Levosin i Levomecol przegląd | Którą maść wybrać

Preparaty miejscowe, oparte na najsilniejszych środkach bakteriostatycznych, odkażających i znieczulających, to Levosin i Levomecol. Mają szerokie zastosowanie w dermatologii, proktologii, ginekologii i chirurgii ropnej. Nasi dziennikarze, Ekspertologia, zebrali najistotniejsze informacje plus wiarygodne fakty na temat: Levosin czy Levomecol opinie. Pomoże to w doborze właściwego leku miejscowego w leczeniu zewnętrznych stanów zapalnych lub ran o etiologii bakteryjnej.

Charakterystyka Lewozyny

Levosin – maść do użytku zewnętrznego produkcji krajowej. Skuteczność miejscowa i dobra tolerancja. Główną zaletą maści jest jej unikalny skład, od którego flora bakteryjna się nie uzależnia.

Skład produktu

Lek na bazie olejów tłuszczowych, Levosin, ma skład wieloskładnikowy. Dobrze dobrany kompleks chemiczny jest skuteczny, tzn. tłumi wszystkie rodzaje patogenów zakaźnych. Maść posiada również właściwości przeciwbólowe w przypadku otwartych i zamkniętych ran.

Główne substancje czynne leku Levosin maść to:

1. Chloramfenikol (Levomycetin) jest antybiotykiem działającym bakteriostatycznie na oporne organizmy, takie jak: salmonellae, paciorkowce, gonokoki, Haemophilus influenzae, Escherichia coli. Nie powoduje oporności drobnoustrojów. Działa toksycznie na wątrobę, nerki, hematopoezę w przypadku połknięcia. Maść jest powoli wchłaniana do krwiobiegu. Ale działanie toksyczne jest nadal rozważane u kobiet karmiących i w ciąży.

2. Sulfadimetoksyna – odnosi się również do leków przeciwbakteryjnych. Ma wyraźne działanie na pasożyty wewnątrzkomórkowe, takie jak chlamydie, które są oporne na większość środków przeciwbakteryjnych. Hamuje bakterie Kocha, które wywołują błonicę, odrę, toksoplazmozę, escherichozę, Haemophilus influenzae. Jego szeroki zakres działania pozwala na stosowanie go w tych przypadkach, w których inne środki przeciwbakteryjne są praktycznie bezsilne.

3. Methyluracil jest silnym czynnikiem chroniącym komórki. Jego mechanizm działania ma na celu szybką odbudowę warstwy naskórka i zamknięcie rany w jak najkrótszym czasie.

4. Trimecaine jest środkiem przeciwbólowym kilkakrotnie silniejszym od novocaine. Oddziałuje bezpośrednio na zakończenia nerwowe, dzięki czemu łagodzi i uśmierza ból w okolicy rany. Nie podrażnia otaczających tkanek. Łagodzi obrzęki.

Składniki produktu znacząco wzmacniają się wzajemnie, pozwalając na uzyskanie pozytywnego efektu terapeutycznego w krótkim czasie. Rana zostaje natychmiast oczyszczona z ropy, zmniejsza się obrzęk i tkliwość, poprawia się ogólne samopoczucie pacjenta.

Ważne! Głównym działaniem leku Levosin jest łagodzenie stanu zapalnego poprzez niszczenie flory ropnej i zapobieganie rozprzestrzenianiu się procesu patologicznego na inne narządy i tkanki. Zatrzymuje proces martwiczy i gangrenę w każdej części ciała.

Główne właściwości lecznicze

Dzięki połączonemu działaniu, pacjent szybko wraca do zdrowia, ból i cierpienie zostają złagodzone. Rany zaczynają się szybko goić, do krwiobiegu nie dostają się resztki rany ani drobnoustroje chorobotwórcze. Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym szybciej pacjent wraca do zdrowia.

Do głównych właściwości terapeutycznych leku należą:

1. Eliminuje zespół bólowy w okolicy rany.

2. Zniszczenie czynnika bakteryjnego w obszarze rany.

3. Zmniejsza obrzęk zapalny.

4. Zapobieganie rozmnażaniu się bakterii i superinfekcji.

5. Eliminuje martwą tkankę.

6. Reperacja i regeneracja naskórka oraz uszkodzonych tkanek w ranie.

Szerokie spektrum antybakteryjne sprawia, że może być stosowany do każdej ropiejącej rany, bez konieczności oczekiwania na określenie składu flory i wrażliwości na antybiotyki. Jest to wielka zaleta tego leku, pozwalająca w krótkim czasie zatrzymać proces.

Właściwości farmakologiczne

Levosin jest preparatem do stosowania zewnętrznego, który w zalecanych dawkach wykazuje słabe działanie adsorpcyjne. Szeroko stosowany w przypadku ran ropnych.

Cechy szczególne:

1. Wykazuje silne działanie przeciwbakteryjne wobec szczepów bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, hamuje większość beztlenowców, które mogą wywoływać ciężkie choroby.

2. Podłoże maściowe umożliwia łatwe przenikanie składników do tkanek. Glikol polietylenowy transportuje związaną lewomycetynę i sulfadimetoksynę do tkanek o wysokiej aktywności resorpcyjnej.

3. W ciągu 2 lub 3 dni obrzęk tkanek wokół powierzchni rany zostaje zlikwidowany dzięki wysokiemu nawilżeniu maści. Oczyszczanie treści ropno-martwiczej również przyczynia się do tego.

4. Stymulacja odporności miejscowej przez metyluracyl uruchamia mechanizm szybkiej naprawy tkanek, regeneracji nabłonka.

5. Produkt nie kumuluje się w organizmie i nie ma nieprzyjemnego działania drażniącego.

Nasi eksperci z magazynu „Expertologi” po przestudiowaniu wielu źródeł informacji udowodnili, że Trimekaina na długo łagodzi zespół bólowy, zmniejsza obrzęk tkanek, nie ma toksyczności, dlatego Levosin jest szeroko stosowany w procesach zapalnych i infekcyjnych, którym towarzyszy zespół bólowy, proces martwiczy i obrzęk sąsiednich tkanek.

Wskazania

Levosin jest stosowany przede wszystkim w chirurgii ropnej. Preparat skutecznie leczy rany z mieszaną mikroflorą i możliwością agresywnego działania flory szpitalnej.

Obszary zastosowania leku Levosin:

1. Choroba oparzeniowa z rozwojem ropnych powikłań oraz w celu zapobiegania zakażeniu uszkodzonych struktur tkankowych (otwarte rany).

2. Wrzody, które trudno się goją i są podatne na infekcje z powodu osłabionego układu odpornościowego.

3. Wykwity ropne, takie jak trądzik pospolity, furunculosis, carbuncles, czyraki, rozległa streptoderma.

4. Odleżyny u pacjentów obłożnie chorych.

5. Rany pooperacyjne i pourazowe w celu zapobiegania zakażeniom florą ropną.

6. Hemoroidy, szczeliny i przetoki odbytu, zapalenie odbytnicy.

7. Panarissy.

Szeroki zakres zastosowania ze względu na szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego i jego bezpieczeństwo.

Sposób użycia

Stosowany wyłącznie z przepisu lekarza. Opatrunki nakładane są codziennie w sterylnych warunkach przez pielęgniarkę opatrunkową pod nadzorem lekarza.

Maść stosuje się zewnętrznie na podkładce z gazy po uprzednim przemyciu rany i potraktowaniu jej środkami antyseptycznymi. Dzięki temu eliminuje się masy martwicze i ropną wydzielinę z rany. Wymazówkę przykłada się do rany i utrwala opatrunkiem.

W przypadku zmian głębokich ranę przemywa się środkiem antyseptycznym i osusza jałowym tamponem. Następnie luźno wypełnia się go sterylnymi serwetami nasączonymi maścią Levosin w przypadku rozległej powierzchni rany. Założenie sterylnego opatrunku. Opatrunki są stosowane w zależności od potrzeb. Gdy opatrunek nasiąknie zawartością rany, należy go zmienić.

Po przepłukaniu jamy rany środkiem antyseptycznym, wstrzykuje się maść za pomocą strzykawki. Powinna mieć temperaturę ciała. Do drenażu zakłada się jałowy dren, który jest codziennie zmieniany.

Działania niepożądane

Maść powoduje niewiele, jeśli w ogóle, skutków ubocznych w dokładnych dawkach przepisanych przez lekarza. Może czasami uczulać na składniki preparatu, objawiając się swędzeniem i zaczerwienieniem. Przed użyciem można przeprowadzić test wrażliwości, nakładając niewielką ilość produktu na nieuszkodzoną skórę. Jeśli po 30 minutach nie wystąpiło zaczerwienienie lub swędzenie, można go bezpiecznie stosować.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki w wywiadzie.

Mimo, że produkt prawie nie przedostaje się do ogólnego krwiobiegu, to jednak najlepiej unikać go u kobiet w ciąży lub stosować przez ograniczony czas. To lekarz musi zdecydować o tych aspektach i ocenić wszelkie ryzyko.

U matek karmiących piersią – stosowanie ograniczone ze względu na możliwe działanie resorpcyjne. Czasami stosowane przy ropnym zapaleniu sutka, ale karmienie z chorej piersi powinno być zabronione. Maść stosuje się przez określony czas, do momentu zaobserwowania pozytywnego efektu.

Okres niemowlęcy jest bezwzględnym przeciwwskazaniem. Do 1 roku – pod nadzorem lekarza pediatry z zachowaniem szczególnej ostrożności.

W zaburzeniach krążenia obocznego.

Ostra porfiria przerywana.

Ostrożnie przy radioterapii, uszkodzenie wątroby i nerek.

Niekompatybilny z alkoholem.

Interakcje z innymi lekami

Levosin jest skutecznym środkiem terapeutycznym i profilaktycznym wobec zakażenia ran. Szerokie spektrum działania antybakteryjnego i właściwości reparacyjne pomagają w wielu przypadkach osiągnąć szybki efekt, łagodząc tym samym stan pacjenta. Większość bakterii przez lata nie wykształciła na niego odporności. Minimalne działania niepożądane pozwalają na stosowanie go we wszystkich przypadkach ropnych zakażeń skóry.

Do wiadomości! Maści na bazie lewocetyryzyny i lewomycilu, nie mogą być stosowane z lekami stosowanymi w leczeniu patologii onkologicznych i autoimmunologicznych. Nie podawać łącznie z sulfonamidami.

Charakterystyka lewomecolu

Levomecol to maść do stosowania zewnętrznego, analog Levosinu. Zawiera chloramfenikol i metyluracyl.

Działanie farmakologiczne

Ma działanie antybakteryjne i reparacyjne. Działa przeciwko Gram-dodatniej florze bakteryjnej, E. coli. Ma silne działanie miejscowe, stymulujące gojenie się ran i działanie przeciwobrzękowe.

Wskazania

1. Zmiany skórne i tkanki podskórnej.

2. Interwencje urazowe i pooperacyjne z następowym zakażeniem.

3. Odleżyny.

4. Hemoroidy.

5. Furunculosis, streptoderma i inne ropne zmiany skórne.

Jest stosowany w prawie takich samych przypadkach jak Levomecol.

Sposób użycia

Stosuje się go w taki sam sposób jak Levosin. Maść stosuje się zewnętrznie lub do ran. Czas stosowania jest określany przez lekarza. Dłuższe stosowanie powinno odbywać się pod kontrolą parametrów krwi i biochemicznych.

Efekt uboczny

Możliwe uczulenia, podrażnienia i wysypka.

Przeciwwskazania

Okres niemowlęcy.

Ciąża i laktacja – dla wskazań życiowych.

Poniżej 1 roku życia – za wskazania życiowe.

Wrażliwość na skład maści.

Nie może być łączony z alkoholem!

Podobieństwa preparatów

Levosin i Levomecol są analogami o prawie takim samym składzie. Mają podobne wskazania i przeciwwskazania, metody stosowania. Należy pamiętać, że główne działanie ma na celu zwalczanie infekcji bakteryjnej. Jeśli mamy do czynienia z wirusowym lub grzybiczym charakterem zapalenia, maści nie będą skuteczne, gdyż zawierają jedynie preparaty przeciwbakteryjne. Maści nie można stosować jednorazowo, należy ją stosować przez 3 do 5 dni, nawet po ustąpieniu skutków zewnętrznych, w celu zniszczenia czynnika bakteryjnego.

Różnice między maściami

W skład Levomecolu, oprócz chloramfenikolu i metyluracylu, jak w Levomecolu, wchodzi sulfadimetoksyna i trymekina. Poszerza to zakres stosowania leku w przypadku bardziej uporczywych zakażeń, zwiększając zakres działania przeciwbakteryjnego. Maść Levomecol jest przepisywana w zakażeniach z mieszaną florą bakteryjną. Lewomycyna ma wyższe stężenie lewomycetyny, co umożliwia jej zastosowanie w przypadku ciężkich zmian chorobowych z ryzykiem zakażenia beztlenowego, gdy lewomecol okazuje się bezsilny.

Uwaga!Gdy w ostrych zakażeniach ran potrzebna jest szybka i silna reakcja, bardziej odpowiedni jest Levosin. Na nieświeże, ospałe rany – Levomecol, ponieważ ma wyraźniejsze działanie gojące rany. Trimecaine ma działanie przeciwbólowe i antyarytmiczne, co pozwala na stosowanie leku Levomecol u pacjentów z arytmią.

Która maść jest lepsza – dla kogo i kiedy

Jeśli pacjent ma uczulenie – przepisywać Levosin z ostrożnością ze względu na bardziej złożony skład. Levomecol jest bardziej odpowiedni w tym przypadku, ponieważ powoduje mniej reakcji alergicznych. Lewomekol jest również stosowany w wieku młodzieńczym w leczeniu trądziku pospolitego. Maść nie zawiera hormonów, dlatego jest bardzo szeroko stosowana. Trądzik dobrze się leczy, ale nie należy go stosować przez dłuższy czas ze względu na możliwe zaburzenia mikroflory skóry.

Levomecol stosowany jest w leczeniu przewlekłych hemoroidów, owrzodzeń troficznych i odleżyn. Może być stosowany w procesach zapalnych ucha środkowego i zatok. Levosin jest stosowany w przypadku silnego bólu w okolicy rany, ale jest przeciwwskazany w niewydolności serca i nerek ze względu na obecność w składzie trimekainy. Levosin jest stosowany w szpitalach w celu skutecznego leczenia ran i zapobiegania zakażeniom szpitalnym.

Maści można stosować zamiennie, ale nie we wszystkich przypadkach.W żadnym wypadku nie wolno stosować do samoleczenia silnych maści zawierających środki przeciwbakteryjne. Lek przepisywany jest wyłącznie przez lekarza prowadzącego po dokładnym zbadaniu i przeprowadzeniu badań. Czas stosowania jest również określany przez lekarza. Zapewnia to szybki powrót do zdrowia i skuteczne zapobieganie powikłaniom ropnym.