Porównanie WAV i MP3 | Funkcje i co jest lepsze

Rozwój cyfrowej dystrybucji dźwięku spowodował, że obecnie na rynku dostępnych jest kilkadziesiąt formatów plików audio. Każdy deweloper próbował wymyślić własną metodę szyfrowania i algorytmy szyfrujące, aby uczynić je popularnymi.

Ale teraz, w 2019 roku, sprawa jest jasna – bitwę formatów muzycznych wygrało MP3. I nawet jeśli deweloperzy już go nie wspierają, to jest w porządku. Mimo to, muzyka w tym typie pliku może być odtwarzana na każdym telefonie, odtwarzaczu, komputerze, zestawie stereo, telewizorze, a nawet niektórych smartwatchach.

Niemniej jednak, przy zakupie wysokiej jakości sprzętu audio, jak słuchawki i karta dźwiękowa warte półtorej pensji, zaczynają się ujawniać wady MP3. Sprzęt może i jest dobry, ale muzyka brzmi tak „płasko” i nudno. A to dlatego, że MP3 odcina fragmenty strumienia audio.

A potem chcesz wybrać lepszy format. Na przykład nieco rzadziej spotykany WAV, który pomaga technice „otworzyć się”.

Ale czy ten WAV jest rzeczywiście tak dobry?? Porównujemy dwa formaty, WAV i MP3, i wybieramy ten właściwy!

Jaka jest różnica między skompresowanymi i nieskompresowanymi formatami muzycznymi

Od WAV– Ponieważ 0 jest przykładem nieskompresowanego formatu muzycznego, a MP3 jest formatem skompresowanym, aby zrozumieć kluczową różnicę między nimi, warto zrozumieć skompresowane i nieskompresowane formaty muzyczne. Nie zagłębiajmy się zbytnio w temat, nie mówmy o modulacji sigma-delta, po prostu „pomińmy szczyty”.

Jako jedne z pierwszych pojawiły się nieskompresowane formaty muzyczne. Polegają one na konsekwentnym nagrywaniu każdego dźwięku, który wyłapuje się mikrofonem w studio, każdej nuty, każdej próby zagrania przez wokalistę wszystkich ośmiu oktaw podczas jednego utworu. W rezultacie otrzymujemy niesamowicie szczegółowy plik, ponieważ każdy dźwięk jest wskazany.

Jest tylko kilka problemów. Ze względu na wysoki poziom szczegółowości pliku audio, jest on ogromny. Przeciętnie trzyminutowy utwór w kontenerze WAV „waży” około 60 megabajtów. W konsekwencji gigabajtowy pendrive może pomieścić co najmniej jeden album artysty. W czasach, gdy dysk twardy o pojemności 1 GB był luksusem, marnowanie cennego miejsca na dysku twardym na piosenki było w najlepszym wypadku nierozważne.

Drugi problemAle do dekodowania takiej muzyki potrzebny jest mocny i szybki procesor. To znaczy, że układ zawsze musi przyjąć sygnał cyfrowy i przetworzyć go na analogowy, przekazując go do głośników. A sygnałów cyfrowych jest bardzo dużo – przypomnijmy, każdy dźwięk. Więc przepustowość chipa powinna być również wysoka.

Tak więc inżynierowie i programiści dostali zadanie, aby fan jakiegoś Robbiego Williamsa mógł mieć całą jego dyskografię (14 albumów, 3 kolekcje, niezliczone single, 8 DVD) i nie musiał kupować serwera. W ten sposób powstały formaty skompresowane, których przykładem jest MP3.

Skompresowane formaty implikują dodatkowe transkodowanie muzyki. Ścieżki dźwiękowe są dzielone na osobne klatki, następnie są zszywane razem, niektóre szczegóły są tracone (np. dwa szczyty są zszywane w jeden), być może, podobnie jak w MP3, niektóre zakresy częstotliwości są obcinane… A rezultatem jest znacznie mniejszy plik!

Przeciętny trzyminutowy utwór MP3 o wysokim bitrate (320 kbps) „waży” około 10 megabajtów. To znaczy, że w przestrzeni zajmowanej przez jeden utwór w WAV można zmieścić całą EP (mini-album) w MP3! A gdyby zmniejszyć bitrate wycinając kolejne części-ramki ze strumienia audio i znacznie pogarszając jakość, to można by „upchnąć” nawet całą długo cierpiącą dyskografię Robbiego Williamsa.

Z drugiej strony, utrata jakości nie jest zbyt duża dla słuchacza. MP3 320 kbps zapewnia wystarczającą jakość do słuchania muzyki, oglądania filmów itp.. Wszelkie „brakujące szczegóły” są albo ignorowane przez słuchacza, albo „odgadywane” zanim powstanie pełny obraz akustyczny.

Ponadto na jakość odtwarzania wpływa również jakość sprzętu. Na komputerach ze słabą zintegrowaną kartą dźwiękową i chińskimi głośnikami, MP3 64 kbps, MP3320 kbps lub WAV będą brzmiały równie źle. Ale zaopatrz się w wielokanałowy system audio, wzmacniacz, dyskretną kartę dźwiękową z DAC-iem 192 kHz i kwiatami audio WAV. MP3 z kolei wydaje się zbyt płaskie i niedopracowane.

A teraz do opisu formatów.

Format muzyczny WAV

Format muzyczny WAV został opracowany przez inżynierów IBM i Microsoft. Celem było stworzenie uniwersalnego formatu kontenera, który mógłby pomieścić nieskompresowaną muzykę i mógłby być odtwarzany na wielu urządzeniach.

Właściwie to im się udało. WAV jest uwielbiany przez użytkowników (głównie ze względu na natywne wsparcie dla Windows) i studia muzyczne (minimalne straty, szybkie kodowanie i dekodowanie).

Ale WAV wciąż ma główną wadę nieskompresowanych formatów – ogromną wagę pliku. Ale jakość dźwięku jest jak najbardziej wysoka. Zasadniczo jest to prawie analogowy format, w którym strumień audio jest zapisywany w postaci fal.

Format muzyczny MP3

Format muzyczny MP3 został opracowany przez niemiecką firmę Fraunhofen IIS i został pierwotnie stworzony do przenoszenia dźwięku w plikach wideo. Nawet jego nazwa oznacza Moving Picture Expert Group Layer 3. Tak się jednak składa, że format ten doskonale nadaje się do każdego rodzaju dźwięku i jest gotowy do odtworzenia w swoim własnym kontenerze MPEG.

Ponieważ intencją twórców było zmniejszenie bitrate („rozmiaru”) ścieżki audio, bo inaczej ważyłaby ona jak ścieżka wideo, odważnie zażartowali sobie ze strumienia audio. A oprócz kompresji dzielącej klatki i klejenia szczytów, usunęli również niesłyszalne częstotliwości. Tak więc wszystko poniżej 20Hz i powyżej 15kHz jest usuwane ze strumienia audio podczas kodowania. W teorii ludzie tego nie słyszą, więc nie powinni cierpieć.

W praktyce okazuje się, że częstotliwości poniżej 20Hz pogłębiają bas, a częstotliwości powyżej 15kHz sprawiają, że głos jest bardziej szczegółowy. Ale to nie ma znaczenia, jeśli twoje słuchawki lub głośniki nie mogą odtworzyć częstotliwości poniżej 20Hz i powyżej 15kHz. To jest właśnie to, czego nie potrafi zrobić sprzęt audio z najniższej półki.

Z kolei pliki MP3 są lekkie i mają wystarczającą jakość do samodzielnego słuchania. I w dobie dystrybucji cyfrowej te dwie zalety sprawiły, że MP3 stało się bardzo popularne.

Różnica między MP3 a WAV

Zasadnicza różnica między WAV i MP3 polega na tym, że pierwszy z nich jest nieskompresowany i bardzo szczegółowy, natomiast drugi jest skompresowany i nie jest bardzo szczegółowy. Do muzyki w pierwszym formacie potrzebny jest jednak zewnętrzny dysk twardy, a do drugiego wystarczy pamięć USB.

1. WAV jest zwykle używany do „profesjonalnego audio” w 2019 roku. Służy do nagrywania muzyków w studio. To właśnie tam miksuje się piosenki. Tylko zatwardziali audiofile z doskonałą jakością dźwięku słuchają w nim muzyki.

2. Format MP3 jest obecnie wszechobecny. Nadaje się do słuchania w domu, w podróży (ze smartfona lub odtwarzacza), w samochodzie przez radio samochodowe. Płyta CD pomieści około 50 utworów w wysokiej jakości lub około 200 w niskiej jakości.

3. Jakość na pewno nie jest podniebna, ale jest wystarczająco dobra. I chodzi tu o rozmiar.

4. W liczbach, bitrate WAV to 1140kbps, bitrate MP3 to maksymalnie 320kbps.

Który format jest lepszy, WAV czy MP3??

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Formaty te są przeznaczone do różnych celów. Zobacz poniżej tabelę porównawczą:

A jeśli chodzi o nagrywanie muzyki, to WAV jest właściwym formatem. Łatwiej się z nim później pracuje i jakość jest lepsza.