W jaki sposób rysunek jest przydatny??

Gdy tylko dostaną w ręce ołówek lub pędzel, budzi się w nich artysta. Kreatywność otwiera dostęp do intuicyjnej wyobraźni, zaradności, która nie jest dostępna w kulturze technologicznej.

Rysowanie jest formą pomocy psychologicznej

Wielu traktuje kreatywność jako przyjemną rozrywkę, nie biorąc pod uwagę korzyści dla zdrowia psychicznego. Specjaliści twierdzą, że wyrażanie uczuć poprzez obrazy na papierze i kolory wpływa na psychikę. Arteterapia jest uważana za skuteczną metodę leczenia nerwic, depresji, zaburzeń lękowo-fobicznych.Rysowanie ołówkami, gwaszem, kredkami woskowymi:

1. ma pozytywny wpływ na funkcjonowanie mózgu;

2. Rozwija umiejętności wzrokowo-przestrzenne i pamięć wzrokową;

3. Nawiązuje kontakt z wewnętrznym dzieckiem;

4. wyraża uczucia;

5. ujawnianie zdolności.

Kreatywność jest szczególnie ważna dla dzieci autystycznych. opowiadanie historii sztuka wizualna łączy obrazy z rzeczywistymi wydarzeniami. Dodawanie szczegółów tworzy zrozumiałe obrazy i zachęca do rozwijania historii na papierze. Dla dzieci z ASD służy jako odgrywanie ról. Najważniejsze jest, aby mieć realistyczny obraz, prawdziwe odzwierciedlenie zjawisk/uczuć/wrażeń.

Etapy rozwoju rysunku dziecka

Małe dzieci z zainteresowaniem obserwują, jak ołówki zostawiają ślad, jak ruchy ich rąk tworzą znajome przedmioty. Później bazgroły zamieniają się w domy, tatusiów i mamy, emocjonalne historie. Ten rodzaj niewerbalnej komunikacji ze światem zawiera więcej informacji niż słowa.

1. W wieku 2-3,5 lat rozpoczyna się okres „bazgrania”.Pierwsza grafika pojawia się spontanicznie. Maleńka patrzy z zachwytem na chaotyczne linie, kropki, kleszcze. Stopniowo stają się one uporządkowane i rytmiczne. W fazie przed obrazem, harmonogram staje się merytoryczny.

2. W wieku trzech lat wyobrażenia stają się bardziej złożone.Dziecko odbija na papierze swoje wyobrażenia o świecie. Tułów jest przyciągnięty do głowy. Twoje kończyny dolne mogą wyrastać nie tylko z głowy, ale także z dolnej części ciała.

3. W wieku 4 lub 5 lat dziecko jest w stanie planowaći uchwycić pomysły, opowiedzieć historie na zdjęciach.

4. W wieku 6 czy 7 lat następuje okres schematycznych obrazów z pamięci.Odtwarza wszystko, co widzi. Malowanie twarzy z profilu, z drugim okiem.

5. W wieku 8 lub 9 lat, próby uchwycenia ruchu, twarz w pełnej krasie. W tym wieku rozwój rysunku dobiega końca. Szczegóły i technika są dopracowywane na późniejszym etapie.

Izoterapia

Sztuki wizualne są wykorzystywane do psychologicznego korygowania dzieci i rodziców. Terapia sztuką jest popularna w psychologii społecznej i medycznej, psychiatrii. Szkolenie prowadzone jest w grupach i indywidualnie. Za pomocą obrazów psychoterapeuta uzyskuje niezbędne informacje o doświadczeniu, co pomaga poradzić sobie z wewnętrznym stanem. W celu wyrażenia siebie, pacjentom oferowane są różne techniki artystyczne do przenoszenia obrazów na papier i poza nim.

Marania

Nazwa pochodzi od słowa defile (brudzić). Dzieci z entuzjazmem odtwarzają na papierze abstrakcyjne obrazy. Czasami wyglądają one jak chaotyczne pociągnięcia i plamy koloru, ale dzięki temu mogą wyrazić frustrację i złość. Metoda ta jest stosowana w celu zmniejszenia agresywności i nadreaktywności. Grisaille – technika alternatywna, tylko elementy wykonywane są w jednym kolorze kredką, węglem, ołówkiem grafitowym.

Monotype

W perwersji. Mopo za „jeden” i literówki za „druk”. Jest to technika graficzna o płynnych konturach. Na szkle, plastiku lub innych płaskich powierzchniach wykonuje się rysunek farbą gwaszową. Następnie nakłada się papier, dociska i wykonuje odbitkę lustrzaną. Jest bardziej odpowiedni dla dzieci o sztywności emocjonalnej i niestabilnym zachowaniu.

Grattage

Nazwa pochodzi od nazwiska ks. „Gratter” – do drapania. Dzieci chętnie drapią brzegi obrazków wykałaczkami lub piórkami. Nazywane jest również malowaniem woskiem ze względu na woskowaną powierzchnię. Potrzebujesz kartki papieru, świeczki i czarnego tuszu lub gwaszu. Najpierw papier jest pocierany świecą, a następnie pokrywany grubą farbą. Po wysuszeniu rozpocząć zarysowywanie konturów. Technika ta przypomina wywoływanie zdjęcia typu Polaroid. Grattage szlifuje Twoje umiejętności graficzne, rozwija wyobraźnię i zdolność do wyrażania siebie.

Ebru

Można malować nie tylko na papierze, ale także wodą z dodatkiem zagęszczacza dla lepkości. Dotykając pędzlem do powierzchni lub rozpryskując na niej kolor, dodaje się lekką plamę, delikatnymi pociągnięciami pędzla tworzy się tło. Na wierzch kapią kolorowe pigmenty i przedstawiane są postacie, ludzie i natura.

Malowanie piaskiem

Technika plastyczna nie jest określana jako malarstwo tradycyjne.Dzieci pracują poprzez zanurzanie rąk w piasku, szuflowanie, rozrzucanie, „tupanie” palcami/patyczkami w celu utrwalenia wzorów. Metoda:

1. rozwija drobne umiejętności motoryczne/umiejętności zmysłowe;

2. Twórcze myślenie i wizualizacja;

3. symetria i asymetria;

4. orientacja przestrzenna;

5. dostarcza informacji o otaczającym je świecie.

Obrazy na szkle

Niemowlęta to uwielbiają: farba łatwo rozprowadza się palcami i pędzlem. Zawsze można poprawić wady i dokończyć rysunek – na przezroczystej powierzchni nie wysycha przez długi czas. Metoda ta jest preferowana w celu wyeliminowania niepokoju i lęków społecznych.

Malowanie materiałami ziarnistymi

Sproszkowane suszone liście, kolorowa sól zastępuje farbę. Na podłoże nakłada się klej PVA, a wzdłuż linii wysypuje się drobne cząsteczki. Technika idealna dla dzieci z nieporadnością ruchową, sztywnością ruchów. Dla starszych dzieci i dorosłych rysowanie płynnym tuszem akrylowym lub alkoholowym na papierze syntetycznym, ceramice, plastiku.

W celu rozwijania sfery sensorycznej, pracowitości, poczucia własnej wartości i umiejętności pracy w zespole, młodym artystom proponuje się grupowe lepienie z plasteliny z tworzeniem trójwymiarowych obrazów. Przedszkolaki siedzą w kole i na zmianę rysują z plasteliny: pierwsze dziecko rysuje głowę, drugie uszy itd..

Rysunek prawej półkuli

Bohater „Małego Księcia” zrezygnował z „kariery artysty”, bo dorośli pomylili boa dusiciela, który połknął słonia, z kapeluszem. Świadczy to o tym, że niewystarczająca wiedza i doświadczenie ograniczają irracjonalne myślenie dzieci i uniemożliwiają im odtwarzanie pełnych obrazów. Jeśli poprosimy dziecko o narysowanie domu, lewa półkula „zobaczy” kwadrat (ściany), trójkątny dach z cylindrem – rurą. W rezultacie otrzymujemy nudny „zestaw domowy” do budowy. Umożliwiając właściwą stronę twórczą, ozdabianie przedmiotu kolorowymi elementami sprawi, że ożyje.

Technologia prawej półkuli mózgu została wynaleziona przez Betty Edwards pod koniec lat 70-tych, która przedstawiła tę koncepcję w książce The Artist Within You. Książka autorstwa doktora nauk ścisłych i nauczyciela sztuki stała się międzynarodowym bestsellerem. na podstawie badań neuropsychologa Rogera Sperry’ego. Według jego teorii, lewa półkula jest „wyostrzona” na analitykę i werbalizm. Prawa strona myśli obrazami i odpowiada za wrażenia, postrzeganie, porównywanie, estetykę. Większość informacji przechodzi przez filtr lewej półkuli w postaci symboli, kształtów i znaków. Błędnie uważają, że nie urodzili się, by tworzyć. Jeśli wiesz, jak przełączyć się na prawą półkulę mózgu i myśleć obrazami, możesz być artystą w duchu i w rzeczywistości.

Jaka jest korzyść z zastosowania metody?

Rysowanie prawopółkulowe jest pożytecznym hobby dla dzieci i niezbędnym dla nich:

1. rozwijanie funkcji poznawczych, myślenia przestrzennego, wyobraźni;

2. usuwanie barier mentalnych;

3. umiejętność spojrzenia na sprawy z innej perspektywy;

4. nawiązanie dialogu z wewnętrznym „ja”;

5. Relaksacja umysłu.

Skuteczność opiera się na technikach. Dzieci są zachęcane do obserwacji kolorów w przyrodzie, wizualizacji obrazów z zamkniętymi oczami, odtwarzania abstrakcji w ciągu 15 minut. Rysowanie „do góry nogami” odwróconych ekspozycji jest świetne dla rozwoju mózgu. trenuje drobną motorykę dziecka, wykorzystując wizjer, czyli przezroczysty szablon wykonany ręcznie, do śledzenia konturów przedmiotów na papierze.

Rysowanie dla dorosłych

Malowanie to umiejętność, której można się nauczyć jak jazdy na rowerze. Kiedy nie istniały aparaty cyfrowe i kamery, ludzie rysowali z życia wzięte pastelami, akwarelami i kredkami węgla drzewnego. Co by się stało, gdybyś rzadziej naciskał przycisk aparatu i szkicował?? Za każdym razem, gdy go oglądasz, twój mózg dokonuje serii skojarzeń, które przywołują wspomnienia. Pomagają odkryć zaniedbane emocje i zharmonizować.

Dla osób z normalną koordynacją ręka-oko nie jest to takie trudne do wykonania. Każdy chodził na zajęcia plastyczne, rysował komórki, pręciki/ słupki na zajęciach z botaniki, kolorował mapy konturowe, aby zapamiętać kraje. Sugeruje to, że umiejętność ta istnieje i że należy ją rozwijać. Jednak większość z nich porzuca naukę w wieku 10 lat i narzeka, że brakuje im kreatywności. Rzadko kiedy w przypływie natchnienia kupuje się farby lub zapisuje na warsztaty. Inni są przekonani, że nie mają tego w sobie z natury i rezygnują z szansy tworzenia. To stwierdzenie jest kontrowersyjne.

W 2011 roku impresjonista Lovis Corinth doznał udaru mózgu, który sparaliżował jego prawą stronę i sprawił, że nie mógł rysować. Psychologowie wyjaśnili, że zdolność ta zależy od aktywności określonych części mózgu.Rok wcześniej naukowcypostanowił się o tym przekonać, Dlaczego niektóre dzieci są naturalnymi artystami, a inne nie mają takiego pociągania do sztuki?. U tych ostatnich stwierdza się nieprawidłowe odnoszenie wielkości, kształtów, kolorów, co uniemożliwia im szczegółowe kopiowanie przedmiotów. Prowadziło to do wniosku, że każdy potrafi rysować, ale niektórzy mają mniejsze zdolności.

Wyniki badań zostały potwierdzone przez naukowców z Brooklyn College.Uważają, że, że urodzeni artyści mają rozwinięte funkcje sensoryczne i inaczej postrzegają przedmioty w przestrzeni. Dużo więcej zależy od pamięci. Niektórzy nie potrafią wizualnie zapamiętać kąta między liniami. Ale, podobnie jak w przypadku koordynacji wazomotorycznej, jest to szybka nauka.

Jeśli rozwijasz zdolności poznawcze i artystyczne, i „używasz” obu półkul, nie jest trudno osiągnąć przyzwoity sukces w rysunku eksploracyjnym. Wiele spostrzeżeń można uzyskać za pomocą ołówka i pędzla! Kto by pomyślał, żeby po prostu śledzić optyczne efekty światła, liczyć płatki kwiatów? To właśnie w szczegółowym, wciągającym rysunku artysta obserwuje naturę i zjawiska, widzi świat w szczegółach, dla realistycznej opowieści.

Kolorowanki dla dorosłych

Kolekcjonerskie książki antystresowe są masowo wydawane dla tych, których pociągają sztuki piękne. Kupują je ludzie, którzy chcą oczyścić swój umysł i medytować. W przeciwieństwie do obrazów dziecięcych, zawierają one ozdobne ornamenty i abstrakcje, kwiatowe paisleye z dużą ilością drobnych szczegółów i adaptację yin-yang. Misterne sploty znane są jako „tureckie ogórki”, „łzy Allaha”, boteh. Doodle nadają się do trudnych zadań. Podczas wykonywania monotonnej pracy zmniejsza się aktywność fal elektrycznych w lewej półkuli, mózg się relaksuje – i pojawiają się wglądy.

Mandale i zendale

To nie są tylko symbole buddyzmu, to narzędzia samopoznania, forma medytacji. Poprzez kształty i kolory kumulują energię, pomagają uchwycić pozytywny stan. Tylko trzeba umieć z nimi pracować. Mentalnie zanurz się w obrazie i maluj szczegóły w dowolnej kolejności. Mandale nie mogą być skończone i są uważane za skończone, choć nie zawsze wypełnione kolorem.

Obrazy te są następnie wykorzystywane do ładowania energii. Nastawienie psychiczne zmienia stan wewnętrzny człowieka. Efekt ten zawdzięczamy nie metafizyce, ale terapii kolorami. Psychoanalityk Carl Gustav Jung uznał ją za archetyp, zinterpretował jako widoczną projekcję psychiczną, wyraz jaźni.

Istnieją mandale rytualne i osobiste. Zendale to pierwszy rodzaj. Zasady Zentangle polegają na malowaniu okrągłych płytek o średnicy 11,5 cm. Symbole stanowią podstawę myślenia wizualnego i dają umysłowi wskazówki. W momencie tworzenia artyści są jak Stwórca.To nie jest patos. W stanie umysłowej ekstazy tworzą świat, który mogą zrozumieć i poczuć. Zawsze chce się wrócić do tego stanu.