Porównanie kart pamięci SDHC i SDXC | która jest lepsza

Istnieje kilka rodzajów kart pamięci. I nie tylko stosowane standardy są różne. Nawet w obrębie jednego typu może istnieć kilka generacji urządzeń pamięci masowej, które – jak na nieszczęście – są ze sobą niekompatybilne.

Najpopularniejszy standard w urządzeniach mobilnych Secure Digital (SD) jest najlepszym przykładem. W historii tego typu były trzy generacje, w których wdrożono jedynie kompatybilność wsteczną. W efekcie na rynku można już znaleźć dyski SDSC, SDHC i SDXC.

Dowiedzmy się, jaka jest różnica między kartami SDHC i SDXC i którą z nich wybrać.

Historia standardu Secure Digital i główne różnice między SDHC i SDXC

Karty pamięci Secure Digital zostały wprowadzone na początku lat 90. Te krzemowe płytki z maleńkim kontrolerem miały kompaktowe rozmiary, dobrą stabilność mechaniczną i termiczną oraz wystarczającą ochronę przed awariami w przypadku niebezpiecznego usunięcia. To właśnie dzięki temu stały się tak popularne – znalazły zastosowanie w wielu urządzeniach mobilnych, od kamerek po odtwarzacze muzyczne.

Norma ewoluowała w czasie. Pojemność kart wciąż rosła, zwiększały się prędkości odczytu i zapisu, powstawały nowe systemy plików zwiększające wydajność. Dlatego obecnie istnieją trzy pokolenia.

1. SDSC(Secure Digital Standard Capacity) – pierwszy. Wprowadzony na początku lat 90. System plików to tylko FAT16, z różnymi modyfikacjami i wszystkimi wynikającymi z nich konsekwencjami. Maksymalna pojemność to 2 gigabajty.

2. SDHC(Druga generacja Secure Digital High Capacity. Wprowadzony pod koniec lat 90. System plików to FAT32 ze zwiększonymi segmentami pamięci odczytu, zapisu i dostępu losowego. Pojemność – od 4 gigabajtów do 32 gigabajtów.

3. SDXC (Secure Digital Extended Capacity) – trzecia i najnowsza wersja. System plików – exFAT, duża szybkość odczytu/zapisu, brak ograniczenia maksymalnego rozmiaru pliku. Teoretyczny limit pojemności to 2 terabajty, w praktyce nawet 1 terabajt to wciąż rzadkość. Minimum 64 GB.

Głównym problemem standardów jest to, że nie ma pełnej kompatybilności krzyżowej, tylko kompatybilność wsteczna. Racja:

1. Jeśli Twoje urządzenie obsługuje SDXC, może pracować z SDXC, SDHC i SDSC;

2. Obsługuje SDHC – z SDHC i SDSC;

3. Wspiera SDSC – tylko SDSC.

Nie można więc włożyć 512-gigabajtowego XC do starego aparatu, który działa tylko z HC. Szkoda.

Jaką kartę pamięci wybrać?

Tak więc, wszystko jest jasne z ograniczeniami technicznymi. Nie można włożyć nowej karty pamięci do starego urządzenia. A co z nowszymi urządzeniami??

Wielkie „ale” to, Wraz ze wzrostem pojemności pamięci karty, wzrasta również prędkość odczytu/zapisu. XC będzie więc szybsze od HC, a nawet będzie można na nich strumieniować wideo 4K, co szczególnie spodoba się dzisiejszym posiadaczom kamer. Oczywiście, jeśli mówimy o dyskach z klasą prędkości UHS.

Jeśli nie potrzebujesz nagrywać wideo 4K (lub nawet FHD), to wystarczy najtańsza opcja. Na przykład karty SDHC o pojemności od 16 do 32 gigabajtów. Są one obecnie najbardziej przyjazne dla budżetu i kosztują znacznie mniej niż 64GB XC.

Ale aparaty fotograficzne, kamery, rejestratory wideo i podobne urządzenia, które wykorzystują dysk do nagrywania treści z wysoką przepływnością, wymagają rozwiązań o najwyższej prędkości.

Trochę o klasach szybkości

Przy wyborze „karty” warto też zwrócić uwagę na parametr zwany „klasą prędkości”. To właśnie ona charakteryzuje, jak szybko dane będą zapisywane na dysku. Najczęściej spotykane typy są następujące:

1. Klasa 2.Bardzo wolne nośniki danych, idealne również do przechowywania dokumentów. E-booki i podobne urządzenia;

2. Klasa 4. Powolne, ale nie tak powolne jak ich poprzednicy. Nadaje się do odtwarzaczy MP3 i odtwarzaczy, które odtwarzają skompresowane dane;

3. Klasa 6. „Złoty środek. Nadaje się do starych aparatów typu point-and-shoot, przenośnych konsol do gier i podobnych urządzeń;

4. Klasa 10. Wystarczająco szybki, aby nagrywać wideo HD (a w niektórych przypadkach F

   l HD). Nadaje się do kamer point-and-shoot, rejestratorów samochodowych o małej i średniej rozdzielczości, tanich kamer akcji;

   • UHS-I.Nadaje się do lustrzanek, bezlusterkowców i kamer akcji;

   • USH-III. Nadaje się do kamer, urządzeń rejestrujących wideo o wysokiej rozdzielczości.

Wybierając więc medium należy zwrócić uwagę nie tylko na jego rodzaj, ale także na klasę szybkości.