10 największych gąsienic na naszej planecie

*♪ Redaktorski przegląd najlepszych. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest przeznaczony jako reklama i nie służy jako poradnik zakupowy. Przed zakupem zapytaj eksperta.

Gąsienice są nielubiane przez większość ludzi, choć nie stanowią szczególnego zagrożenia. Chodzi o niezbyt przyjemny wygląd owadów. Choć są wśród nich dość nietypowe, rozrywkowe okazy. Dziś porozmawiamy o największym z nich. Przy wyborze uczestników konkursu nasi eksperci zwracali uwagę przede wszystkim na wielkość ćmy, która wychodzi z poczwarki. Najbardziej imponujące okazy wśród swoich rówieśników to.

Giganci świata owadów: 10 największych gąsienic na świecie

Serwatki

Ocena: 4.1

Jedna z najbardziej rozpowszechnionych gąsienic w Polskach szerokościach geograficznych nie jest raczej największa na naszej planecie, ale z pewnością jest jedną z najdłuższych. Wydłużone ciało wraz ze słabo rozwiniętymi fałszywymi odnóżami w przedniej części odwłoka decyduje o osobliwych ruchach gąsienicy: Gąsienice często nazywane są „geodetami”, ponieważ idą przez teren jak po łańcuchu geodezyjnym (pied). Większość gatunków ćmy jest uważana za szkodniki: mogą one powodować znaczne szkody w drzewach owocowych na dużym obszarze.

Zabawny fakt. Ćmy są jedną z największych rodzin motyli: obejmuje ponad 2000 rodzajów i 23000 gatunków.

Większość gatunków ćm jest uznawana za szkodniki ze względu na ich „słabość” do roślin gospodarczych i drzew owocowych. Największymi gatunkami żarnowców rozpowszechnionymi w Rosji i Europie są: ćma sosnowa, ćma zimowa, żarnowiec i żarnowiec agrestowy.

Świergotek puszczyk jest mistrzem kamuflażu: trudny do zauważenia między gałęziami drzew, czasem nawet mylony z gałęzią. Powodem jest jego specyficzny kolor: gąsienica praktycznie pokrywa się z kolorem kory drzewa i jest całkowicie pozbawiona włosków. Ćma ma ciekawą cechę: w razie zagrożenia długo leży nieruchomo i rozciąga swoje ciało w linii prostej pod kątem do góry. Jest to możliwe dzięki ich silnie rozwiniętej muskulaturze. W takich chwilach wygląda bardzo podobnie do zwykłej suchej gałązki.

Żuk winny

Ocena: 4.2

Ta imponująca gąsienica preferuje życie w liściach winogron od połowy czerwca do sierpnia, po czym przechodzi w stan poczwarki. Chrząszcz w kolorze wina może dorastać do 5 cm długości i różni się kolorem od bladej zieleni do różnych odcieni brązu. W niektórych częściach świata występuje również czarny jak smoła chrząszcz winniczek.

Ze względu na uderzający kolor i charakterystyczne symetryczne plamy przypominające oczy, chrząszcza winniczka nie można pomylić z innymi gąsienicami. Na końcu ciała rewolucjonisty znajduje się wyrostek przypominający róg. Dieta chrząszcza olbrzymiego składa się głównie z herbaty wierzbowej, liści winogron oraz rzadziej z kwiatów roślin z rodziny balsamowatych.

Warto zauważyć, że jastrzębie mają umiarkowany apetyt: ponieważ gąsienica nie zjada wielu liści, po porażeniu tylko nieznacznie uszkadza rośliny (chociaż gąsienica tytoniowa nie jest tak powszechna, ponieważ powoduje poważne szkody w uprawach tytoniu i pomidorów).

Pełzający chrząszcz drzewny

Ocena: 4.3

Rozpowszechniona w Rosji, żywiąca się drewnem gąsienica axel-phage preferuje topole i wierzby, ale sporadycznie można ją również spotkać na drzewach owocowych. Chrząszcz liściowy lipy jest znanym szkodnikiem, ponieważ powoduje rozległe uszkodzenia kory i pnia. Chociaż często osiada na starych, a nawet chorych drzewach i zimuje w ich pniach.

Gąsienica ma jasnoróżowy kolor. W późniejszym stadium rozwoju zmienia wygląd na żółtawo-czerwony z ciemniejszym (fioletowym) odcieniem na grzbiecie i czarną głową. Chrząszcz lipowy osiąga długość 8-12 cm. W rejonie Moskwy znaleziono na przykład okaz o długości około 9 cm. Choć gąsienica ta nie jest największym przedstawicielem gatunku, to jest rekordem dla takich szerokości geograficznych.

Wielkie pawie oko

Ocena: 4.4

Pawie oko jest bardzo pięknym motylem średniej wielkości, ale jako gąsienica ma dość imponujący, może nawet groźny wygląd. Gąsienica pawiego oka jest dość duża (do 10 cm długości) i ma jasnozielony kolor.

Gąsienica ma na całym ciele włoski przypominające klubowe, zagęszczające się na końcach. Wygląda bardzo nietypowo i trudno przeoczyć tego owada. Jednak pawik wielki rzadko pojawia się w krajobrazie kulturowym, gdyż woli żywić się mało wartościowymi roślinami, których ludzie często się pozbywają. Choć czasem gąsienicę pawiego oczka można spotkać na drzewach owocowych lub orzechach włoskich.

Mimo licznego występowania na obszarach chronionych i odosobnionych, owad ten wymaga ochrony. Aby zwiększyć populację ćmy wystarczy pozostawić pokrzywy i łopiany na łąkach i w pobliżu pól nietknięte (zwłaszcza, że rośliny te nie są uznawane za szkodniki) i nie obrażać jej gąsienic, choć trudno je nazwać ładnymi.

Wielki Peacock Barker

Ocena: 4.5

Z nazwy gąsienicy wynika, że lipa jest jej ulubionym drzewem. Niemniej jednak, woodlice doceniają różnorodność swojej diety i często odwiedzają olchy, brzozy lub wiązy, aby jeść ich liście, a także mogą być znalezione na drzewach owocowych. Oset rozłogowy występuje prawie wszędzie w Europie, na Bliskim Wschodzie, w Azji Mniejszej, na Kaukazie itp..

Gąsienica ta dorasta do 6 cm długości i jest jasnozielona; ma skośne czerwone paski biegnące wzdłuż ciała (po bokach) i żółte paski widoczne na odwłoku. Jednak przed poczęciem pajęczyna lipowa zmienia kolor na brązowawy i zimuje w ziemi, a nie na drzewie jak większość innych gąsienic. Nawiasem mówiąc, ożywieniec jest doskonałym mistrzem kamuflażu, woli ukrywać się w liściach: często można go dostrzec tylko wtedy, gdy zejdzie na dół, aby się poczuć.

Ciekawostka. Jeden z gatunków spokrewnionych z pajęczyną lipową, tzw. pajęczyna „trupia główka”. A nazwa ćmy mówi sama za siebie: na górnej stronie ciała znajduje się żółtawy obraz przypominający czaszkę. W niektórych krajach nazywana jest głową Adama. Przez długi czas w krajach europejskich motyl był uważany za zwiastun śmierci.

Jaskółczy ogon

Ocena: 4.6

Gąsienica tego pięknego, dużego motyla jest równie duża i w zasadzie dość piękna jak na gąsienicę. Jego obszar występowania jest dość szeroki: jaskółkę można spotkać w Eurazji, a także w Afryce i obu Amerykach (w północnych częściach kontynentów). Rozwój gąsienicy dzieli się na 2 etapy. W pierwszym okresie (maj-czerwiec) gąsienica cały czas spędza w ptasich odchodach, gdzie skutecznie ukrywa się przed licznymi drapieżnikami. W tym stadium życia jego ciało jest czarne z równomiernie rozmieszczonymi czerwonymi „brodawkami” i białą plamą na głowie.

W drugim stadium (sierpień-wrzesień) gąsienica osiąga maksymalną wielkość, znikają „brodawki”, ubarwienie staje się dość nietypowe: ciało staje się zielone z równomiernie rozmieszczonymi poprzecznymi pasami czerni. Kilka jasnych pomarańczowych plamek na każdym pasku.

Natura wyposażyła owada w skuteczny mechanizm obronny: jest to narząd osmeterii, składający się ze stale kurczących się mięsistych kolców zlokalizowanych w okolicy głowy. W przypadku zagrożenia odrosty te wydzielają ciecz o ostrym, nieprzyjemnym zapachu.

Niedźwiedź Kaya

Ocena: 4.7

Ta niesamowita nocna piękność jest uważana za polifagiczną, co oznacza zróżnicowaną dietę: często zjada nie tylko liście drzew owocowych i dzikich roślin, ale także kwiatostany i liście krzewów jagodowych. Gąsienica kaya pozostaje w stadium gąsienicy przez długi czas (od września do maja) i zimuje bez poczwarki.

Ten owad ma niezwykły wygląd: jego czarne ciało powyżej i pomarańczowe ciało poniżej jest pokryte gęstym rzędem długich szarych włosów przypominających kolce. Taki groźny wygląd pozwala gąsienicy odstraszyć licznych wrogów. W rzeczywistości jednak niedźwiedź kaya jest płochliwy i praktycznie niegroźny.

Dlaczego praktycznie? Gąsienica może stanowić jeszcze pewne zagrożenie, ponieważ końcówki jej włosków przenoszą trującą substancję, która może wywołać silną reakcję alergiczną (w przypadku kontaktu z oczami powoduje zapalenie spojówek). W przypadku zagrożenia owad szybko spada z drzewa, zwija się w kłębek i udaje martwego.

Wielka harpia

Ocena: 4.8

Niewidoczny, białawy, niewidoczny nocny motyl, który jest zupełnie niepozorny, istnieje niewidocznie w świecie. Tego samego nie można powiedzieć o jego gąsienicy, która jest uważana za jedną z najbardziej niezwykłych na naszej planecie. Ciało, które dorasta do 6 cm długości, jest jaskrawo zielone – doskonały kamuflaż, natomiast grzbiet zdobi fioletowy wzór przypominający romb. Brązowa głowa wydaje się być schowana do środka, więc tworzy dość nietypowy wygląd.

Jeszcze bardziej niezwykłe jest to, że w przypadku zagrożenia wypycha przednią część ciała, jakby wystawiała duże czerwone usta. Tylny koniec, zakończony dwoma długimi kolcami, również wznosi się ku górze. A czerwone końcówki tych pędów zaczynają się groźnie poruszać, jak żądła. Oczywiście nie ma żądła, ale działa na swoich naturalnych wrogów.

Gąsienica satyna o pawich oczkach

Ocena: 4.9

Atlas pawiooki jest jednym z największych motyli na naszej planecie, a jego gąsienica również ma imponujące rozmiary. Dorosła gąsienica osiąga 10 cm długości, a jej grubość jest również dość imponująca. Grube ciało ma niebiesko-zielony kolor i jest całkowicie pokryte mięsistymi odrostami podobnymi do koloru ciała. Gąsienica ma biały woskowy wykwit na wierzchu i po bokach.

Satynek pawie oczko woli zamieszkiwać drzewa i krzewy i żyje (w przeciwieństwie do większości innych gatunków gąsienic) wyłącznie samotnie. Owad ten występuje w tropikalnych lasach południowo-wschodniej Azji (w sztucznych warunkach zjada liście topoli, dębu i bzu). Nie jest szkodnikiem. Poczwarka jaskier pawie oczko występuje w ogromnym brązowo-szarym kokonie przyczepionym do liścia.

Kaczka pawie oczko ma duże znaczenie dla człowieka: jest aktywnie wykorzystywana w rolnictwie. W Indiach, na przykład, gatunek ten jest szeroko uprawiany w celu produkcji jedwabiu. Powstały produkt jest jednak zupełnie inny niż ten, który wytwarza światowy jedwabnik: jedwab wydalany przez pawie oczko jest brązowy i ma mocną, wełnistą strukturę. Jest to znane jako jedwab fagar. Mieszkańcy Tajwanu często używają pustych kokonów satynowych pawich oczek jako solidnych i wygodnych portfeli.

Ćma królewska z orzecha włoskiego (royal moth)

Ocena: 5.0

Cykl życiowy tej ćmy jest typowy dla jej gatunku: w celu poczęcia gąsienica nie jest zawijana w kokon, lecz zagrzebuje się w ziemi, by w stworzonej glinianej komorze przejść do kolejnego etapu życia. Gąsienica tego owada w pierwszym etapie życia uważana jest za nocną i samotną (w ciągu dnia zwija się w kształt litery „c” i wtapia się w teren, przypominając dwukolorowe ptasie odchody).

W kolejnych fazach gąsienica spokojnie żeruje przez cały dzień, w tym okresie 4 razy się wylinia. Ma silne, grube ciało, osiągające długość 15 cm, ubarwienie jest niebiesko-zielone. Każdy segment ciała pokryty jest przerażająco wyglądającymi kolcami, a w pobliżu głowy tworzy się kilka groźnych „rogów”: długie czerwono-czarne ostrogi, które nadają mu przerażający wygląd.

To właśnie z tego powodu gąsienica ma równie onieśmielającą łacińską nazwę („rogaty diabeł hikorowy”). Gąsienica ćmy królewskiej jest w rzeczywistości nieszkodliwa: jej zewnętrzna brawura to tylko podstęp. Kolce ciała, choć ostre, nie kłują.

Owad tworzy przez całe lato i pod koniec sezonu letniego, imponująco wyglądający motyl wykluwa się z kokonu, ale nie je przez całe swoje krótkie życie, żyjąc jako dorosły nie dłużej niż tydzień.