Przycinanie, pielęgnacja i rozmnażanie

Ten dekoracyjny bezpretensjonalny krzew jest chyba najczęściej stosowany w parkach krajobrazowych, ogrodach, ogrodach publicznych, przedszkolach, szpitalach, a także w domach prywatnych, domkach letniskowych i innych różnych obiektach. Różne typy i odmiany Spirea przyciągają swoją atrakcyjnością, mrozoodpornością, długim okresem kwitnienia i zdolnością do radzenia sobie z miejskimi wpływami.

Podczas gdy wcześniej w jej różnorodności reprezentowana była tylko Van Gutta („panna młoda”), obecnie zakres obejmuje kilkadziesiąt gatunków i kultywarów. Kolorystyka kwiatów współczesnych iglic może być różna – od białej do gęstej karmazynowej. Jego liście mają różne kolory od jasnozielonego do żółtego. Różnią się także czasem kwitnienia, wielkością i strukturą kwiatostanów.

Wybór miejsca i sadzenie

Chociaż krzew ten może wytrzymać lekkie zacienienie, najlepszą formę prezentuje w dobrym świetle słonecznym. Miejsce sadzenia powinno więc znajdować się w dobrze oświetlonym miejscu z przepuszczalną, odżywczą glebą.

Głębokość otworu waha się zwykle od 0,4 do 0,5-0,6 metra, A szerokość i długość zależą bezpośrednio od wielkości systemu korzeniowego sadzonki (powinny być od niego o 1/3 większe).

Ponieważ ciemiernik nie toleruje nadmiernej wilgoci, na dnie dołu należy wylać drenaż o wysokości 7-8 do 15 cm. Często stosuje się żwir, tłuczeń lub mieszankę żwiru i piasku.

Szyjka korzeniowa szkółki (miejsce, w którym kończą się gałęzie, a zaczynają korzenie) jest umieszczona tak, aby po posadzeniu, podlaniu i skurczeniu się gleby znalazła się na poziomie ziemi.

Opieka

Iglice są podlewane oszczędnie.Należy pamiętać o rozluźnieniu młodych krzewów w pierwszych 3-4 latachI starannie usuń wszystkie chwasty. Wykonać ten środek w miarę zarastania terenu i zagęszczania gleby. Po spulchnieniu warto przykryć teren wokół rośliny warstwą ziemi torfowej, ściółki z liści, trocin lub łusek gryki czy słonecznika. Jego wysokość waha się zwykle w granicach 5-6-7-10 cm. Ściółkowanie pomaga zatrzymać wodę, utrzymuje glebę w stanie rozdrobnienia i skraca czas pielęgnacji (rzadsze podlewanie, mniej pielenia).

Podaje się im dwa składniki odżywcze w sezonie. Nawozić po raz pierwszy na początku sezonu wegetacyjnego. Wybierz kompletny nawóz mineralny (np. Kemira universal „wiosna-lato”). Od 100 do 110-120 gramów tego nawozu na 1 m2.

Drugie karmienie odbywa się w dniach 10-20 czerwca. Tym razem połącz organikę (rozłożony obornik, humus) i nawóz fosforowo-potasowy (superfosfat). 5 do 10 gramów nawozu mineralnego i 5 do 6 kg materiału organicznego na m2.

Trochę o zimowej odporności

Prawie wszystkie iglice są bardzo odporne na mróz. Doskonale znoszą surowe zimy w rejonie Moskwy, a nawet w regionach położonych na północy. Najbardziej mrozoodporne są iglice trójklapowe, dębolistne, szare i średnio odporne na mróz. Mogą przetrwać w temperaturze około 40 do 45 stopni Celsjusza. Krzewy są prawie całkowicie nieuszkodzone.

Natomiast daglezja, wierzbówka i spirale Van Gutta bardzo szybko poddają się mrozom w temperaturze 40-50 stopni. Ale tak niskie temperatury są niezwykle rzadkie na połoninach, więc zimowe schronienie nie jest stworzone dla tych gatunków.

Aby nie uszkodzić młodych spirali japońskich, Bumalde, Nippon i białokwiatowych, należy je ostrożnie przygiąć do ziemi, przymocować drewnianymi szpilkami, a następnie obficie przykryć opadłymi liśćmi. Wysokość warstwy może wynosić od 10 -12-15 cm.

Przycinanie

Aby prawidłowo przyciąć igliceTrzeba wiedzieć, w jakim czasie kwitną. Wszystkie odmiany i kultywary dzielą się na wcześnie kwitnące (maj – czerwiec) i późno kwitnące (druga połowa lata).

Do gatunków wcześnie kwitnących należą Nippon, Van Gutta, średnia, zębata i dębowa. Wszystkie te odmiany kwitną na drewnie z poprzedniego roku, co oznacza, że nie trzeba ich co roku przycinać. Jeśli jednak chcesz, aby krzew był mniejszy lub grubszy, skróć nieco pędy.

Silne przycinanie tych spiral powinno być przeprowadzone po 7-14 latach uprawy. Następnie stopniowo przycinaj starsze gałęzie, aby młode mogły wykiełkować. Aby zregenerować cały krzew, wszystkie pędy są skracane prawie do korzeni.

Tak drastyczne przycinanie spowoduje, że uśpione pąki rozbudzą się z osłonek korzeniowych. Wybierz 5-7 najsilniejszych i najlepiej rozwiniętych młodych pędów, a resztę wytnij. Później uformują się w nowy krzew. Przycinanie wczesną wiosną (marzec/kwiecień).

Wycinaj połamane, chore i uszkodzone gałęzie przez cały sezon wegetacyjny (cięcie higieniczne).

Do gatunków późno kwitnących należą m.in. bieluń, boomalde, bieluń, wierzba, japońska, brzoza, daglezja i bilard. Kwiaty tych odmian zakwitają na młodych gałęziach w bieżącym roku. Kwiatostany występują głównie na końcach pędów.

Pędy na tych roślinach są co roku skracane do silnie rozwiniętych pąków. Cienkie i słabe gałęzie są usuwane w całości. Silne przycinanie powoduje, że tworzą się i rosną silne gałęzie. Przy każdym zabiegu przycinania należy zawsze wycinać stare pędy, które po czterech latach stopniowo usychają.

Chociaż każda gałąź żyje od 5-6 do 7 lat, krzew jest ogólnie uważany za długowieczny, ponieważ wytwarza pędy z korzeni, które mogą być wykorzystywane do ciągłego zastępowania starych pędów.

W celu regularnego odmładzania, spirea jest od czasu do czasu przycinana blisko poziomu gleby (wycinanie pni). W odpowiednim czasie należy usunąć wyblakłe pędy, aby rośliny nie traciły energii na tworzenie nasion.

Warto zauważyć, że późno kwitnące iglice żyją przez 15 do 20 lat, po czym należy je wymienić w kompozycjach krajobrazowych.

Rozmowa o rozmnażaniu

Wszystkie odmiany i kultywary Spirea, oprócz odmian hybrydowych,Dobrze rozmnażać przez nasiona, szczepy i sadzonki (latem i wiosną).Młode rośliny mieszańca spirea można uzyskać tylko przez wegetację, ponieważ jest to jedyny sposób na pełne zachowanie wszystkich cech rośliny.

Przygotować niskie skrzynki lub pojemniki do sadzenia, które należy wypełnić ziemią humusową lub torfową. Dobrze zwilżyć powierzchnię gleby. Nasiona rozkładamy równomiernie na powierzchni i przykrywamy niewielką warstwą lekkiej ziemi lub drobnego torfu.

Pierwsze siewki kiełkują po 7-10 dniach. Zdolność kiełkowania iglic waha się od 45-50 % do 100 %. Aby zapobiec zamieraniu roślin z powodu chorób grzybowych, skrapia się je roztworem fitosporyny lub roztworem manganu.

Po 2 – 3 miesiącach sadzonki umieszcza się w grządce z przepuszczalną, dostatecznie wilgotną ziemią. Młode rośliny należy regularnie podlewać, usuwać chwasty i ściółkować humusem lub torfem.

Rośliny Spirea rosną szybko w drugim roku. Krzewy sadzi się w 3-4 roku. Krzewy kwitną po raz pierwszy 3 lata po wykiełkowaniu.

Sadzonki dla wcześnie kwitnących iglic zaczynają być pobierane od 1 do 5 czerwca, a dla późno kwitnących od 15 czerwca/początku lipca. Sadzonki powinny mieć 4 do 5 do 6 międzywęźli. Materiałem do ukorzeniania jest najlepiej mieszanka torfu wzniesionego i płukanego piasku rzecznego (jeden do jednego).

Przed posadzeniem końcówki sadzonek moczyć w roztworze kwasu indoliloctowego przez 12-16 godzin. Po tym zabiegu praktycznie wszystkie sadzonki ukorzeniają się.

Innym ważnym czynnikiem ukorzeniania jest wilgotność gleby i powietrza, którą należy utrzymywać poprzez częste podlewanie lub zainstalowanie systemu sztucznej mgły. Ukorzenione sadzonki należy przenieść na stałe miejsce dopiero następnej wiosny.

Najłatwiejszym i najprostszym sposobem uzyskania nowych krzewów jest zastosowanie szczepów. Najniższe gałęzie są delikatnie przygięte do ziemi, gdzie wykonuje się płytkie bruzdy. Umieszcza się tam gałęzie, starannie przymocowuje szpilkami, odcina końcówki pędów, przykrywa ziemią i obficie podlewa. Aby pędy mogły się ukorzenić, są regularnie nawilżane przez cały sezon wegetacyjny. Wraz z nadejściem mrozu przykryj sadzonki grubą warstwą liści. W pełni ukorzenione pędy można posadzić następnej wiosny.