10 największych kwiatów na świecie

*Przegląd najlepszych według redaktorów. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie ma na celu ukierunkowania zakupu. Przed zakupem koniecznie należy skonsultować się z ekspertem.

Na naszej planecie jest ponad 350 tysięcy różnych gatunków roślin kwitnących. Pokrywają wszystkie kontynenty kuli ziemskiej, a nawet Antarktydę, gdzie rosną na zboczach gór w stosunkowo ciepłej porze roku. Świat kwiatów jest bogaty w swoją różnorodność kolorów, kształtów i rozmiarów i daleki od pełnego zbadania przez człowieka. Większość z tych niesamowitych roślin jest dość mała, ale niektóre z nich to giganty. Nasze dziesięć największych kwiatów na świecie.

Ranking największych kwiatów świata

Nominacja	miejsce	nazwa	ranking
Przegląd największych kwiatów na świecie	10	Piwonie	5.0
9	Hibiskus	4.9
8	Clematis	4.8
7	Hortensje	4.7
6	Słonecznik	4.6
5	Puja Raimondi	4.5
4	Stapelia gigantea	4.4
3	Koryfa parasolowa	4.3
2	Rafflesia Arnold	4.2
1	Amorphophallus titanicus	4.1

Piwonia

Ocena: 4.1

Piwonie są bylinami i mogą być zielne, krzaczaste lub półkrzewiaste. Kwiaty mają średnicę od 15 do 25 centymetrów, rosną pojedynczo i czasami osiągają wysokość jednego metra. Występuje w subtropikalnych i umiarkowanych regionach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Rośliny te od wieków wykorzystywane są do celów dekoracyjnych i leczniczych, nowe odmiany piwonii zostały po raz pierwszy wyhodowane przez ogrodników w cesarskich pałacach Chin około dwóch tysięcy lat temu. I do dziś cieszą się one wielką sławą na terenie Chin – co roku w mieście Luoyang (prowincja Henan) odbywa się festiwal piwonii, który przyciąga ponad 210 milionów turystów z całego świata. Piwonie zostały nazwane na cześć uzdrowicielki Peonii, która według mitu potrafiła leczyć rany nie tylko ludzi, ale i bogów. Ten rodzaj kwiatów jest często używany do dekoracji ogrodów i projektowania krajobrazu. Są łatwe w obsłudze i proste w pielęgnacji. W okresie kwitnienia cieszą oko swoimi dużymi pąkami kwiatowymi. Piwonie kwitną późną wiosną i latem w zależności od odmiany.

Hibiskus

Ocena: 4.2

W zależności od gatunku hibiskus może być drzewiasty lub krzaczasty. Największe kwiaty hibiskusa mogą dorastać do średnicy 25 centymetrów i wysokości od dwóch do czterech metrów. Każdy kwiat rośnie samodzielnie i ma żywy, intensywny kolor. Hibiskus występuje głównie w Azji i na wyspach Polinezji, skąd został wprowadzony do innych krajów. Uważany za symbol narodowy w Malezji. Należą do rodziny malwowatych, jest ich ponad dwieście gatunków. W cieplejszych klimatach hibiskus kwitnie obficie od ostatniego miesiąca wiosny do końca lata.

Clematis

Ocena: 4.3

Powojnik, znany również jako clematis, to rodzaj roślin wieloletnich w rodzinie jaskier, który liczy około 300 różnych gatunków. W umiarkowanych szerokościach geograficznych występuje na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. Rośnie na kamienistych klifach, w wąwozach, wzdłuż brzegów rzek, na zboczach wzgórz i czasami w stepach. Powojnik był używany jako roślina ogrodowa i oranżeryjna na terenie Europy Zachodniej od XVI wieku, w Rosji pojawił się w XIX wieku. Większość jego odmian to pnącza o silnym systemie korzeniowym, czasem ważące nawet 5 kg lub więcej, o dużych kwiatach o średnicy 20-25 centymetrów. Clematis kwitnie jednorazowo przez 3-4 miesiące. Rośliny są poszukiwane przez ogrodników, którzy wykorzystują je do tworzenia żywopłotów.

Hortensje

Ocena: 4.4

Hortensja zawdzięcza swoją nazwę francuskiemu botanikowi Philibertowi Comersonowi. Według najbardziej powszechnego przekonania, postanowił on nazwać kwiat po księżniczce Hortensji, która była siostrą rzymskiego księcia Nassau-Siegen. Rozpowszechniony we wschodniej Azji, został wprowadzony do innych krajów w celach ozdobnych. Większość gatunków hortensji to krzewy, dorastające do trzech metrów wysokości. Liściaste lub wiecznie zielone, choć w strefie umiarkowanej głównie gatunki liściaste. Zakwitają późną wiosną i trwają do końca lata. Kwiatostany są w kształcie parasola lub kuli i czasami mają ponad 25 centymetrów średnicy. Hortensje są dość wymagające w stosunku do gleby, do dobrego wzrostu potrzebują wilgotnej gleby o wysokim poziomie kwasowości.

Słonecznik

Ocena: 4.5

Słonecznik, czyli słonecznik, to roślina jednoroczna z rodziny astrowatych (Asteraceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej, skąd został wprowadzony do Europy przez hiszpańskich konkwistadorów. Dowody archeologiczne pochodzące od Indian, którzy uprawiali tę roślinę prawie dwa tysiące lat temu, wskazują, że słonecznik był czczony jako symbol boga słońca. Mieszkańcy Europy od dawna używali ich jako roślin ozdobnych do ogrodów, dopiero w XIX wieku rozpoczęto powszechną produkcję roślinnego oleju słonecznikowego. W Rosji i niektórych innych krajach są one głównymi roślinami oleistymi. Słonecznik zawdzięcza swoją nazwę zdolności do obracania swojego kwiatostanu, gdy słońce przesuwa się po niebie. Łodyga ma zwykle od półtora do dwóch metrów wysokości, a koszyczki kwiatowe mają do 40 centymetrów średnicy. Nasiona słonecznika zawierają znaczne ilości składników mineralnych i witamin, oprócz pozyskiwania oleju mają również szerokie zastosowanie w przemyśle kulinarnym.

Puia raymondi

Ocena: 4.6

Występuje w Andach i na obszarach chronionych w Boliwii i Peru. Jest godny uwagi zarówno ze względu na swój niezwykły kształt, jak i gigantyczne rozmiary. Kwiatostan Puya Raimondi może osiągnąć wysokość do 10 metrów i średnicę około dwóch i pół metra. Członek rodziny bromeliad, został po raz pierwszy odkryty w 1830 roku. Nazwany na cześć włosko-peruwiańskiego naukowca i przyrodnika Antonio Raimondiego, który dokładnie zbadał tę wyjątkową roślinę i poświęcił jej swoją pracę naukową. Puya raymondi rośnie w suchym i kamienistym środowisku i przetrwa w tak trudnych warunkach dzięki silnemu, rozgałęzionemu systemowi korzeniowemu, który pochłania wilgoć z gleby. Dzięki analizie DNA wiadomo już, że roślina ta przetrwała w niemal niezmienionej formie od czasów prehistorycznych. Długość życia puya wynosi od 50 do 150 lat. Kwitnie tylko raz, po czym więdnie przez kilka miesięcy.

Stapelia gigantea

Ocena: 4.7

Stapelia spp. rośnie na suchych, półpustynnych obszarach południowej i południowo-zachodniej Afryki. Roślina sukulentowa należąca do rodziny Cuthrus. W czasie kwitnienia wśród długich, mięsistych pędów zakwita szereg pięciopłatkowych kwiatów o wydłużonych brzegach. Są one w całości pokryte jasną okrywą i mają średnicę około 35 centymetrów. Jak wszystkie gatunki Stapelia gigantea wydziela nieprzyjemny, zgniły zapach przypominający zepsute mięso. Służy do przyciągania much, które są głównymi zapylaczami tej rośliny. Zapach groniastej nie jest jednak tak silny jak w przypadku innych odmian, dlatego to właśnie ona jest najczęściej spotykana w szklarniach.

Koryfa parasolowa

Ocena: 4.8

Roślina monokarpiczna, znana również jako palma thalipot, występowała w Indiach, na Sri Lance i w kilku innych krajach Azji Południowo-Wschodniej. Niektóre z tych okazów osiągają wysokość do 25 m, a średnica podstawy ich pni może wynosić nawet 1,5 m. Palmy są ozdobione ogromnymi liśćmi w kształcie wachlarza, a podczas okresu kwitnienia imponujący żółto-biały kwiatostan mierzący około pięciu metrów pojawia się ponad liśćmi, na szczycie pnia. Roślina kwitnie tylko raz, między 30 a 80 rokiem życia. Po około roku kwitnienia rodzi do dwóch ton małych, żółto-zielonych, okrągłych owoców, a wkrótce po zakończeniu owocowania palma umiera. Parasolnik corypha jest uważany za narodowe drzewo Sri Lanki i jest używany przez miejscowych do robienia parasoli, wachlarzy lub jako materiał na dach z jego liści.

Rafflesia Arnold

Ocena: 4.9

Rafflesia Arnold została po raz pierwszy opisana przez angielskiego przyrodnika Josepha Arnolda, członka ekspedycji naukowej na wyspie Sumatra. Ten kwiat, znany miejscowym jako „bunga patma”, został nazwany jego imieniem. Oprócz Sumatry rośnie w wilgotnych lasach tropikalnych Indonezji i Malezji, na Wyspach Filipińskich i na wyspie Borneo. Kwitnie tylko przez kilka dni, liczne są jego masywne kwiaty, które ważą od 8 do 11 kilogramów i mogą mierzyć nawet metr średnicy. Każdy kwiat ma pięć zaokrąglonych płatków o grubości trzech centymetrów. Rafflesia Arnold nie ma łodyg, liści ani nawet korzeni, ponieważ pasożytuje na lianach z rodzaju Tetrastigma, pozyskując wszystkie niezbędne substancje od żywiciela. Kwiat jest zapylany przez muchy i wydziela cuchnący, gnijący aromat, który je przyciąga.

Amorphophallus titanicus

Ocena: 5.0

Inną ogromną, cuchnącą rośliną jest Amorphophallus titanicus. Pierwotnie pochodził z tropików Sumatry, został prawie całkowicie wytępiony przez człowieka i obecnie jest powszechnie spotykany w ogrodach botanicznych na całym świecie (istnieje co najwyżej 125 okazów tego gatunku). Kwiat ten jest zdumiewających rozmiarów – może dorastać do dwóch-trzech metrów wysokości i waży około 75 kilogramów. Może się też pochwalić rekordowym tempem wzrostu – przed pierwszym kwitnieniem dodaje codziennie kolejne 7 centymetrów. Ale kwitnie i otwiera się w pełni tylko przez kilka dni, po czym zapada w przedłużony stan spoczynku. Kwiat jest zapylany przez muchy i chrząszcze, co właściwie jest powodem, że olbrzym wydziela zapach przypominający gnijące mięso.