Stare telewizory: co było i co jest cenne?

TV nadal podczas Związku Radzieckiego stał się głównym tematem w każdej rodzinie. To urządzenie było głównym źródłem informacji i zebrano wieczorem przed jego ekranem radziecki. Pomimo faktu, że dziś telewizory wytwarzane w ZSRR są przestarzałe, nadal pracują w jakiś sposób. A jeśli ich pękają i naprawiają, nie jest możliwe, nie powinieneś ich rzucać, ponieważ nadal mogą być używane. Mówić dokładnie, możesz wyodrębnić dużo przydatnych. I to nie tylko radio. Szczegóły telewizorów czasów USSR zawierają również metale, wśród których jest nawet złoto.

Historia

W TV ZSRR TV stał się wspólnym urządzeniem gdzieś na początku lat 60. XX wieku, Chociaż w tym czasie nadal można nazwać go raczej rzadką nowością. Najczęściej przy wejściu, gdzie znajdowały się kilkanaście innych apartamentów, urządzenie to było tylko 3-4 najemców. W telewizji miał być niektórych transmisji lub wydarzeń, mieszkanie mieszkania mieszkania jest umieszczony wszystkim sąsiadom wokół domu.

Ale z tego okresu telewizorów coraz więcej. Chociaż pierwsze modele zaczęły być zawarte w latach trzydziestych, ale były one zwykle bardzo małą partią urządzeń, które miały całkiem niezmienne charakterystyki i praktycznie nie wpadały na rynek. Jednak Po latach sześćdziesiątych utworzono cały oddział w ZSRR, który wytworzył dość dużą liczbę modeli, do której leczono zarówno urządzenia czarno-białe, jak i kolorowe urządzenia.

Nawiasem mówiąc, kolorowy telewizor w ZSRR był również bardzo rzadkim zjawiskiem przez długi czas, ale pod koniec lat 80. był już dystrybuowany.

Cechy i zasada pracy

Biorąc pod uwagę, że telewizory w Związku Radzieckim w przytłaczającej większości Lampy, Takie urządzenia należy uwzględnić poprzez pryzmat faktu, że są to urządzenia odbierające radio, które mogą odbierać sygnały elektryczne, zwiększają je, a także transformację do obrazu i dźwięku.

Nadajnik telewizyjny Sygnały elektryczne promieniowanie – fale radiowe, które wzbudzają w Teleconnen od otrzymywania oscylacji o wysokiej częstotliwości, przechodzą do kabla antenowego do teleobiektywu, zwiększone, podzielone, wykrywa, są ponownie wzmocnione i idź do głośnika, a także rurkę elektryczną , które wymaga.

Na dole kolby ze szkła, który znajduje się w czarno-białej telewizji odbiorczej rurki, znajduje się fosfor – Specjalna warstwa, która służy jako ekran. Jego skład chemiczny jest dość skomplikowany, ma możliwość świecenia pod wpływem elektronów, które na niej spadają. Ich źródło będzie elektroniczne Rura reflektora. Aby uzyskać zdjęcie, belka musi poruszać się po ekranie Odbiór rur. Aby to zrobić, są w urządzeniu Generatory personelu i małych liter, Co przeprowadza prąd napięcia. Pozwala to prowadzić promień w ruchu ze stałą prędkością wzdłuż ciągów ekranu z jednoczesnym ruchem w dół ramy.

Ruch wiązki występuje z dużą prędkością, dzięki czemu ze względu na bezwładność percepcji wzrokowej, wszystkie powierzchnię na ekranie wydaje się rozjarzone w tym samym czasie. Chociaż tylko jeden punkt jest oświetlony w dowolnym momencie.

Oznacza to, że z oddzielnych punktów, które odejdzie z różną jasnością, a na ekranie uzyskano pełny obraz. Jest zatem praktycznie jakakolwiek radziecki telewizor.

Przegląd najpopularniejszych marek i modeli

Jeśli mówimy o najpopularniejszych modelach i markach radzieckich telewizorów, można je nazwać bardzo i bardzo: „Rubin”, „Electron”, „Wiosna”, „Dawn”, „Młodzież”, „Photon”, „Rovenk”, „Rainbow”, „Temp”, „Schilyalis” i wielu innych.

Modele „Ruby” stał się pierwszą masą i urządzeniami „ludowymi”. Zaczęli być popełnione pod koniec lat 50., ich cecha zawsze była stosunkowo przystępną ceną. Mówimy o urządzeniu „Rubin-102”, które zostały wyprodukowane mniej niż 1,4 miliona sztuk. W latach 70. uwolniono kolorową wersję takiego telewizora, który użył nie mniej popularny niż czarno-biały. Mówimy o modelu „Rubin-714”, który przez 10 lat stworzenia od 1976 do 1985 r. Został stworzony mniej niż 1,5 miliona egzemplarzy.

Marka TV „Elektron” został wyprodukowany w fabryce o tej samej nazwie we Lwowie. Urządzenia były szczególnie popularne w latach 80. z powodu bardzo wygodnego modelu telewizora kolorowego „Electron C-382”. Model ten charakteryzował się najwyższym obrazem na swój czas, doskonała niezawodność, zaawansowana konstrukcja i niskie zużycie energii.

Popularność tego urządzenia była tak wspaniała, że ​​w określonym czasie każdy czwarty telewizor w ZSRR został wydany przez ten konkretny przedsiębiorstwo.

Następny ładny popularny znak telewizyjny – „Świt”. Było szczególnie popularne w połowie lat 70. A jeśli rozmawiamy dokładniej, mówimy o fakcie, że modele czarno-białe podczas kolorowych welarów telewizyjnych „Dawn 307” i „307-1”. Było ich tylko około 8 milionów, co zostało wyjaśnione przez najwyższą niezawodność i bardzo przystępną cenę w porównaniu z modeli kolorów powszechnych w tym czasie.

Nie mniej interesująca była linia telewizyjna „Wiosna”, Co zostało wyprodukowane w przedsiębiorstwie tej samej nazwy w Dniepropietrowsku, które było popularne w okresie od końca lat 70. i przed na początkiem 1980 roku. Najbardziej znane i powszechne urządzenie stało się „Spring-346”, który był również sprzedawany z tytułem „Yantar-346”.

Został on wyprodukowany od 1983 roku i okazał się bardzo udany pod względem niezawodności, przystępnych cenach i funkcji funkcjonalnych.

Dość dobre, były takie modele telewizorów „Młodzież”. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że były jedynymi w niszy przenośnych telewizorów. Wielu chciał mieć dokładnie taki telewizor, który zawsze mógł z nimi wziąć. Podobne urządzenia od innych producentów mają niską niezawodność. Ale „młodzież” była po prostu staże się na ich tle, ponieważ pękał bardzo rzadko i miała wyższą jakość obrazu, a nie podobne rozwiązania innych producentów radzieckich.

Ponieważ chodziło o przenośne modele telewizorów, należy powiedzieć, że całkiem dobre urządzenie było TV „WIOŚLARZ”. Był to najmniejszy odbiornik telewizyjny, który został wydany na ZSRR. Jego charakterystyczną cechą było to, że można go kupić lub już zmontować jako projektant i zbierać się zgodnie z instrukcjami.

Jego charakterystyczne cechy były niską wagą – bez baterii, było mniejsze niż 1,5 kilograma i ekran z 8-centymetrową przekątną.

Pod koniec przeglądu najpopularniejszych modeli i znaczków radzieckich telewizorów, chcę powiedzieć o modelach marki „Rekord” i „Horizon”.

Odbiornik telewizyjny „Rekord in-312” był bardzo popularnym czarno-białym modelem i został wyprodukowany w tym samym okresie co „Dawn 307”. Wyprodukowano go z wykończeniem 2 typów: pod drzewem z powierzchnią połysku i powleczonym papierem teksturalnym. Wielu ludzi pamięta go, ponieważ był niezwykle trudny do przeprowadzenia obrotu do przełącznika, zwłaszcza jeśli pokrętło przełącznika kanału zostało utracone. Dlatego wielu radzieckich ludzi używało szczypiec.

Ale TV „Horizon C-355” Był wierzchołek marzeń o radzieckim człowieku i został stworzony na stacji radiowej w Mińsku od 1986 roku. Jego charakterystyczną cechą była obecność japońskiego kinekop marki Toshiba, która miała kąt odchylenia promieniowania o 90 stopni.

Z tego powodu nie było konieczne dodatkowo regulować wizerunek, a jego niezawodność była znacznie wyższa niż modele krajowe.

Co jest cenne w starych telewizorach?

Teraz zrozumiemy, które cenne szczegóły można zabrać ze sowieckich telewizorów. Ponadto należy również powiedzieć W modelach okresu sowieckiego można znaleźć cenne metale. Prawda, zawartość cennych metali w modelach różnych marek będzie inna. W modelach wydanych przed latami 80-tych złoto można znaleźć tylko w radiologach, które znajdowały się na siatce obok katody. Najbardziej interesującą rzeczą jest to, że jeśli spojrzysz na pudełko z telewizora w tym okresie, możesz znaleźć informacje, które cenne metale iw jakich ilościach są obecne w urządzeniu. Gdy tranzystory były bardzo popularne, złoto można znaleźć na ich podłożu, a także na stykach przełącznika kanału telewizyjnego. Ponadto złoto można znaleźć na takich elementach, które można wyciągnąć:

• Przełączniki;
• terminale;
• diody;
• złącza.

Należy to powiedziećOloto dał możliwość wykonywania telewizorów o wysokiej jakości i bardziej niezawodnym, co pozwoliło na znacząco rozszerzyć swój okres swojej pracy. W końcu złoto nie jest narażone na korozję i nie utlenia. Ponadto pewna wartość jest oba żetony, cewki wykonania i innych elementów. I nie tylko ze względu na złoto. Ma też w nich, ale nie w takich ilościach.

Telewizory są obecnie bardzo opłacalne, aby przejść na specjalne zakłady, które ćwiczą ich przetwarzanie, ekstrakcję przydatnych elementów i które mogą korzystać z nich do tworzenia nowych części do różnych technik.

Nawiasem mówiąc, możesz również znaleźć wiele przydatnych w kineskopie. Istnieją metale, takie jak ołów, bar, strontu i rtęci. Ponadto wartość reprezentuje takie elementy jako przewody, które mają warstwę powłoki izolacyjnej. Są one akceptowane w recepcji elementów złomu, ponieważ pod warstwą ochronną Możesz znaleźć takie materiały jak aluminium i miedź. W przypadku odbiorników radiolaki, różne opłaty będą obecne, a także przekaźniki. W końcu mają lutowców Aluminium, cyna i ołów. Z nich są też domy Złoto, palad i srebro.

Jedyną chwilę, o której chcę powiedzieć, jest wyciągnięcie metali samodzielnych i kłopotliwych, ponieważ w jednym telewizorze jest to bardzo niewiele, mniej niż dziesiąte gramy. Tak, ja Nieprawidłowa technologia uzyskania tych metali i elementów w domu może spowodować pewną szkodę zdrowia, ze względu na to, co powinno być ostrożne. Ponadto zajmuje dużo czasu.

Jednocześnie wynajmowanie telewizorów produkowanych w Związku Radzieckim na specjalne zakłady – nie najgorsza decyzja.

Obejrzyj film, który możesz usunąć ze starego telewizora.