Groch w uprawie polowej: warunki sadzenia, pielęgnacji i zbioru

Groch – roślina jednoroczna z rodziny strączkowych. Pochodzący z Indii. Uprawia się ją tam od IV wieku p.n.e. . Pomimo cech klimatycznych swojej ojczyzny, możliwości biologiczne grochu warzywnego pozwalają na jego uprawę również w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Producenci warzyw w ponad 60 krajach od południa do północy prowadzą obecnie uprawy na swoich polach i w ogródkach warzywnych. Swoją popularność zawdzięczają bogatemu składowi chemicznemu: zawierają do 30% białka, taki sam procent strawnego cukru i dużą listę aminokwasów.

Cechy szczególne uprawy

Roślina zielna jest ceniona nie tylko ze względu na owoce. Dzięki swojemu systemowi korzeniowemu w naturalny sposób poprawia żyzność gleby. Więcej guzków powstaje na końcówkach korzeni. Wiążą azot atmosferyczny i przekształcają go w humus. Korzenie rozwijają się pionowo i głęboko. Do długości 1 m pozwalają roślinie pobierać wilgoć i składniki odżywcze z głębi gleby.

Typy o nasionach gładkich, zaokrąglonych i pomarszczonych wyróżnia się ze względu na różnice fizjologiczne. Odmiany warzyw dzielą się na 2 podgrupy w zależności od przeznaczenia:

Nazwa	Opis
Peeling	Strąki tej grupy mają wewnątrz grubą, pergaminową powłokę. Zboża nadają się do jedzenia
Cukier	Rośliny tworzą strąki z sukulentami, które mogą być spożywane wraz z nasionami

Siew

Groch to odporne na zimno rośliny jednoroczne, które do prawidłowego rozwoju potrzebują długich dni świetlnych. Naszym zdaniem cechy te powinny być brane pod uwagę przy wyborze miejsca i terminu wysiewu nasion. Groch jest dobrym sąsiadem dla kukurydzy, ogórków, rzodkiewki, ziół, pomidorów i bakłażanów. Rośliny strączkowe są doskonałymi poprzednikami, ale groch nie powinien być wysiewany po fasoli.

Rozrząd

Na wysiew grochu wskazuje przesuszenie gleby po stopnieniu śniegu. Dzięki odporności na zimno, sadzonki nie zostaną zniszczone nawet przez (krótkotrwały) przymrozek powrotny – nie trzeba się ich obawiać. W środku Europy najlepszy czas na siew to koniec kwietnia/wczesny czerwiec. Odmiany szybko dojrzewające uprawiane są metodą przenośnikową – nasiona wysiewane są do lipca w odstępie 10 dni. Późno rozpoczynające się rośliny powinny być wysiewane wcześniej.

Wybór miejsca i przygotowanie gleby

Groch należy sadzić w miejscach dobrze oświetlonych, z żyzną, próchniczą glebą. Optymalne pH 6-7. Rośliny grochu muszą mieć silne korzenie palowe i mocne korzenie; w przeciwnym razie istnieje ryzyko gnicia korzeni spowodowanego stagnacją wilgoci.

Wcześniej wykonuje się podstawową obróbkę gleby. Jesienią działka jest przewracana, usuwane są korzenie chwastów i stosowane są nawozy organiczne i mineralne. Tuż przed siewem na 1 m

2 W tym samym miejscu należy zastosować mocznik (15 g) i kwas borowy (½ łyżki). .).

Przygotowanie materiałów siewnych

Przed wysiewem nasiona są sprawdzane, uszkodzone są odrzucane. Nasiona w dobrym stanie są ogrzewane i dezynfekowane. Zaprawianie chemiczne stosuje się w celu ochrony nasion przed zarodnikami grzybów i szkodnikami – larwami chowacza truskawkowca. Zakupione nasiona są często sprzedawane jako już zaprawione.

Technologia siewu

W drugiej dekadzie kwietnia wysiewana jest trawa.Sekwencja działań:

1. Na miejscu przygotować rowki o głębokości 5-7 cm i szerokości 15-20 cm. Odstępy między bruzdami siewnymi powinny być zachowane w granicach 50-60 cm.

2. Do rowów dodać kompost wymieszany z popiołem i zasypać ziemią tak, aby trawa zredukowała się do głębokości 3-5 cm. Wartość ta zależy od struktury gleby: mniej dla gleby ciężkiej, więcej dla lekkiej.

3. Wrzuć nasiona tak, aby zachować między nimi odległość 6 cm. Przybliżona ilość aplikacji na 1 m wynosi 15-17 szt.

4. Przykryj nasiona ziemią i zapakuj je, aby zatrzymać wilgoć.

5. Przykryj grządkę cienką matą plastikową lub siatką, aby zabezpieczyć ją przed ptakami.

6. Gdy pojawią się siewki (w ciągu 7-10 dni), poletko jest otwierane.

Dla Państwa informacji!

Nasiona grochu kiełkują w temperaturze 2-6°C, ale optymalna temperatura to 15-18°C.

Pielęgnacja grochu

Korzystny siew – pierwszy krok do uzyskania obfitych i wysokiej jakości plonów. Przez cały sezon wegetacyjny wymagają stałej pielęgnacji, która obejmuje podlewanie i nawożenie. Luzowanie jest ważnym środkiem.

Podlewanie

Groch jest wysiewany wcześnie i otrzymuje wystarczającą ilość wilgoci po zimie we wczesnych fazach rozwoju. Ale jeśli śniegu jest mało, podlewanie jest potrzebne także wiosną. Groch otrzymuje najlepsze zaopatrzenie w wodę w okresie kwitnienia. Podlewaj rośliny dwa razy w tygodniu. W okresach gorących procedurę tę wykonuje się codziennie, jeśli nie ma opadów deszczu. Stosować wodę oczyszczoną z wody klarowanej. Temperatura płynu nawadniającego nie ma znaczenia.

Uprawa roli

Po podlaniu lub obfitych opadach deszczu należy spulchnić glebę, aby rozbić szczelną skorupę. Równocześnie usuwać chwasty. W celu zwiększenia odstępów, rzędów ściółki i rzędów sadzenia. Zabieg ten nie tylko pozwoli na utrzymanie luźnej struktury gleby, ale także zapobiegnie szybkiemu parowaniu i rozwojowi chwastów. Torf i trociny są wykorzystywane jako materiał do ściółkowania.

Karmienie

Nawozić rośliny podczas podlewania. Przed zabiegami podlewania rozpuścić w wiadrze z wodą 25 gramów nawozu wieloskładnikowego (NPK). Objętość płynu wystarcza na 1 m² grządki z grochem. Zamiast nawozów mineralnych można stosować nawozy organiczne. Ale najlepszą opcją, naszym zdaniem, są środki alternatywne. Niezależnie od tego, jaki kompleks wybierzesz,Należy przestrzegać zaleceń dotyczących czasu i stężenia kluczowych makroskładników:

1. Wiosną należy stosować nawozy o większej zawartości azotu, gdyż ten ostatni korzystnie wpływa na rozwój korzeni i pędów;

2. Przed kwitnieniem nawozić groch fosforowo-potasowy, aby przekierować składniki odżywcze do pąków i zalążni;

3. Po zbiorach uzupełnić glebę tym samym kompleksem fosforanowo-potasowym.

Podwiązywanie i przycinanie

Groch ma delikatne i bardzo kruche pędy. Kiedy owoce zaczynają się formować, zapadają się pod swoim ciężarem. Aby tego uniknąć, rośliny grochu mocuje się do podpory. Później sama trzyma się trelinki. Do podparcia należy użyć palików lub metalowych słupków. Wstawia się je wzdłuż rzędu krzewów warzywnych co pół metra i rozciąga się trelinkę. Można użyć drutu lub nawet sznurka. Przymocuj pędy do kraty tak, aby rośliny zaczęły się kręcić. Dzięki temu wszystkie pędy będą równomiernie oświetlone. Rosną pionowo i osiągają dobrą cyrkulację powietrza. W przypadku uprawy poziomej istnieje duże ryzyko gnicia, ponieważ rośliny mają kontakt z glebą.

Aby uzyskać obfite zbiory, należy wspierać rozgałęzianie: najpierw należy przyciąć pędy centralne, a gdy uformują się pędy boczne, proces ten należy powtórzyć, aby pobudzić rozwój nowych. Szczypać groch w słoneczny poranek, wtedy uszkodzone miejsca wyschną przed wieczorem i spadkiem temperatury.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Głównymi wrogami roślin jednorocznych są ćma grochowa, liściarz, ćma kapuściana i ćma ogrodowa. Są one szczególnie szkodliwe w wieku larwalnym. Larwy miniarek zwijają się na liściach, ukrywając się w nich i zjadając je w miarę dojrzewania. Ćmy skubią pędy. Motyle owocowe składają jaja na strąkach, blaszkach liściowych i kwiatostanach, które dosłownie po 7-8 dniach stają się żerowiskiem dla wylęgających się owadów. Stosować roztwory owadobójcze zgodnie z instrukcją producenta. Przy ich stosowaniu należy przestrzegać terminów stosowania i obserwować okres toksyczności.

Wśród chorób wymienia się m.in. mozaikę i mączniaka prawdziwego. Pierwszy z nich ma charakter wirusowy. Powolny wzrost i klapowanie świadczą o chorobie. Później na blaszkach liściowych widoczne są nekrotyczne plamy, a żyłki ulegają przebarwieniu. Mozaika nie może być wyleczona. Należy zapobiegać jego rozwojowi. W naszej ocenie profilaktyka łączona jest skuteczna.Obejmuje ona następujące elementy:

1. Uprawy rotacyjne;

2. Przeprowadzenie przedsiewnej obróbki gleby i nasion;

3. Wykonywać wszystkie prace konserwacyjne.

Mączniak rzekomy – choroba grzybowa. Objawy wskazujące na rozwój choroby to białawy, kruchy nalot. Pojawia się początkowo na dolnych częściach pędów, stopniowo obejmując również górne organy. Bez leczenia chore organy roślinne czernieją i obumierają. W intensywnej fazie rozwoju najskuteczniejsze są zabiegi krzewienia z użyciem fungicydów. Nie wolno ich jednak stosować w okresie dojrzewania. W przeciwnym razie będzie bezużyteczny do jedzenia.

Jak tylko zostaną wykryte oznaki mączniaka, należy zastosować środki ludowe. Prosty przepis na napar wymaga 300 gramów pędów ostropestu polnego. Są one namaczane w 10 litrach wody przez 24 godziny. Po odcedzeniu przystąpić do opryskiwania grochu. Zabieg przeprowadza się w odstępach 7-10 dni, w zależności od wyników.

Zbiórka

Rośliny grochu mają wydłużony okres owocowania. Zbierane codziennie lub co 2 dni (w zależności od pogody i szybkości dojrzewania) przez 1,5 miesiąca. Najpierw usuń strąki z dna, powoli przesuwając się w górę. Średni plon wynosi 4 kg/m, jeśli przestrzegana jest technika uprawy

2. Odmiany obieralne zbiera się od końca czerwca do jesieni,W oparciu o stan strąków:

1. Dopóki skórki są gładkie i w tym samym kolorze, zbiera się je na zielony groszek;

2. Gdy pojawi się ekran – na ziarnie.

W fazie dojrzałości technicznej groch wykorzystuje się do przygotowania sałatek – groszek zielony. Można go zakonserwować lub zamrozić, gdyż szybko traci jakość handlową. Inną możliwością zachowania takiego plonu jest jego wysuszenie. Są one blanszowane przez 2 minuty we wrzącej wodzie, następnie odcedzane, płukane pod bieżącą wodą, wkładane do eksykatora i przechowywane tam przez 10 minut w temperaturze 45ºC. Pozwól im ostygnąć na stole przez 1,5 godziny, a następnie pozostaw do ponownego wyschnięcia w temperaturze 60ºC.

Nasiona w dojrzałości biologicznej mogą być przechowywane przez kilka lat. Wcześniej wydrążamy je i suszymy w przewiewnym miejscu przez 3 dni rozkładając na czystym papierze w 1 warstwie. Obszar uprawy musi być zabezpieczony przed insektami, w przeciwnym razie plony zostaną zepsute.

Groch jest pożyteczną rośliną warzywną. Rośnie dobrze w każdym klimacie, ale tylko wtedy, gdy przestrzega się techniki uprawy.

Źródła: B. .FATYANOV: „Groch, fasola i rośliny strączkowe”