11 gier podobnych do Red Dead Redemption 2

Outlaws of the Old West to massively multiplayer action-survival osadzony na Dzikim Zachodzie. Zostaniesz przeniesiony na prerie Montany lub Dakoty i będziesz musiał przetrwać, zbierając zasoby, wytwarzając różne przydatne przedmioty i budując budynki. Można też zostać bandytą lub „stróżem prawa” i odgrywać wybraną przez siebie rolę. W końcu, jeśli dobrze kopiesz, możesz znaleźć złoto.

Pod względem rozgrywki Outlaws of the Old West to klasyczny Survival. Bohater zostaje rzucony na Dziki Zachód bez żadnego dobytku poza kilkoma podstawowymi narzędziami i dalej, aby przetrwać. Dlatego na początku prawie nie czuć zachodniej scenerii. Tworzenie łuków, strzelanie do dzikich zwierząt, łowienie ryb i zdobywanie drewna do budowy budynków jest mniej więcej takie samo we wszystkich lokacjach, niezależnie od tego, czy jest to Dziki Zachód, prymitywny świat czy inna planeta.

Dopiero po kilku godzinach rozgrywki staje się jasne, że Outlaws of Old West to także western, a nie tylko symulacja budowy i przetrwania. Po pierwsze, każdy serwer staje przed 150 graczami. Po drugie, dostępne są dowolne wzory do naśladowania – tak naprawdę treść w Outlaws of the Old West jest tworzona przez samych graczy. Jeśli są bliscy obstawy bandytów – mogą połączyć się w gang przestępczy i napadać na cywilów. Jeśli masz ochotę zostać stróżem prawa, to też możesz to zrobić. Można też wziąć kilof i zacząć wydobywać jakąś kopalnię – szansa na znalezienie złota jest niezerowa.

Dodatkowym plusem jest to, że świat lokalny nie jest pusty. Posiada szereg NPC – cywili, bandytów i górników. Na pewno nie zapewniają questów (to nie Fallout 76 po aktualizacji), ale przynajmniej są obecne i można z nimi wejść w interakcję.

Warto zaznaczyć, że od maja 2021 roku Outlaws of the Old West nie jest poza wczesnym dostępem. W związku z tym mogą wystąpić pewne „bugi” lub błędy. Jednak studio deweloperskie gry (Virtual Basement / Snail Games) dosłownie specjalizuje się w grach Early Access – ARK: Survival Evolved przed wydaniem spędził kilka lat w statusie Early Access.

Fallout 4

Ocena: 4.4

Jakie są podobieństwa: Duży otwarty świat, struktura questów, podział ról.

Fallout 4 to gra fabularna w postapokaliptycznej scenerii. Z Red Dead Redemption 2 ma ogromny otwarty świat, strukturę questów z relatywnie opcjonalnym przechodzeniem kampanii fabularnej i mnóstwo mini-interakcji, które nie pozwolą się nudzić (tak jakby odbudowa zniszczonego Bostonu – to w zasadzie nudne zadanie).

Akcja Fallouta 4 rozgrywa się w niezbyt odległej alternatywnej przyszłości. Ziemia przeżyła III wojnę światową, która minęła dość szybko – uczestniczące w niej państwa po prostu wymieniły się pakietami rakiet nuklearnych z dostawą, wzajemnie się unicestwiły i spacyfikowały. Promieniowanie wpłynęło na lokalną florę i faunę – zwierzęta urosły do niebotycznych rozmiarów, a nawet zwykła mucha przekształcona w dutena stanowi poważne zagrożenie dla bohatera początkowego poziomu. Ludziom udało się również przetrwać wojnę nuklearną. Oczywiście, populacja się przerzedza, a zrujnowana gospodarka sprawia, że część mieszkańców musi uprawiać ogłuszone pomidory na jedzenie, podczas gdy inni przekwalifikowali się na bandytów i kradną te same pomidory.

Protagonista Fallouta 4 pochodzi z Sanktuarium, podziemnego bunkra chronionego przed promieniowaniem. Ostatnie kilkadziesiąt lat spędził w stanie uśpienia, więc nowy cudowny świat przeraża go i zaskakuje. Został też porwany jego syn, który jest głównym motorem napędowym tej historii. Bohater wyrusza na poszukiwanie dziecka, nie wiedząc, czy w ogóle żyje.

Plusem Fallouta 4 jest dość duża liczba opcji zakładowych. W szczególności możliwe jest dołączenie do jednej z czterech frakcji:

1. Minutemen. Obsesja na punkcie odbudowy starego dobrego Bostonu. Rozgrywka jako mincerze polega na budowaniu, rzemiośle, zakładaniu wiosek i innych osad.
2. Instytut. Przekonanie, że ludzkość przeżyła samą siebie, a przyszłość należy do androidów i sztucznej inteligencji. Gameplay polega na podbijaniu różnych lokacji, niszczeniu mutantów, walce z dysydentami.
3. Bractwo Stali. Wierzy, że ludzkość jest przestarzała, a przyszłość leży w czystych rasach i ścisłej kontroli. Gameplay – strzelanie do wszystkiego, co się rusza, a także do kilku nieruchomych rzeczy. Mają też gigantycznego robota bojowego.
4. Pod ziemią. Oto one. Wierzyć, że androidy i ludzie mogą żyć w pokoju. Rozgrywka – ratowanie robotów i integrowanie ich ze społeczeństwem.

Ta różnorodność opcji zakładów pozwala każdemu znaleźć swoje miejsce pod postnuklearnym słońcem. Chcesz pokoju, miłości i zrozumienia dla wszystkich? Witamy w Minutemen, przygotujcie sześć łóżek, żeby mieli na czym spać. Pewnie, że możesz poprowadzić ludzkość do dobrobytu twardą ręką? Sprawdź Brotherhood of Steel, mają możliwości kariery.

Ołów i złoto: Gangi Dzikiego Zachodu

Wynik : 4.3

Jakie są podobieństwa: sceneria Dzikiego Zachodu.

Lead and Gold: Gangs of the Wild West to wieloosobowa strzelanka drużynowa w stylu Dzikiego Zachodu i westernów. Nie ma kampanii dla jednego gracza. Tylko wspólne działanie. Wydana w 2010 roku gra oferuje bardzo tradycyjną (przynajmniej na razie) rozgrywkę – gracze są łączeni w przeciwne drużyny po pięć osób.

Pomimo faktu, że teraz Lead and Gold: Gangs of the Wild West wygląda i czuje się nieco przestarzale, jak na swoje czasy gra była bardzo postępowa. Twórcy, najwyraźniej, postanowili wyzwać Counter-Strike’a z piedestału kooperacyjnych strzelanek, dlatego dodali do jego trzecioosobowej strzelanki cztery klasy postaci i sześć dostępnych trybów.

Tryby w grze też są inspirowane Dzikim Zachodem:

1. Chciwość. Na polu pojawia się worek ze złotem. Zadaniem każdej drużyny jest schwytanie jednego i przyniesienie go do swojej bazy.
2. Rozbój. Jedna z drużyn otrzymuje worek złota, który musi przenieść z punktu A do punktu B na mapie. Zadaniem drugiego jest jego kradzież. Na drodze staną wszelkiego rodzaju przeszkody.
3. beczka z prochem. Na mapie znajdują się dwa neutralne budynki. Jedna z drużyn stara się je zniszczyć, umieszczając w określonych miejscach beczki z prochem strzelniczym. Druga drużyna, przeciwnie, broni budynków.
4. Obalić. Budynki na karcie należą do każdej drużyny. Celem jest zniszczenie jak największej ilości budynków i struktur wroga.
5. Shootout. Klasyczny dessmatch – musisz zabić jak najwięcej przeciwników w określonym czasie.
6. Przechwytywanie. Na mapie znajduje się kilka neutralnych punktów kluczowych. Muszą być uchwycone w określonej kolejności.

Zajęcia inspirowane są również westernami:

1. Bombowiec włada laskami dynamitu i shotgunami, dobrymi do walki wręcz;
2. Deputy używa karabinka, który jest bardzo skuteczny na średnich dystansach;
3. Rewolwerowiec trzyma w ręku rewolwer. Nie zadaje dużych obrażeń, ale strzela i przeładowuje się bardzo szybko;
4. Trapper używa myśliwskiego karabinu snajperskiego.

Nie ma uzdrowiciela, bo zdrowie postaci jest przywracane automatycznie, gdy są w grupie i blisko siebie.

Pomimo tego, że Lead and Gold: Gangs of the Wild West zostało wydane w 2010 roku, serwery gry wciąż działają! To prawda, są one wyjątkowo słabo zaludnione. Warto więc zagrać tylko wtedy, gdy ma się wystarczająco dużo znajomych, którzy są gotowi wczuć się w westernowy styl i kowbojskie strzelaniny w scenerii Dzikiego Zachodu.

Mad Max

Ocena: 4.2

Co je łączy: Gameplay, otwarty świat, odrobina oprawy.

Mad Max to gra action-adventure osadzona w odległej, postapokaliptycznej przyszłości. Gra oparta na filmie o tym samym tytule (Mad Max: Fury Road). Mad Max dziedziczy scenerię, niektóre postacie, w tym głównego bohatera, oraz napędzającą atmosferę z filmu. W końcu prowadzenie potężnych, samodzielnie zaprojektowanych samochodów przez wypaloną pustynię w poszukiwaniu benzyny i innych zasobów niezbędnych do przetrwania to szalenie zabawne i pełne akcji doświadczenie.

Niemniej jednak fabuła Mad Maxa ma dość słaby i nudny plot twist. Główny bohater, Max Rockatansky, „Mad Max”, przemierza wypaloną pustynię w poszukiwaniu pewnej „Cichej Doliny”. Jest to zielona i niesamowicie spokojna oaza, w której bohater może wreszcie odpocząć od niekończącej się jazdy po świecie i pojedynków z grupami raiderów. Jednak jego droga zostaje zablokowana przez bandytów, którzy zabierają mu pojazd i zasoby. W rezultacie Max musi rozpocząć swoją podróż od nowa, tylko teraz chce nie tylko odpocząć w zielonej oazie, ale także zemścić się na rajdowcach.

Aby to zrobić, musi ratować ocalałych, walczyć z bandytami, wygrywać wyścigi samochodowe, ponownie walczyć z bandytami, przeszukiwać pustynię w poszukiwaniu idealnych części do zbudowania supermocnego samochodu i po prostu dobrze się bawić. Wszystko to w dystopijnej scenerii i przy energetycznej muzyce.

Ogólnie rzecz biorąc, Mad Max to rozrywkowa i jeżdżąca przygoda akcji z prawie żadnymi dramatycznymi elementami lub wydarzeniami. W zasadzie gra jest uosobieniem męskości: potężne samochody, brutalni bohaterowie, kobiety nagradzane za wygrywanie wyścigów samochodowych i sceneria zrujnowanego świata.

Główną siłą Mad Maxa jest bogaty i zróżnicowany otwarty świat. Tak, na pierwszy rzut oka nie ma nic ciekawego w czerwono-brązowej pustyni. Ale po przejechaniu kilku kilometrów, masz konwój do zniszczenia, ocalałych krzyczących o ratunek, most z pułapkami na horyzoncie i lot balonem na gorące powietrze. Więc nie będziesz się nudził.

The Witcher 3: Wild Hunt

Ocena: 4.1

Jakie są podobieństwa: otwarty świat, struktura questów.

Wiedźmin 3: Wild Hunt to jedna z najgłośniejszych gier RPG. Zyskał popularność nie bez powodu. Złożona i wciągająca fabuła, mieszająca polityczną intrygę i walkę z potworami z zachodniosłowiańskiego bestiariusza mitologicznego; ogromny otwarty świat z mnóstwem zróżnicowanych i ciekawych zadań pobocznych (nie tylko „zabij pięć goblinów i przynieś im uszy”); zmienność rozgrywki i gameplayu, tak że chcesz po napisach końcowych zrestartować kampanię i spróbować innej wersji; kilka drzewek levelujących … Ogólnie rzecz biorąc, Wiedźmin 3: Wild Hunt to naprawdę RPG klasy AAA.

Na pierwszy rzut oka gra ma niewiele wspólnego z Red Dead Redemption 2. Są dosłownie bardzo różne. Jeśli RDR2 to thriller w stylu westernu na Dzikim Zachodzie, to „Wiedźmin 3” jest grą fabularną fantasy w zachodniosłowiańskiej mitologicznej scenerii. Niemniej jednak, oba projekty mają bardzo podobną rozgrywkę. Komponent fabularny w grze The Witcher 3: Wild Hunt nie jest tak intensywny jak w Fallout 4, a większość rozgrywki to gra akcji, w której wiedźmin walczy na przemian z potworami i ludźmi.

Pomimo tego, że fabuła Wiedźmina 3: Wild Hunt jest dość mocno powiązana z lokacjami, gra może pochwalić się ogromnym otwartym światem. To powiedziawszy, jest żywy i zróżnicowany. Prawie każda podjęta decyzja ma konsekwencje dla świata. Dobrym wskaźnikiem „ruchliwości” uniwersum jest to, że gracze potrafili znaleźć kilka mechanik nie przewidzianych przez twórców. Przykładowo, jeśli bohater kupuje jedzenie na wyspach Skellig i sprzedaje je w Velen, może osiągnąć spory zysk.

Sama fabuła opiera się na tym, że główny bohater – wiedźmin Geralt – poszukuje swojej adoptowanej córki, czarodziejki Ciri. Kiedyś mu to umknęło i złapał się między światami. Teraz jej córka jest w niebezpieczeństwie, ponieważ jest ścigana przez Dzikie Łowy, bandę cienistych jeźdźców, którzy są również zwiastunami wojny, zagłady, chorób i innych apokalips. Geralt wyrusza na poszukiwanie Ciri, odwiedzając każde możliwe miejsce – dziewczyna pozostawiła po sobie zagmatwany i skomplikowany ślad. Gdy szaleje wojna i pojawiają się zawiłe polityczne intrygi, Sabotażystka jest niebezpieczną młodą dziewczyną.

Sabotażysta

Ocena: 4.0

Jakie są podobne: otwarty świat, struktura questów.

Sabotażysta wkroczył na bardzo ciekawe terytorium – to gra o francuskich partyzantach podczas II wojny światowej. Szkoda nawet, że deweloper i wydawca nie rozwinęli tej historii, odmawiając wydania sequela. Choć może to niezbyt ciepłe przyjęcie i szereg bugów przy premierze, które zepsuły główną mechanikę i kluczową cechę gry – stealth action.

Sabotażysta opowiada historię Seana Devlina, Irlandczyka, który w czasie II wojny światowej trafia do Paryża i postanawia pomóc lokalnemu ruchowi oporu w walce z niemiecką nazistowską okupacją. Tylko, że on jest zwykłym człowiekiem, a nie jakimś nadczłowiekiem z niesamowitymi mocami. Sean Devlin ginie od kilku trafionych kul i zdecydowanie nie jest w stanie samemu stawić czoła całej armii. Musi więc działać ukradkiem, atakując wrogów z zasadzki i popełniając różne sabotaże.

W rzeczywistości sabotażowi poświęcona jest lwia część rozgrywki. Gdzieś trzeba podłożyć dynamit, by obalić nazistowską wieżę obserwacyjną, gdzieś zniszczyć most kolejowy, gdzieś uciec przed pościgiem, gdzieś przeniknąć do bezpiecznej placówki i zniszczyć ją od środka. Misje są zróżnicowane i bardzo zabawne. Oprócz głównej kampanii, która zawiera trzydzieści trzy misje, The Saboteur zawiera również osiemnaście dodatkowych misji i tryb free-to-play, w którym musisz zniszczyć obiekty kontroli.

Sabotażysta zasługuje również na pochwałę za oprawę wizualną. Miejsca kontrolowane przez hitlerowskich okupantów są pomalowane w ciemnoszarej tonacji. Na tym tle bardzo wyraźnie odznaczają się niebieskie wstążki ruchu oporu, czerwona krew bohatera i żółte światło z okien. Ale po oczyszczeniu tego miejsca z niemieckiej kontroli, zostaje ono pomalowane na swoje naturalne kolory.

Inną wspaniałą cechą „Sabotażysty” jest wachlarz ucieleśnionych paryskich zabytków. W trakcie misji główny bohater odwiedza Luwr i katedrę Notre Dame, spaceruje po Łuku Triumfalnym i odwiedza cmentarz Par Lachaise. Jedna z misji zmusi go nawet do wejścia na wieżę Eiffla!