Owoce dzikiej róży: rozmnażanie, uprawa, pielęgnacja

Róża dzika jest znana od kilku milionów lat. W warunkach naturalnych można go spotkać w ciepłych i umiarkowanych regionach półkuli północnej.

Opis botaniczny

Przeważają rośliny krzewiaste, dorastające do wysokości od 1 do 2 metrów. Korona rośliny może być utworzona przez pionowe lub skośne gałęzie.

To prawda, wśród odmian dzikiej róży są krzewy o długich, czepnych lub łodygowych pędach. Są też odmiany raczej zwarte, krótkie, poduszkowe.

Zielone liście składają się z kilku lekko wydłużonych listków z ostrymi ząbkami wzdłuż krawędzi. Szerokość dość dużych, pachnących kwiatów może wynosić od 1 do 12 cm. Można je sadzić pojedynczo lub w kwiatostanach o różnym kształcie i wielkości. Kwiaty, każdy kwiat składa się z pięciu płatków, może mieć kolor od białego do karmazynowego do głębokiej czerwieni. Niektóre gatunki różaneczników wykazują formy półmaksymalne, a nawet tumescencyjne z dużą liczbą płatków.

Okres kwitnienia różnych gatunków róż w klimacie umiarkowanym i zimnym trwa od maja do lipca.

Potężne korzenie tej rośliny mogą sięgać na głębokość nawet 5 metrów, ale większość systemu korzeniowego znajduje się w górnej części ziemi (30 cm).

Czerwono-czerwone lub czerwono-brązowe owoce w pełni dojrzewają w sierpniu i wrześniu. Wewnątrz mięsistej okrywy nasiennej, powstałej z rozłożystego pędu kwiatowego, znajdują się liczne orzeszki o kanciastych żebrach i dość ostro zakończonym wierzchołku. Znajdują się one wśród długich włosków, które pokrywają wewnętrzną powierzchnię osłonki siewki.

Różne owoce róży są najczęściej wykorzystywane jako podkładki dla róż odmianowych. Służą one również jako materiał hodowlany dla nowych, nowoczesnych odmian „królowej ogrodu”.

Wybór miejsca i sadzenie

Optymalne miejsce dla dzikiej róży znajduje się w dobrze oświetlonym miejscu, które jest chronione przed zimnymi prądami powietrza. Głębokość zalegania wód gruntowych powinna wynosić co najmniej jeden metr.

1. Owoce dzikiej róży najlepiej nadają się doodżywcze, przepuszczające wodę, dobrze nawilżone gleby z niewielkim udziałem gliny. Gleba powinna mieć kwasowość od 5,8 do 6,5 (czyli lekko kwaśną).

2. Ziemia w miejscu sadzenia powinna być wcześniej przygotowana. Przekopuje się ją z wcześniej zastosowanym nawozem (organicznym i mineralnym) na głębokość co najmniej 0,4 m. Powszechnie stosuje się około 40 gramów superfosfatu, 20 gramów ziemi torfowej lub ściółki z liści, około 300 gramów popiołu i 20 gramów rozłożonego obornika na metr kwadratowy.) i piasek.

3. Wielkość otworu do sadzeniaBezpośrednio w zależności od wielkości systemu korzeniowego sadzonki. Zazwyczaj głębokość, szerokość i długość wynoszą 0,6 metra. Korzenie rośliny są delikatnie i równomiernie rozłożone w dołku i przykryte ziemią ogrodową lub mieszaniną całkowicie zdekompostowanego kompostu i darni (1:1).

4. Następnie należy podlać różę obficie wodą, a po obkurczeniu uzupełnić glebę wokół rośliny i ściółkować ją drobnymi wiórkami lub korą (najlepiej sosnową). Wysokość ściółki waha się od 5-6 do 8-10 cm.

5. Podczas sadzenia należy umieścić krzew tak, aby szyjka korzeniowa (miejsce, w którym kończą się korzenie, a zaczyna pień) znajdowała się na głębokości około 5 cm.

6. Najlepszym okresem na sadzenie owoców róży jest jesień (od 10-15 września do 15 października), ale należy to zakończyć przed pierwszymi lekkimi przymrozkami, aby sadzonki zdążyły się ukorzenić i dobrze przetrwać zimę.

7. Natychmiast przykryć krzewy na zimę, jeśli zostały posadzone jesienią. W tym celu na krzewy zgarnia się stosy ziemi na wysokość 20-25 cm.

Opieka

Dzika róża wymaga regularnego podlewania, dodatkowego odżywiania, przycinania, a także okopywania i usuwania chwastów.

W pierwszym roku życiaNastępuje formowanie się krzewu. Najsilniejsze gałęzie są lekko przycinane na końcach. Dziką różę najczęściej przycina się wiosną. W tym czasie należy usunąć wszystkie martwe, chore, złamane i szczerze słabe pędy. Skróć też gałęzie uszkodzone przez silne mrozy i przytnij wszystkie owoce pozostałe po jesieni.

Po wiosennym przycinaniuPrzesadzić glebę wokół rośliny z nawozem. Stosować nawozy kompletne składające się z azotu, fosforu i potasu. Orientacyjna dawka na 1 m2 może wynosić od 30 do 50 gramów, w zależności od marki i składu.

Również w tym przedziale czasowym zastosować nawóz organiczny. Może to być dekompostowany obornik, kompost lub biohumus. Drugi raz nawozi się owoce róży w czasie kwitnienia pąków. Trzecie karmienie odbywa się po zakończeniu kwitnienia.

Nawozy azotowe można stosować tylko do połowy lata (lipiec). Późniejsze nawożenie nawozem potasowo-fosforowym z dodatkiem mikroelementów. Nie zapominaj, że przed i po każdym nawożeniu pamiętaj o obfitym podlewaniu.

Wiedz, że szczególnie rośliny dzikiej róży potrzebują dużo wody w czasie wzrostu pąków, podczas formowania się kwiatów, masowego kwitnienia, dojrzewania owoców i podczas twardnienia pędów.

Trochę o chorobach

Owoce dzikiej róży są atakowane przez wiele chorób, z których wiele może spowodować śmierć rośliny.

Zacznijmy od raka gałęzi diapotroficznej, która pojawia się w postaci czerwono-fioletowych plamek. Stopniowo wysychają i przybierają szarą barwę. Centrum plam zanika i pojawiają się owrzodzenia z czerwono-brązową obwódką, na której pojawiają się czarne plamy zarodników. Porażone pędy dość szybko usychają i jeśli nie podejmie się żadnych działań, krzew obumrze po 2-3 latach.

Aby przeciwdziałać i zapobiegać chorobie, należy w odpowiednim czasie wykonać przycinanie, cięcia gałęzi opryskiwać naturalną farbą oliwkową, krzewy przed wegetacją opryskiwać płynem Bordeaux (1%).

Cytosporoza gałęziowaPoraża korę pędów, które najpierw brązowieją, a następnie pojawiają się szarobrązowe bulwy z zarodnikami grzyba. Z czasem kora obumiera, grzyb przenika do gałęzi, a następnie pędy zaczynają się kurczyć.

Metody zwalczania i zapobiegania są takie same jak w przypadku raków diaportowych.

Rdza krzaczasta jest jeszcze większym problemem dla dzikich róż, która pojawia się na końcach młodych pędów, liści i gałęzi. Dotknięte części krzewu pękają i zaczynają z nich kiełkować pomarańczowo-żółte zarodniki, w miejsce których dość szybko powstają brązowo zabarwione wrzody. Ponadto na liściach rozwija się rdza, a liście z czasem odpadają. Dotknięte gałęzie więdną i obumierają.

Przede wszystkim należy usunąć wszystkie chore pędy z chorego krzewu, a także zebrać wszystkie opadłe liście w pobliżu rośliny. Następnie potraktuj owrzodzenia roztworem siarczanu miedzi (3%). A w czasie, gdy roślina odrasta w liście, należy ją okresowo opryskiwać płynem bordowym (1%) lub produktami takimi jak Abiga-Pic.

Warto też pamiętać o wirusie pasiastej róży, Rosehip Streak Virus, który pojawia się w postaci brązowych pierścieni na liściach oraz brązowo-zielonych plam i smug na pędach. Chore krzewy prawie w ogóle nie kwitną i źle się rozwijają.

Cała walka z wirusem pasiastości polega na odpowiednio wczesnym usunięciu chorych części rośliny i zniszczeniu ich. Opryski zapobiegawcze preparatami Actelik, Fufanol, Actara i innymi przeciwko szkodnikom ssącym (np. wciornastkom).