Porównanie Judo i Taekwondo | Co jest lepsze

Azjatyckie sztuki walki zajmują szczególne miejsce w świecie sztuk walki. Mają bogatą historię, w niektórych przypadkach sięgającą tysięcy lat wstecz, oraz nietypowe podejście do ćwiczeń. Azjatyckie sztuki walki uczą pewności siebie, kontroli ciała i hartu ducha.

Tyle, że jest tam dużo azjatyckich sztuk walki. Judo, karate, taekwondo, jiu-jitsu, aikido, wushu… wybór odpowiedniego dla Ciebie lub Twojego dziecka jest bardzo trudny.

Przede wszystkim ważne jest, aby zrozumieć, że istnieją dwa rodzaje sztuk walki: uderzanie i rzucanie. Ten pierwszy uczy prawidłowej taktyki walki. Właściwie, jak sama nazwa wskazuje, służą one do trenowania precyzyjnych i mocnych uderzeń. Celem rzucania sztuk walki jest pokonanie przeciwnika poprzez powalenie go na ziemię.

Mówiąc o azjatyckich sztukach walki, najbardziej rzucającym się w oczy przykładem jest taekwondo, a najbardziej efektownym judo. Porównajmy je więc i wybierzmy, które jest lepsze dla nas, dla siebie lub dla naszego dziecka.

Judo

Judo to japońska sztuka walki polegająca na rzucaniu, której celem jest poprawa umiejętności samoobrony. Szkolenie symuluje rzeczywiste („uliczne”) warunki, w tym brak taktyki przeciwnika. Jednocześnie głównym celem fightera jest „zrzucenie” i rozbrojenie przeciwnika.

Stosowane są różne taktyki i techniki. Judo dopuszcza takie techniki jak bolesne ciosy, duszenia, wypady, wślizgi i rzuty. Jednak najciekawsze w tej sztuce walki jest jej podejście do walki.

Na przykład sama nazwa judo tłumaczy się jako „miękka droga”. Sztuka walki uczy zawodnika traktowania przeciwnika z szacunkiem, a także plastyczności. Jeśli zwycięska taktyka zakłada odwrót, lepiej się wycofać.

Tak więc ucząc się judo, nie tylko poznaje się techniki i uderzenia, ale także hartuje się swojego ducha. Sportowiec staje się pewny siebie i swoich możliwości. Trening w judo zakłada efektywne wykorzystanie umiejętności, technik i opanowanie ciała. Badane ruchy pomagają kontrolować swoje ciało tak, aby odpowiednio ocenić wydatek energetyczny na skuteczny rzut.

Ogólnie rzecz biorąc judo charakteryzuje się następującymi cechami:

1. Na treningach uczymy się uderzeń i kopnięć, chwytów duszących, technik przytrzymywania i rozbrajania przeciwnika. Niemniej jednak filozofia tej sztuki walki zakłada, że czasami zawodnik musi się poddać lub wycofać, aby kolejna lonża była bardziej skuteczna;

2. Zakłada ona całkowitą kontrolę nie tylko swojego ciała, ale także „kontrolę energii”. Brak ciosów przy całej mocy, jaką w nie wkładasz. Wręcz przeciwnie, po „doskonałej walce” zawodnik nie czuje zmęczenia;

3. Zestaw umiejętności i ruchów do opanowania nie jest zbyt duży. Podczas treningu wszystkie z nich powtarzane są niejednokrotnie. Z tego powodu podczas walki wiele ruchów wykonywanych jest „na autopilocie”;

4. W pojedynkach bardzo ważne jest prawidłowe obliczenie odległości do przeciwnika i określenie jego pozycji ciała. Dopiero po prawidłowym określeniu tych czynników można wykonać skuteczny chwyt i rzut judo;

5. Zajęcia uczą również jak ocenić obrażenia przeciwnika. Pozwala to na bardziej efektywne stosowanie technik, jak również minimalizuje ryzyko kontuzji podczas treningu judo;

6. „Miękka droga” dyscyplinuje, uczy samokontroli, szacunku do przeciwnika bez względu na jego status i umiejętności, kultywuje równowagę, nieustraszoność i pewność siebie.

Judo jest dyscypliną olimpijską. Oznacza to, że istnieje wiele federacji dla profesjonalnych sportowców, klubów i sekcji. Łatwo jest znaleźć odpowiednie miejsce na szkolenie.

O skuteczności Judo w sensie samoobrony świadczy również fakt, że ta sztuka walki stała się podstawą wielu innych ruchów, w tym Sambo i technik specjalnych dla służb specjalnych.

Tak więc, podsumowując.

Zalety

• Ze względu na włączenie do dyscypliny chwytów pod ręką, rzutów, bolesnych chwytów i duszeń, judo jest niezwykle skuteczne w samoobronie. Za pomocą kilku technik można powalić i unieszkodliwić nawet silnego lub zwinnego przeciwnika;

• Techniki „miękkiej drogi” stosowane w judo trenują również wiele czynników psychologicznych, w tym dyscyplinę (i samodyscyplinę), równowagę, nieustraszoność i szacunek dla innych;

• Podczas treningu tworzymy zbliżone do rzeczywistości środowisko, co pomaga zawodnikowi poczuć się pewniej w różnych ulicznych „przepychankach”, gdzie dyscyplina nie jest przestrzegana.

Wady

• Ogólnie rzecz biorąc, nie jest to sztuka walki uderzeniowa, lecz rzutowa. Tak więc judo nie może nauczyć Cię jak „zdejmować przeciwników jednym ciosem”. Wymagana jest elastyczność i taktyka;

• Judo nie rozwija siły fizycznej, ale refleks, zwinność i gibkość.

Najważniejszym aspektem filozofii judo jest ignorowanie siły fizycznej przeciwnika. Mogą więc być niesamowicie potężne, ale to nie przeraża sportowca. Siła fizyczna przeciwnika jest skierowana przeciwko niemu, natomiast judoka rozbraja ją bez większych trudności.

Taekwondo

Taekwondo jest zarówno „młodą” jak i starożytną, perkusyjną sztuką walki. Oficjalnie wprowadzono ją w połowie ubiegłego wieku – ale zasady dopiero wtedy powstały. A taekwondo opiera się na technikach walki stosowanych przez koreańskie wojsko.

Taekwondo to dość ciekawa sztuka walki. Mimo, że jest to właściwie uderzanie, techniki obejmują również skoki, bloki i wiele innych technik mających na celu szybkie rozbrojenie przeciwnika. Trening uczy zarówno uderzeń ręcznych jak i nożnych – w zależności od dystansu do przeciwnika.

Najważniejszym aspektem taekwondo jest praktyka duchowa. Zawodnik musi być chłodny i pewny siebie. Tylko w tym przypadku będzie mógł wykonywać kopnięcia i skuteczne ruchy bez rozpraszania się emocjami – np. strachem czy poczuciem zagrożenia. Wśród zasad taekwondo szczególny nacisk kładzie się na uczciwość, silnego ducha i czyste sumienie. Dlatego ta sztuka walki jest świetna dla dzieci, ponieważ rozwija w nich najlepsze cechy ludzkie.

Z kolei techniki uderzeniowe polegają na doskonaleniu każdego ruchu. Dlatego trening taekwondo może wydawać się trudny i wyczerpujący. Każda technika jest studiowana i powtarzana w kółko, aż stanie się w pełni automatyczna.

Ćwiczenia siłowe w taekwondo są również obecne. Ciosy muszą być precyzyjne, dokładne i skuteczne. Praktyka tej sztuki walki polega również na rozbijaniu różnych solidnych przedmiotów, takich jak drewniane deski czy ceglane bloki – jednak z minimalnym uszczerbkiem dla zawodnika.

Ogólnie taekwondo charakteryzuje się następująco:

1. Uczy precyzyjnych skoków, skutecznych kopnięć i ciosów mających na celu szybkie i dokładne rozbrojenie przeciwnika. To powiedziawszy, większość technik polega na kopaniu;

2. Duży nacisk kładzie się na praktyki duchowe. Zawodnik musi być chłodny, pewny siebie i opanowany. Musi ignorować emocje i zagrożenie ze strony przeciwnika lub otoczenia;

3. Istnieje domniemane powtórzenie technik. Każdy ruch musi być dopracowany do perfekcji. Dlatego dla niektórych osób zajęcia taekwondo mogą wydawać się trudne i wyczerpujące;

4. Niektóre techniki taekwondo oznaczają uderzenie siły. W tym przypadku uderzenia muszą być precyzyjne i dokładne. W szczególności podczas treningów fighterzy używają swoich rąk i nóg do łamania różnych twardych przedmiotów, takich jak deski, bloki ceglane itp;

5. Na lekcjach uczymy się również określać dystans do przeciwnika i wybierać idealną taktykę. Czyli fighter musi w ułamku sekundy znaleźć odpowiednią technikę – czy to skok, czy kopnięcie, czy cios ręką, czy jakaś inna lonża.

Taekwondo jest również dyscypliną olimpijską. Zatem wybór miejsca szkolenia dla siebie lub dziecka nie powinien być problemem. W każdym mieście działają kluby, sekcje sportowe czy federacje.

Warto zaznaczyć, że istnieje kilka wersji taekwondo. Na przykład:

1. W TKD zarówno aspektom duchowym jak i fizycznym poświęca się mniej więcej tyle samo uwagi;

2. W WTF nacisk położony jest na kopanie. Również ten styl taekwondo obejmuje głębszą naukę uderzeń z obrotu. Ale w tym rodzaju taekwondo ręce są słabo wykorzystywane;

3. W ITF używa się zarówno rąk jak i stóp, a lekcje odbywają się w realistycznych warunkach.

W konsekwencji do samoobrony należy wybrać ITF, natomiast do treningu ciała i ducha TKD. WTF to dość charakterystyczny sport.

Tak więc, podsumowując.

Zalety

• Poprawa siły, dokładności i efektywności uderzeń. Profesjonalny zawodnik, który dobrze zna taekwondo może pokonać przeciwnika jednym ruchem. Jednocześnie zapaśnik taekwondo nie będzie czuł się zmęczony po walce;

• Duży nacisk kładzie się na praktyki duchowe. Sportowiec musi stać się nieustraszony, chłodny i zdeterminowany oraz nauczyć się ignorować czynniki zewnętrzne;

• Doskonała technika uderzania zarówno rękami jak i stopami.

Wady

• Dziedzin jest wiele, przez co wybór odpowiedniej może być dość trudny;

• Trening może być wyczerpujący, ponieważ trzeba powtarzać w kółko te same ruchy.

Warto też zauważyć, że podczas szkolenia duży nacisk kładzie się na praktyki duchowe. Dlatego nie należy traktować taekwondo tylko jako dyscypliny sportowej.

Porównanie

Tak więc judo jest rzucającą sztuką walki, natomiast taekwondo uderzającą. Ale to nie jedyna różnica między nimi.

Obie sztuki walki są dobre. Wybierz więc zgodnie z własnymi preferencjami. Jeśli bardziej zależy Ci na elastyczności i „energooszczędnych” walkach, judo jest najlepszym wyborem. Jeśli chcesz „powalić” przeciwnika jednym ciosem, powinieneś odwiedzić taekwondo.

Wybór sztuki walki dla Twojego dziecka powinien być oparty nie tylko na Twoich celach, ale także na pragnieniach Twojego syna lub córki. Idealnym rozwiązaniem jest wspólny wyjazd na pokazy, dni otwarte czy zawody. Pozwólmy dziecku wybrać sztukę walki, którą preferuje.