Charakterystyka i zastosowanie żużla metalurgicznego

Hutniczkowy żużel znajduje swoje użycie jako podtyp dla drogi i innych dziedzin aktywności. Jego skład i gęstość, osobliwości produkcji są pewne zainteresowanie przemysłem. O tym, co jest w hutnictwie, jak jest używane, warto mówić bardziej szczegółowo.

Co to jest?

Istnieje wiele produktów ubocznych pozostających z wytapiania metali czarnych i nieżelaznych. Główna produkcja odpadów jest żużel. Jest to produkt upadku rudy, może mieć heterogeniczną kompozycję, różne właściwości i właściwości. Żużla metalurgicznego uzyskuje się wraz z popiołu pozostającym po wytapianiu stali, żeliwa. Pozostaje w produkcji po przetworzeniu, wymaga późniejszego usuwania lub ponownego użycia jako niezależny materiał.

Metalowe żużle – produkty wysokotemperaturowe. Jest to odpady typu krzemianowego o konstrukcji wielokomponentowej. Przez długie żużle były po prostu usuwane, nie wyobrażano sobie dużego zainteresowania. Wszystko zmieniło się w drugiej połowie XX wieku. Z tego momentu strata metalurgii zaczęły aktywnie stosować się w budownictwie, branży rolnej, podczas układania sieci drogowych.

Skład i właściwości

Skład żużla metalurgicznego jest heterogeniczna. W rzeczywistości jest stopem chemicznym tlenków, zajmując się od 90 do 95% objętości. Pozostała proporcja spada na siarczki, siarczany, związki halogenowe. W zależności od zawartości tlenków żużla są podzielone na główny (z wskaźnikiem do 1%), monosiakaty (1%), bisklicates (2%), kwasowe (do 3%).

Wymień pozostałe cechy.

1. Konkretna kostka. Jest to 0,7-1,9 ton dla produktu w placeru, a do bryłki – 0,7-2,9 ton.
2. Klasa zagrożenia. Dla wszystkich żużlów metalurgicznych zainstalowano stopień IV. Oznacza to, że odpady hutnictwa jest szkodliwe dla środowiska, wymaga właściwej usuwania i przetwarzania.
3. Gęstość. Jego wskaźniki różnią się od 750 do 1100 kg / m3.
4. Wyjście metalowe. Dla metali żelaznych waha się od 100 do 700 kg. Nowoczesna produkcja obejmuje użycie różnych procesów wytapiania metalu. W piecu Blast średni wskaźnik wynosi 80 kg / t, w Marten – około 30 kg / ton, z technologią konwertera – nie przekracza 18 kg / t. Kolorowe problemy z metalurgią do 200 ton żużla dla 1 t.

Wszystkie te wskaźniki są brane pod uwagę przy dalszym wykorzystaniu przemysłu metalurgicznego odpadów.

Cechy produkcji

Zgodnie z metodą wytwarzania żużli w metalurgii podzielony na kilka grup. W zakładach recykling odpadów występuje jednocześnie z innymi procesami. Na przykład, rozdzielanie żużla konwertera podczas wytapiania stalowego przeprowadza się w procesie dmuchania stopionego metalu. Wszystkie obce są utlenione, a następnie usunięte.

Gdy wytapianie metali żelaznych stosuje się głównie metodę przy użyciu Vagranoka. Są to piece typu wału, pierwotnie stosowane w produkcji żeliwa. Sposób wysokiej wydajności, w przeciwieństwie do przetwarzania domeny, nie zmienia składu chemicznego stopu. Żupanie schodzi przez specjalny pilot.

Inne rodzaje pieców służą do topnienia metali nieżelaznych. Żałat, pokryty filmem, jest przetwarzany przez specjalny sposób.

Aby osiągnąć najbardziej kompletną ekstrakcję cennych substancji z materiału, pomaga ich wyczerpaniu przez chlorowanie, wirowanie lub ekspozycję elektryczną.

Pomimo poprawy technologii, główną metodą wytwarzania żużli w metalurgii żelaza jest proces topnienia metalu w domenie lub piecu Marten. W tym przypadku zbiór odpadów przeprowadza się z powodu niższej gęstości określonej. Żużla wyskakuje na powierzchni żeliwa, usunięta przez specjalny pilot. W metodzie topnienia Marteno odpady gromadzą się również nad masą ciekłej stali, ich kolekcja nie jest trudna.

Wyświetlenia

Główna klasyfikacja żużla metalurgicznego prowadzona jest na podstawie sposobów jego produkcji i kompozycji. Określają, jakie będą dalsze wykorzystanie materiału. Basic Division Delimituje odpady Metalurgia czarna i nieżelazna. Druga grupa nie jest zbyt wiele, zawiera znaczną ilość tlenków żelaza o zanieczyszczeniach wapnia i magnezu, również istnieją bardziej cenne zanieczyszczenia.

Odsetek takich odpadów jest znacznie wyższy, potrzebują dodatkowego wyczerpania.

Grupy żużlowe uzyskane w produkcji metali żelaznych są bardziej zróżnicowane. Są podzielone na 4 typy.

1. Stop żelaza. Są tworzone w procesie tworzenia odpowiednich stopów. Oprócz żelaza, w takich żnachach znajdują się krzem, mangan, chrom, inne rodzaje zanieczyszczeń.
2. Wagranki. Okazuje się, gdy wyciągnięcie żeliwa w Varance – Specjalne piece. Składa się z powstałego strumienia, koksu, Prigar, popiołu i produktów utleniających metali. Część tlenków w nich osiąga 90%. Otrzymany produkt ma kwasowość powyżej 3%, izolowanych minerałów, aluminiowych cząstek szkła.
3. Stalowa wytapianie. Są one uzyskiwane przy otwartej stali wytapiania, niezależnie od rodzaju kruszywa. Są to tlenki o niskiej gęstości, które nie zawierają lotnych związków, często mają znaczną część zanieczyszczenia. Dla żużli tego typu, charakteryzują się wysoką zawartością produktów utleniania żelaza i manganu.
4. Domena. Najczęstszym typem ma strukturę krzemianową lub glinokrzemianową. W zależności od składu chemicznego, po ochłodzeniu żużla nabywa strukturę kamienną, z której można uzyskać zgnieciony kamień lub inny materiał budowlany, ale może się rozpadać w proszku. Aby określić kolejny cel materiału, użyj specjalnego systemu kontroli jakości.

W swojej kompozycji żużle metalurgii żelaznych po ochłodzeniu są podzielone na rozpadające się i niedopuszczalne skały. Druga grupa nabywa rodzaj tworzenia kamienistych. Opcje rozpadające się do podziału do kategorii według ich składu mineralnego.

Najczęściej są następujące opcje:

• Krzemę – z wykorzystaniem, rozpadają się w drobnych sproszkowanych cząstkach;
• Wapno – zgniecenie w okruchach o różnych rozmiarach;
• mangan – rozpuszczenie w wilgotnym środowisku;
• fuzyk – podatny na pękanie pod wpływem wilgoci.

Żużle, które nie są przybrane pod wpływem środowiska zewnętrznego, są stosowane jako podstawa do wytwarzania gruzu i innych rodzajów kamienia budynku. W zależności od sposobu przetwarzania są one chłodzone i zgniecione przez pół suchej metody w specjalnych bębnach lub poddanych „mokrych” skutkach silnego strumienia wody.

W tym przypadku materiał jest natychmiast zgnieciony w procesie wychodzenia z pieca wybuchowego, a następnie tylko wieje do suszenia i ostatecznego chłodzenia.

Szereg zastosowań

Granulowane żużle – odpady wybuchowych pieców metali żelaznych – są najbardziej dostępne do późniejszego przetwarzania. Ich rola w budowie jest trudna do przeceny. Materiał jest źródłem gruzu – tańsze niż kamień naturalny. Przygotowywany produkt Zastosuj:

• Na budowę drogi – jako podtyp;
• w produkcji betonu;
• w rolnictwie, jako drenaż dla gleby;
• w produkcji betonu, jako symbol zastępczy.

Nieruchosłaby uzyskane w produkcji żelazostopów i wytwarzania stali w postaci zanieczyszczeń sproszkowanych dodają do cementu. Taka kompozycja nabywa zwiększoną odporność chemiczną. W połączeniu z klinką cementową Portland możliwe jest dalsze poprawa właściwości fizycznych materiału. Mieszany z ciekłym szkłem lub granulowane żużlami sodami są stosowane w produkcji mieszanek betonowych zdolnych do utwardzania w zmniejszonych temperaturach.

Podczas rzucania przetwarzania żużla można uzyskać gotowe produkty: płyty chodnikowe i krawężnik, podłogi wewnętrzne. Ta metoda ta pozwala na tworzenie do nich rur i kształtek, wykończenie elewacji. Koszty produkcji są znacznie zmniejszone, aw ich cechach gotowy materiał nie jest gorszy od tradycyjnych kontrahentów metalowych lub zbrojonego betonu. Casting jest wykonany przez formowanie stopionego żużla.

Od domeny lepkiej, wytapianie stalowe, wytrzymałe surowce można uzyskać wełnę mineralną. W tym celu kompozycja ogrzewana do stanu ciekłego jest wysyłana do maszyn spalinowych do tworzenia włókien.

Płyty uzyskane w ten sposób mogą być bardzo sztywne lub raczej miękkie, mają elastyczną, gęstą strukturę. Ze względu na syntetyczne polimery i środki wiążące bitumenów zachowują swoje właściwości przez długi czas.