Porównanie statycznego i dynamicznego adresu IP | Ważne różnice

Dostawca usług internetowych może zaoferować statyczny adres IP po podłączeniu domu lub biura. Za to jednak trzeba będzie dodatkowo zapłacić – od 50 do 300 Zlotykhli miesięcznie. A abonent może zapytać: „Czy warto przepłacać?? Dlaczego w ogóle potrzebujesz statycznego IP??”.

Dowiedzmy się więc, jaka jest różnica między statycznym a dynamicznym adresem IP i czy warto ponosić dodatkowe koszty.

Czym w ogóle jest adres IP?

Cały internet działa dzięki adresowaniu. Laptop wysyła dane do serwerów, które z kolei wysyłają inne informacje do abonenta. I żeby te same dane trafiały dokładnie do tego serwera czy abonenta, który ich potrzebuje, a jest zasada adresowania.

Każde urządzenie podłączone do sieci ma swój własny adres. W środowisku IPv4 składa się z czterech zestawów po trzy cyfry każdy. Komputery, routery i serwery mają adresy IP. A dostawca internetu, gdy podłącza użytkownika do internetu, daje mu to samo.

Tak więc adres IP to adres komputera, po którym można go zidentyfikować w sieci.

Działa to w następujący sposób:

1. Załóżmy, że chcesz odwiedzić naszą stronę internetową i wpisujesz jej nazwę w polu wyszukiwania swojej przeglądarki;

2. Komputer wykrywa górny węzeł w sieci lokalnej (router) i wysyła do niego polecenie „Przejdź do takiej i takiej strony”;

3. Router, po otrzymaniu tego polecenia, przekazuje je do węzłów dostawcy usług internetowych;

4. Sprzęt ISP uzyskuje dostęp do węzłów domeny głównej, poznaje adres strony i przekazuje żądanie do strony;

5. Serwer z witryną przekazuje dane do dostawcy;

6. Ten ostatni przekierowuje dane do routera;

7. Router przesyła dane do komputera.

Tak więc, aby internet działał, trzeba stale znać adres komputera, routera, urządzeń wszystkich pośredników, hostujących daną stronę, a także węzłów domeny głównej. I to jest właśnie ta uproszczona wersja! Żadna sieć, lokalna czy światowa, nie działałaby bez adresacji IP.

Wreszcie, adres IP jest jak zwykły adres pocztowy – no cóż, ma miasto i adres ulicy. W zasadzie oba są niezbędne, aby informacja dotarła do konkretnego odbiorcy. Czy ta informacja wygląda jak kartka papieru czy partia jedynek i zer to już inna sprawa.

Co to są adresy statyczne i dynamiczne?

Najczęstszym sposobem łączenia się z Internetem w Rosji jest PPPoE. To znaczy, że przy podpisywaniu umowy dostawca daje Ci login i hasło do wejścia do sieci. Potem klient je określa i tyle, jesteś mile widziany w sieci.

Po stronie ISP wygląda to trochę inaczej. Kiedy użytkownik podaje swój login i hasło, serwer nadaje mu „IP” – bo bez niego nie ma możliwości. Adres ten może być pobrany z listy zarezerwowanych adresów w podsieci lub z tablicy statycznej.

ISP ma bazę IP, z których może korzystać (podsieć). Pobiera z niego określone dane i dystrybuuje je do użytkowników przy każdym połączeniu. Po zerwaniu połączenia, adres ten wraca do puli dostępnych adresów.

Ta mechanika oznacza, że IP abonenta będzie się zmieniać za każdym razem, gdy będzie się on łączył z siecią. W rzeczywistości, dlatego nazywa się to dynamiczne.

Dynamiczny adres IP zmienia się przy każdym połączeniu sieciowym– np. po każdym restarcie komputera lub routera.

Dla większości użytkowników nie ma różnicy między typami numerów IP. Czyli zmienia się i zmienia, o co chodzi?? Najważniejsze, aby tabele dostawcy poprawnie mapowały abonentów i IP. Jednak używanie dynamicznego IP może być szkodliwe w następujących przypadkach:

1. Gdy chcesz połączyć się z siecią domową spoza Internetu;

2. Jeśli ten adres IP zostanie naruszony na stronie osoby trzeciej, nie będziesz mógł jej ponownie odwiedzić.

3. Statyczny adres IP może pomóc w rozwiązaniu tych problemów. Jest on przypisany do użytkownika i nie zmienia się przy połączeniu. Dostęp do niego można uzyskać również z zewnętrznego Internetu!

Dlaczego warto przepłacać za statyczne IP?

Główną zaletą statycznego adresu IP jest jego stałość. W zasadzie cała podsieć domowa abonenta występuje jako serwer z unikalnym adresem. Dzięki temu będąc gdziekolwiek – w pracy, w odwiedzinach, w podróży służbowej na drugi koniec świata – możesz uzyskać dostęp do swojej domowej podsieci.

Dlatego wielu profesjonalnych użytkowników wybiera statyczny adres IP. Wdrażają w domu pełnoprawny mini-serwer, na którym mogą „kręcić” różne pliki i usługi, a następnie zarządzają tym wszystkim zdalnie.

Na przykład, otrzymasz stałe IP i masz pewne umiejętności w zakresie programowania, administracji systemu, publikowania pulpitu i mikroelektroniki, możesz stworzyć inteligentny dom z pełną kontrolą z zewnątrz – od oglądania monitoringu do wyłączania światła w toalecie. A wszystko to będzie działać niezależnie od serwerów dostawców usług.

Ale potem znowu, „statyczny adres IP” jest niezwykle użytecznym, ale wysoce wyspecjalizowanym narzędziem.Jak fonendoskop. To bardzo ułatwia klinicyście „słuchanie” pacjenta, ale nie jest wcale jasne, jak to miałoby działać w domu.

Tak więc, o ile nie planujesz dostępu do swojej domowej podsieci spoza Internetu, stały adres IP nie jest tak naprawdę potrzebny.

Organizacjom zaleca się również stosowanie stałego IP. Może być wykorzystywany do budowania bezpiecznych kanałów komunikacyjnych z szyfrowaniem, tunelowaniem i innymi technologiami, aby zapobiec atakom i przechwytywaniu. A koszt danych przesyłanych kanałami telekomunikacyjnymi może być znacznie wyższy niż koszt zapewnienia środków ochrony.

A stałe IP sprawdzają się także w sieciach peer-to-peer (DHT). Ale jeśli po prostu ściągasz jakieś pliki przez torrenta, a nie rozpowszechniasz rzadki zbiór informacji cennych tylko dla trzech osób na planecie, to nawet w takim przypadku możesz się obejść bez zmiennego adresu