Jak pozbyć się socjofobii

Socjofobia – jeden z mechanizmów obronnych psychiki, który pomaga zmniejszyć obciążenie poznawczo-emocjonalne i zgromadzić wystarczającą ilość energii do wygodnej egzystencji. Współcześni ludzie coraz mniej czasu poświęcają na „naturalne” potrzeby: ochronę swoich domów, znalezienie pożywienia i inne podstawowe potrzeby.

Z drugiej strony nieproporcjonalnie wzrosły obciążenia istotne społecznie: komunikowanie się z masami „niepotrzebnych” ludzi, nagłaśnianie działań, konieczność „wzrostu i rozwoju” w konkurencyjnym społeczeństwie, w którym „reguły gry” ulegają ciągłym zmianom. W rzeczywistości wielu domyśla się, że bogaci i mądrzy z urodzenia dostają znacznie więcej niż reszta, dla której trenerzy i marketingowcy wymyślają tony makulatury na temat „Jak stać się lepszym: najważniejsze to zacząć, a potem rozszerzać i pogłębiać” ©.

To oni są winni

Poświęcając więc swój czas na poznanie tajników dorastania i bezinteresownych relacji międzyludzkich, zaczynasz zdawać sobie sprawę, że środowisko społeczne jest nieco inne. Wokół zamiast wygodnego uporządkowanego systemu jest masa „śmieciowych informacji”, presja psychologiczna i despotyzm, udawanie i nieuczciwa konkurencja. Oczywiście pojawia się chęć schowania się, pójścia głęboko spać i przeczekania tego chaotycznego ruchu Browna, a potem jakoś „samo się rozwiąże”.

Jak mówi powiedzenie: „to jest norma”, a raczej „to jest norma kliniczna”, ponieważ socjofobów zwykle kategoryzuje się z grubsza jako błogich, półmaniakalnych lub epatujących dziwaków, którzy nie chcą uczestniczyć w ruchu ludowo-wyzwoleńczym. Eksperci kliniczni definiują socjofobię jako zaburzenie lękowe, w którym osoba jest prześladowana przez nadmierny, nieumotywowany lęk lub niepokój w różnych sytuacjach społecznych. Ciągle martwi się, że jego słowa lub działania zostaną negatywnie odebrane przez innych, dlatego stara się unikać „niepotrzebnej” komunikacji w zespole.

Socjopatia to skoncentrowany stopień socjofobii, kiedy troska, uwaga, empatia dla innych staje się nieważna i niepotrzebna. Gdy osoba nie jest w stanie samodzielnie pokonać bariery komunikacyjnej i potrzebuje leków oraz psychoterapii.

W przeciwieństwie do zwykłego podniecenia podczas ważnych wydarzeń, socjofob cierpi nieustannie, nawet bez wyraźnego powodu lub powodu do niepokoju. Objawia swój stan w różny sposób, ale w każdym przypadku, prędzej czy później, osoby z jego otoczenia zauważają pewne „dziwactwa” i zaczynają go nieustannie dręczyć, pogłębiając jego stan paniki.

Statystyki pokazują, że wraz z wyższą średnią długością życia spada liczba zaburzeń patofizjologicznych, natomiast gwałtownie rośnie liczba zaburzeń psychicznych. To zapłata za nierespektowanie równowagi w przyrodzie, kiedy stare instynkty i odruchy są bezużyteczne, a nowe reguły zachowań społecznych zmieniają się szybko i intensywnie. Winni są masoni i Reptiloidy, jak sądzę.

W rzeczywistości, jak w każdym zjawisku i procesie psychicznym, istnieją motywy i przyczyny socjofobii; jest to zespół wewnętrznych postaw i warunków istnienia, które tworzą pewien wzorzec zachowania. Zawsze jednak istnieje jakiś konkretny powód, „wyzwalacz”, który wywołuje silnie negatywną reakcję i powoduje zaburzenia socjofobiczne jako preferowaną strategię zachowania.

Dokąd uciekać, kogo się bać

Rozumie się samo przez się, że socjofob nie ma się gdzie w pełni ukryć i prędzej czy później musi wyczołgać się ze swojej nory, aby zdobyć trochę jedzenia i ubrania, zorganizować swoją egzystencję. Z zainteresowaniem patrzymy teraz na to, jak ludzie dystansują się wirtualnie, kiedy teoretycznie można zaopatrzyć się w dowolne towary i usługi, zdobyć pracę bez wychodzenia z domu.

Być może ostatnim bastionem jest tworzenie rodziny, ale inżynieria genetyczna i technologia reprodukcyjna zdają się sugerować, że możemy się zrelaksować, wszystko jest pod kontrolą. Wkrótce będziemy hodować poprawne pod względem płci, uwarunkowane społecznie typy ludzi. Okazuje się, że socjofobia nie ma żadnej motywacji do „wyciągania ręki do ludzi”, nie potrzebuje ich w zasadzie, wręcz jest mu bez nich dużo lepiej i spokojniej.

W książce psychologa J.P. Morgana. . Biik „Trening przezwyciężania socjofobii. Poradnik samopomocy wielokrotnie podkreśla, że socjofobia prawie zawsze jest „towarzyszką” depresji, choroby dwubiegunowej i innych patologii psychiatrycznych.

Socjofob może pokonać swoje lęki samodzielnie, ale lepiej sprawdzić dynamikę jego stanu psychicznego u psychologa klinicznego lub psychoterapeuty. Nikt przecież nie zmusza ludzi do pójścia do szpitala, ale ich wskazówki pomogą znacznie ograniczyć i przyspieszyć przebieg psychokorekcji, zapobiec powikłaniom psychosomatycznym.

Jeśli przyjrzymy się praktycznym zaleceniom dotyczącym leczenia fobii społecznej, dostrzeżemy postulaty z psychoanalizy, terapii poznawczo-behawioralnej i podobnych koncepcji, które operują prostymi zasadami i zdrowym rozsądkiem. W ogóle, jeśli proste sposoby się sprawdzają, to po co wymyślać skomplikowane, próbujmy różnych treningów i ćwiczeń.

Ogólny kierunek jest taki:w celu przezwyciężenia socjofobii można symulować sytuacje, które nie mają praktycznego znaczenia, tzn. nie mogą powodować negatywnej oceny innych ani zmieniać statusu społecznego osoby socjofobicznej.

1. „Gdzie jest biblioteka??”Sensem ćwiczenia jest zapytanie dużej liczby osób (8-10 osób) za jednym zamachem.) jakiś adres, lub uzyskać czas, aż ta umiejętność stanie się automatyczna i wywoła podniecenie i niepokój.

2. „Znam cię!”Zrób listę osób w skali rosnącej (8-10 osób).), w którym znajdą się osoby powodujące negatywne doświadczenia. Odbywać codziennie, po kolei, „sesję połączeniową”, aby uzyskać kontakt i rozwiązać problem, nawet wymyślony, nieistotny. Na przykład zadzwoń lub udaj się do dyrektora i poproś o radę w sprawie dobrego serwisu samochodowego.

3. „Ja kieruję!”Zainicjowanie wydarzenia lub procedury, w której socjofob będzie pełnił rolę organizatora, nawet jeśli będzie to tylko przyjacielskie spotkanie pięciu osób. Kurator powinien przygotować niestandardową scenerię, quest lub wycieczkę rowerową, wymyślić ciekawy program i go zrealizować. To samo można zaproponować w pracy: przeszkolenie stażysty, zorganizowanie przetasowań.

4. „Wszyscy jesteśmy chorzy!”udział w grupach samopomocowych, podobnych do programu „Jestem alkoholikiem”. Bardzo kontrowersyjna technika.Z jednej strony pomaga rozpoznać i pokonać problem, a z drugiej strony daje odpust dla specjalnej i uprzywilejowanej pozycji. Chory, co mogę powiedzieć?.

Niektórzy socjofobi praktykują stresującą metodę „leczenia” – na przykład przez miesiąc odmawiają pieniędzy i różnego rodzaju pomocy. Muszą „na nowo” odnaleźć swoje żerowisko, źródło dochodu, muszą się komunikować i tworzyć sieci, przewidywać i oceniać wyniki komunikacji. Wtedy uświadamiają sobie, że wiele problemów w ich umysłach było projektowanych w przesadny, zniekształcony sposób.