Czym są zabawki dydaktyczne i dlaczego dziecko ich potrzebuje?

Cała aktywność poznawcza dziecka opiera się na zabawie. Gra jest konieczna, aby dziecko uświadomiło sobie swoje pragnienie życia w dorosłym świecie i postępowania jak dorosły, przy jednoczesnym zachowaniu dziecięcego pragnienia natychmiastowych rezultatów.

.. Vygotsky definiuje istotę zabawy jako realizację uogólnionych pragnień dziecka, które zawierają w swym rdzeniu system relacji ze światem dorosłych. . . Vygotsky’ego „O zabawie.

Czego gra powinna nauczyć Twoje dziecko

Zabawa to aktywność dziecka, w której na podstawie emocji, a później poprzez intelekt, dziecko przyswaja sobie cały system odnoszenia się między ludźmi. Odtwarzając i modelując świat rzeczywisty, dziecko poprzez zabawę uczy się wszystkich podstawowych umiejętności, które poprowadzą je w dorosłość.

Twoje dziecko od urodzenia musi poznawać otaczający nas świat. Począwszy od doświadczenia odczuwania objętości przedmiotów w otaczającym nas świecie. Siatkówka naszego oka daje nam „płaski obraz”, objętość odbierana jest bezpośrednio w mózgu. Oczywiście, efekt stereoskopowy, dzięki obecności dwojga oczu i mechanizmom ewolucyjnym wpisanym w narodziny może doprowadzić dwuwymiarowy obraz do trójwymiarowego pojmowania świata, ale tylko na bardzo prymitywnym poziomie.

Dotykając rękami zabawek i innych przedmiotów dziecko „wprowadza do bazy danych” swojego mózgu wiedzę o tych przedmiotach. Podobnie dzieje się we wszystkich innych sytuacjach. Przemieszczanie, przesuwanie przedmiotów, przewracanie lub podnoszenie ich, wspinanie się i obijanie, skręcanie i zwijanie itp.e i t.. Dziecko zdobywa bogate doświadczenie tworząc, poprzez kinestetyczne i dotykowe kanały percepcji, poczucie przestrzeni i objętości. Rozwija to obszary kory ciemieniowej odpowiedzialne za poczucie objętości, przestrzeni i ich relacji.

Rozwój tych spostrzeżeń będzie stanowił podstawę przyszłej zdolności dziecka do myślenia abstrakcyjnego. myślenie abstrakcyjne umożliwia nam naukę przedmiotów takich jak geometria, fizyka, algebra oraz budowanie złożonych konstrukcji w celu przewidywania możliwego rozwoju sytuacji.

Tak niebezpieczny jest powszechny entuzjazm dla „gadżetów” jako pomocy i gier „edukacyjnych” i „rozwojowych”. Płaskie, cyfrowe obrazy i świat wirtualny hamują rozwój płata ciemieniowego i prowadzą do degradacji procesów odpowiedzialnych za myślenie abstrakcyjne. O szkodliwości „liczb” w rozwoju dziecka można przeczytać w książce dr A. W Uniwersalnych zasadach Kourpatowa.

Pomoc w tej kwestii można znaleźć w starych dobrych grach dydaktycznych od urodzenia do szkoły podstawowej. Zostaną one omówione poniżej.

Gry dydaktyczne, czym są? Cele, struktura i zadania, które są przez nie realizowane

Zabawa dydaktyczna to zdobywanie przez dziecko wiedzy, umiejętności i sprawności w formie aktywnej działalności zabawowej, która symuluje i modeluje systemy, procesy i zjawiska, o których opanowanie się ubiega.

Celem gier dydaktycznych, podobnie jak wielu innych działań edukacyjnych, jest nauczanie i wychowanie, ale ich cechą charakterystyczną jest to, że przy obecności celu dydaktycznego nadal pozostają grami. Udział w tych zabawach powinien być dla dziecka angażujący – sprawiający wrażenie uczestnictwa w zabawie, a w rzeczywistości zaangażowany w rozwiązywanie zaproponowanego mu zadania dydaktycznego.

Gry dydaktyczne dzielą się na:

1. Zabawa zabawkami i przedmiotami

2. Gry planszowe

3. słowna (gry słowne) – główny element, istota i rdzeń gry

Strukturalnie każda gra dydaktyczna dzieli się na komponenty:

1. zadanie dydaktyczne;

2. treść gry;

3. zasady;

4. działania zabawowe.

Zadanie dydaktyczne– podstawowy element, esencja i rdzeń każdej sztuki. W zależności od celu wychowania lub nauczania zawierają one:

1. poznawanie otaczającego świata (barwy, wielkości i objętości przedmiotów, przyrody, fauny i flory);

2. wiedza o człowieku (życie codzienne, praca i zawody, społeczeństwo i jego organizacja);

3. Umiejętności mowy (wymowa głosek, rozwój słownictwa, produkcja mowy);

4. Matematyka i logika (abstrakcja, utrwalenie i rozwój początkowej wiedzy arytmetycznej).

Treść gry – łączy w sobie plan gry, przebieg gry i zadanie gry. Na ideę wskazuje sama nazwa gry i często może ona brzmieć jak pytanie, które tworzy projekcję przebiegu samej gry. Zadanie gry maskuje przed dziećmi samo zadanie dydaktyczne, tak aby starały się je zrealizować i przyswoić aspekty dydaktyczne i wychowawcze mające na celu kształtowanie ich myślenia na poziomie tła gry.

Zasady – mają na celu uporządkowanie reakcji behawioralnych dziecka i działań zgodnie z nimi. Oprócz tego, że gra stanowi wyzwanie i jest interesująca poprzez pomaganie dziecku w przestrzeganiu zasad i limitów, pomagają one również wzmocnić determinację dzieci w przezwyciężaniu negatywnych emocji w przypadku porażki i rozwijać ich siłę woli.

Akcja Play – proces samej gry, który jest jej podstawą. Poszerzenie zakresu czynności zabawowych, zwiększa zainteresowanie dziecka. W zależności od tematyki działań w grze różnią się one relacjami i powiązaniami samych graczy oraz ukierunkowaniem ich działań. Gry mogą zawierać odgrywanie ról, rozwiązywanie zadań, konstruktywne i wolumetryczne zmiany przestrzeni itp.. Połączenie określonej liczby kolejnych fragmentów gry w jednej akcji gry koncentruje dziecko na wypełnianiu ustalonych reguł przez dłuższy czas i bardziej zanurza je w treści gry, co korzystnie wpływa na jakość rozwiązania zadania dydaktycznego.

Zabawki dydaktyczne dla każdego etapu rozwoju dziecka

Z powyższego można wywnioskować, że same zabawki nie rozwiążą problemu nauczania czy wychowania dziecka. Tylko dorosły budzi w dziecku zainteresowanie zabawką i co najważniejsze uczy je bawić się nią, a nie wykonywać prymitywne manipulacje.

Miejsce zabawek dydaktycznych w kształtowaniu osobowości dziecka, od urodzenia do niższych klas, jest nie do przecenienia. Zabawki dydaktyczne mają za zadanie rozwijać procesy kształtowania zdrowej psychiki dziecka związane ze spostrzeganiem, pamięcią i myśleniem poprzez zadania rozwojowe, które są odpowiednie do parametrów wieku dziecka.

Do 1 roku życia poprzez zabawę zabawkami dydaktycznymi (piramida, kostki, piłki itp.).) Maluch nauczy się rozpoznawać znaki i cechy przedmiotów – kolory, różnorodność kształtów, wielkości i relacje między nimi. Wykonując zadania gry polegające na ich doborze pod kątem tożsamości lub odwrotnie – na wyróżnieniu ich w innych grach tego samego rodzaju.

W organizacji zabaw z zabawkami dydaktycznymi dla dorosłychPodstawowa zasada tostopniowość i kolejność działań. Wszystkie zabawki nie są dostarczane dziecku na raz, jest ich rotacja, aby utrzymać entuzjazm dziecka do zabawy. Pokazanie dziecku jak się bawić jest obowiązkowe i powinno uwzględniać rzeczywiste możliwości dziecka, wynikające z jego wieku. Zaczynając od ograniczonej liczby zabawek i pomocy, dodawaj je systematycznie w miarę przyswajania przez dziecko zabawy.

Wraz ze zmianą wieku, zadania również powinny się zmieniać w oparciu o możliwości intelektu dziecka. Zgodnie z tą zasadą, wybór zabawek, które pomagają mu w rozwoju.

Więc, po roku, dzieckojest już w stanie dopasować obiekty i odnieść je do obiektów przestrzennych. Do utrwalania tych umiejętności służą zabawki, ogólnie zwane „skrzynką pocztową”, wykonane w formie plastikowego pudełka ze szczelinami w kształcie prostych figur geometrycznych, w zabawie zaprasza się dziecko do włożenia w szczeliny przedmiotów pasujących do ich kształtu.

Rozwijanie słuchu muzycznego i poczucia rytmuDo zabaw można wykorzystać bębenek, dziecięcą fujarkę, dzwonki, ksylofon i inne proste instrumenty muzyczne, dobrane pod kątem czystości ich brzmienia.

Od jednego roku dzieckoMożna nauczyć, jak postępować zgodnie z danym wzorcem, że tak powiem, zgodnie z instrukcją. Specjalne gry dydaktyczne z wzorami nauczą Cię budować dom, kwiatek. Zacznijcie bawić się razem z dzieckiem, żeby się połapało. Kawałki powinny być wystarczająco duże i nieliczne, nie więcej niż 7.

Później można to z tego miejsca rozszerzyćDo składania puzzli, których początkowo również powinno być 5-6 sztuk, solidny rozmiar. Obrazek do nich nie powinien zawierać małych elementów, wystarczy jeden lub co najwyżej dwa obiekty na obrazku. Kolor figur powinien wyraźnie kontrastować z tłem, a sam obiekt powinien składać się z 2-3 elementów. Wykonaj puzzle razem z dzieckiem kilka razy, po czym zacznie je wykonywać samodzielnie. W miarę opanowywania umiejętności i wzrostu wieku należy zwiększać liczbę elementów.

Dorastaniu powinny towarzyszyć m.inZ grami rodzinnymi, takimi jak Domino, Bingo i tak dalej, z obrazkami zwierząt, roślin lub przedmiotów. Następnie należy utrudnić zadania, organizując zabawy z pytaniami, np. „Kto jest ich mamą??”Dzieci mogą również bawić się w „Czyje to instrumenty” według zawodów, a następnie bawić się w skojarzenia słowne.

W miarę zbliżania się do szkoły i w klasach podstawowych gry mogą mieć charakter edukacyjny i dotyczyć liter, sylab, wyrazów, liczb, przykładów arytmetyki i tabliczki mnożenia, a także innych przedmiotów z programu szkolnego, które można podać w formie gry.

Artykuł opracowano na podstawie materiałów ze stron internetowych i forów dla rodziców: dou83.; lubmdoy53.; książki L. Wygotskiego.. „Wyobraźnia i kreatywność w dzieciństwie. Szkic psychologiczny”; A. Kurpatov Szczęśliwe dziecko. Uniwersalne zasady” a praktyka wychowawcza personelu Domu Dziecka im. Solnyshko RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/