Jak zmotywować dziecko

Dobre wychowanie oznacza harmonijne wychowanie z szacunkiem, miłością i dyscypliną. Jeśli chodzi o wpajanie dobrych nawyków, rozwijanie motywacji, bardzo trudno jest znaleźć skuteczne narzędzia, które nie wpływają negatywnie na związek. Gdy miękkie środki nie działają, niektórzy rodzice uciekają się do bezpośredniej manipulacji i przymusu. Błędy popełnione wcześniej zawsze można skorygować. Aby to zrobić, należy uświadomić sobie, jak kruche jest porozumienie między dzieckiem a rodzicem. A także zrozum, że twoja mądrość i cierpliwość mogą pomóc ci przejść przez wiele trudności. Motywacja w ujęciu ogólnym to zespół celów, postaw i dążeń, które skłaniają nas do wykonywania sensownych działań. Prywatnie jest interpretowany w zależności od charakteru i trafności motywów, jakimi kieruje się dziecko. Proponuję zapoznać się ze sposobami, które możesz wykorzystać, aby zmotywować swoje dziecko i utrzymać jego motywację.

Klasyfikacja motywacji

Warto poznać podstawowe rodzaje motywacji, aby zrozumieć, jakie narzędzie edukacyjne pomoże osiągnąć cel. Każde działanie ma na celu pobudzenie innego rodzaju motywacji.O charakterze tych działań decyduje również ukierunkowanie motywów. Proponuję je rozważyć:

1. Intrinsic implikuje obecność osobistych stabilnych interesów, motywów dla wykonywanej aktywności. Są one trudniejsze do rozwinięcia niż motywy zewnętrzne, ale to właśnie one warunkują długoterminowe perspektywy rozwoju i wysoki poziom zaangażowania. Sytuacje braku sukcesu nie są w stanie wpłynąć na motywację wewnętrzną, ponieważ wynika ona z głębszych motywacji osobistych. Twórcze dzieci, pochłonięte tym, co kochają, czerpią swoją motywację z samego procesu wykonywania pracy. Ten entuzjazm można przenieść na bardziej praktyczne działania, takie jak nauka.

2. Zewnętrzna jest uwarunkowana obecnością czynników stymulujących z otoczenia. Jest to uznanie, pochwała, zachęta, komplementy. Jego efekt jest nietrwały i krótkotrwały. Trudności, niepowodzenia, zmęczenie, brak uznania łatwo niszczą motywację zewnętrzną. Może być jednak wykorzystany jako skuteczne narzędzie do wzbudzenia wstępnego zainteresowania. Tak więc po otrzymaniu komplementu na temat swojego talentu artystycznego, a następnie pochwały za doskonale wykonaną pracę, pojawia się zainteresowanie i podekscytowanie. Jeśli po początkowym „pchnięciu” nie rozwinie się motywacja wewnętrzna, entuzjazm natychmiast gaśnie.

3. Motywacja pozytywna zakłada ideę pozytywnego wzmacniania sytuacji, w których odnosi się sukcesy. To m.in. pochwały, prezenty, nagrody, które następują po wykonaniu pożądanych czynności. Generalnie jest to skuteczne z jednym wyjątkiem. Może, poprzez nieprzemyślane wzmocnienia pozytywne, rozwinąć zależność od otrzymywania aprobaty, dóbr materialnych. Bez nich aktywność dziecka traci dla niego znaczenie.

4. Negatywne – nagana, kara, krytyka itp.. Jest to dopuszczalne narzędzie wychowawcze, o ile nie staje się częścią osobowości dziecka. Możesz krytykować w sposób, który nie zrani jego uczuć. Karać, żeby nie czuł się jak beztalencie i wyrzutek. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że negatywna motywacja utrwala negatywny wynik. Dobrze powiedziana krytyka zachęca, ostre raniące słowa budują mur między tobą a dzieckiem.

Istnieje wiele innych rodzajów motywacji, charakteryzowanych jako prywatne: uczenie się, poznawcze, twórcze itp. Nie będziemy ich blisko dotykać. Poniżej przedstawiono sposoby motywowania dzieci w sposób dostosowany do ich wieku.

Jak motywować małe dzieci (w wieku wczesnoszkolnym, przedszkolnym, podstawowym)

U młodszych dzieci dominują poznawcze i społeczne typy motywacji. Opinia rodziców jest dla nich szczególnie istotna, ponieważ stanowi podstawę ich obrazu siebie i ogólnego obrazu świata. Następnie następuje akceptacja ze strony innych znaczących dorosłych (opiekunów, nauczycieli). W klasach początkowych motywacja społeczna obejmuje budowanie sieci rówieśników. Fakty te można wykorzystać do skutecznego oddziaływania na motywację dziecka. Oto niektóre z działań rodziców, które mogą wpłynąć na kształtowanie ich motywacji.

Uwierz w jego sukces

Załóżmy, że młody uczeń ma problemy z konkretnym przedmiotem szkolnym. Poprzez systematyczne doświadczanie sytuacji porażki jego motywacja do nauki w ogóle maleje. W takich przypadkach ważne jest, abyś wierzył, że mu się uda. Na podstawie twojej zewnętrznej, pozytywnej oceny jego możliwości, dziecko będzie się bardziej starało i poświęci więcej czasu na obszar problemowy. Zwiększy jego osiągnięcia – zobaczy pozytywną zmianę w osiągnięciach, co zwiększy jego wewnętrzną motywację. Mów im częściej „wierzę w ciebie”, „dasz radę”, „wiem, że dasz radę”.

Dostrzeganie postępów

Lekkie zmiany w kierunku postępu nie zawsze są dostrzegane przez dziecko. Ale ten fakt może wzmocnić jego wiarę w siebie i zwiększyć motywację do osiągnięcia. Oto prosty przykład dla niemowlęcia w fazie nauki korzystania z nocnika. Załóżmy, że nie mógł zrobić tego poprawnie. Jednak w pewnym momencie opamiętuje się i próbuje iść do latryny, ale nie może. Dla niego to porażka, ale dla ciebie widoczny postęp. Przyznaj się do tego słownie, pokaż, że udało mu się dziś zrobić coś lepiej i daj pochwałę. Następnym razem będzie bardziej skłonny do wykonania czynności poprawnie.

Pokaż swoje wsparcie

Twoje wsparcie i zachęta mogą naprawdę pomóc dziecku poczuć się pewniej i odnieść sukces w swoich przedsięwzięciach. Często dzieci nie czują się upoważnione do wykonania trudnego zadania. Świadomość, że w każdej chwili otrzyma słowa zachęty, a w razie potrzeby Twoją pomoc, silnie wzmacnia motywację osiągnięć.

Odnieś pochwałę do działania

kiedy dziecko pokazuje ci swój rysunek, starasz się je pochwalić i często mówisz, że jest dobre i jest dobrym artystą. Zachęcała do wysiłku, ale forma jego wykonywania nie jest tak skuteczna. Ważne jest, aby w pochwałach odzwierciedlić osiągnięcia, a nie osobowość dziecka. W poprzednim przykładzie lepiej byłoby dać pochwałę w słowach dobra technika rysowania, pięknie dobrane kolory, twórczy sposób wyrażania się. Dlaczego tak się dzieje? Małe dzieci rozumieją, że doskonałość jest oznaką czegoś dobrego, ale nie wiedzą, co to jest. Dlatego ważne jest, aby określić zachętę słowną tak, aby miała potencjał motywacyjny.

Skoncentruj się na pozytywach

W każdej sytuacji niepowodzenia, która jest trudna dla dzieci, ważne jest, aby patrzeć na jasną stronę. Trudno jest im to zrobić samodzielnie, ponieważ nie istnieją mechanizmy refleksji. Dlatego to na barkach ich rodziców spoczywa. Jak wygląda przykład wzmocnienia pozytywnego

1. Uznanie porażki. Nie ulegaj złudzeniu, że porażka jest zwycięstwem. Ty w to nie wierzysz i dziecko też nie. Ważne jest, aby przyznać, że nastąpiło niepowodzenie, ale że można je poprawić.

2. Sugerowany algorytm działania. Aby poprawić sytuację, konieczne jest podjęcie wysiłku. Nie mów o ogólnym charakterze wysiłku, który ma być podjęty, ale określ go konkretnie. Na przykład, dziecko dostaje C na teście. Wyjaśnij, że dodatkowe lekcje, jakość wypoczynku pomogą mu w przyszłości uzyskać lepsze oceny.

3. Odzwierciedlenie wiary w możliwości.Nie można zakończyć mowy motywacyjnej bez pozytywnego wzmocnienia. Powiedz mu, że jesteś przekonany, że jego akcja się powiedzie.

Zachęcaj dziecko do patrzenia na jasną stronę, nawet w beznadziejnych sytuacjach

Ważne jest, aby dziecko widziało perspektywę, która wynika z jego pracowitości i sumienności. To jest perspektywa, którą wy, rodzice, możecie zapewnić. Nie ma sytuacji, która miałaby wyłącznie negatywny przekaz. Jeśli popełnisz błąd, to w porządku, teraz wiesz, gdzie się pomyliłeś i możesz to poprawić. Zachowywanie się źle jest złe, ale da ci osobistą lekcję na temat niewłaściwego zachowania.

Dawaj odpowiedni przykład

Dzieciom trudno jest słuchać przemówień o potrzebie osiągnięć i wysiłku, jeśli rodzice nie wykazują aktywnej postawy. Wielu dorosłych, którzy napotykają trudności, wpada w gniew i porzuca inicjatywę. Ten przykład widzą ich dzieci, które biorą zachowanie rodziców za miernik. W konsekwencji ten sposób reagowania na porażkę zostaje przez nich przyjęty, a następnie żywo zademonstrowany. Dlatego ważne jest, aby zacząć od siebie, aby rozwijać motywację, a następnie pomóc rozwijać ją u dziecka.

Daj mu lub jej przestrzeń

Ciągła kontrola i coaching pozbawiają dziecko swobody działania, a rezultat osiągnięć jest radosny. Pozwól mu potykać się po drodze i popełniać błędy, to naturalny proces każdego działania, które wykracza poza rzeczywiste umiejętności. Kiedy na chwilę puścisz wodze, przekonasz się, że twoje emocjonalne wsparcie i wiara wystarczą, by utrzymać osiągnięcia przy życiu i silną motywację.

Jak motywować nastolatków

W przypadku nastolatków, podstawowe techniki motywacji są odpowiednie dla młodszych dzieci, ale w grę wchodzą znaczące korekty dostosowane do wieku. Jak wiadomo, okres dojrzewania charakteryzuje się starciami osobowości, nowymi sposobami odnoszenia się do siebie, zmianą sieci kontaktów z rówieśnikami. Istotnym przeobrażeniom ulega również wymiar motywacyjny:

1. Odnalezienie swojego miejsca w społeczeństwie wysuwa się na pierwszy plan. Nastolatki skupiają swoją uwagę na przyszłości – na tym, kim zostaną, czy odniosą sukces w pracy, czy znajdą swoje powołanie. Młodsze dzieci uważają, że jest ona adekwatna do tego, co dzieje się w danej chwili.

2. Dążenie do samopoznania jest wzmożone. Wewnętrzne zmagania, zmiany w stylu życia, trudności w samopoznaniu przyciągają zwiększone zainteresowanie własną osobowością.

3. Zmiana motywów społecznych. Ważne jest dla nich znalezienie silnej niszy w społeczeństwie, zapewnienie sobie pozycji w swoim środowisku, zdobycie akceptacji wśród rówieśników. Na tym etapie dzieci oddalają się od rodziców i znajdują bliskich przyjaciół, z którymi omawiają swoje prawdziwe problemy.

4. Słabnie ogólna motywacja do nauki. Nastolatki skupiają się tylko na tych przedmiotach, które ich zdaniem pomogą im w zdobyciu pożądanego zawodu. W innych przypadkach następuje spadek osiągnięć.

Zaproponuj kilka sposobów na zmotywowanie krnąbrnych nastolatków.

Promować swoje obecne zainteresowania

Zainteresowania mają dla dziecka na tym etapie ogromne znaczenie. W nich odzwierciedla swoje aktualne potrzeby, marzenia, cele i perspektywy na przyszłość. Twoja krytyka i odrzucenie tylko rani delikatny związek rodzic-dziecko. I nie mają wpływu na motywację dziecka. Co mogą zrobić rodzice, aby wzmocnić motywację nastolatka? ✅ Wspieraj ich w ich dążeniach, pomagaj im, gdy o to proszą, i akceptuj ich z całego serca.

Unikaj narzucania swoich wartości i zasad

Nastolatki silnie reagują na próby „naprawiania” ich i zmieniania. Rozumieją taką ingerencję jako wyraz ich porażki. Jeśli masz pewne postawy życiowe, nie oznacza to, że dzieci powinny podążać twoją drogą. Narzucanie daje efekt odwrotny do zamierzonego. To właśnie dążenie nastolatka do indywidualności sprawia, że robi on rzeczy, które nie podobają się rodzicom.

Nie zmuszaj go

Nastolatków nie da się zmusić i rodzice muszą to uznać. Nie są już tymi samymi małymi dziećmi, które były ci posłuszne we wszystkim. Teraz próbują odnaleźć siebie i robią rzeczy, które im w tym pomagają. Dać swobodę działania i wyboru.

Szanuj jego pasję

I nie tylko hobby: uczucia, przeżycia, działania, osiągnięcia. W tym wieku istnieje silna potrzeba poczucia się jak dorosły. Okazywanie pobłażliwości jest oznaką traktowania jak zależnego i słabego dziecka. Taka postawa irytuje, złości nastolatków i stopniowo niszczy wiarę w siebie.

Nie krytykuj niestałości nastolatka

To właśnie poszukiwanie właściwego obszaru aktywności i zainteresowań pozwala dziecku się spełniać. Trudno jest od razu podjąć decyzję, która ukształtuje człowieka i jego przyszłość. Wspieraj więc swojego nastolatka w tych poszukiwaniach i daj mu do zrozumienia, że będzie w stanie znaleźć to, czego pragnie. Czy to go zmotywuje? Nieznany. Ale na pewno nie powstrzyma go to przed zatrzymaniem się w poszukiwaniu sprawy, z którą będzie płonął i wyników, z których będzie dumny.

Wniosek

Rodzice są zaniepokojeni, gdy nie widzą zbyt wiele entuzjazmu w nauce i rozwoju swoich dzieci. Ale nie ma miejsca na niepokój, jeśli chodzi o rozwój motywacji, ważne jest, aby być skupionym i zorientowanym na wynik. Tylko łagodne środki mogą jakościowo i skutecznie wpłynąć na sferę motywacyjną dziecka. Ostre, gwałtowne próby zmiany przynoszą odwrotny skutek – dziecko wycofuje się i traci chęć do jakiegokolwiek działania. Wszystkim rodzicom życzę cierpliwości i mądrości, a ich dzieciom sukcesów i radości z osiągnięć.