Porównanie Actiferrin i Maltoferrin | która jest lepsza

Actiferrin i Maltoferrin są lekami zawierającymi żelazo. Są one stosowane w medycynie praktycznej w leczeniu anemii spowodowanej niedoborem żelaza. W ciągu dwóch do trzech miesięcy przywracają podaż tego pierwiastka we krwi, stymulują syntezę czerwonych krwinek i poprawiają stan pacjenta. Na pierwszy rzut oka efekty działania tych leków wydają się być takie same, ale czy rzeczywiście?

Nasi eksperci zbadali skład i zasadę działania każdego z proponowanych środków i dowiedzieli się, czym Aktiferryna różni się od Maltoferyny. Atferyna okazała się szybciej działająca, ale gorzej tolerowana, zwłaszcza u dzieci. Działanie Maltofer jest wolniejsze, ale powoduje mniej skutków ubocznych.

Czy to oznacza, że Maltoferyna jest lepsza od Aktiferryny?? Wcale nie. Każdy z rozważanych leków ma swój zakres zastosowania i wskazania do stosowania. Wyjaśnijmy wspólnie, jak działają te preparaty i jakie są istotne różnice.

Skład ma znaczenie: tak różne jest żelazo

Wszystkie preparaty zawierające żelazo są do siebie podobne – zawierają pierwiastek, który pomaga w leczeniu anemii. Z tym, że struktura tego żelaza może być inna, co tłumaczy różne właściwości leków. Przeanalizowaliśmy skład badanych leków i dowiedzieliśmy się, jak zasadniczo różni się Actiferrin od Maltoferrin.

Aktiferryna

Aktiferyna jest formą dwuwartościowego żelaza (siarczanu żelazawego). Przez wiele lat ta forma leku była uważana za złoty standard w leczeniu anemii. Istnieje wiele publikacji naukowych dotyczących siarczanu żelazawego. Liczne badania kliniczne wykazały, że dwuwartościowa forma żelaza jest szybko wchłaniana w jelicie cienkim i dostaje się do krwiobiegu. W krótkim czasie (1-1,5 miesiąca) przywraca rezerwy żelaza i jednocześnie stymuluje syntezę retikulocytów – prekursorów czerwonych krwinek. Można by pomyśleć, po co szukać czegoś innego, skoro istnieje tak wygodny, szybki, skuteczny i co równie ważne, niedrogi preparat?

Okazuje się, że nie jest to takie proste, a siarczan żelazawy ma swoje wady:

1. Żelazo dwuwartościowe podrażnia błonę śluzową przewodu pokarmowego. Ma negatywny wpływ na żołądek i dwunastnicę – gdzie jest wchłaniany.

2. Proces wchłaniania żelaza jest bierny i zależny od dawki. Im więcej leku dostanie się do jelita, tym szybciej zostanie on wchłonięty – i tym większe ryzyko przedawkowania. Nadmiar żelaza jest niebezpieczny dla zdrowia i życia, zwłaszcza u dzieci. Według literatury medycznej zatrucie solami żelaza występuje w 1,6% przypadków, a śmiertelność jest wysoka i wynosi do 41,2% (Koltsov O. ., 2002 ).

Aktiferyna jest przedstawicielem leków z dwuwartościowym żelazem i nie jest pozbawiona wszystkich powyższych wad. Jest on jednak stosowany w praktyce klinicznej – tam, gdzie trzeba szybko uzupełnić niedobór żelaza. Ale zobaczmy, co proponuje się jako alternatywę.

Maltoferyna

Maltoferyna zawiera trójwartościowe żelazo na bazie kompleksu wodorotlenku polimaltozy. Ta forma żelaza musi zostać przekształcona w żelazo dwuwartościowe po wejściu do organizmu. Proces ten przebiega powoli, a efekty pojawiają się w późniejszym czasie, po 2 miesiącach lub więcej od rozpoczęcia terapii. Ta cecha nie pozwala na stosowanie leku Maltofer w leczeniu umiarkowanej i ciężkiej niedokrwistości, kiedy pacjent powinien być leczony jak najszybciej.

Maltoferyna ma przewagę nad Actiferriną i innymi preparatami żelaza dwuwartościowego:

1. Nie podrażnia błon śluzowych przewodu pokarmowego.

2. Wchłania się powoli, więc ryzyko przedawkowania i odlotu jest minimalne.

Istnieje wyraźna międzynarodowa tendencja do zastępowania żelaza dwuwartościowego trójwartościowym, ale nie zawsze jest to możliwe. Badania kliniczne na ten temat są sprzeczne. Na przykład jedno źródło sugeruje, że preparaty żelaza trójwartościowego są lepiej tolerowane i będą bardziej skuteczne w dłuższej perspektywie (przy długotrwałym stosowaniu). Inne badania wykazały, że kompleks wodorotlenkowy nie jest wystarczająco dobry, aby stosować go we wszystkich przypadkach anemii. Scientific World Journal z 2012 roku kwestionuje nawet przydatność całkowitego zastąpienia żelaza dwuwartościowego żelazem trójwartościowym.

Kiedy brać?

Podczas gdy naukowcy spierają się o to, która forma żelaza jest lepsza, praktycy kierują się ustalonymi wytycznymi klinicznymi. Zgodnie z obecnym sposobem myślenia, każdy z proponowanych leków ma swój zakres stosowania i jest przepisywany w różnych wariantach przebiegu anemii z niedoboru żelaza.

Activferrin jest przeznaczony do umiarkowanej lub ciężkiej anemii (hemoglobina poniżej 90g/l; dane dla dorosłych w wieku 18 lat i starszych). W takiej sytuacji należy jak najszybciej uzupełnić zapasy żelaza i doprowadzić liczbę czerwonych krwinek do normy. Actiferrin załatwia sprawę. Odwraca anemię i jej główną przyczynę – niedotlenienie. Lek poprawia utlenowanie tkanek i łagodzi główne objawy choroby:

1. Słabość, apatia, senność;

2. Upośledzenie uwagi i pamięci;

3. ataki zawrotów głowy;

4. Bóle głowy;

5. podatność na omdlenia;

6. mdłości;

7. Nietolerancja na niektóre pokarmy;

8. Sucha skóra itp.

Maltofer jest prawie tak samo skuteczny jak Actiferin w dłuższym okresie czasu. Z powodzeniem odwraca również objawy anemii z niedoboru żelaza, ale w wolniejszym tempie. Efekt stosowania leku jest zauważalny nie wcześniej niż po 2 miesiącach, natomiast pacjent czuje się lepiej po miesiącu na tle przyjmowania Actiferrin. Dlatego Maltofer nie jest przepisywany w przypadku umiarkowanej lub ciężkiej anemii. Stosuje się go w łagodnych postaciach niedokrwistości (hemoglobina 90-110 g/l), a także w utajonym niedoborze żelaza i postaciach bezobjawowych.

Jak przyjmować?

Aktiferryna występuje w różnych formach. Dla niemowląt dostępne są krople. Po 2 roku życia przepisuje się syrop. Dorośli mogą przyjmować lek w kapsułkach. Dawkowanie jest obliczane wyłącznie przez lekarza! Schemat leczenia jest ustalany indywidualnie, na podstawie stopnia zaawansowania niedokrwistości, wieku pacjenta i innych czynników. Samoleczenie nie jest rozwiązaniem!

Maltofer jest dostępny w postaci kropli, syropu, tabletek do żucia i kapsułek. Podaje się go również domięśniowo. Postać iniekcyjna leku jest przepisywana, gdy pacjent nie reaguje na formy doustne lub gdy istnieją przeciwwskazania do przyjmowania leku Maltofera doustnie (w chorobach przewodu pokarmowego, zespole złego wchłaniania itp.).).

Schemat leków doustnych różni się w zależności od żelaza w preparacie:

1. Aktiferrine należy przyjmować 1-2 godziny przed posiłkiem. Dawkę dzienną należy podzielić na 2-3 dawki.

2. Lek Maltofer podaje się podczas lub bezpośrednio po posiłku. Dawka dobowa może być przyjmowana jednorazowo lub podzielona na kilka dawek.

3. Pora posiłków nie ma znaczenia dla dawkowania domięśniowego.

5 ważnych zasad leczenia anemii:

1. Klinicznie potwierdzona anemia może być leczona jedynie za pomocą leków. Dieta ma znaczenie, ale sama dieta nie rozwiąże problemu.

2. Leczenie anemii prawie zawsze rozpoczyna się od leków doustnych (tabletki, kapsułki, krople, syropy). Zastrzyki domięśniowe są przepisywane tylko wtedy, gdy nie ma innych możliwości. Żelazo w formie iniekcyjnej częściej powoduje niepożądane reakcje alergiczne do wstrząsu anafilaktycznego włącznie.

3. Wchłanianie żelaza poprawia się o 30% w przypadku obecności witaminy C (kwasu askorbinowego), ale ryzyko wystąpienia skutków ubocznych jest większe.

4. Miedź i mangan zwiększają wchłanianie żelaza, dlatego mogą być przyjmowane razem. Cynk i molibden zakłócają wchłanianie żelaza w organizmie, dlatego są przepisywane oddzielnie.

5. Korzyści są widoczne po 3-4 tygodniach, ale leczenie wymaga minimum 2 miesięcy. Aby pomóc w uzupełnieniu zapasów żelaza w organizmie. Zbyt szybkie odstawienie leku spowoduje powrót choroby.

Zasady te dotyczą zarówno maltoferyny, jak i aktiferyny.

Który lek jest lepiej tolerowany?

Badania kliniczne i doświadczenie praktyczne wykazały, że Aktiferrin częściej wywołuje niepożądane skutki uboczne:

1. Działanie toksyczne na przewód pokarmowy: ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcia lub biegunka;

2. Metaliczny smak w ustach;

3. Utrzymujące się przebarwienia szkliwa zębów i dziąseł;

4. Reakcje alergiczne.

Wystąpienie takich reakcji jest zwykle powodem do przerwania terapii. Statystyki pokazują, że jedna na trzy osoby przedwcześnie zakończy leczenie z powodu poważnych skutków ubocznych.

Podczas leczenia dochodzi do zmiany koloru stolca na czarny, ale nie jest to niebezpieczne. W tym przypadku odstąpienie od umowy nie jest wskazane.

Maltoferyna jest lepiej tolerowana. Nie ma prawie żadnych negatywnych skutków dla przewodu pokarmowego. Lek nie barwi zębów i dziąseł oraz nie wywołuje charakterystycznego metalicznego posmaku. Mniej prawdopodobne jest wystąpienie wysypki alergicznej typu pokrzywkowego oraz, sporadycznie, bólów głowy.

Środki ostrożności

Actiferrin i Maltoferrin są równie często przepisywane w ciąży i podczas karmienia piersią. Nie ma jednak jednoznacznych danych na temat bezpieczeństwa tych leków, nie ma też jednoznacznych dowodów na negatywny wpływ na rozwój płodu.

Actiferrin nie jest zalecany w przypadku choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, ponieważ może dojść do zaostrzenia choroby. Oba leki są stosowane z ostrożnością u pacjentów z chorobami wątroby.

Nie jest wskazane przyjmowanie suplementów żelaza jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – istnieje duże ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Wnioski

Podsumowując:

1. Activferrin szybko wchłania się w przewodzie pokarmowym, jest łatwo przyswajalny i przepisywany w przypadku umiarkowanej lub ciężkiej anemii. Maltofer działa powoli, dlatego stosuje się go w przypadku łagodnej anemii i ukrytego niedoboru żelaza.

2. Maltofer jest uważany za lek bezpieczniejszy. Jest lepiej tolerowany i rzadziej powoduje niepożądane efekty uboczne.

3. Każdy z wyżej wymienionych leków należy uzgodnić z lekarzem. Po zbadaniu specjalista postawi diagnozę, zdecyduje o taktyce leczenia i wybierze najlepszy środek dla konkretnej sytuacji klinicznej.