Porównanie wapna palonego i palonego | ważne różnice

Wapno jest substancją uniwersalną, szeroko stosowaną nie tylko w budownictwie, ale także w wielu innych zastosowaniach. Wszystko dzięki ich unikalnej strukturze i doskonałym właściwościom (przyjazność dla środowiska jest jedną z nich). To doskonałe „narzędzie” do obróbki roślin, podstawa wielu materiałów budowlanych, a nawet dobry dodatek do żywności. Istnieją 2 główne odmiany: wapno palone i wapno palone. Czym się różnią i czy jeden jest bardziej elastyczny od drugiego? Nasi eksperci wiedzą o tym.

O Quicklime

Praktyczny, prosty produkt branży budowlanej, który cieszy się zasłużonym zainteresowaniem zarówno wśród profesjonalistów, jak i zwykłych ludzi. Bliższe spojrzenie na cechy i właściwości produktu.

Metoda produkcji

Wapno nazywane jest wodorotlenkiem wapnia i powstaje pod wpływem wody. Podczas procesu przemiany wydzielają się duże ilości pary wodnej. Z gaszonego produktu pierwotnego wytwarza się mleko wapienne, wodę lub wapno hydratyzowane w jego suchym odpowiedniku. Proces wydobywania wodorotlenku wapnia lub jego odwadniania odbywa się zazwyczaj na rozległym, otwartym terenie lub w specjalnym wykopie (skrzynia, dół, itp.) w celu wydobycia wodorotlenku wapnia..).

W zależności od stopnia hartowania rozróżnia się 3 rodzaje wodorotlenku wapnia:

1. Szybkie spalanie (~8 minut);

2. Średniociężkie (~25 minut);

3. Powolne hartowanie (ponad 25 minut).

Czas hartowania podawany jest od momentu połączenia się wapna z wodą do momentu, gdy temperatura reakcji przestanie rosnąć (czas ten podawany jest zwykle na opakowaniach surowców).

Stosując wapno i wodę można uzyskać ciasto wapienne i substancję hydratyzującą (pash). W pierwszym przypadku należy dodać wodę i wapno w proszku w stosunku 3:1. Aby uzyskać plastyczną mieszankę, konieczne jest trzymanie jej w specjalnym dole przez kilka tygodni. Wodorotlenek wapnia jest produkowany wyłącznie w warunkach przemysłowych: do jego produkcji stosowane są specjalne hydrotory.

Proces produkcji wapna gaszonego wiąże się z wydzieleniem dużej ilości ciepła, dlatego wodę dodaje się stopniowo, aby uniknąć spadku temperatury. Gęstość wodorotlenku wapnia można regulować poprzez ugniatanie przy stopniowym dodawaniu wody. Jak tylko produkt początkowy przestanie wchłaniać wodę, natychmiast przestań go dodawać.

UWAGA. Wapno palone może mieć różne właściwości początkowe, dlatego najlepiej wybrać dłuższy czas procesu spalania wapna palonego. Pomoże to zapobiec wydostawaniu się pary wodnej ze ścian otynkowanych zaprawą wapienną, jeśli na powierzchni ściany pojawi się wilgoć. Mieszankę wolno gaszoną należy kilkakrotnie zalać wodą, mieszankę szybko/średnio gaszoną należy zalać do momentu, aż nie będzie się z niej wydostawać para wodna.

Użytkowanie i przechowywanie

Wapno palone jest bardzo popularnym produktem, stosowanym do skutecznego nawożenia, wybielania, zmiękczania wody, a nawet w stomatologii. Głównym obszarem zastosowania wodorotlenku wapnia jest niewątpliwie branża budowlana. Ciasto wapienne jest niezmiennym „uczestnikiem” wielu mieszanek budowlanych, co wynika przede wszystkim z jego użytecznych właściwości: odporności na grzyby i pleśnie, zdolności do „opierania się” gryzoniom i owadom.

UWAGA. Zaraz po uzyskaniu wapna hydratyzowanego należy je przefiltrować przez specjalne sito, aby skład był bardziej jednorodny, a następnie dodać gips/cement (w przeciwnym razie zaprawa wapienna będzie bardzo długo twardnieć).

Jeśli wapno gaszone jest produkowane w dużych ilościach do wielokrotnego użytku, musi być odpowiednio przechowywane, aby uniknąć pogorszenia jakości związku. W tym celu niewykorzystane ciasto wapienne umieszcza się w specjalnie przygotowanym dole i przykrywa 20-centymetrową warstwą drobnego piasku. Jeśli jest to zimna pora roku, należy ułożyć dodatkowe 0,7 m ziemi, aby zapobiec zamarzaniu mieszanki. Miejsce składowania jest ogrodzone listwami, które są usuwane dopiero po wypaleniu najdrobniejszych cząstek wapna.

Jeśli planujemy użycie wapna gaszonego w mieszankach murarskich, należy je sezonować przez co najmniej 14 dni, a jeśli składnik ma być dodawany do mieszanek tynkarskich, należy go sezonować przez co najmniej miesiąc.

Jak samemu zgasić wapno?

Przy określaniu ilości surowca pierwotnego potrzebnego do wyprodukowania określonej ilości wapna należy wziąć pod uwagę jakość surowca. Zasada jest prosta: im wyższa jakość surowca, tym więcej powstaje podczas procesu hartowania.

Ważne jest, aby podczas gaszenia wapna przestrzegać kilku prostych zasad (ich zaniedbanie spowoduje, że w gotowej mieszance pozostanie tlenek żelaza):

1. Proces wytrząsania musi być prowadzony przez co najmniej 36 godzin;

2. Przed rozpoczęciem pracy przygotować odpowiedni pojemnik na ciasto wapienne (można stosować pojemniki metalowe, o ile nie ma na nich śladów korozji);

3. Przy dodawaniu wody do wapna należy zachować ścisłe proporcje – do uzyskania sproszkowanego wapna wystarczy 1 litr wody, w przypadku ciasta wapiennego stosunek wody do proszku musi wynosić 1:2;

4. Po dodaniu wody składniki są dokładnie mieszane, aż do momentu, gdy nie wydostaje się już para wodna;

5. Podczas gaszenia wapna należy chronić oczy i ręce (używać rękawic ochronnych i okularów) – zapobiega to ryzyku poparzenia z powodu dużej ilości uwalniającej się pary wodnej.

UWAGA.W przypadku tworzenia mieszanki do opryskiwania roślin/drzew proces ten przebiega w nieco inny sposób. Po pierwsze, mieszanka jest przygotowywana na kilka godzin przed użyciem. Po drugie, ilość zużytej wody musi być znaczna. Po trzecie, do składnika podstawowego dodaje się siarczan miedzi.

Wapno palone: cechy szczególne, wytwarzanie

Po pierwsze, należy zrozumieć, czym jest wapno palone. Jest to substancja zwana tlenkiem wapnia. Ma strukturę krystaliczną i jest otrzymywany przemysłowo. Dawniej była to obróbka termiczna kamienia wapiennego (węglanu wapnia) z dodatkami mineralnymi, piaskiem kwarcowym lub żużlem. Jednak ta metoda jest przestarzała, ponieważ podczas procesu wydzielają się duże ilości dwutlenku węgla, który jest uważany za gaz duszący.

W przemyśle wapno palone jest obecnie produkowane przez rozkład soli wapnia pod wpływem temperatury. Do takich prac często stosuje się piece szybowe. Wersje opalane węglem sprawiają, że produkcja tlenku wapnia jest bardzo ekonomiczna, ale piece są bardzo podatne na zanieczyszczenie popiołem. Zdalne piece zasilane torfem, drewnem, a także węglem produkują lepsze wapno palone, ale mają małą moc.

W nowoczesnym budownictwie, a dokładniej w składzie zaprawy cementowej wapno palone nie jest już stosowane, co wynika z jego niskiej odporności na wilgoć: po dłuższym okresie użytkowania, konstrukcja, przetwarzana z kompozycji zawierających wapno palone, zaczyna aktywnie wchłaniać wilgoć – powstaje grzyb i pleśń.

Obecnie omawiana substancja jest stosowana jako podstawowy składnik różnych materiałów budowlanych, takich jak żużlobeton, farby, tynki itp. Istnieje również wiele innych znanych zastosowań:

1. Jako podstawowy surowiec do produkcji cegieł piaskowo-wapiennych;

2. Jako materiał ogniotrwały;

3. Do usuwania dwutlenku siarki z gazów spalinowych;

4. Jako dodatek do żywności;

5. Jako „paliwo” do naczyń do picia.

Charakterystyka porównawcza

Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele podobieństw, ale są też pewne kluczowe różnice. Nasi eksperci dokonali szczegółowego porównania i wyniki są następujące.