Porównanie gliforminy i metforminy | Który wybrać

Glyformina i metformina – leki hipoglikemizujące w cukrzycy typu 2. Mają podobny wspólny składnik aktywny, ale są znaczące różnice w innych.

Lek	Zalety	Wady
Glyformin	+ Skuteczny lek hipoglikemizujący na bazie metforminy; + Dostępny w wygodnej do przyjmowania formie tabletek; + Wykazuje dobre wyniki terapeutyczne w cukrzycy typu 2; + Rzadko powoduje działania niepożądane.	– Wiele poważnych przeciwwskazań; – Dawka może być często zmieniana; – Ciężkie działania niepożądane w przypadku nieprzestrzegania schematu leczenia; – Przedawkowanie może spowodować śmierć.
Metformina	+Dostępny w mniejszej dawce; + Nieco niższy koszt.	– Podobne.

Opis leku Glyformin

Glyformin to lek hipoglikemizujący zawierający metforminę. Dostępny w formie tabletek 500mg, 850mg i 1000mg. Wyprodukowano w Rosji.

Lek działa poprzez hamowanie syntezy glukozy w wątrobie i zmniejszenie jej wchłaniania w jelicie. Zwiększa wydalanie glukozy i zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę. Glyformina nie ma wpływu na wydzielanie insuliny w trzustce (GP). Obniża również stężenie LDHA i trójglicerydów we krwi. Ma działanie fibrynolityczne.

Dostępność biologiczna 50-60%. W zaburzeniach czynności nerek lek może być zatrzymany w organizmie.

Przeciwwskazania

Glyformina ma wiele poważnych ograniczeń w stosowaniu.

Nie powinien być stosowany przez pacjentów z:

1. kwasica ketonowa;

2. dieta hipokaloryczna;

3. Precoma, śpiączka;

4. Zdjęcie rentgenowskie przed i po w okresie 2 dni;

5. ostra choroba nerek;

6. lactacidosis;

7. oznaki niedotlenienia tkanek;

8. Ciężkie zabiegi chirurgiczne;

9. Przewlekły alkoholizm;

10. W chorobach układu wątrobowo-żółciowego.

Leku nie stosuje się w przypadku nietolerancji na składnik. Glyformina jest również przeciwwskazana w czasie ciąży, laktacji.

Działania niepożądane

Możliwe działania niepożądane leku Glyformin obejmują:

1. Przewód pokarmowy – nudności, metaliczny smak, zmniejszenie apetytu, wzdęcia, ból brzucha – przemijające objawy, które są częste na początku leczenia;

2. Alergie – wysypka;

3. Zaburzenia metabolizmu – hipowitaminoza B12 i laktacydoza – wymagają odstawienia produktu;

4. hematopoeza – anemia;

5. gruczoły dokrewne – hipoglikemia – gdy nadmierne dawki.

W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych, innych niż przemijające, należy odstawić lek hipoglikemizujący. W przypadku zaburzeń żołądkowo-jelitowych dawka jest czasowo zmniejszona.

Schemat dawkowania

Dawkowanie leku Glyformin jest ściśle indywidualne. Dawka początkowa wynosi zwykle 500-1000 mg raz na dobę. Dawka może być zwiększona po dwóch tygodniach. W terapii podtrzymującej 1500-2000 mg/dobę. Maksymalnie 3 g/dzień.

U osób w podeszłym wieku po 60. roku życia dawka nie powinna przekraczać 1000 mg/dobę; U osób w podeszłym wieku po 60. roku życia dawka nie powinna być większa niż 1000 mg/dobę. W zaburzeniach metabolicznych wybiera się najmniejszą skuteczną dawkę.

Należy go przyjmować po posiłku, popijając wodą.

Przedawkowanie może prowadzić do śmiertelnej kwasicy mlecznej. Zgony występują w wyniku gromadzenia się dużych ilości metforminy przy zaburzonej czynności nerek. Wczesne objawy kwasicy mlekowej to hipotermia, bóle brzucha, biegunka, niedociśnienie, szybki oddech, zaburzenia świadomości, a następnie śpiączka.

Odpowiednie dla kogo

Stosowany w cukrzycy typu 2. Lek hipoglikemizujący przepisywany, gdy dieta lecznicza jest nieskuteczna. Może być łączony z innymi lekami.

Opis leku Metformin

Metformina jest lekiem hipoglikemicznym o tej samej substancji czynnej. Dostępne w opakowaniach 500, 850, 1000 mg. Produkowane przez Ozone, Biochemię, Rafarmę.

Jest to środek o działaniu hipoglikemizującym. Działanie związane jest z hamowaniem glukoneogenezy, utleniania tłuszczów i powstawania wolnych kwasów tłuszczowych. Nie wpływa na ilość insuliny we krwi, ale zmienia jej farmakodynamikę.

Poprawia właściwości fibrynolityczne krwi, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Waga może pozostać stabilna lub ulec niewielkiemu zmniejszeniu podczas leczenia.

Przeciwwskazania

Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z następującymi stanami i zaburzeniami

1. kwasica ketonowa;

2. Precoma i śpiączka;

3. ciężkie infekcje;

4. ryzyko niedotlenienia tkanek;

5. zawał;

6. stosowanie środków kontrastowych;

7. zatrucie alkoholowe;

8. Nadwrażliwość na metforminę.

Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania metforminy w czasie ciąży. Kobiety w ciąży powinny być leczone tylko w ostateczności. Substancja czynna jest wydalana w niewielkich ilościach z mlekiem.

Nie zaobserwowano działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią przy niskich stężeniach metforminy. Nie zaleca się jednak stosowania u kobiet karmiących piersią, ze względu na brak rygorystycznych, kontrolowanych badań.

Działania niepożądane

Podczas stosowania produktu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

1. Nudności, wymioty i dyskomfort w nadbrzuszu;

2. Nieprawidłowe działanie układu wątrobowo-żółciowego;

3. kwasica mleczanowa – leczenie zostaje przerwane;

4. upośledzone wchłanianie witaminy B12.

Możliwe objawy takie jak wymioty, biegunka, zapalenie wątroby ustępują po zaprzestaniu leczenia.

Schemat podawania

Droga podania i dawka są ustalane indywidualnie. Metformina powinna być przyjmowana z posiłkiem lub po posiłku. Pierwsza dawka to 500 mg 1-3 razy dziennie. Można stopniowo zwiększać dawkę do 850 mg raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zmienia się w odstępach tygodniowych.

Po 10 latach, w przypadku leczenia samą metforminą – 500-850mg raz dziennie lub 500mg dwa razy dziennie. Po dwóch tygodniach od próby, w razie potrzeby, dawka jest zmieniana.

W leczeniu skojarzonym z insuliną dawka wynosi 500-850 mg 2-3 razy. Dawka insuliny jest dostosowywana do wyników badań.

Kto jest odpowiedni

Metformina jest przepisywana w cukrzycy niezależnej od insuliny. Jest wskazana, gdy specjalna dieta jest nieskuteczna. U dorosłych podawany jest zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z innymi lekami hipoglikemizującymi. Po 10 latach, jako monoformina i z insuliną.

Badania i skuteczność

Substancja metformina obniża zawartość glukozy poprzez hamowanie jej powstawania w wątrobie. Składnik ten zmniejsza glukoneogenezę o ponad jedną trzecią.

Ponadto metformina zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, zwiększa wychwyt glukozy i zmniejsza jej wchłanianie w jelitach. Lek zmniejsza stężenie insuliny.

Włączenie do terapii metforminy obniża poziom glukozy o 20%. Jego stosowanie zmniejsza ryzyko zawału serca, co wyróżnia go spośród innych hipoglikemików.

Metformina jest stosowana w leczeniu stłuszczeniowej choroby wątroby i zespołu policystycznych jajników. Jest również skuteczny we wczesnym okresie dojrzewania. Jest to wskazanie eksperymentalne, z niewystarczającymi jak dotąd dowodami.

Badanie przeprowadzone w MD Anderson Cancer Center wykazało zmniejszenie ryzyka raka prostaty przy stosowaniu metforminy. Wykazano również, że insulina i sulfonylomoczniki zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia nieprawidłowości w obrębie gruczołu krokowego.

W badaniu obserwacyjnym przeprowadzonym na Uniwersytecie w Dundee stwierdzono również, że rak występował znacznie rzadziej u pacjentów, którzy przyjmowali metforminę.

Badanie przeprowadzone na myszach w National Institute for the Study of Aging wykazało 5,5% wzrost długowieczności przy stosowaniu niskich dawek metforminy. Wysokie dawki były toksyczne, długowieczność myszy była krótka.

Źródła:

1. Martin-Montalvo A i in. Metformina poprawia healthspan i

2. fespan u myszy. Komunikat dotyczący przyrody. 2013.

3. Kirpichnikow D., McFarlane S. I., Siewcy J. R. Metformina: aktualizacja. Ann Intern Med. 2002.

4. Hundal R., Krssak M., Dufour S., Laurent D., Lebon V., Chandramo

   i V., Inzucchi S., Schumann W., Petersen K., Landau B., Sh
   mężczyzna G. Mechanizm, w którym metformina zmniejsza produkcję glukozy w cukrzycy typu 2. Cukrzyca : czasopismo. 2000.

   • Zhou G., Myers R.,

   • Y., Chen Y., Shen X., Fenyk-Melody J., Wu M., Ventre J., Doebber T., Fujii N., Musi N., Hirshman M., Goodyear L., Moller D. Rola kinazy białkowej aktywowanej AMP w mechanizmie działania metforminy. J C
   • n Inwestowanie. 2001.

Koszt i analogi

Medium	Koszt	analogi/zastępniki
Glyformin	500 mg #60 – od 115 Zlotykhli 850 mg #60 – od 200 Zlotykhli 1000 mg #60 – od 470 Zlotykhli	Bagomet Glikomet Glucophage Dianormet Diaformina Insufor Langerin Meglifort Metamfetamina Metfogamma Sioform Emnorm Zucronorm
Metformina	500 mg #60 – od 130 Zlotykhli 850 mg #60 – od 150 Zlotykhli 1000 mg #60 – od 200 Zlotykhli

Jaki lek wybrać

Metformina i gliformina są wymiennymi analogami. Mają takie same wskazania i przeciwwskazania, zawierają metforminę. Różnica polega na tym, że Metformina jest dostępna w mniejszej dawce, co pozwala na wygodne obliczenie dawki w przypadku niewielkiego wzrostu cukru we krwi.

Glyformina jest droższym analogiem z innymi substancjami pomocniczymi, który jest stosunkowo lepiej tolerowany. Nie ma jednak sensu przechodzić na nią z metforminy, jeśli ta ostatnia nie powoduje żadnych objawów ubocznych i radzi sobie ze swoim zadaniem.

Przepisywanie leków obniżających poziom glukozy we krwi powinno być dokonywane wyłącznie przez lekarza. Samoleczenie może być niebezpieczne. Wskazana jest konsultacja z lekarzem, który przepisze skuteczny, bezpieczny lek dostosowany do indywidualnej choroby i organizmu.