsce | praca | ranking |
| Ranking najlepszych książek amerykańskich pisarzy | 1 | „Martin Eden”, Jack London | 5.0 |
| 2 | „Widma”, Dean Koontz | 4.9 | |
| 3 | „W finale John umiera” – mówi David Wong | 4.8 | |
| 4 | „Moby Dick” – Herman Melville | 4.7 | |
| 5 | „Zabić drozda” (To Kill a Mockingbird) autorstwa Nell Harper Lee | 4.6 | |
| 6 | „Przeminęło z wiatrem”, Margaret Mitchell | 4.5 | |
| 7 | „451 stopni Fahrenheita”, Ray Bradbury | 4.4 | |
| 8 | „Call Me by Your Name”, Andre Asiman | 4.4 | |
| 9 | „Trylogia życzeń”, Theodore Dreiser | 4.4 | |
| 10 | „Grona gniewu”, John Steinbeck | 4.3 | |
| 11 | „Buszujący w zbożu” (Catcher in the Rye), Jerome D. Salinger | 4.2 | |
| 12 | „Żegnaj, Guns!”, Ernest Hemingway | 4.2 | |
| 13 | „Kocia kołyska”, Kurt Vonnegut | 4.1 | |
| 14 | „Dear Stepbrother” autorstwa Penelope Ward | 4.0 |
„Martin Eden”, Jack London
Ocena książki: 5.0
Powieść jest częściowo autobiograficzna. London pisał o własnych doświadczeniach, dodając do Martina Edena własne cechy. Podobnie jak jego bohater, przeżył pierwszą miłość, jej męki, męki głodu i biedy. Jest kimś, kogo można nazwać testerem wszelkiego rodzaju zawodów, ponieważ nigdy wcześniej nie miał pracy. Istnieje wiele różnic między Edenem a Londynem, ale ich historia opowiada o tym, jak to jest być zwykłym człowiekiem w wysokim towarzystwie.
Marcin pracuje całe życie, nie pamięta czasu, kiedy tego nie robił. Jego głównym zajęciem jest spedycja. Zarabia pieniądze na rejs, wraca do domu, wydaje je i znów zostaje zatrudniony. Eden pochodzi z niższej klasy, ale nie jest mu obce piękno, kreatywność i książki. To nimi się interesuje, podziwia. Jednocześnie jest daleki od tak zwanego high society.
Pewnego dnia Martin zbliża się do niego, gdy podczas bójki ratuje bogatego dziedzica, Artura. Mężczyzna, w podzięce i nieco szyderczo, zaprasza go na obiad z rodziną. Artur wyjaśnił, że chciał podziękować swojemu wybawcy. Na przyjęciu Martin czuje się zbędny; to dla niego inne światło. Ale to w nim znajduje ją, czystą dziewicę Ruth, swoją miłość. Ma nowy cel – wtopić się w to społeczeństwo, stać się jego godnym. Życie lubi karać tych, którzy próbują wyjść poza swój krąg. A Marcin czeka, aż próba głodu, biedy, uznania, udręki psychicznej dobiegnie do logicznego końca.
„Widma”, Dean Koontz
Ocena książki: 4.9
Dean Koontz jest powszechnie uważany za jeden z filarów horroru, a w kręgach literackich nazywany jest tytanem gatunku. Jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków, w ponad 200 milionach egzemplarzy. Sam autor, żyjąc z ojcem alkoholikiem, zdobył doświadczenie, jak właściwie przekazać strach. I być może to właśnie jego niespokojne dzieciństwo było kluczem do jego przyszłej popularności. Koontz lubi szczegóły w swojej twórczości. Przed napisaniem nowej powieści upewnia się, że najpierw przestudiował literaturę fachową z zakresu medycyny, psychologii.
Koontz jest mistrzem w swoim fachu, ale wrażliwcom polecamy czytać ją w ciągu dnia. „Widma” podejmują jeden z najtrudniejszych tematów w gatunku horroru – zniknięcie całego miasta. W dzisiejszych czasach można znaleźć takie prawdziwe przypadki. Dean Koontz oferuje swoją własną historię rozwoju. Wraz z nim najpierw odnajdujemy się w codzienności.
Starsza siostra Janey przyjmuje młodszą Lisę, by zamieszkała z nią po śmierci matki. Oboje wyczekują tego powrotu do małego miasteczka Snowfield. Są trochę przestraszone i niespokojne, ale cieszą się, że już niedługo będą w domu w ciszy i spokoju. Po wejściu do miasta siostry stwierdzają, że jest ono zbyt spokojne. Ale oni się tym nie przejmują, w oknach świecą się światła. We własnym domu znajdują trupa, potem jeszcze kilka w poszukiwaniu ludzi. Dziewczyny dzwonią na policję z powiatu. A gdy docierają na miejsce, okazuje się, że część mieszkańców zniknęła, a część zginęła. Pytanie, co się stało?
„W finale John umiera”, David Wong
Ocena książki: 4.8
David Wong to pseudonim Jasona Case’a Pargina. Autor nie chciał mieszać swojego dzieła z prawdziwym życiem. Według wypowiedzi samego Jasona, niektóre z historii zawartych w książce miały miejsce w życiu. Przez długi czas powieść była wolna i krążyła w internecie, ale w 2007 roku została zauważona i oficjalnie wydana.
Książka została dobrze przyjęta, krytycy wystawili jej wysoką ocenę. A w 2012 roku powstała jej adaptacja filmowa. Gatunek jest osobliwy – horror komediowy. Na pierwszy rzut oka nie wydaje się to do końca logiczne. Ale to jest właśnie wielka rzecz w książce: łatwiej wymienić to, czego w niej nie ma, niż to, co jest. „W finale Jan umiera” to książka, która wykorzystuje nawiązania do znanych legend i mitów. Miesza się w nim codzienność, mistycyzm, odrobina horroru i psychodelii.
Przez całą książkę podróżujemy z dwoma głównymi bohaterami, Davidem i Johnem. W ich życiu nie ma powagi, lubią pić, wychodzić, bawić się. Na jednej z ich imprez czeka na nich narkotyk „sos sojowy”. Otworzyłoby to przed nimi nowy świat, świat, którego nigdy wcześniej nie widzieli. Demony i ich słudzy, ożywione trupy. David i John nagle znajdują się między światami. Nie są skorzy do bycia bohaterami i zasypiają świat przed zjawą Korroka. Wiecznie torturowanemu Davidowi towarzyszy żartobliwy John. Pozostaje się przekonać, po przeczytaniu książki, czy rzeczywiście zginie w finale?
„Moby Dick”, którego autorem jest Herman Melville
Ocena książki: 4.7
Herman Melville miał tendencję do opierania swoich książek na własnych doświadczeniach. To właśnie zrobił, pisząc Moby Dicka. Amerykański pisarz oparł ją na własnych doświadczeniach jako chłopiec pokładowy oraz na prawdziwej historii polowania na wieloryby na statku Essex. Tyle tylko, że pod względem gatunkowym Melville odszedł od zwykłego realizmu. W Moby Dicku dodał jeszcze irracjonalność. Książka została już dawno zdezawuowana. Została napisana w 1861 roku, ale popularność zyskała dopiero w latach 20. XX wieku. W pracy jest wiele punktów zawodowych: jak polować na wieloryby, jakiej broni używać i tak dalej.
Moby Dick, czyli Biały Wieloryb – nazwa nadana wielorybowi spermowemu, którego żaden statek nie był w stanie harpunować. Można by na niego polować dniami i nocami, ale i tak uciekłby z sieci. Wielu kapitanów marzyło o zemście i harpunach. Młody Amerykanin Ishmael nie znał historii. Zależy mu tylko na pieniądzach, więc postanawia podjąć pracę jako marynarz. Los połączył Ishmaela ze statkiem Pequod. Kapitan Ahab zostaje pozbawiony nogi przez wieloryba albinosa i zadaniem jego życia jest złapanie Moby Dicka. Tyle, że wszystko dookoła mówiło im, żeby z tego zrezygnowali. Ale przez trzy dni bohaterowie walczyli: najpierw żeglarze zaatakowali, wieloryb się wyładował, potem i on zaczął atakować, by zakończyć ich długi spór.
„To Kill a Mockingbird” autorstwa Nell Harper Lee
Ocena książki: 4.6
Data publikacji to rok 1960. Sama Harper Lee nie spodziewała się, że ktokolwiek doceni jej twórczość, tym bardziej tak wysoko. Chciała tylko, żeby ktoś dał jej impuls do dalszego pisania. Efektem jest udana książka.
To Kill a Mockingbird zdobył nagrodę Pulitzera w 1961 roku. Jego nakład wynosi 30 milionów egzemplarzy i jest notowany w wielu złotych czcionkach. W USA przeczytało ją 80% społeczeństwa. Dziś książka nadal jest uznawana za jeden ze światowych bestsellerów. Historia oparta jest na wspomnieniach Harper Lee z dzieciństwa. Pierwowzorem dla jednej z głównych bohaterek jest jej ojciec.
W centrum opowieści znajduje się rodzina Finchów: ojciec Atticus, syn Jim i córka Jean. Prowadzą proste życie, głowa rodziny pracuje jako prawnik. Mieszkają w małym miasteczku w stanie Alabama. Jest cicho i spokojnie, a jedynym dziwactwem jest dom rodziny Radleyów. Żyje człowiek, który nigdy nie wychodzi z domu. Dzieci nazywają go Strachem na Wróble i próbują go wywabić. Nie poddaje się, więc dzieci wymyślają o nim historie. „Bogacz” czasem zostawia im niespodzianki, ale nigdy się nie pokazuje. Tymczasem w mieście wybucha skandal: Tom Robinson, czarny mężczyzna, zostaje oskarżony o gwałt na białej kobiecie. Atticus Finch zostaje mianowany jego adwokatem i uważa, że jego podopieczny jest niewinny. Miasto zwróciło się przeciwko nim, ale zadecydują o tym sądy.
„Przeminęło z wiatrem”, Margaret Mitchell
Ocena książki: 4.5
„Przeminęło z wiatrem” jest powszechnie uważane za jeden z bestsellerów literatury amerykańskiej i światowej. Margaret Mitchell zdobyła nagrodę Pulitzera za książkę. Ostatecznie powieść została zaadaptowana na film. Pół roku po pierwszym wydaniu sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy. Historia oparta jest na jej obserwacjach rodziny z wyższej klasy podczas wojny Północ-Południe w Stanach Zjednoczonych. Książka podzielona jest na trzy główne momenty: wydarzenia przed, w trakcie i po wojnie.
Bohaterką Scarlett jest młoda, 16-letnia dziewczyna. Nie zna znaczenia biedy, chce ruszyć z życiem. Scarlett zakochuje się w panu Ashleyu i jest gotowa wyznać mu miłość, wziąć ślub w tajemnicy. On też ma do niej słabość, ale dał słowo komuś innemu i nie może go złamać. Dziewczyna jest zdenerwowana i wychodzi za Charliego Hamiltona, żeby zrobić na złość swojemu kochankowi.
Wszystko ma być w porządku, ale przychodzi wojna. Jej mąż ginie na froncie. Pędzi do Atlanty, by odwiedzić krewnych w nadziei, że spotka tam Ashleya. Ale i tam przychodzi wojna. A Scarlett wraca do domu swoich przodków w Tarze. Jej matka umiera i dziewczyna staje się głową rodziny, podczas gdy wojna trwa. Jankesi nadchodzą, dyktując swoje zasady. Rodzina próbuje przetrwać. Wojna się kończy, Ashley wraca, ale świat dyktuje przegranym inne zasady.
„451 stopni Fahrenheita”, Ray Bradbury
Ocena książki: 4.4
Ray Bradbury to człowiek, który pokazał światu, że powieść science fiction jest ciekawa. „451 stopni Fahrenheita” to książka z dorobku amerykańskiego pisarza, którą każdy poleca przeczytać. Zawarł w niej swoje przemyślenia na temat przyszłości: co czeka książki, co czeka ludzi. Twórczość Bradbury’ego podkreśla jego obawy przed masową informacją – jak wypełnia ona świat, zabijając jednocześnie wszystko, co wartościowe w społeczeństwie i ludziach. Prometheus Award wprowadziła powieść do swojej galerii sław. W 2004 roku zdobył nagrodę Hugo. Na podstawie książki powstało słuchowisko, które było jej kontynuacją, wystawiono sztukę teatralną, nagrano słuchowisko radiowe.
Guy Montag jest zwykłym strażakiem, który codziennie chodzi do pracy i pali książki. To jego praca. Bo dziś książka jest bastionem błędnego myślenia, co nie znaczy, że społeczeństwo jest. A jedynym lekarstwem jest spalenie ich wszystkich. Guy poznaje młodą dziewczynę, Clarisse. Mówi o swojej fascynacji przyrodą, komunikacją i możliwością otwartego mówienia o swoich uczuciach. Montag jest początkowo przerażony. Jednak później zaczyna zdawać sobie sprawę, że poza jego światem jest coś jeszcze. Pewnego dnia w pracy ratuje książkę i chowa ją. Myśli o niej, próbuje ją rozgryźć, opuszcza pracę, idzie do żony po pomoc.
„Call Me by Your Name”, André Asiman
Ocena książki: 4.4
Amerykańska powieść została wydana w 2007 roku. „Wyjątkowo piękna książka” – tak nazwała ją recenzja New York Timesa. Dzieło nie otrzymało prawie żadnych negatywnych recenzji. Wszyscy, którzy ją recenzowali, jednogłośnie komentowali subtelność opisu, delikatne oddanie namiętności i cały splendor, z jakim oddana jest miłość i czułość bohaterów. Nagrodzona Oscarem adaptacja powieści. Nie obyło się bez nagród literackich: powieść Call Me by Your Name zdobyła nagrodę Lambda.
Historia opowiadana jest w imieniu jednego z głównych bohaterów, Elio Perlmana. Wspomina swoją młodość, którą spędził we Włoszech. Każdego lata przyjeżdża do nich doktorant, który pomaga ojcu w pracy naukowej. Elio nie lubił gości, bo za każdym razem zajmowali jego pokój. Tym razem, w roku, w którym Elio skończył 17 lat, Oliver przyjechał do ich domu. Jest całkowitym przeciwieństwem chłopca: wychodzący, uśmiechnięty.
Elio ze swojej strony jest bardzo wykształcony jak na swój wiek. Próbuje zaprzyjaźnić się z Oliverem, wyczuwając między nimi jakąś więź. Perlman czuje pokrewieństwo ze swoim gościem i chce się z nim związać, zwłaszcza gdy odkrywa, że obaj są Żydami. Jego uczucia urastają do czegoś wielkiego. Elio jest dręczony wątpliwościami i obawia się, że zostanie odrzucony przez Olivera. Ich pierwszy pocałunek budzi w obojgu nowe uczucia. Zwracają się do siebie po imieniu, aby podkreślić swoją bliskość. Jednak życie nie stoi w miejscu i lato zbliża się ku końcowi.
„Trylogia życzeń”, Theodore Dreiser
Ocena książki: 4.4
Amerykański pisarz Theodore Dreiser to naturalny realista. Lubił drobne szczegóły, więc jego książki opisywały wszystkie szczegóły codziennego życia ludzi, ich zachowań i transakcji. Niektórzy nazywają jego styl nonfiction, inni uważają, że pisarz jest wielki, bo potrafił połączyć prawdziwe fakty z prawdziwym dramatem.
Trylogia pożądania obejmuje trzy powieści: Finansista, Tytan, Stoik. Prototypowym bohaterem jest milioner Charles Yerkes. Jest znany ze swoich wybryków. W trylogii Dreiser szczegółowo przedstawia wszystkie cechy świata finansów na przełomie XIX i XX wieku. Każda z książek to inny okres w życiu bohatera w innym mieście.
Historia skupia się na Franku Cowperwoodzie. Pochodzi z biednej rodziny bankiera w Filadelfii. Jako młody człowiek zdobył sławę znanego finansisty. Frank jest szczęśliwie żonaty, ma dzieci. Ale to mu nie wystarcza, Cowperwood chce więcej. Więc robi wiele przekrętów, aby zwiększyć kwotę na swoim koncie bankowym. W tym samym czasie finansista zakochuje się w Eileen, córce potężnego kontrahenta. Historia toczy się w Chicago, centrum amerykańskich finansów. Tutaj dołącza do sieci transportowej jako najlepszej okazji do zarobienia pieniędzy. I spotyka ją, piękną, młodą Berenice. Ale wysokie sfery są okrutne i jest zmuszony przenieść się do Londynu.
„Grona gniewu”, autorstwa Johna Steinbecka
Ocena książki: 4.3
Steinbeck planował szybko skończyć powieść. Ale zamiast tego pracował nad nią jeszcze przez kilka lat. Był na wielu obozach dla pracowników sezonowych. I z przerażeniem odkrywa, że tak naprawdę nie pracują tam obcokrajowcy, ale ludzie z innych, mniej zamożnych państw. Na podstawie ich historii autor napisał powieść Grona gniewu. John Steinbeck otrzymał za nią Nagrodę Nobla. Ze względu na szorstki język w tekście, książka była kilkakrotnie zakazana. Ale dzieło to nadal należy do złotego funduszu literatury amerykańskiej. W 1940 roku pojawiła się filmowa adaptacja książki. Dość wyraźnie odzwierciedla wydarzenia w nim zawarte. Jedynie zakończenie jest znacząco inne.
W Kalifornii podróżujemy z rodziną „Okie” Joadów, tzw. tubylców z Oklahomy. USA jest w okresie „Wielkiego Kryzysu”, bankom nie opłaca się dzierżawić ziemi rolnikom, taniej jest używać traktora. 'Mnóstwo rodzin chodzi głodnych, wyjeżdżają w poszukiwaniu lepszego życia w państwie z zielonymi trawnikami, jak obiecywały ulotki. Joads są na poszukiwaniach ciężarówki dla obozu, gdzie nie tylko znajdą schronienie, ale także pracę. Niemal u celu podróży czeka ich rozczarowanie: spotykają robotników, którzy wracają do domu. Mówią im, że mogą tylko marzyć o dobrym życiu. W rzeczywistości w Kalifornii jest dużo ludzi, miejscowi ich nie akceptują, nie ma jedzenia, płaca jest niska. Ale Tom Joad i jego rodzina nie mają nic innego do roboty, jak tylko nadzieję, że znajdą coś, co pozwoli im przetrwać.
„Buszujący w zbożu”, Jerome D. Salinger
Ocena książki: 4.2
Powyżej Brokeback in the Rye zyskał uznanie niemal od razu po opublikowaniu. Kochają ją młodzi, cieszy się nią starsze pokolenie. Ze względu na ciężkie momenty psychologiczne i dosadny język w tekście, jest zakazana w niektórych szkołach.
Nie przeszkodziło to jednak magazynowi Time umieścić jej na liście 100 największych książek w języku angielskim w 2005 roku. Wydawnictwo Współczesne
Holden Caulfield jest 17-letnim chłopcem. Jest inteligentny, zapracował na miejsce kapitana drużyny szermierczej, jest przystojny zewnętrznie. Na pierwszy rzut oka, interesujący młody człowiek. To nie takie proste: nie jest pierwszą szkołą, którą zmienił, i ma autentycznie dość wszystkiego, co dzieje się w jego nowej instytucji i w ogóle w społeczeństwie. Holden chętnie pojechałby w jakieś odległe miejsce nad rzeką. Decyduje się więc, ucieka ze szkoły, zabiera wszystkie pieniądze, jakie ma i wyrusza do rodzinnego Nowego Jorku. Chłopak stawia sobie za cel, by żyć tak, jak chce. Pytanie tylko, czy potrafi pogodzić się ze światem.
„Żegnajcie, pistolety!”, Ernest Hemingway
Ocena książki: 4.2
Ernest Hemingway, jak wielu amerykańskich pisarzy XX wieku, lubił opierać swoje pisarstwo na prawdziwych wydarzeniach i osobistych doświadczeniach. Według niektórych doniesień, bohater „Pożegnania z bronią!” odpisał sobie. Pewne jest tylko to, że wydarzenia w powieści częściowo miały miejsce w życiu. Podobnie jak bohater jego twórczości, Hemingway został ranny w czasie wojny, wysłany na leczenie do Mediolanu i tam nawiązał romans z miejscową pielęgniarką. Książka opowiada o okropnościach I wojny światowej, o tym jak zachowywali się ludzie i jak wydarzenia na nich wpływały. Powstały już dwie adaptacje filmowe tego dzieła. Film z 1932 roku zdobył dwa Oscary.
Frederick Henry jest odpowiedzialnym młodym człowiekiem ze Stanów Zjednoczonych. Zgłosił się na ochotnika na front włosko-austriacki i dowodził brygadą pogotowia ratunkowego. Jego obowiązek wobec kraju rozpalił się w nim i nie mógł pozostać z dala od takiego wydarzenia. Henryk widział przed sobą dumę, honor, chwałę. Tuż przed atakiem do obozu przeniesiono pielęgniarkę, Katharine. Jest piękna, jej narzeczony zginął na wojnie, więc dziewczyna szybko wzbudziła zainteresowanie mężczyzn. Henry też ją lubił, ale nie rozwijał silnych uczuć do niej. Po ataku Fryderyk został ranny, więc wysłano go na leczenie do Mediolanu. Był tam, niecierpliwie czekając na przybycie Kathleen. Mężczyzna odkrył nowe uczucia i zrozumiał bezsensowność wojny.
„Kolebka kota”, autorstwa Kurta Vonneguta
Ocena książki: 4.1
„Kocia kołyska” przyniosła Kurtowi Vonnegutowi międzynarodową sławę. Za tę książkę otrzymał Hugo Award, najwyższe wyróżnienie spośród wszystkich pisarzy literatury pięknej w Stanach Zjednoczonych. Powieść tak bardzo spodobała się wydziałowi antropologii Uniwersytetu w Chicago, że w 1971 roku nadano Vonnegutowi tytuł magistra, choć już w 1947 roku wykładowcy oblali jego pracę dyplomową. Sam autor, oceniając dzieło, uważa je za swoje najbardziej udane, przyznając mu najwyższą ocenę. Na podstawie książki powstały dwie sztuki teatralne. Podobnie jak w innych jego powieściach, w Kołysce. Vonnegut podkreśla główny wątek odpowiedzialności naukowców za swoje wynalazki, zwłaszcza te wpływające na kwestie środowiskowe.
Narratorem samej historii jest pewien autor, który jest zainteresowany książką o końcu świata. Zbiera więc informacje o naukowcach z całego świata, którzy stworzyli bombę atomową. Wśród nich w centrum opowieści znajduje się Felix Honikker. Nazywa się go również „ojcem bomby atomowej”. Poszukiwacz zwraca się do dzieci z Honikker po informacje. I ku swojemu zaskoczeniu odkrywa, że istnieje straszniejszy wynalazek niż bomba atomowa. Nazywa się Ice Nine. Wśród jego możliwości jest szybka asymilacja całej wody wokół, na całym świecie. Niemal natychmiast przekształca się w substancję i zamraża. Można go topić tylko w temperaturze 45,8 stopni.
„Drogi przyrodni bracie, Penelope Ward
Ocena książki: 4.0
Penelope Ward to amerykańska pisarka, która nie raz podbiła literacki świat. Jej pracę doceniła redakcja New York Timesa, nazywając ją bestsellerem. Wiele z tego, co można znaleźć w jej książkach Ward doświadczyła osobiście lub wzięła obraz z własnego życia. Za prototypy często miała bliskich przyjaciół, np. córkę z autyzmem. W powieściach Penelope Ward chodzi o to, by pokazać wszystkie rodzaje relacji. Nie tylko ze strony jednego bohatera, ale także jego partnerki. W ten sposób pomaga zbudować obraz tego, co się dzieje. A czytelnik może zrozumieć wszystkie uczucia bohaterów, ich interakcje ze sobą.
Greta mieszkała z matką i ojczymem. Wszystko było dobrze, wszystko było szczęśliwe. Pewnego dnia w domu pojawia się nagle chłopiec, bezczelny i nieznośny. To Elec, syn ojczyma Grety z pierwszego małżeństwa. Teraz komunikacja dzieci wygląda tak, że co chwilę chcą się ranić lub zabijać. Jednak z biegiem czasu wszystko się zmienia; odnajdują w sobie intymność i zrozumienie. Problem w tym, że z racji wieku trudno im wiedzieć, co czują. Elec wkrótce opuści dom Grety równie gwałtownie jak kiedyś. Z upływem lat rodzinna tragedia ponownie zbliża ich do siebie. Daje im nową możliwość poznania siebie, zrozumienia siebie, swoich uczuć i bycia razem.
Czy możecie polecić jakieś konkretne tytuły spośród tych 14 najlepszych książek amerykańskich pisarzy?
Czy możecie polecić mi jakąś z tych 14 najlepszych książek amerykańskich pisarzy? Chciałbym znać Wasze osobiste opinie na temat tych książek.