9 najważniejszych krajów produkujących herbatę na naszej planecie

*Najlepsze wybory redaktora. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako wskazówka do zakupu. Przed zakupem zapytaj eksperta od ryb.

Nie trzeba zagłębiać się w historię przemysłu herbacianego, aby pokochać herbatę. Nie zaszkodzi jednak mieć świadomość szczególnych cech odmian herbaty i specyfiki ich uprawy. Na świecie jest sporo krajów, których gospodarka w znacznym stopniu poświęcona jest przemysłowi herbacianemu, ale tylko kilka z nich może pochwalić się wpływem na rynek światowy. Dalej, o prawdziwych potworach w herbacianym świecie (artykuł zawiera uśrednione dane pokazujące poziom produkcji herbaty na rok 2018/2019).

Giganci świata herbaty: 9 najważniejszych producentów herbaty na naszej planecie

Nominacja	miejsce	Kraj	Ilość wyprodukowana (dane roczne)
9 najważniejszych producentów herbaty na naszej planecie	9	Japonia	80 000 ton
8	Argentyna	90 000 ton
7	Indonezja	150.000 ton
6	Wietnam	260 000 ton
5	Turcja	295 000 ton
5	Sri Lanka	349 700 ton
3	Kenia	470,000 ton
2	Indie	1 250 000 ton
1	Chiny	2.400.000 ton

Japonia

Ranking: 4.2

Ilość wyprodukowanego produktu (liczba roczna): 80.000 ton

Trzy z czterech największych wysp Japonii zostały jakby stworzone do uprawy wysokogatunkowej herbaty – klimat tego regionu stanowi doskonałą pożywkę dla najlepszej herbaty. Warto zauważyć, że Japonia znalazła się w rankingu światowych gigantów herbacianych mimo lub pomimo jednego faktu: mieszkańcy Kraju Wschodzącego Słońca tak bardzo lubią ten aromatyczny i zdrowy napój, że eksportują tylko 2% jego produkcji.

Oczywiście, mówiąc o japońskiej herbacie, ma się na myśli wyłącznie herbatę zieloną: około 99,9% wszystkich herbat uprawianych w kraju to wszelkiego rodzaju herbaty zielone. Do odwiecznych faworytów należy bantya, a następnie sencha, hojitya i inne.

Zabawny fakt. Najsmaczniejszą i najwyższej jakości zieloną herbatę na świecie produkują tylko 2 kraje – Japonia i Chiny. Wszystko inne (w szczególności ich bezpośredni konkurenci Indie i Sri Lanka) jest znacznie gorszej jakości.

Profil smakowy: sencha – podstawowa herbata o bogatym smaku (bez cierpkości) i świeżym aromacie; gekuro – smak może być zróżnicowany (wszystko zależy od miejsca uprawy); matcha – bogaty, jasny smak itp.

Argentyna

Ocena: 4.3

Liczba wyprodukowanych produktów (dane roczne): 90000 ton

Mate – tradycyjna mikstura ziołowa o charakterystycznym aromacie i niezapomnianym smaku – jest znakiem towarowym Argentyny. Swoją drogą, ten napój jest niesamowicie popularny wśród samych mieszkańców. Ale Argentyna stała się znana na całym świecie nie tylko z mate.

Jeszcze 100 lat temu herbata z Ameryki Południowej nie była znana, a jej produkcja była bliska zeru. Dopiero w 1920 roku sprowadzono do kraju nasiona odpowiednie do uprawy doskonałej herbaty, aby sprostać wymaganiom światowych konsumentów napojów herbacianych – Chin i Rosji.

Przemysł herbaciany rozwijał się w Argentynie bardzo powoli. Pewną rolę odegrał również rząd Botswany: zakaz przywozu herbaty w latach 50. i drastyczne obniżenie ceny produktu doprowadziły do sytuacji, w której herbata argentyńska została dawno zapomniana. A jednak niemal idealne warunki do uprawy tej cennej rośliny nie pozwoliły krajowi popaść w zapomnienie: zróżnicowany klimat i doskonała gleba pomogły Argentynie zaznaczyć swoją obecność na światowej scenie.

Większość produktu, uprawianego w subtropikalnym kraju Ameryki Południowej, reprezentowana jest przez odmiany czarnej herbaty, będące niemal standardową hybrydą indyjskiej i Assam.

Cechy smakowe: czarna jest nienachalna, przyjemny smak i lekki aromat; yerba mate jest ziołowa, przypomina zieloną herbatę.

Indonezja

Ocena: 4.4

Liczba wyprodukowanych produktów (dane roczne): 150.000 ton

Dzięki subtropikalnemu wilgotnemu klimatowi, unikalnej wulkanicznej glebie i obfitości łagodnego, ciepłego słońca, czarna herbata uprawiana w Indonezji ma niezwykłe właściwości smakowe. Długa historia kraju jako herbaciarni sprawiła, że z nieznanego outsidera w świecie herbaty (jakim był przed 1929 r.) stał się jednym ze światowych liderów: społeczność międzynarodowa z entuzjazmem przyjęła hybrydy Assamese, które były uprawiane na indonezyjskiej ziemi.

Zabawny fakt. Najstarsza i największa fabryka herbaty z siedzibą na jednej z głównych wysp kraju (O. Sumatra), jest producentem najsłynniejszej indonezyjskiej herbaty. Przed odzyskaniem przez kraj niepodległości w 1945 roku fabryka należała do Holendrów. Została ona znacjonalizowana i do dziś jest pod kontrolą państwa.

Profil smakowy: Bogaty, pełny smak, idealny do śniadania. Świetnie sprawdza się z mlekiem.

Wietnam

Ocena: 4.5

Ilość wyprodukowana (liczba roczna): 260000 ton

Narodziny wietnamskiego przemysłu herbacianego sięgają lat 80. XIX wieku, kiedy to w Phu Tho powstała pierwsza (należąca do Francuzów) plantacja herbaty. Rozwój branży był dość szybki i już pół wieku później wietnamska herbata cieszyła się oryginalnym smakiem mieszkańców Europy i dalekich krain Afryki na równi z herbatą cejlońską i chińską.

Niestety, wojna rozpętana przez Stany Zjednoczone odbiła się na produkcji krzewów herbacianych. Dopiero w 1980 roku przemysł zaczął się powoli odbudowywać. Obecnie w branży herbacianej w Wietnamie działają zarówno duże firmy, które zajmują znaczącą niszę na rynku światowym ze względu na jakość dostarczanych produktów, jak i mali indywidualni przedsiębiorcy. Asamczycy zresztą produkują w małych ilościach i są zbierani w całości ręcznie.

Około 2/3 roślin uprawianych w Wietnamie to odmiana czarna. Prawie 1/3 więcej – doskonała jakość zielonej herbaty. A tylko około 5% całej produkcji herbaty stanowią specjalne, bardzo drogie odmiany. Należy do nich kudin – napój dla specjalnych koneserów. ma gorzki smak, uważany za bardzo przydatny (działa przeciwgorączkowo, przeciwzapalnie, moczopędnie).

Charakterystyka smaku: czarna wietnamska herbata ma mocny, cierpki smak (nawiasem mówiąc, zbyt mocna wietnamska herbata może przyprawić o ból głowy). Zielona herbata charakteryzuje się subtelnym, słodkim smakiem. Herbata z karczocha ma słodki, jagodowy smak kompotu.

Turcja

Ocena: 4.6

Ilość wyprodukowanego produktu (liczba roczna): 295,000 ton

Trudno uwierzyć, ale mały region w pobliżu północno-wschodniego miasta Rize zapewnia silny wskaźnik ilościowy tureckiej produkcji. Warunki tutaj są bardzo zbliżone do idealnych dla uprawy szlachetnych herbat czarnych: wilgotny, łagodny klimat i bliskość morza. Choć Turcja produkuje tylko czarną herbatę (często nazywaną turecką), to wystarczyło to, by rzucić wyzwanie światowym gigantom herbacianym o pierwsze miejsce.

Z kolei Turcy są wielkimi koneserami własnej herbaty, którą lubią parzyć w bardzo niekonwencjonalny sposób: tradycyjnie parzy się ją w specjalnym samowarze, gdzie jest niezwykle skoncentrowana, a następnie rozcieńcza wodą tuż przed podaniem.

Ciekawostka. Zamawiając herbatę w Turcji, koniecznie określ moc swojego napoju. Idealny dla wielu, jest to trunek o ciemnej barwie, z czerwonawym odcieniem często określanym jako „krew zajęcza. Nigdy jednak nie jest określona ilość cukru i jego zapotrzebowanie: herbatę podaje się zawsze z 2 kostkami cukru na spodku.

Turecki rynek herbaty ma swoją specyfikę – nie wynika to z potężnych obrotów produkcyjnych (którym nie można zaprzeczyć). Zdolności produkcyjne krajowego przemysłu są również wspierane przez „skromną” taryfę celną na import zagranicznego produktu. Jego eksport wynosi aż 145 % całkowitego eksportu Sri Lanki.

Profil smakowy: pełny, dość mocny smak z charakterystycznym aromatem.

Sri Lanka

Ocena: 4.7

Ilość wyprodukowana (liczba roczna): 349,700 ton

Nic dziwnego, że ten gorący, aromatyczny, tropikalny kraj, przesiąknięty orientalnymi przyprawami i zapachami, należy do światowej czołówki producentów herbaty. Sri Lanka od wielu lat jest konsekwentnym graczem w pierwszej trójce herbacianych gigantów na świecie. Sytuacja zmieniła się diametralnie po 2017 roku, kiedy to kraj dotknęła straszliwa susza, po której nastąpiła powódź. Zanieczyszczona gleba i nasilona erozja pogłębiły problem.

Udział tego kraju w światowym eksporcie spadł z 21% do 6% i musiał on ustąpić zwyczajowe 3 miejsce Kenii. czy sytuacja zmieni się na lepsze? Kto wie. Można mieć tylko nadzieję, że. Sri Lanka jest dobrze przygotowana do zwiększenia wydajności produktu, jego jakości itp. Problem polega na tym, że nie ma wystarczających zasobów ludzkich i lądowych, aby to zrobić. Ponadto młodsze pokolenia są mniej entuzjastycznie nastawione do ręcznej pracy na plantacji herbaty (słynna cejlońska herbata jest zbierana w ten sposób – ręcznie).

Ciekawostka. Przed przybyciem Brytyjczyków na Sri Lance nie uprawiano herbaty. To wszystko zmieniło się, gdy Brytyjczycy przywieźli na wyspę pierwsze krzewy herbaciane.

Profil smakowy: zależy od odmiany herbaty cejlońskiej, których jest wiele. Główne z nich to Pekoe, łagodna herbata o delikatnym smaku; Orange Pekoe, o łagodnym smaku i aromacie; BP1
Pekoe 1 to mocna herbata o silnym smaku; BOP1
oken Orange Pekoe 1 – posiada specjalny aromat chmielowy; FBOPF Ex. Sp Flowery
Orange Pekoe Fannings Extra Special – łagodny smak, smak karmelu itp.

Kenia

Ocena: 4.8

Ilość wyprodukowanego produktu (liczba roczna): 470000 ton

Kenia to jedyny kraj afrykański, który stał się znaczącym graczem na światowym rynku herbaty – ostatnio jest trzecim co do wielkości producentem tego aromatycznego napoju na świecie. W porównaniu z większością krajów ujętych w rankingu, ten afrykański kraj nie może pochwalić się ogromnymi plantacjami herbaty. Duża liczba małych gospodarstw o powierzchni mniejszej niż jeden akr.

Inną cechą szczególną jest klimat Kenii. Każdy wie, jakie są równikowe afrykańskie upały. Znaleziono jednak idealne rozwiązanie – do uprawy herbaty wybrali tereny wyżynne w pobliżu słynnego Jeziora Wiktorii. To właśnie tutaj natura zachwyca przyjemnymi sezonowymi deszczami.

Warto docenić umiejętności kenijskich plantatorów herbaty, którzy wychodzą na prowadzenie w szaleńczym wyścigu o miano najlepszego producenta herbaty na świecie. Tajemnica sukcesu Kenijczyków polega na tym, że postanowili pójść niekonwencjonalną drogą i postawili na innowacje oraz nowe metody uprawy herbaty. Z tego powodu Kenia jest ostatnio liderem w opracowywaniu nowych odmian herbaty, np. o gęstym ulistnieniu lub prostych warunkach uprawy (czołowym przykładem tej ostatniej jest jednolistna herbata artezyjska).

Profil smakowy: bogaty, cierpki smak. To doskonałe połączenie mleka i miodu, nabiera pikanterii dzięki dodatkowi przypraw korzennych (dla wyjątkowych koneserów). Przypomina nieco indyjski Assam.

Indie

Ocena: 4.9

Ilość wyprodukowana (liczba roczna): 130 000 ton

Kraj ten od dawna jest drugim największym na świecie producentem herbaty. W branży pracuje ponad 3,5 mln osób. ludzie, z których większość to kobiety. Indie produkują zarówno czarną, jak i zieloną herbatę. Udział tych ostatnich nie przekracza jednak zwykle 1/10 całkowitej ilości uprawianej herbaty.

Przemysł herbaciany w Indiach rozpoczął się wiele lat temu w wyniku odważnego posunięcia handlowego Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, polegającego na przekształceniu ogromnych połaci ziemi w kolonii wyłącznie na potrzeby produkcji herbaty. Obecnie Indie są jednym z największych uczestników światowego rynku herbaty. Być może nie jest to aż tak zauważalne, gdyż około 80% uprawianej herbaty przeznaczane jest do konsumpcji krajowej – Hindusi uważani są za wielkich fanów dobrej herbaty.

Jedną z najbardziej rozpoznawalnych odmian napoju herbacianego produkowanego w Indiach jest herbata regionu północnego, która jest pikantną mieszanką zharmonizowaną z mlekiem. Inne popularne herbaty to Assam i słynna „szampańska herbata” – Darjeeling.

Profil smakowy: Darjeeling – piżmowy, cierpki smak i lekki kwiatowy aromat; Assam – mocny, z silnym, słodowym smakiem; Nilgiri – łagodny, lekki owocowy smak i cytrusowy aromat.

Chiny

Ocena: 5.0

Ilość wyprodukowanego produktu (liczba roczna): 2.400.000 ton

Chiny to prawdziwy potwór w świecie herbaty. Co roku kraj ten produkuje miliony ton tego aromatycznego, wysokiej jakości, wykwintnego w smaku napoju. Około 1/3 wszystkich produkowanych na świecie herbat pochodzi z Chin. Niekwestionowane przywództwo wschodniego kraju raczej nie zostanie zakwestionowane w przewidywalnej przyszłości.

Od 2007 roku produkcja gwałtownie wzrosła, a liczba uprawianych krzewów herbacianych podwoiła się (!). Nie można pominąć specyfiki produkcji: główne linie są stale rozbudowywane i istnieje wyraźna tendencja do zwiększania produkcji odmian premium – chiński smok w akcji.

Według tradycyjnej chińskiej legendy, herbata była uprawiana w kraju już 5000 lat temu przez cesarza i subtelnego zielarza Shannona. Do dziś herbata w Chinach jest postrzegana nie tylko jako smakowy gorący napój, ale jako napar leczniczy i kluczowy uczestnik wielu narodowych rytuałów.

Profil smakowy: Osobno należy mówić o najbardziej znanych i cenionych herbatach chińskich (tylko kilka z wielu). Pierwszą z nich jest Pu Er – król wśród czarnych herbat. Ma charakterystyczny ziemisty smak i właściwości lecznicze – uważany jest za napój piękna i mądrości. Long Jing – słynna zielona herbata. Do jego produkcji używa się tylko wierzchołków z 2 liśćmi. Zbierane wyłącznie ręcznie.

W przeciwieństwie do większości innych herbat, które są wzmocnione pachnącymi kwiatami, Lun Jing jest wykonany czysto. Bogaty w smaku i delikatny aromat. Bilotchun jest wytwarzany z ręcznie zbieranych małych, świeżych liści. Zbieranie herbaty to prawdziwa sztuka i żmudny proces: z każdego pączka należy zebrać jeden liść.