Jak nauczyć dziecko chodzić: podstawowe ćwiczenia, wskazówki

Początek etapu samodzielnego chodzenia dla dziecka staje się pierwszą zasadniczą przemianą w jego nowo kształtującej się osobowości. Od tego momentu ilość informacji i sygnałów pochodzących z bodźców zewnętrznych wzrośnie wielokrotnie. Dzięki temu do drugiego roku życia masa mózgu dziecka będzie wynosiła do 3/4 masy mózgu osoby dorosłej.

Aby dziecko szło na czas i w jak najlepszych warunkach, przygotowania do imprezy należy poczynić odpowiednio wcześniej. O tym właśnie jest ten artykuł.

Podstawowe ćwiczenia dla wszystkich grup wiekowych

Pytanie, jak nauczyć dziecko chodzić, pojawia się wśród rodziców bliżej roku życia. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że nauka chodzenia jest sprawą indywidualną dla każdego dziecka. Nie kieruj się dziećmi przyjaciół, znajomych, a nawet doświadczeniem pierwszego dziecka.

Wskazane jest skorzystanie z pomocy specjalisty, jeśli dziecko nie zacznie chodzić po 18 miesiącach, ale nie oznacza to, że należy oczekiwać, że przed tym wiekiem wszystko stanie się samo. Ćwiczenia przygotowujące dziecko do samodzielnego chodzenia należy rozpocząć od najwcześniejszych etapów życia.

Wystarczająco proste ćwiczenia przygotują mięśnie dziecka i chodzenie stanie się znacznie łatwiejsze:

1. Od pierwszego miesiąca życia dziecko powinno być układane na brzuszku, aby zachęcić je do podnoszenia główki. To trenuje mięśnie szyi i pleców.

2. Od 2 miesiąca życia należy zachęcać dziecko do przewracania się. Wzmacnia ręce i nogi dziecka.

3. Od 4 miesiąca życia podnoś dziecko za ręce i pozwól mu krótko siedzieć, co pomaga wzmocnić mięśnie brzucha i pleców.

4. Od 6 miesiąca powinna wystarczyć fitball, bardzo przydatne i zabawne urządzenie do ćwiczeń. Dziecko może siedzieć (plecami do Ciebie) lub leżeć na brzuchu.

5. Od 7 miesiąca życia dziecko jest gotowe do raczkowania. Można go stymulować poprzez umieszczenie lub trzymanie zabawki, do której musi doczołgać się.

6. W wieku 8 miesięcy dziecko podejmie pierwsze próby wstawania opierając się o coś. W tym wieku często pomocne jest, aby dać im taniec na kolanach lub po prostu zrobić kilka przysiadów.

Pływanie w basenie jest dobrą pomocą w fazie poprzedzającej chodzenie, ponieważ trenuje wszystkie grupy mięśniowe. Ważne jest również, aby nie zapominać o masażu.

Gdy dziecko zaczyna stać w pozycji pionowej, stoi w niej przez dłuższy czas i stawia małe kroki z pomocą podpórki, czas na ćwiczenia, które pomogą dziecku chodzić.

Zasady wykonania ćwiczenia są następujące:

1. Prowadzenie dziecka za ręce. Trzymanie rąk dziecka na przedramionach lub dłoniach, za dzieckiem. Taki sposób „chodzenia” tworzy dodatkowy efekt zaufania do możliwości dziecka.

2. Poproś dziecko o przejście od jednego dorosłego do drugiego lub zachęć je do stania w oparciu o jakiś przedmiot. Pierwszy dystans „joggingu” nie powinien być dłuższy niż 2-3 kroki, ale trzeba go stopniowo zwiększać, aby stymulować aparat przedsionkowy dziecka do utrzymania równowagi.

3. Specjalne smycze są teraz dostępne, ale zwykły kaptur lub szalik może działać w staroświecki sposób.

4. Duży samochód lub koń, lub inne zabawki, które są zrobione specjalnie dla dziecka, aby użyć ich jako wsparcia

Do treningu pierwszych kroków w domu należy przygotować miejsce, które pozwoli na wykonywanie ćwiczeń w sposób jak najbardziej bezpieczny dla dziecka. Najlepiej zacząć chodzić boso. Nie skąp i wybierz wysokiej jakości, wygodne i ortopedyczne buty na ulicę.

Każdy sukces w próbie samodzielnego chodzenia powinien być aktywnie wspierany pochwałami i wyrazami radości. Upadek lub inne nieszczęście należy jak najbardziej złagodzić, kierując natychmiast uwagę dziecka na coś pozytywnego.

Najważniejsze, aby pamiętać, że nie należy się spieszyć ani zbytnio wysilać, gdy próbujemy nauczyć się chodzić. Wszystkie ćwiczenia oparte są na zasadzie umiaru i krótkiego czasu trwania. Czy możesz w to uwierzyć – już niedługo będziesz się zastanawiać jak zatrzymać to dziecko!

Możliwe przyczyny problemów w nauce chodzenia dziecka

Czasami zdarza się, że rodzice stosują się do wszystkich rad i szkoleń udzielanych dziecku, ale proces chodzenia nie przebiega samodzielnie. Niepowodzenia w tej materii mogą być związane z:

1. Przyczyny genetyczne (dziedziczne). Powinni sprawdzić u swoich rodziców. Jeśli dana osoba zaczęła chodzić wcześnie, jej dzieci są bardziej skłonne do wczesnego chodzenia i odwrotnie, jeśli rodzice chodzili późno, ich dzieci często podążają za nimi we wczesnym rozwoju.

2. Nadwaga. Nadwaga stała się problemem stulecia na wszystkich kontynentach, a problem „chucherek” zaczyna się już w wieku niemowlęcym. Dostosuj menu i nawyki żywieniowe dziecka, aby zmniejszyć jego wagę, a w konsekwencji obciążenie mięśni nóg, co pomoże przyspieszyć naukę samodzielnego chodzenia.

3. Warunki klimatyczne regionu. Stwierdzono, że dzieci rozwijają się szybciej w szerokościach geograficznych na południe od Anglii niż ich odpowiedniki na północy.

4. Osobliwy wpływ temperamentu na rozwój psychomotoryczny dziecka. Znacząca różnica w nauce chodzenia między np. sangwinikiem a cholerykiem. Biorąc pod uwagę charakter dziecka od urodzenia, nie należy się spieszyć.

5. Strach przed chodzeniem z powodu upadków i bezskutecznych prób nauki chodzenia. Przezwyciężenie tego można osiągnąć poprzez rozwijanie pozytywnego nastawienia do chodzenia, poprzez świętowanie i zachęcanie do każdej udanej próby chodzenia oraz poprzez odwracanie uwagi dziecka od niepowodzeń.

6. Nieuzasadnione używanie chodzika. Jeśli dziecko zbytnio polubi urządzenie, łuki stóp mogą nie formować się prawidłowo, powodując problemy przy próbach samodzielnego chodzenia. Unikaj pozostawiania dziecka w chodziku przez dłuższy czas, a jeśli to możliwe, całkowicie z niego zrezygnuj.

7. Zdarza się, że dziecko traci niedawno nabytą umiejętność chodzenia, gdy zachoruje. Nie należy się zbytnio przejmować, bo gdy dojdą do siebie, naukę można powtórzyć i umiejętność szybko wróci.

8. Czasami problem może być spowodowany nieprawidłowym funkcjonowaniem aparatu ruchu. Tutaj rozstrzygnięcie sprawy będzie już zależało od specjalistów, konieczne będzie specjalistyczne badanie i leczenie.

O bezpieczeństwie ruchu!

Ucząc umiejętności chodzenia, dorośli powinni na pierwszym miejscu stawiać bezpieczeństwo dziecka. Jest jeszcze bardzo delikatne i bezbronne i całkowicie ufa dorosłemu. Nie ryzykuj pewności siebie i zdrowia swojego dziecka w imię „rekordowego czasu” na rozpoczęcie samodzielnego chodzenia.

W bardzo krótkim czasie dziecko będzie nie tylko chodzić, ale także bardzo szybko biegać. Dorosły powinien zadbać o swoją sprawność fizyczną, aby nadążyć za dzieckiem.

Teraz środki ostrożności.

1. Jeśli dziecko jest zbyt małe i nie jest fizycznie gotowe do chodzenia, próby postawienia go na nogi należy odłożyć do czasu, gdy będzie w dobrej formie fizycznej.

2. Podczas ćwiczenia chodzenia należy całkowicie unikać śliskich powierzchni. Oprócz niebezpieczeństwa siniaków i urazów spowodowanych upadkiem, powierzchnie te wywołują u wielu dzieci podświadomy strach. Przestają nawet próbować chodzić w obliczu takiej „ulgi.

3. Buty do chodzenia powinny być lekkie i mieć sztywną podeszwę, której dolna część zapewnia dobrą przyczepność do nawierzchni drogi. W ostateczności, jeśli podeszwa wydaje się zbyt gładka, można ją zeszlifować papierem ściernym. Buty i miękkie sandały nie są odpowiednie i należy je wyrzucić.

4. Dziecko zaczynające chodzić nigdy nie powinno napotykać na przeszkody (progi, meble, dywany i inne ewentualne bariery). „Chodzenie po równi pochyłej” to kolejny „sport”, który można dać maluchowi do opanowania po tym, jak nauczy się pewnie chodzić. Wtedy można pomyśleć o różnych przeszkodach, etap początkowy wymaga ich całkowitego braku.

5. Upewnij się, że miejsce, w którym „trenujesz” dziecko jest bezpieczne. Należy zwrócić szczególną uwagę na unikanie ostrych krawędzi w strefie chodzenia, niestabilnych i ciężkich przedmiotów (wazony, statuetki itp.)..), otwarte drzwi, słoiki, pudełka i delikatne przedmioty.

Stosując te proste techniki i przestrzegając prostych zasad, możesz nauczyć swoje dziecko samodzielnego chodzenia. Dzięki temu nauka może być przyjemna i zabawna zarówno dla dziecka, jak i dla dorosłego.

Materiał do tego artykułu powstał na podstawie WebMD, szanowanego anglojęzycznego źródła

SpottingUpewnij się, że w miejscu do chodzenia nie ma ostrych zakrętów ani żadnych niestabilnych i ciężkich przedmiotów (wazony, statuetki itp.)

d-you-see-a-doctor-about-delayed-walking-in-babies oraz artykuły autorstwa dr Anny Iwanowny Tichomirovej.

Podobne wpisy:

1. Dziecko nie chce chodzić na nocnik: wskazówki dla młodych rodziców Młodzi rodzice nie mają jeszcze doświadczenia w wychowywaniu dziecka, więc dręczą ich wątpliwości, a często także strach i niepewność, obawa przed zrobieniem czegoś złego, co rodzi kompleks „złego rodzica”. Co z kolei...
2. Narzędzia stolarki: Typy podstawowe, wskazówki wyboru Właściciele domów wiejskich i domków muszą być zawsze pod ręką, aby mieć dobry zestaw narzędzi stolarki, ponieważ w gospodarstwie bez niego nie może tego zrobić. Do tej pory rynek budowlany jest reprezentowany...
3. Jak szybko i łatwo można nauczyć dziecko, by przestało gryźć Według psychoanalitycznej teorii Zygmunta Freuda rozwój dziecka opiera się na sposobie zaspokajania przez nie potrzeb podstawowych i społecznych za pośrednictwem specyficznego analizatora fizjologicznego. Tak więc od urodzenia do około drugiego roku życia...
4. Jak nauczyć dziecko odkładania zabawek na miejsce Każda umiejętność, którą posiada człowiek, nie przychodzi do niego sama z siebie. Sprzątanie zabawek, a później rzeczy osobistych, ubrań, książek, podręczników i innych rzeczy dziecka to także umiejętność, i to dość trudna...