Porównanie Omez i Ranitidine | Ustalenie najlepszego z nich

Zapalenie błony śluzowej żołądka, wrzody, dyspepsja czynnościowa to choroby cywilizacyjne, nieunikniona cena za nowoczesny styl życia. Jemy w biegu, jemy fast foody, gotujemy potrawy smażone, pikantne i słone – wywierając nadmierny nacisk na przewód pokarmowy. Ból brzucha, zgaga, wzdęcia stają się częstymi objawami. Choroba przeszkadza w prowadzeniu aktywnego trybu życia, zmusza do stosowania diety i często prowadzi do rozwoju powikłań.

Do walki z chorobą wrzodową opracowano leki, które zmniejszają kwasowość soku żołądkowego. Zmniejszają one produkcję kwasu solnego, chronią błonę śluzową przed jego agresywnym działaniem, zmniejszają objawy i zapobiegają rozwojowi powikłań. W praktyce klinicznej powszechnie stosowane są dwie grupy leków – inhibitory i blokery pompy protonowej

-receptory. W tym artykule przyglądamy się popularnym przedstawicielom każdej z grup – Omezowi i Ranitydynie.

Na pierwszy rzut oka leki te wyglądają podobnie: zmniejszają produkcję soku żołądkowego i w ten sposób wpływają na przebieg choroby. W rzeczywistości leki te mają różne działanie na żołądek i wpływają na różne procesy biochemiczne. Różnią się także szybkością i czasem działania, działaniami niepożądanymi i przeciwwskazaniami. Wszystkie niuanse zostały omówione w artykule.

Porównanie składu leków

Zarówno Omez, jak i Ranitydyna są uznawane za leki przeciwwrzodowe. Oba leki są przepisywane w przypadku konieczności zmniejszenia kwasowości soku żołądkowego, aby zapobiec rozwojowi lub zaostrzeniu choroby wrzodowej. Na tym podobieństwo się kończy. Przeczytaj więcej o każdym leku w tabeli.

Jak działają

Leki przeciwwrzodowe spełniają to samo zadanie, ale robią to w różny sposób. Przyjrzyjmy się bliżej, jak działa każdy z leków.

Omeprazol

Omeprazol i inne inhibitory pompy protonowej są kluczowe w leczeniu choroby wrzodowej. Jest na to kilka wyjaśnień:

1. Inhibitory pompy protonowej silniej hamują wydzielanie soku żołądkowego niż inne leki przeciwwrzodowe.

2. Omeprazol i inne produkty z tej grupy tworzą korzystne środowisko dla działania leków przeciwbakteryjnych i pomagają zwalczać podstawową przyczynę zapalenia błony śluzowej żołądka i choroby wrzodowej – He

3. cobacter pylori.

4. Pompa protonowa, czyli pompa kwasowa, jest ostatnim etapem syntezy kwasu solnego w żołądku. Jego działanie polega na wytwarzaniu odpowiedniej ilości soku żołądkowego. Omeprazol hamuje działanie pompy protonowej. Hamuje wytwarzanie H+K±-ATPazy w błonie komórek okładzinowych żołądka. Brak enzymu – brak pompy i syntezy kwasu solnego.

5. Przede wszystkim omeprazol nie ma aktywności antysekrecyjnej. Dostaje się do komórek ciemieniowych żołądka i dopiero tam wiąże się z obecnym tam kwasem solnym i hamuje wytwarzanie enzymu H+K±-ATPazy. Komórki żołądka potrzebują co najmniej 18 godzin, aby się zregenerować. Ale w tym czasie do organizmu dostanie się nowa dawka leku – i synteza kwasu solnego znów zostanie zaburzona.

6. Omeprazol szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie leku we krwi widoczne jest po 0,5-1 godzinie. Ciągłe stosowanie zwiększa biodostępność leku. Efekt jest osiągany w ciągu czterech dni od rozpoczęcia terapii.

Ranitidine

Blokery

-Receptory histaminowe należą do najczęściej stosowanych leków przeciwwrzodowych. Są one stosowane w praktyce klinicznej od lat 70. Zostały one zastąpione przez nowocześniejsze leki, ale blokery

-receptory nie straciły na znaczeniu.

Głównym działaniem ranitydyny jest działanie antysekrecyjne. Po dostaniu się do żołądka, lek wiąże się konkurencyjnie z

-przy receptorach odpowiedzialnych za syntezę kwasu solnego. Dopóki receptory są zajęte, nie mogą pracować – i nie powstaje sok żołądkowy.

Ranitydyna ma inne działania

1. Hamuje produkcję pepsyny, enzymu występującego w soku żołądkowym;

2. Zwiększa syntezę śluzu żołądkowego, który chroni ściany tego narządu przed wrzodami;

3. poprawia mikrokrążenie w błonie śluzowej żołądka;

4. Stymuluje procesy reparacyjne – przyspiesza gojenie tkanek.

Ranitydyna jest szybko wchłaniana i osiąga szczytowe stężenie 2-3 godziny po spożyciu.

Ocena skuteczności działania leków

Eksperci naszego czasopisma dokonali przeglądu prac naukowych i stwierdzili, że większość autorów twierdzi, że Omez jest skuteczniejszy niż ranitydyna. Wysoka skuteczność terapeutyczna omeprazolu związana jest z jego wyraźną aktywnością antysekrecyjną. Naukowcy obliczyli: działanie leku jest 2-10 razy silniejsze niż blokerów

-receptorów (w tym Ranitidine). Podanie średniej dawki terapeutycznej hamuje wydzielanie soku żołądkowego o 80-98%. Dla porównania Ranitydyna blokuje uwalnianie kwasu solnego tylko w 55-70%. Wielu gastroenterologów uważa, że tylko omeprazol i inne inhibitory pompy protonowej utrzymują prawidłowy poziom kwasowości żołądka przez 18 godzin lub dłużej – czyli spełniają międzynarodowe kryteria dla leków przeciwwrzodowych.

Wieloośrodkowe badania kliniczne potwierdzają większą skuteczność blokerów pompy protonowej (omeprazolu) w porównaniu z

-blokery (ranitydyna). Wyniki jednego przeglądu przedstawiono w Cochrane Library. Autorzy przestudiowali ponad 3000 badań na ten temat i znaleźli: na zgagę

-Wykazano, że blokery są mniej skuteczne niż inhibitory pompy protonowej. Jednak oba leki działały lepiej niż placebo.

Podobne wyniki przedstawiono w innym przeglądzie Cochrane. Tutaj autorzy mówią też, że inhibitory pompy protonowej sprawdzały się lepiej niż inne leki przeciwwrzodowe. W innym randomizowanym badaniu stwierdzono, że omeprazol lepiej niż ranitydyna chroni błonę śluzową żołądka przed owrzodzeniem po NLPZ.

Schemat: jak i kiedy przepisywać

Wskazania do stosowania leków są podobne:

1. Leczenie i profilaktyka nawrotów choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy;

2. Choroba refluksowa przełyku;

3. warunki ze zwiększonym wydzielaniem soku żołądkowego;

4. Leczenie i profilaktyka uszkodzeń żołądka i dwunastnicy za pomocą niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

5. Specjalne wskazanie dla Omez – wrzody oporne na Ranitidine. Jeśli blokada

   -Inhibitory pompy protonowej są przepisywane, jeśli receptor nie reaguje.

Schemat postępowania zależy od stopnia zaawansowania choroby:

1. Omez jest podawany doustnie na pusty żołądek przez 4-8 tygodni. Z czasem pacjent przechodzi na leczenie podtrzymujące z redukcją dawki. Ten lek należy przyjmować raz dziennie, pół godziny przed posiłkami.

2. Ranitydyna dwa razy dziennie przez 4-8 tygodni – o dowolnej porze, niezależnie od posiłków.

Środki ostrożności

Oba leki mogą być dobrze tolerowane w krótkich kursach leczenia (do 4 tygodni):

1. omez może powodować działania niepożądane, takie jak bóle głowy, zmęczenie, biegunka lub zaparcia. Długotrwałe (ponad trzy miesiące) leczenie może prowadzić do zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka.

2. Ranitydyna czasami powoduje reakcje dyspeptyczne: nudności, wzdęcia, biegunkę lub zaparcia. Przy długotrwałym stosowaniu rozwija się hiperplazja błony śluzowej żołądka.

3. Ranitydyna jest lekiem, który wymaga stopniowego zmniejszania dawki. Nagłe odstawienie leków prowadzi do zespołu rykoszetu – i zwiększa się produkcja kwasu solnego. Omez jest pozbawiony tej wady. Po terapii kwasowość żołądka jest stopniowo przywracana przez okres 5 dni.

4. Omez jest zatwierdzony do stosowania w okresie ciąży i laktacji. Lek jest uważany za bezpieczny dla kobiety i dziecka. Ranitydyna nie jest stosowana u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

5. W praktyce dziecięcej pierwszeństwo ma Omez – jest dopuszczony od drugiego roku życia w specjalnych wskazaniach. Ranitydyna jest przepisywana po 12 roku życia.

Wnioski

Krótko o rzeczach ważnych:

1. Zarówno Omez jak i Ranitydyna są lekami przeciwwrzodowymi. Zmniejszają one produkcję kwasu solnego w żołądku i są stosowane w leczeniu zapalenia żołądka i wrzodów.

2. Omez jest silniejszym lekiem. Działa bezpośrednio na syntezę soku żołądkowego. Jego działanie jest 2-10 razy większe niż ranitydyny i utrzymuje się do 18 godzin.

3. Ranitydyna wpływa na receptory związane z syntezą soku żołądkowego. Jego działanie jest słabsze i trwa krócej.

4. omez powinien być zawsze przyjmowany pół godziny przed posiłkiem, w przeciwnym razie jego skuteczność będzie zmniejszona. Działanie leku Ranitidine nie jest zależne od przyjmowania pokarmu.

5. Omez jest przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym piersią, dzieciom od drugiego roku życia. Stosowanie Ranitydyny jest zabronione w okresie ciąży i karmienia piersią, u dzieci poniżej 12 roku życia.

6. Oba leki są dobrze tolerowane i rzadko powodują działania niepożądane. Więcej działań niepożądanych możliwych przy dłuższym leczeniu.

Większość gastroenterologów uważa obecnie Omez za lek z wyboru. Jest to lek pierwszego rzutu w terapii choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Ranitydyna jest stosowana jako opcja alternatywna w leczeniu towarzyszących objawów nocnych i nietolerancji inhibitorów pompy protonowej. Ostateczną decyzję podejmie lekarz po przeprowadzeniu badania.