Przyczyny konfliktu rodzic-nauczyciel, rozwiązania

W momencie, gdy dziecko opuszcza środowisko rodzinne i trafia do żłobka, chodzi nie tylko o przystosowanie się. Rodzice muszą też przyzwyczaić się do tego, że w życiu ich dziecka pojawia się nowe środowisko i między innymi kolejna ikoniczna postać dorosłego. Między rodzicami i opiekunami może dojść do nieporozumień, które przeradzają się w konflikt. Oboje są jednak jednymi z pierwszych znaczących dla dziecka postaci i utrzymanie między nimi spokoju i harmonii jest korzystne dla rozwoju i dojrzewania dziecka.

Nauczyciele przedszkolni posiadający odpowiednie kwalifikacje są wcześniej przeszkoleni w zakresie postępowania w takich sytuacjach. Nie są im obce ludzkie słabości i mogą zachowywać się nieprofesjonalnie oraz gwałtownie reagować na komentarz zdenerwowanego rodzica. Dlaczego w systemie rodzic-nauczyciel powstają konflikty?? Jakie są sposoby ich konstruktywnego rozwiązywania?? Jak zapobiegać sporom? O tym będzie mowa w prezentowanym artykule.

Analiza możliwych przyczyn konfliktu z punktu widzenia rodzica

Warto zauważyć, że powodowie dzielą się na dwie duże grupy (wg G.J. Walshe, „Chief Educator in a School”).. Privalova). Pierwszym z nich są przyczyny obiektywne. Należą do nich rażące naruszenia etyki pedagogicznej. Jest to poniżanie osobowości dziecka, stosowanie kar fizycznych, tworzenie świadomie niebezpiecznego środowiska dla ucznia, nieprofesjonalne zachowanie, brak kwalifikacji. Powody te stanowią poważną podstawę do rozwiązania konfliktu poprzez zaangażowanie osoby trzeciej – dyrektora szkoły, gdyż to do jej kompetencji należy dobór odpowiednio wykwalifikowanej kadry, która przeszła test biegłości dyrektora lub dyrektorki szkoły. przydatność. Druga grupa to przyczyny subiektywne. Opierają się one na cechach osobowościowych stron konfliktu, ich orientacjach wartościujących i różnych pomysłach na wychowanie. Tutaj skoncentrujemy się na drugiej grupie przyczyn, wyprowadzonych na podstawie klasyfikacji G.F. Kurgansky’ego.. Privalova & S.. Postrzeganie rodziców i opiekunów w rodzinie Kurgana Kursańskiego, bo to oni prowokują złożone konflikty,którym można zapobiec na samym początku:

1. Wyidealizowane lub zdemonizowane koncepcje przedszkola. Wysyłając dziecko do przedszkola, niektórzy rodzice początkowo mają wyobrażenia, które nie odpowiadają rzeczywistości. Wyidealizowany pogląd zawiera oczekiwanie, że wychowawcy nauczą młodzież wszystkiego, od prostych czynności domowych po naukę nowych zdolności i umiejętności umysłowych. Rodzice tracą z oczu fakt, że w grupie jest kilkadziesiąt dzieci. A wychowawca fizycznie nie jest w stanie nauczyć wszystkich umiejętności, których dzieci uczą się w domu z pomocą rodziców. Do zdemonizowanych wyobrażeń należy zaliczyć pogląd, że dzieci w przedszkolu są zaniedbane, źle karmione i pozwalają się traktować bez szacunku. Oba punkty widzenia są błędne. Nauczyciele pracują zgodnie z przedszkolnym FSES (Federal State Educational Standard for Preschool Education Establishments) i kierują się moralnymi i etycznymi zasadami działalności pedagogicznej. W efekcie rodzice dokonują uprzedzonej oceny pracy wychowawcy, na podstawie której powstają powody do konfliktu.

2. Akceptacja wychowawcy jako przełożonego i krytyka.Rozmowom między rodzicem a opiekunem towarzyszą sugestie, uwagi i rady wychowawcy. Natomiast rodzic, który stawia dostawcę w pozycji nadrzędnej, autorytarnej, przyjmuje każdą uwagę na temat dziecka jako zarzut wobec własnej osobowości. W tych wypowiedziach widzi wskazanie na swoją porażkę jako rodzica i jako człowieka. Przenoszenie obserwacji na siebie prowadzi do negatywnego nastawienia do nauczyciela i w konsekwencji do konfliktów.

3. Gotowość do kontrolowania i kierowania wychowaniem dziecka w środowisku przedszkolnym.Jak wspomniano wyżej, nauczyciel pracuje zgodnie z krajowymi standardami. Aktywni, troskliwi rodzice próbują ingerować w pracę wychowawcy, wskazując słabe punkty i narzucając własne zasady wychowawcze. Gdy wychowawca nadal postępuje zgodnie z zasadami, rodzice zamieniają się w agresorów i prowokują konflikt.

4. Przekonanie, że wychowawca jest stronniczy wobec ich dziecka. Innymi słowy, rodzic uważa, że dostawca dzieli dzieci na ulubione i pozostałe. Konflikt pojawia się, gdy ich dziecko zalicza się do kategorii „innych”. Możliwe jest, że wychowawca może mieć osobiste sympatie i antypatie wobec dzieci i ich rodziców. Ale podporządkowanie zawodowe nie pozwala na osobiste preferencje w środowisku pracy.

5. Niedbały stosunek do zdrowia dzieci. Niektórzy rodzice uważają, że ich opiekunowie celowo doprowadzają dzieci do przeziębienia: ubierają je zbyt lekko, nie pilnują, ile lub co zjadły, wyprowadzają na długie lub krótkie spacery itp..

6. BrakZajęcia rozwojowe dla dzieci.

7. Brak indywidualnego podejścia do ich dziecka. Dla każdego rodzica jego dziecko jest wyjątkowe, piękne i wymaga traktowania z troską i czułością. Kiedy dziecko wchodzi do przedszkola, rodzice zaczynają oczekiwać tego samego od nauczyciela. Jednak ze względu na obciążenie pracą i istnienie standardów aktywności, edukatorzy nie są w stanie w pełni sprostać tym wymaganiom.

8. Nie ograniczać działań dzieci agresywnych, nadpobudliwych. Dzieci problemowe stanowią trudny punkt w organizacji procesu wychowawczego. Nie należy jednak pomijać faktu, że wychowawcy nie mogą karać dzieci fizycznie, ani wywierać na nie presji psychicznej. Dotyczy to nie tylko jednego dziecka, ale wszystkich dzieci.

Analizowanie możliwych przyczyn konfliktu z punktu widzenia wychowawcy

Gwoli sprawiedliwości warto zaznaczyć, że większość konfliktów powstaje po stronie rodziców. Dla nich wejście w środowisko przedszkolne jest czymś nowym, nieznanym i mogą mieć trudności z wyborem rozsądnych zachowań. Nauczyciele to osoby wykształcone, które rozumieją przyczyny i skutki procesów edukacyjnych. Ale czasem też sprzyjają konfliktom z rodzicami.Dlaczego tak się dzieje?

1. Rodzice nie nauczyli dziecka podstawowych umiejętności samoobsługi. Często dzieci przychodzą do przedszkola bez podstawowych umiejętności samoobsługowych: nie umieją korzystać z nocnika, nie potrafią utrzymać łyżki w dłoni ani pić ze szklanki. Wiele trudności pojawia się w przypadku nieprzygotowanych dzieci. A opiekunowie muszą poświęcać im więcej uwagi, zaniedbując przy tym inne dzieci.

2. Traktowanie nauczyciela jako pracownika pomocniczego. Rodzic przyjmuje pozycję autorytetu, a wychowawca pozycję niższości. Relacje są odpowiednio traktowane: rodzic składa skargi na jakość pracy, wyraża je w sposób ostry i często w obecności dzieci.

3. Zarzuty rodziców, że nauczyciel źle wykonuje swoją pracę. Jeśli rodzic nie zna systemu edukacji i nie ma wiedzy na temat standardów, a próbuje narzucić swoje zdanie, dochodzi do sporu. Dostawca z kolei kontynuuje swoją pracę zgodnie z zasadami obowiązującymi w przedszkolu. Odpowiedzią rodzica jest niekompetencja, która jest całkowicie nieuzasadniona.

4. Brak higieny u dziecka. Zdarza się, że dzieci przychodzą do przedszkola nieumyte, nieschludnie ubrane. Dyrekcja skarży się na wygląd uczniów.

5. Nieodpowiedzialna postawa rodziców wobec środowiska przedszkolnego. Objawia się to tym, że dzieci przychodzą po śniadaniu i są odbierane później. Rodzice nie przygotowują dzieci do reżimu przedszkolnego, w związku z czym ich adaptacja jest bardzo trudna.

Jak rozwiązywać konflikty

Pełna zrozumienia i porozumienia interakcja między rodzicami a opiekunami pomaga dziecku w harmonijnym rozwoju i pierwszych kontaktach społecznych. Konflikt zakłóca przebieg procesu edukacyjnego i stwarza dodatkowe przeszkody. Dlatego ważne jest, aby odpowiednio rozwiązywać konflikty i zapobiegać możliwości ich powstania.Zapoznaj się z konstruktywnymi scenariuszami konfliktu i trzymaj się ich, jeśli dojdzie do sporu:

1. Aktywne słuchanie spojrzenia obu stron na sytuację. Ważne jest, aby każdy mówił swoje zdanie. Niedopuszczalne jest przerywanie, ocenianie słów przeciwnika lub używanie mocnego języka.

2. Uznanie stanowiska przeciwnika bez subiektywnych ocen. Jeśli nie uznasz prawa do istnienia przeciwnego punktu widzenia, nie posuniesz się dalej w rozwiązywaniu problemu.

3. Wyznaczanie granic dopuszczalnego zachowania. Jeśli rodzic pozwala sobie na „obrażanie” nauczyciela przy dzieciach, należy zwrócić uwagę na konieczność zaprzestania takich działań. Wychowawca opisuje swoją pozycję w kontekście psychologii dziecka i jak to wpłynie na jego przyszłą socjalizację.

4. Określenie obszaru porozumienia i niezgody między rodzicem a wychowawcą. Znalezienie podobnych poglądów po obu stronach pomoże zwiększyć wzajemne zrozumienie i ułatwi rozwiązanie konfliktu. Ważne jest, aby wyjaśnić obszary sporne.

5. Pozwólcie sobie nawzajem porozmawiać o możliwych sposobach wyjścia z sytuacji. Każda ze stron widzi w problemie rozwiązanie. Pozostaje do wyjaśnienia i uzasadnienia.

6. Znalezienie wspólnego rozwiązania. Po tej pracy obie strony są już gotowe, by dojść do rozwiązania satysfakcjonującego wszystkich. Na przykład, jeśli dziecko wpadnie w bałagan na ulicy, opiekun zobowiązuje się do staranniejszej opieki nad nim, a rodzic zgadza się na przyniesienie zastępczej odzieży, aby nie ograniczać wiedzy dziecka o świecie.

7. Przypieczętować rozwiązanie porozumieniem zapisanym po obu stronach. Ważne jest, aby podkreślić porozumienie, aby sytuacja nie powtórzyła się jutro.

Korzystne warunki rozwiązywania konfliktów na linii rodzic-nauczyciel

Istnieje kilka warunków, których niespełnienie powoduje zaostrzenie konfliktu i przekroczenie granic osobistych:

1. Zachowanie spokoju. Każdy przejaw gwałtownych emocji oddala cię od rozwiązania konfliktu.

2. Brak agresji odwetowej. Odpowiadanie agresją na agresję spowoduje eskalację sytuacji w sposób gwałtowny. Jeśli Twój przeciwnik zaatakował Cię słownie, powinieneś zareagować w przeciwnym kierunku.

3. Właściwe dobranie słów. Istnieją pewne słowa znacznikowe, które wywołują negatywne uczucia. W przypadku rodziców są to słowa określające ich dziecko negatywnie (problematyczne, złe, niedobre itp.)..).

4. Komfortowe warunki do omówienia problemu. O wiele łatwiej jest wyjaśnić punkt widzenia przeciwnika, gdy znajduje się w cichym pomieszczeniu z miejscem do siedzenia.

Unikanie konfliktu: konstruktywne sposoby rozwiązania problemu

Łatwiej jest zapobiegać problemowi niż szukać sposobów jego rozwiązania. Zwróć uwagę na sposoby właściwego reagowania, unikania sytuacji konfliktowych. Wychowawcy są autorytetami, które minimalizują sytuacje konfliktowe. Wynika to z ich wiedzy z zakresu psychologii i odpowiedniego przeszkolenia. Jakie są te sposoby:

1. Wcześniejsze poinformowanie rodziców o zasadach, rutynie i warunkach panujących w przedszkolu. Word of mouth i specjalne broszury wyjaśniające są doskonałymi narzędziami.

2. Wyrażać z góry granice dopuszczalnego zachowania. Ważne jest, aby wyjaśnić rodzicom, że dyskusje w obecności dzieci nie są dozwolone, personalizacja nie jest dozwolona i inne ważne punkty.

3. Ostrożnie używaj słów, poprzez opisywanie problematycznych momentów związanych z dzieckiem. Dyskusja o problemie powinna rozpocząć się od komentarza na temat pozytywnego osiągnięcia, cechy dziecka. wyjaśnienie trudności w odpowiedni sposób, bez używania negatywnych słów.

4. Angażowanie rodziców w życie przedszkola. Daje im to możliwość zapoznania się z warunkami wewnętrznymi przedszkola oraz wyrażenia swoich negatywnych uczuć w sposób konstruktywny (prace ręczne, przedstawienia itp.)..).

Wniosek

Konflikty między wychowawcą a rodzicem stanowią poważny problem w placówkach oświatowych. w przypadku zaistnienia sporów ważne jest, aby rozwiązywać je w sposób terminowy i prawidłowy, unikając eskalacji sytuacji. Jeśli każda ze stron nauczy się wyrażać swój punkt widzenia w spokojny, kulturalny sposób, konflikty między rodzicem a wychowawcą wygasną.