10 największych skorpionów na naszej planecie

*Przegląd najlepszych według redaktorów. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako wskazówka do zakupu. Przed zakupem zalecane jest zasięgnięcie porady specjalisty.

Skorpiony to zwierzęta z klasy pająków, klasy stawonogów. rozpoznawalne dzięki charakterystycznej budowie ciała: mały tułów, długie ciało z sześcioma parami kończyn i ogon zakończony telsonem, segmentem z igłą, przez który wypływa jad z gruczołów. Przednie kończyny – chelicerae – znajdują się wokół pyska i pomagają w rozdrabnianiu pokarmu. Następna para przypomina pazury, przez co zwierzęta te przypominają raki i kraby.

Skorpiony często budzą w ludziach lęk. Niektóre z nich są rzeczywiście niebezpieczne i mogą zabić swoim ukąszeniem. Są szeroko reprezentowane w kulturze – wystarczy pomyśleć o odpowiadającym im znaku zodiaku. Legenda głosi, że skorpion może zabić się swoim jadem, jeśli znajdzie się w rozpaczliwej sytuacji, np. w pożarze. To chyba nie jest prawda.

Zagrożenia ze strony tych stawonogów niekoniecznie zależą od wielkości – większe gatunki są stosunkowo spokojne i często mało jadowite. Duże skorpiony są więc interesujące jako ciekawostka, którą z ostrożnością można trzymać w domu. Te, które są większe od wszystkich innych, zostaną wymienione tutaj.

Punkty artykuły

Ranking największych skorpionów na naszej planecie

oglodytes ansvaa

cus (do 11 cm)

Nominowany	miejsce	Gatunki skorpionów	Długość
Ranking największych skorpionów na naszej planecie	1	Heterometrus swammerdami	29,2 cm.
2	Hadogenes
23CM.
3	andinus imperator (do 20 cm)	20CM.
4	andinus cavimanus (do 20 cm)	20CM.
5	arabuthus villosus (do 18 cm)	18CM.
6	arabuthus
11CM.
7	Androctonus austra s (do 11cm)	11CM.
8	Androctonus crassicauda (do 11cm)	11CM.
9	Leiurus quinquestriatus (do 11 cm)	11CM.
10	Androctonus bicolor (do 8 cm)	8CM.

1 miejsce: Heterometrus swammerdami (do 29,2 cm)

Ocena: 5.0

Największy znaleziony kiedykolwiek okaz skorpiona należy do gatunku Heterometrus swammerdami. Gigant ten miał 292 mm długości i ważył 56 gramów. Odkryty w Indiach podczas II wojny światowej. Średnia wielkość okazu jest zauważalnie mniejsza, na poziomie 17-23 cm.

Heterometrus swammerdami, znany również jako olbrzymi skorpion leśny, pochodzi z Indii i Sri Lanki. Ciało czarne lub brązowe z czerwonym odcieniem. potężne pazury, których używa do zabijania swoich ofiar. Podczas polowania skorpion wychodzi w nocy i chwyta nie tylko owady, ale także małe kręgowce. jad jest rzadko używany przez myśliwych i dlatego jest dość słaby – ludzie zwykle od niego nie umierają.

Duże rozmiary tego gatunku przyciągają hobbystów. Do trzymania tego zwierzęcia w domu potrzebne jest zamknięte terrarium, w którym panują naturalne warunki – wysoka temperatura, duża wilgotność, dostęp do wody, a w nocy lampa z księżycem.

2. miejsce: Hadogenes (do 23 cm)

Ocena: 4.9

Hadogenes<tr></div><p>oglodytes” src=”/wp-content/uploads/2023/09/57516666195241-4710.jpg” height=”400″ title=”Hadogenes</p><tr>oglodytes”><p>Skorpion ten nazywany jest skorpionem kamiennym lub skorpionem płaskim. Gatunek ten pochodzi z Afryki Południowej, skąd został wprowadzony do wielu części świata przez kolekcjonerów zwierząt egzotycznych. Hadogenes</p><tr>Oglodytes lubią gorące klimaty i mogą żyć w wilgotnych lasach deszczowych, jak również na pustyniach. Zazwyczaj w ciągu dnia ukrywa się między skałami i w różnych szczelinach, natomiast w nocy wyrusza na polowanie. Żywi się owadami, preferując świerszcze.<p>Skorpion kamienny jest jednym z najczęstszych gatunków trzymanych w domu. Pandinus imperator charakteryzuje się powolnym wzrostem – molting odbywa się nie częściej niż dwa razy w roku, a osiągnięcie maksymalnych rozmiarów zajmuje mu kilka lat. Kamienny skorpion – długowieczność, przy dobrym leczeniu jest w stanie „zmienić czwartą dekadę”. Jest to również stosunkowo bezpretensjonalny i niezbyt groźny jad.</p><p>Zawiera Hadogenes</p><tr>oglodytes w terrarium w temperaturze 23-27°C i 65-75% wilgotności. Skorpion rzadko wymaga pożywienia, żywi się kilkoma owadami lub kawałkiem wątroby raz w tygodniu. Potrzebuje jednak stałego dostępu do wody i schronienia – kamieni, łupin orzecha kokosowego lub kory drzewa.<h3>3 miejsce: Pandinus imperator (do 20 cm)</h3><p>Ocena: 4.8</p><div style=

Ten gatunek żyje w środkowej Afryce, w równikowych lasach deszczowych. Około 20 cm długości, z dużymi pazurami i czarnym, zielonym do niebieskiego ciałem. Jego telson i pazury są koloru czerwonobrązowego. Skorpion cesarski ma imponujący wygląd, dlatego nazywany jest skorpionem cesarskim.

Skorpion cesarski zwykle osiada w dnie lasu, zagrzebując się do 30 cm pod ziemią. Czasami norę można zastąpić wygodnym schronieniem w opadłych liściach lub pod korą drzewa. Żerowanie w nocy – łapanie owadów pazurami. Gryzie tylko duże ofiary, których nie może zatrzymać. Jego pazury są nieco bolesne przy chwytaniu, ale jad tego skorpiona jest nieszkodliwy dla ludzi, z wyjątkiem osób uczulonych.

Podobnie jak skorpion płaski, Pandinus imperator jest popularny w hodowli w niewoli. Idealne warunki – temperatura 27-32° C w ciągu dnia i nieco powyżej 20° C w nocy, wysoka (około 80%) wilgotność, miękkie światło, stały dostęp do świeżej wody. Karmi się go świerszczami posypanymi suplementami witaminowymi. Skorpion cesarski rośnie szybciej niż skorpion kamienny i osiąga dojrzałość płciową w wieku od 2 do 2,5 roku.

Ranga 4: Pandinus cavimanus (do 20 cm)

Ocena: 4.7

Kolejny skorpion z rodzaju Pandinus, mniej więcej tej samej wielkości co skorpion cesarski. Podobnie jak P. Imperator preferuje ciepłe i wilgotne obszary Afryki; jego przedstawicieli można spotkać w Tanzanii, Kenii i Kongo. Ciało jest czerwonobrązowe, łącznie z pazurami – nazywany jest tanzańskim skorpionem czerwonopazurowym.

andinus cavimanus żywi się dość dużą zdobyczą, taką jak myszy i inne gryzonie, żaby, może również jeść owady. Może długo pozostawać bez jedzenia, nawet do kilku miesięcy; w niewoli często przechodzi strajki głodowe. Trzymane w terrarium wymagają prawie takich samych warunków jak cesarskie; okazy mogą być trzymane tylko pojedynczo.

Tanzański skorpion z czerwonymi pazurami jest bardziej agresywny niż skorpion cesarski i często używa swojego żądła do obrony. Użądlenie tego gatunku nie wyrządza człowiekowi większej szkody niż użądlenie pszczoły, ale często u osób wielokrotnie użądlonych rozwija się nadwrażliwość.

5 miejsce: Parabuthus villosus (do 18 cm)

Ocena: 4.6

Piąty co do wielkości przedstawiciel rodzaju Parabuthus. Mniejsze od skorpionów z rodzaju Pandinus – samice dorastają do 12-18 cm, samce nie osiągają nawet takich rozmiarów. Jego typowe ubarwienie to brązowo-czarne ciało, bursztynowe pazury i nogi. Dodatkowo występuje forma czarna o szaro-czarnym ciele i czerwono-brązowych kończynach oraz forma pomarańczowa o czerwonawym ciele i pomarańczowo-brązowych pazurach.

Ten gatunek jest aktywny podczas zachodu słońca i świtu. Poluje na myszy i jaszczurki unieruchamiając je kopniakiem z telsonu. Jego głównym narzędziem łowieckim jest trujący ogon, a nie pazury, więc może być niebezpieczny także dla ludzi. Skorpion nie tylko wstrzykuje jad podczas ukąszenia, ale także strzela nim na odległość do 1 metra. Po otrzymaniu jego dawki występuje silny ból w miejscu dotkniętym chorobą, nieadekwatne zachowanie, w niektórych przypadkach niewydolność serca, paraliż oddechowy i śmierć.

Ten gatunek nie jest zalecany do trzymania dla tych, którzy nie są dobrzy w obchodzeniu się ze skorpionami. I nie żyje długo – tylko 6-7 lat.

Numer 6: Parabuthus ansvaa
cus (do 11 cm)

Ocena: 4.5

Parabuthus<tr></div><p>ansvaa</p><li>cus” src=”/wp-content/uploads/2023/09/22016666195241-4510.jpg” height=”400″ title=”Parabuthus<br /><tr>ansvaa<li>cus”><p>.</p><tr>ansvaa<li>cus, czyli afrykański skorpion gruboogonowy, żyje w RPA, Zimbabwe, Mozambiku, Botswanie i zamieszkuje pustynie i inne jałowe obszary. Jest czarna z brązowym odcieniem. Dorosłe osobniki mierzą 9-11 cm wysokości. Charakteryzuje się cienkimi, słabymi pazurami i grubym ogonem. Młode skorpiony są lekkie, z kruchym egzoszkieletem.<p>P.</p><tr>ansvaa<li>cus w glebie, często ukrywa się wśród krzewów, w piasku, pod kamieniami. Potrafi wydawać charakterystyczny świergoczący dźwięk pocierając żądłem o powierzchnię ciała, najprawdopodobniej w celu odstraszenia wrogów. Zjada każde zwierzę odpowiedniej wielkości – owady, pająki, robaki, płazy, gady, gryzonie, własne młode. Rozmnaża się w ciepłej porze roku.<p>Żądło tego skorpiona jest tak grube jak reszta jego ogona. Zawiera tyle jadu, że może zabić człowieka. Szczególnie niebezpieczny dla alergików – w ich przypadku może doprowadzić do śmiertelnego wstrząsu anafilaktycznego.</p><h3>stopień 7: Androctonus austra<li>s (do 11 cm)</h3><p>Ocena: 4.4</p><div style=

Androctonus austra<li></div><p>s” src=”/wp-content/uploads/2023/09/78116666195241-8310.jpg” height=”400″ title=”Androctonus austra</p><li>s”><p>Skorpion ten, osiągający długość 9-11 cm, zamieszkuje indyjskie lasy deszczowe i pustynie Afryki Północnej. Okazy można znaleźć wśród skał, na zboczach gór, a nawet na wydmach. Jego epitet gatunkowy nie jest związany z Australią i oznacza „południowy”. Całe ciało ma jasnożółty kolor i różni się od innych skorpionów ciemnymi plamami.</p><p>W przeciwieństwie do innych zwierząt pustynnych, Androctonus austra</p><li>nie zagrzebuje się w ziemi, aby przetrwać burze piaskowe. Dzięki specjalnej strukturze granulowanego egzoszkieletu może on przetrwać bez uszczerbku, nawet jeśli latający piasek zetrze farbę ze stali. Podobna powierzchnia została „zapożyczona” w budownictwie lotniczym, przy budowie samolotów i helikopterów.<p>Jego nazwa rodzajowa, Androctonus, oznacza po grecku „ludojad”. Jest to jeden z najgroźniejszych skorpionów, od jego ukąszenia ginie rocznie kilka ofiar. Zagrożenie potęguje fakt, że gatunek ten często pojawia się na terenach zaludnionych i może ukrywać się w szczelinach w ścianach budynków. Gatunek ten żyje również na kaktusach, które w niektórych krajach są wykorzystywane jako żywopłoty.</p><p>Jad zawiera neurotoksyny, a także środki immunostymulujące, które powodują uszkodzenia tkanki serca i płuc. Niewydolność serca może utrzymywać się nawet po ustaniu odurzenia, przez całe życie danej osoby.</p><h3>Nr 8: Androctonus crassicauda (do 11 cm)</h3><p>Ocena: 4.3</p><div style=

Ten członek rodzaju Androctonus, skorpion czarnoogonowy, żyje na Półwyspie Arabskim, Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej, a także w Afryce Północnej. Podobnie jak A. austra

s, lubi miejsca jałowe – pustynie i suche pogórza. Ubarwienie zazwyczaj czarne, czasami ciemnobrązowe lub czerwonawe.

Skorpion żywi się owadami i małymi kręgowcami. Jak wiele zwierząt pustynnych nie potrzebuje źródła wody pitnej, zadowalając się wodą metaboliczną. Może ukrywać się w miejscach, gdzie mieszkają ludzie, w szczelinach płotów i domów.

Jad Androctonus crassicauda jest bardzo niebezpieczny, dla dzieci i osób z chorobami serca często jest śmiertelny. Dlatego nieprofesjonalistom nie zaleca się trzymania go w domu. W niewoli kolorowe skorpiony zadomawiają się w terrariach o niskiej wilgotności powietrza (20-35%) i temperaturze nieco wyższej od pokojowej (22-29°C). Karmić owadami, myszami i jaszczurkami 1-2 razy w tygodniu. Czasami osoby odmawiają jedzenia przez tygodnie lub miesiące.

9 miejsce: Leiurus quinquestriatus (do 11 cm)

Ocena: 4.2

Leiurus quinquestriatus, czyli skorpion żółty, pochodzi z Bliskiego Wschodu, Półwyspu Arabskiego i Afryki Północnej, z obszarów pustynnych. Żyje w wykopanych przez siebie norach, szczelinach wśród skał i zagłębieniach pod nimi, wspina się po wydmach. Słomkowożółty kolor i długość 9-11 cm.

Skorpion żółty wyrusza o zmierzchu na polowanie na owady, które zabija swoim żądłem. Generalnie gatunek o silnych pazurach zdolnych do utrzymania ofiary jest lekko trujący i odwrotnie. U ludzi użądlenie powoduje obrzęk płuc, często prowadzący do śmierci. Istnieją jednak również składniki jadu, które mają działanie terapeutyczne – są stosowane w leczeniu guzów mózgu i cukrzycy.

Pomimo zagrożeń, gatunek ten jest dość dostępny na rynku zwierząt egzotycznych. Niektóre kraje wymagają specjalnej licencji na trzymanie żółtego skorpiona, czasem po to, by zapobiec ucieczce zwierzęcia z terrarium. Terrarium powinno być chronione przed słońcem, w ciągu dnia ogrzewane do 30°C, a powietrze średnio nawilżone (50-60%). Gatunek ten, w przeciwieństwie do Androctonus crassicauda, potrzebuje poidła ze świeżą wodą.

Ranga 10: Androctonus bicolor (do 8 cm)

Ocena: 4.1

Gatunek ten ma wygląd podobny do A. crassicauda. Ciało jest ubarwione brązowo i czarno, stąd epitet gatunkowy „bicolour”. Krótszy w długości niż inni przedstawiciele rodzaju, tylko 8 cm. Porusza się bardzo szybko i ma agresywną naturę.

Androctonus bicolor lubi ciepłe i suche miejsca. Rozpowszechnione w Afryce Północnej i Zachodniej, na Bliskim Wschodzie. Może żerować na zwierzętach podobnej wielkości, takich jak myszy i jaszczurki, które obezwładnia swoim jadem, a następnie używa ostrych szczypiec, aby rozerwać ofiarę i wyssać jej płynną zawartość.

Jad skorpiona dwuplamistego jest szybko wchłaniany i działa paraliżująco na układ nerwowy człowieka. Poszkodowany odczuwa ból w nadbrzuszu, zaburzoną koordynację i paraliż mięśni szyi. Dość często w ciągu kilku godzin przestaje oddychać i umiera. Gatunek ten jest groźniejszy od większych skorpionów, potrafi poradzić sobie ze zdobyczą bez użycia jadu.