12 najlepszych książek Ericha Marii Remarque’a

Czołową postacią „straconego pokolenia”, którego młodość przypadła na okres między pierwszą a drugą wojną światową, jest słynny Erich Maria Remarque. W utworach autora dominują krwawe wydarzenia XX wieku, kruchy pokój między konfliktami zbrojnymi ubiegłego stulecia, losy ludzi w różnych krajach, pragnienie życia i miłości. Powieści pozbawione są arogancji i sarkazmu, a mimo złożoności życia twórcy, cechuje je dobroć i sprawiedliwość.

„Ranking najlepszych książek Ericha Marii Remarque’a

Nominacja	miejsce	nazwa produktu	Ocena
1	Trzech Towarzyszy	4.9
2	Czarny Obelisk	4.9
3	Łuk Triumfalny	4.8
4	Bez zmian na froncie zachodnim	4.8
5	Iskra życia	4.7
6	Kochaj bliźniego swego	4.7
7	Życie na kredyt, czyli niebo nie ma ulubieńców	4.7
8	Powiedz mi, że mnie kochasz…	4.6
9	Dreamshelter	4.6
10	Czas na życie i czas na śmierć	4.5
11	Noc w Lizbonie	4.5
12	Cienie w raju	4.5

Trzej towarzysze

Ocena: 4.9

„Trzej towarzysze” to najsłynniejsza powieść Remarque’a, jego wizytówka. Akcja utworu toczy się w 1936 roku, a dzieje się nieco wcześniej, w 1928 roku, kiedy społeczeństwo odczuwało trudy lat powojennych, a głód panował niemal wszędzie. To odbiło się na zdrowiu Pat, dziewczyny, w której Robbie jest zakochany. Jego dwaj inni przyjaciele Otto Kester i Gottfried Lenz prowadzą mały warsztat maszynowy. Przez cały czas trwania wydarzeń trzej towarzysze są sobie bliscy. Dobra historia o trwałej przyjaźni i niewyczerpanym pragnieniu życia, mimo przenikającego powieść bólu wojny, głodu i niekończącej się śmierci.

Bohaterowie nie są tylko przyjaciółmi, łączy ich wojskowe braterstwo, typowe zjawisko „straconego pokolenia”. Powieść ubarwiają jasne postacie drugoplanowe, tworząc ogólny pozytywny nastrój z lektury. Dla tych, którzy jeszcze nie czytali dzieła, autor zachowuje intrygę rozwoju wypadków – trudno zgadnąć, gdzie skręci fabuła i co zrobi konkretna postać.

„Trzej towarzysze” to obowiązkowa lektura klasyki literatury światowej, aktualna dla wszystkich pokoleń.

Czarny obelisk

Ocena: 4.9

Na drugim miejscu znajduje się kolejna praca dotycząca okresu międzywojennego, ponownie poruszająca problem „straconego pokolenia” z jego wspomnieniami o głodzie, wojnie i śmierci.

Niemcy, Verdenbrücke, początek lat 20. Nacjonalistyczne niepokoje nabierają tempa, gospodarka jest hiperinflacyjna, ludzie są pozbawieni środków do życia. Główny bohater, sprzedawca nagrobków Ludwig Bodmer, weteran I wojny światowej, dorabia jako organista w kościele w szpitalu dla umysłowo chorych. Tu poznaje Geneviève, dziewczynę z rozdwojeniem jaźni, która nazywa siebie Izabelą, a Ludwiga jako Rudolfa (Rolfa). Między nimi rozwija się namiętny romans, którym nieustannie się karmią, rozmawiając o miłości i życiu.

Wszystko zmienia się, gdy Genevieve wraca do zdrowia i nie powraca już druga osobowość Isabelli, która pokochała główną bohaterkę. Nie rozpoznaje już Ludwiga, ale dobrze pamięta Rudolfa, imię nowego męża matki, którego młoda Geneviève również kochała i od którego doznała emocjonalnego urazu, który doprowadził ją do choroby. Nic nie zatrzyma go dłużej na wsi i na zaproszenie dużej gazety na dziennikarza przenosi się do stolicy. W Berlinie spotyka się z kolegą z wojska o upodobaniach do Hitlera, który później okazuje się być przywódcą faszystowskiego ruchu młodzieżowego. Pośród kruchego pokoju między dwiema wojnami i narodzinami faszyzmu Ludwig próbuje odnaleźć sens życia, ale czy znajdzie?

Łuk Triumfalny

Ocena: 4.8

Brązowa ocena dla powieści E. . Łuk Triumfalny, którego akcja rozgrywa się w przedwojennej Francji, w latach 1938-1939. Ravic, utalentowany niemiecki chirurg, który był na pierwszej linii frontu I wojny światowej, operuje chorych pacjentów zamiast mniej utalentowanych specjalistów, mimo braku francuskiego obywatelstwa, a nawet pozwolenia na życie w tym kraju. Nie mógł jednak wrócić do ojczyzny, gdzie pomagał „przestępcom” uniknąć kary i był torturowany przez gestapo. We Francji Ravic spotyka na swojej drodze Joan Madou, włoską aktorkę. Romans między nimi jest nieunikniony.

Bohaterowi udaje się pomścić – zwabił do lasu i zabił gestapowskiego oprawcę. A potem wojna… aktorka zostaje śmiertelnie ranna, ale nie przez żołnierzy, tylko przez zazdrosnego chłopaka. Ravic poddaje się policji z rozpaczy i desperacji. Gdy wszystko zostaje w tyle, emigruje za ocean do Stanów Zjednoczonych, gdzie robi karierę jako genialny chirurg. Jest to temat kolejnej powieści E. . Cienie w raju Remarque’a, które omówimy w dalszej części rankingu.

Na froncie zachodnim nie ma żadnych zmian

Ocena: 4.8

Akcja Na froncie zachodnim bez zmian rozgrywa się w czasie wojny Niemiec i państw europejskich z Rosją (1914…1918).). Paul Baumer, bohater utworu, jest dowódcą kompanii poborowych z szeregów uczniów, rybaków, chłopów i rzemieślników. Stają do ciężkich walk mimo nieprzygotowania, co oczywiście skutkuje znacznymi ofiarami, od 150 do 32. Następnie wycofywał się na front domowy, starając się zapomnieć o swoim horrorze w pubach i unikając ludzkiego towarzystwa. Wolność była krótkotrwała, teraz zostaje wysłany jako strażnik do obozu jeńców Polskach, gdzie zastanawia się nad sensem tego co się dzieje, bo wie: wojna to zwykli ludzie, zamienieni w morderców, ale dlaczego? Potem znów wraca do domu. Upadek Niemiec, ofensywne pułki Anglii, Francji i Ameryki, rany bojowe i śmierć.

„Na froncie zachodnim nie ma żadnych zmian” – bezemocjonalne ogłoszenie w gazetowych relacjach o spokoju na dawnej linii ognia po zakończeniu krwawych wydarzeń. Powieść jest napisana na podstawie prawdziwych wydarzeń, wszak Remarque służył na froncie zachodnim w 1917…1918 r.

Iskra życia

Ocena: 4.7

Powieść została wydana w 1952 roku, ale narracja przenosi czytelnika do czasów II wojny światowej. Elfriede, siostra Remarque’a, nie popierała nacjonalistycznych poglądów partii rządzącej, brała udział w działaniach antywojennych i nie wahała się występować przeciwko Hitlerowi, za co została aresztowana w 1943 roku. Sąd uznał ją za winną, a karą była śmierć, która została wykonana w tym samym roku. O śmierci siostry Erich dowiedział się jednak dopiero po wojnie.

Powieść otrzymała mieszane recenzje krytyków, ponieważ złamała zakaz ujawniania tematu faszyzmu. Jednak więźniowie i byli jeńcy akceptowali pracę i to jest główny znak uznania.

Kochaj bliźniego swego

Ocena: 4.7

Powieść Kochaj bliźniego swego, napisana w 1941 roku tuż przed II wojną światową, to historia żydowskiej tragedii. Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Ludowa z Hitlerem na czele przejmuje władzę, czystka rasowa, pierwsze prześladowania niechcianych, pozbawienie praw, masowa migracja niemieckich Żydów do innych krajów w poszukiwaniu spokojnego lokum. Jednocześnie opisany jest rozpadający się system polityczny – jego nieskuteczność odbija się na wszystkich dziedzinach niemieckiego życia. Z drugiej strony, zacieśniający się przepływ migrantów w krajach przygranicznych, pociągający za sobą wędrującą nielegalną populację w poszukiwaniu spokojnego i cichego życia.

Mimo trudności tej sytuacji, Żydzi są ludźmi. Autorka portretuje różne losy z ich własnym zestawem scenariuszy.

A Borrowed Life czy Heaven Has No Favourite

Ocena: 4.7

Pod numerem siódmym znajduje się powieść „Życie na kredyt, czyli niebo nie ma ulubionych”. Od swoich poprzedników różni się całkowitym brakiem polityki i wojny, osadzony w drugiej połowie XX wieku. W centrum narracji znajduje się kierowca wyścigowy Clairfay i Lillian, młoda piękna kobieta, ale… chora na gruźlicę. Ona jest na granicy życia i śmierci, a on nie wyobraża sobie bycia bez niej na świecie. Powieść o prawdziwej miłości, przyjaźni i – jak we wszystkich dziełach Ericha Marii Remarque’a – pragnieniu życia bez względu na wszystko. Te uczucia dają bohaterom siłę do życia.

Powieść „Pożyczone życie, czyli niebo nie ma ulubionych” jest tak emocjonalna i głęboka, że stała się podstawą filmu o tym samym tytule. Polecana dla miłośników prozy romantycznej i zmysłowej, stanowi dużą konkurencję dla powieści tabloidowych.

Powiedz mi, że mnie kochasz…

Ocena: 4.6

Romans w listach Powiedz mi, że mnie kochasz…” zmysłowe i smutne zarazem. To historia miłości Ericha Marii Remarque’a, niezwykłego pisarza „straconego pokolenia”, i fatalnej gwiazdy filmowej Marleny Dietrich. Związek dwóch głębokich i wzniosłych osobowości nie może być prosty z definicji: przebłyski namiętności, głośne kłótnie, nieufność, czułość znowu i tak bez końca. Wszystkie te etapy ujawniają się w listach, które Erich i Marlene rzeczywiście do siebie napisali.

Powieść wydaje się wzruszająca do głębi, ale związek nie kończy się szczęśliwie. Dlaczego? Co się stało z kochankami i jak zakończyła się ta historia?? Zapraszamy czytelnika do samodzielnego odkrycia odpowiedzi na te pytania.

Przystań marzeń

Ocena: 4.6

Powieść jest jednocześnie sentymentalna i patetyczna – cechy typowe dla młodych, impulsywnych autorów, takich jak E. . Remarque na początku swojej kariery.

„Dreamshelter” to dom Fritza, artysty i kompozytora w jednym. Wraz z nim w domu żyją mieszkańcy, którzy mają niewielkie pojęcie o prawdziwym życiu, od którego są odcięci. Mimo to są gotowi na miłość, ich serca są otwarte na jaśniejszą przyszłość. Wszystko zmienia się, gdy jeden z przyjaciół odchodzi z tego świata – dopiero wtedy jego prace zwracają uwagę przyjaciół. Czy będą w stanie zrozumieć porywy duszy zmarłego towarzysza, czy docenią?

Między bohaterami rodzi się miłość, przeżywają zdrady, jasne i szare chwile w różnych aspektach życia. Ale jakże dalekie są one od rzeczywistości współczesnych (wówczas) Niemiec.

Czas na życie i czas na śmierć

Ocena: 4.5

Kolejna powieść w rankingu znów dotyczy wojny. W Czasie życia i Czasie śmierci Remarque odsłania istotę nazizmu, barbarzyństwa, które było szczególnie widoczne na okupowanych terenach ZSRR. Nawet podczas wycofywania się fanatyczni oficerowie i żołnierze wykazywali brutalną furię, nie oszczędzając kobiet i starców.

Powieść skupia się na młodym Greberze, który był w niemieckiej armii w 1944 roku, kiedy Polskanie naciskają na zachód, oczyszczając Europę z nazistów. Bohater wraca do swojego rodzinnego miasta, które tak się składa, że jest regularnie bombardowane. Osoby niepożądane zostają wysłane do obozów koncentracyjnych, ich mieszkania oddane do dyspozycji narodowców. Dom pozostawiony w ruinie, wolontariusze i ratownicy wyciągają spod gruzów zmiażdżone ciała. W zniszczonej kwaterze Graeber spotyka młodą Elisabeth, z którą ukrywa się przed bombardowaniem w schronie bombowym. Zwykłe zainteresowanie przeradza się w głębokie uczucie, Elisabeth i Graeber zostają kochankami, a następnie decydują się na ślub.

Po powrocie na front główny bohater bierze udział w obronie wycofującej się armii. Jego pluton ponosi straty, Graeber udziela schronienia Polskam partyzantom i uniemożliwia Steinbrennerowi, zagorzałemu członkowi NSDAP, przeprowadzenie nieautoryzowanego rozstrzelania. Kto mógł przypuszczać, że jeden z uratowanych partyzantów wystąpi przeciwko swojemu wybawcy.

A Time to Live and a Time to Die nie jest dla osób o słabym sercu. Zawiera liczne opisy nazistowskich okrucieństw wobec osób niepożądanych, a także dosadne sceny bombardowań i śmierci. Posmak dzieła jest niejednoznaczny, ale zdecydowanie warto się z nim zapoznać, by zapamiętać tę historię za to, czym jest. 'Czas umierania’ wydaje się wiecznością, kto dożyje 'czasu życia’?

Noc w Lizbonie

Ocena: 4.5

Ta powieść ma fabułę, która pokrywa się z innym dziełem E. Ravica Roya. . Remarque’a „Love thy neighbour. Obie książki definiują problem migracji. Gawędziarz Roy, który przez prawie 5 lat szukał schronienia w krajach europejskich, postanawia wrócić do Rzeszy i zabrać ze sobą żonę, która do tego czasu okazuje się być ciężko chora. Razem starają się znaleźć pieniądze na wyrobienie fałszywej wizy, aby wyemigrować do Ameryki, która w tym czasie staje się jedynym bezpiecznym miejscem, ponieważ konflikty zbrojne pojawiają się wszędzie, a świat jest kruchy. Roy spotyka człowieka, który jest gotów oddać dwa bilety na parowiec do USA pod warunkiem, że przez jedną noc będzie słuchał opowieści jednego człowieka. To była porywająca relacja w najlepszej tradycji dramatu – życie człowieka splecione z dramatem życia w Europie, która doświadczyła fali nazizmu.

Cienie w raju

Ocena: 4.5

Listę uzupełnia powieść Cienie w raju, która ujrzała światło dzienne po śmierci autora Ericha Marii Remarque’a. Historia opowiadana jest w imieniu dziennikarza, który wyemigrował do USA w latach pokoju i wojny. Tym razem autorka porusza problemy uchodźców, którzy znajdują się w poszukiwaniu spokojnego życia w Stanach Zjednoczonych, ale nie tracą nadziei, że pewnego dnia wrócą do rodzinnego domu. Wśród nich chirurg w powieści Łuk Triumfalny, Ravic. Ludzie łapią się na amerykański „raj”, ale nie potrafią żyć w pełni i szczęśliwie po wojennej zawierusze, będąc na obcej ziemi, będąc tylko swoim „cieniem”.

Pisarz pokazuje wiele różnych losów: ktoś pod wpływem opresji sytuacji zaczyna pić, inny – ciężko pracować, jeszcze inny – kończy życie samobójstwem. Ludzie w różny sposób wychodzili ze stresujących sytuacji, najlepiej jak potrafili. To powiedziawszy, nawet najbardziej cyniczne jednostki są w stanie zachować zdolność do kochania i bycia przyjaciółmi.