Jak sadzić i pielęgnować lilie kalii w plenerze i w domu

Ładne liście i nietypowo ukształtowane kwiaty – taka jest właśnie Calla, egzotyczna roślina, która doda urody każdemu ogrodowemu zakątkowi i ozdobi Twój dom. Latem rośliny kalli sadzi się w ogrodzie w miejscach wilgotnych, gdzie inne kwiaty nie będą szczęśliwe.

Trochę botaniki

Druga nazwa kwiatu z rodziny aroidów to Zantedeschia. To zamieszanie wynika z faktu, że roślina została sprowadzona do Europy i opisana jednocześnie przez dwóch botaników. Nazwę „zantedeschia” nadał jej dyrektor ogrodów botanicznych znajdujących się w niemieckim mieście Halle, K. Sprengel. Czasami nazywane są motylkowatymi lub aroniami, są to w rzeczywistości najbliżsi krewni z tej samej rodziny.

Opis botaniczny:

1. Kłącze tej wieloletniej rośliny zielnej jest bulwiaste z wyjątkiem gatunku etiopskiego, który ma korzeń, choć zgrubiały;

2. Liście – duże, sercowate, stożkowate, są przedłużeniem długich, mięsistych ogonków liściowych;

3. Kolor blaszek liściowych jest ciemnozielony, u niektórych odmian z białymi lub srebrnymi plamkami;

4. To, co bierzemy za kwiat, jest w rzeczywistości welonem lub listkiem przylistkowym; u gatunków naturalnych jest on biały, różowy, żółty; u mieszańców od nich pochodzących ma różne kolory;

5. Sam kwiat jest kolbą, najczęściej żółtą, ale możliwe są też inne warianty kolorystyczne;

6. Kwiatostan składa się z drobnych kwiatów o przyjemnym waniliowym zapachu: w dolnej 1/5 długości znajdują się kwiaty słupkowe, reszta to pylniki;

7. w miejsce kwiatów powstają żółtawe jagody.

Kwitnienie kalli może trwać nawet do półtora miesiąca. Ale kiedy jest skończona, welon zmienia kolor na zielony u wszystkich odmian, ponieważ jest to przylistek, ale nadal liść.

W domu w Afryce, kalla jest fanem wilgotnych, półcienistych miejsc. Kulturowo znany jest od XVII wieku. W tym czasie wyhodowano nowe odmiany i hybrydy.

Rodzaje i odmiany

Rodzaj jest nieliczny – nie więcej niż 10 gatunków, tylko 3 w uprawie. to właśnie one dostarczyły materiału do pracy hodowlanej.

Calla aethiopica

Kalina etiopska jest najwyższa z Zantedes. Jest to wilgotna roślina kłączowa o metrowej długości szypułkach. Kołdra jest biała lub zielona. Przy odpowiedniej pielęgnacji nie zrzuca liści na zimę, ponieważ nie ma głębokiego okresu spoczynku.

Odmiany:

1. ’Nicolai’ – ciemnozielone liście ocieniają kwiaty zielonkawym welonem o oryginalnym kształcie na łodydze kwiatowej do 1,5 m wysokości;

2. „Green Goddess” – rośliny o wysokości 0,9 m, liście są ciemnozielone, pokrywa kwiatowa u podstawy jest biała, powyżej jest kapryśna kombinacja odcieni zieleni;

3. „Albomaculata” – ciemnozielone liście z białym cętkowaniem doskonale komponują się z białą świecą kocanki;

4. „Schone Zwei
   ’uckerin’ – wytwarza łodygę kwiatową do 1 m, liście są jaśniejsze niż u pozostałych odmian; welon jest zielony u podstawy i może osiągnąć średnicę 15 cm;

5. „Amethyst” – ta odmiana ma fioletowy welon; pędy kwiatowe są wysokie, a zapach jest przyjemny, z nutami świeżości;

6. „

7. Odmiana 'ttle Gem’, wyhodowana specjalnie do uprawy doniczkowej, jest rośliną krótką – do 40 cm, wszystkie łodygi kwiatowe tej samej wielkości;

8. ’Perl von Stuttgart’ – nieco wyższa od poprzedniej odmiany, kwitnie bardzo obficie;

9. ’White Hercules’ to jedna z najwyższych odmian;

10. „Childsiana” i „Ellotiana” to wysokie, złoto-żółte odmiany topiary.

Calla rehmannii

Nie jest to wysoki gatunek bulwiasty, liście są wąskie i mają zielony kolor. Okładka – w różnych odcieniach różu. Okres spoczynku rozpoczyna się jesienią. Roślina wchodzi w głęboki stan spoczynku i całkowicie zrzuca liście.

Odmiany:

1. ’Indian Summer’ – czerwona pokrywa ma odcień granatu, roślina jest zwarta;

2. „Wieczorek” – nad cętkowanymi liśćmi wznoszą się bardzo ciemne, czarno-niebieskie lub czarno-liliowe okrywy, czasem z purpurową obwódką;

3. „Kameleon” – złoto-brzoskwiniowa poszewka z jasną obwódką wyróżnia się jako kontrastowa plama na tle ciemnozielonych liści.

Calla Elliotta (Calla el

ottiana)

Liście zielone w kształcie serca – cętkowane. Zasłona jest barwiona w różnych odcieniach żółci. Korzeń jest bulwiasty, okres spoczynku jest wyraźny i rozpoczyna się jesienią. Rośliny są kompaktowe i dobrze nadają się do uprawy w pomieszczeniu.

Odmiany:

1. ’Yellow Corner’ – jasne, słoneczne pokrycie z zieloną podstawą, cętkowanie na liściach jest również żółte;

2. ’Black-eyed beauty’ – na zielonych liściach są białe, krótkie pociągnięcia, okrywa jest jasnożółta z fioletowym zapyleniem w gardzieli, na spodzie widoczne są ciemnofioletowe paski;

3. „Vermeer” fioletowa podstawa, biała szeroka obwódka, sprytna cytrynowożółta kolba w środku, dekoracyjne cętkowane liście; roślina osiąga 70 cm wysokości.

Większość lilii kalii to mieszańce dwóch ostatnich gatunków.

Pielęgnacja lilii kalii zależy nie tylko od jej gatunku, ale także od tego, czy jest uprawiana w ogrodzie, czy w mieszkaniu.

Agronomia etiopskiej lilii kalii

Opinie na temat uprawy tej rośliny są podzielone: jedni uważają, że nie da się jej zabić, inni, że nie kwitnie mimo wszelkich starań. Wynika to prawdopodobnie z braku warunków habitualnych dla kwiatu.

Co kocha etiopska kalla:

1. intensywne światło, ale bez długiego wystawiania na bezpośrednie działanie promieni słonecznych (liście mogą ulec poparzeniu), dzień świetlny – 12 godzin dziennie, dobrze znosi penumbrę;

2. wilgotne powietrze (80-85%) i taka sama gleba; powinna być luźna, odżywcza o lekko kwaśnym odczynie;

3. Niezbyt wysoka temperatura 18-25°C i obniżona do 12-15°C w okresie spoczynku; temperatura powyżej 28 stopni jest stresująca dla kwiatu; jeśli przez dłuższy czas będzie utrzymywać się na poziomie + 4, roślina przestanie rosnąć;

4. płytkie sadzenie;

5. Roślina przechodzi w okres spoczynku, podczas którego zaczynają pojawiać się nowe pąki kwiatowe;

6. Jeśli kalina etiopska spędziła zimę w domu – nie przetrwa mrozu w otwartej przestrzeni, to latem warto posadzić ją w ogrodzie lub przynajmniej wynieść w doniczce na świeże powietrze – na loggię lub balkon.

Kalle lilie etiopskie nie pochodzą z Etiopii, ale występują na bagnistych terenach Afryki Południowej. W naturze kwitnie od sierpnia do końca stycznia. Ma to miejsce na półkuli południowej późną wiosną i wczesnym latem. Roślina jest bardzo elastyczna i dzięki kilku metodom pielęgnacji można przesunąć czas kwitnienia. Jednak to, bez czego kwiat nie może się obejść, to okres spoczynku. Jeśli nie pozwoli się jej odpocząć, szybko się wyczerpuje i przestaje kwitnąć. Wszystkie praktyki pielęgnacyjne – podlewanie, karmienie, regulacja temperatury powietrza – dostosowują się do aktywnej wegetacji i odpoczynku.Najczęściej spotykana metoda jest następująca:

1. Po zakończeniu kwitnienia podlewanie stopniowo zmniejsza się przez miesiąc lub dwa, zwykle między październikiem a listopadem;

2. Usuń zwiędłe liście;

3. temperatura zostaje obniżona do 12-15 °C;

4. Nawozić kilka razy lekkim nawozem mineralnym bez azotu;

5. Utrzymuj roślinę w tych warunkach przez 8 do 10 tygodni.

Jest to zazwyczaj okres od grudnia do stycznia. W szklarniach początek sezonu wegetacyjnego przypada na jesień, a szczyt kwitnienia na zimę; sadzonki są w tym czasie szczególnie popularne i droższe.

Jeśli roślina chce przedłużyć okres kwitnienia do miesięcy letnich, okres spoczynku może zostać wydłużony, czasami do 4-6 miesięcy. Następnie stopniowo zwiększaj podlewanie i podnoś temperaturę powietrza. Kwiat budzi się do życia i wymaga przesadzenia w tym czasie, co czyni co roku.

Przesadzanie kalii etiopskiej

Przesadzanie roślin po wyjściu z okresu spoczynku.

Gleba

Callas wymaga gleby o kwaśnym odczynie, bogatej w próchnicę o następującym składzie:

1. Ziemia szklarniowa, ziemia darniowa i kompost – po 2 części;

2. Po jednej części świeżego torfu i piasku.

Rośliny kalli dobrze rosną w glebie złożonej z równych części ziemi liściowej i darniowej, piasku, torfu i humusu.

Ta sama gleba potrzebna jest dla kwiatu przy sadzeniu go w ogrodzie lub szklarni.

Garnek

Doświadczeni floryści radzą, by dla kalii etiopskiej wybrać ceramiczną, nieszkliwioną doniczkę. Jest porowata, więc korzenie w takim pojemniku dobrze oddychają, a nadmiar wilgoci nie jest zatrzymywany. Donica powinna być niska, ponieważ kłącze jest płytkie i rośnie raczej szeroko niż głęboko. Rośliny nie kwitną dobrze w zbyt małym pojemniku, a w zbyt obszernej donicy zakwitną dopiero wtedy, gdy kalia wykorzysta w pełni swoją pojemność. Podczas sadzenia wybierz doniczkę o kilka centymetrów większą w średnicy tylko wtedy, gdy korzenie stłoczyły się w poprzednim pojemniku.

Sadzenie

Jeśli nie jest prawidłowo podlewany, nie tylko przegapisz kwitnienie, ale także stracisz roślinę, ponieważ korzeń zgnije.Algorytm przesadzania:

1. Na dnie donicy umieść do 5 cm glinianych kamyków lub piasku rzecznego jako drenaż;

2. Podlewanie mieszanki roślinnej roztworem stymulującym korzenie;

3. usuń kępę ziemi z doniczki, usuń stare liście, oddziel potomstwo i potomstwo o średnicy 0,5 do 1,5 cm, które zostanie wykorzystane do rozmnażania;

4. Wypełnij doniczkę do połowy przygotowaną na bazie składników odżywczych ziemią;

5. ułożyć rozetę kłącza do góry, przykryć warstwą ziemi nie grubszą niż 2 cm;

6. umieścić podstawę fałszywego pnia na poziomie gleby;

7. Podlewaj delikatnie.

Po zasadzeniu należy trzymać roślinę w penumbrze przez kilka dni.

Informacje dotyczące pielęgnacji kaliny etiopskiej można znaleźć w tabeli.

W mieszkaniu	W ogrodzie
Podlewanie	W optymalnych warunkach – podlewać tak, aby bryła korzeniowa nie wysychała, nawet w górnej części. Po 20 minutach nawilżania odcedź wodę z tacki. Jeśli wilgotność i temperatura powietrza nie są odpowiednie, lepiej jest pozwolić glebie wyschnąć pomiędzy podlewaniem. W okresie spoczynku ogranicza się podlewanie, ale nie dopuszcza do całkowitego wyschnięcia kuli ziemnej; częstotliwość podlewania wynosi raz na 10 dni . Aby ustabilizować wilgotność, należy codziennie spryskiwać ciepłą, miękką wodą; żadne krople nie powinny kapać na narzutę. Lubi odchody i ciepłe prysznice.	Regularnie podlewać; gleba nie może wyschnąć, ale nie może też zamienić się w bagno. w czasie upałów zwiększa się ilość wody. Zakwaszaj wodę octem lub kwaskiem cytrynowym 3 razy w sezonie. Niektórzy hodowcy kwiatów używają do tego celu zużytego kwasu akumulatorowego – st. . na 10 litrów wody. Podlewanie należy rozpocząć dopiero wtedy, gdy na powierzchni gleby pojawią się siewki. W przypadku uśpienia latem, rośliny należy podlewać raz na dekadę.
Nawożenie	Miesięczne nawożenie poza okresem spoczynku N:P:K = 20:10:20, w okresie spoczynku 2 nawozy o obniżonej zawartości azotu.	Nawóz musi być stosowany regularnie. Podczas sadzenia należy zastosować nawóz startowy w postaci humusu, a następnie co piąte podlewanie należy nawozić, zaczynając od azotu, a następnie fosforu i potasu, gdy pąki zaczną kwitnąć.
Światło i lokalizacja	Poza okresem spoczynku – jasne rozproszone światło na oknie wschodnim, zimą przenieść donicę na okno południowe. Zwiększ długość dnia do 12 godzin z fitolampami, jeśli kola nadal kwitną.	Mokre miejsce w koronkowym cieniu drzew.

Roślina sama powie Ci, jakich składników odżywczych potrzebuje:

1. jeśli powierzchnia liści jest matowa, a ich końce zwisają w dół – brak azotu;

2. Jeśli liście są ciemnozielone i wyprostowane – nawozić składnikami odżywczymi zawierającymi potas.

Cechy uprawy

Jak każda roślina, lilie kalli mają swoje cechy charakterystyczne:

1. bulwy i kłącza budzą się bardzo długo – czasem nawet do miesiąca, aż wyrosną im systemy korzeniowe;

2. są bardzo delikatne, dlatego wykopywanie i przesadzanie roślin powinno odbywać się ostrożnie;

3. Każdy kwiat utrzymuje się do 4 tygodni;

4. Gdy okrywa ziemna zacznie się zielenić, jeśli nie chcesz rozmnażać roślin przez nasiona, obetnij pędy kwiatowe;

5. Ważne jest, aby zachować równowagę między bezpośrednim nasłonecznieniem, które sprzyja wzrostowi liści, a cieniem, który ma pozytywny wpływ na kwitnienie;

6. różnica między temperaturą dnia i nocy sprzyja kwitnieniu.

Pielęgnacja cebulek

Główną różnicą pomiędzy kalusami korzeniowymi a kalusami cebulowymi jest okres spoczynku. Podczas gdy te pierwsze można uśpić o każdej porze roku, u kalii Remanna i Elliotta okres spoczynku zaczyna się jesienią i trwa do wiosny. Rośliny zrzucają całkowicie liście i śpią bardzo głęboko.

Okres spoczynku

Wykopać bulwy lilii kalli po pierwszym lekkim przymrozku lub lepiej tuż przed, ponieważ nawet lekki mróz może je zabić. Ostrożnie wyjmij rośliny z gleby – korzenie są bardzo kruche i łatwo się łamią, podobnie jak rośliny potomne. Nie obcinaj liści: ich zadaniem jest dostarczenie bulwom wszystkich zgromadzonych składników odżywczych.

Przygotowanie do przechowywania:

1. Po wykopaniu rośliny należy przechowywać przez 2 tygodnie w ciepłym, suchym pomieszczeniu w temperaturze od 15 do 20 stopni Celsjusza, aż liście całkowicie zwiędną;

2. W tym czasie bulwy pokryją się grubym płaszczem i w końcu dojrzeją;

3. liście mogą być teraz łatwo oderwane od bulw; korzenie są przycinane w tym samym czasie;

4. Sprawdź je i jeśli są uszkodzone lub zgniłe, przycinaj je z powrotem do zdrowej tkanki i traktuj cięcia zieloną herbatą;

5. ponownie wysuszyć i zawinąć w papier – każdą bulwę osobno;

6. włożyć je do kartonu lub koszyka z otworami i umieścić w chłodnej piwnicy i trzymać tam przez zimę w temperaturze od 5 do 10 stopni Celsjusza;

7. Jeśli nie ma piwnicy, wystarczy komora na warzywa w lodówce, ale wtedy bulwy umieszcza się w perforowanej torbie.

Jeśli dostępny jest suchy mech sphagnum, posypujemy nim bulwy bez owijania ich w papier. Od czasu do czasu sprawdzać ziemniaki. Przetrzeć i przewietrzyć bulwy oraz spryskać je środkiem grzybobójczym (odpowiedni jest Fondazol). Następnie nie powinny być przechowywane w pobliżu produktów spożywczych.

Jeśli nie sadzimy roślin kalli w ogrodzie, ale w pomieszczeniu, to one również potrzebują chłodnego zimowania. Gdy roślina zrzuci liście, można ją przenieść do chłodnej piwnicy bezpośrednio w doniczce, a wiosną koniecznie przesadzić ją do nowego podłoża.

Przebudzenie i sadzenie

Gdy gleba ogrzeje się do 15°C, cebulki trafiają do ziemi,Doświadczeni hodowcy hodują je w doniczkach:

1. Zwiędnięte bulwy należy trzymać przez 2-3 dni w wilgotnej ściereczce, aby pąki mogły napęcznieć;

2. Materiał roślinny należy dokładnie obejrzeć, wszystkie uszkodzone miejsca oczyścić ostrym nożem do momentu pojawienia się zdrowej tkanki, a cięcia posmarować zieleniną;

3. przed posadzeniem bulwy trzymać w roztworze fungicydu – Fondazol, Vitaros, Maxima, zabieg wykonać zgodnie z instrukcją;

4. doniczkę o pojemności ok. 3 l z drenażem na dnie wypełnić luźną ziemią o lekko kwaśnym odczynie, złożoną z torfu (2 h.), humus, kompost, ziemia ogrodowa (każda po 1 łyżce.) i piasku (0,5 h.);

5. gleba jest podlewana roztworem nawozu przeznaczonego do ukorzeniania cebulek;

6. Bulwę sadzimy rozetą do góry i przykrywamy warstwą ziemi doniczkowej o grubości co najmniej 2 cm;

7. podlewanie nie jest już konieczne.

Postawić garnki w ciepłym, pozbawionym przeciągów miejscu. Gleba powinna być utrzymywana w umiarkowanej wilgotności. Co tydzień do wody do podlewania dodaje się kompletny nawóz mineralny lub płynny nawóz humusowy zgodnie z instrukcją.

Rośliny kalli długo kiełkują, czasem nawet do miesiąca. Najpierw powstaje system korzeniowy, po którym bulwy wytwarzają pędy. Przesadzić rośliny, które będą żyły w pomieszczeniu w ten sam sposób.

Sadzenie na wolnym powietrzu

Jeśli bulwy nie zostały wcześniej wyhodowane, można je posadzić w otwartej glebie na początku maja, kiedy to zdążą już wykiełkować i nie należy się spodziewać dalszych przymrozków. Dla lilii kalii wybierz miejsce, które jest oświetlone przez słońce do południa, przez resztę czasu powinna być w cieniu. Kaliny kłączowe nie są tak spragnione wody jak kłączowe, ale tolerują krótkie okresy suszy i nie stagnują w miejscu sadzenia lub silne wiatry.

1. Przed sadzeniem glebę przewraca się, dodając 30-40 gramów kompleksowego nawozu mineralnego na 1 cm kw. .

2. Odległość między studzienkami powinna być dobrana do wysokości odmiany i wielkości bulwy – duża cebula potrzebuje większej powierzchni do karmienia, średnio 40 cm.

3. Głębokość otworu: 5-10 cm.

4. Przygotowaną bulwę należy umieścić w miejscu sadzenia, przykryć warstwą ziemi nie przekraczającą 2 cm i podlać.

Do momentu pojawienia się kiełków nie trzeba już podlewać.

Sadzenie kiełkujących bulw

Przeprowadza się ją, gdy nadejdzie prawdziwe ciepło:

1. wykopać dołki w odległości 30-50 cm od siebie w zależności od wielkości systemu korzeniowego rośliny

2. Do ziemi doniczkowej dodajemy torf i humus;

3. Wyjmij roślinę z doniczki i umieść ją w dołku, zakopując łodygę na 1,5 do 2 cm;

4. Puste przestrzenie zasypać ziemią urodzajną;

5. Podlewamy i ściółkujemy torfem.

Przez pierwszy czas po posadzeniu rośliny cieniować.

Osobliwości pielęgnacji kalii bulwiastych

Nie różni się ona zbytnio od pielęgnacji etiopskiej Zantedeskii:

1. Podlewamy te rośliny mniej, w kulturze pokojowej na brzegu doniczki, ale nie dopuszczamy do przesuszenia gleby lub kuli ziemskiej;

2. woda do nawadniania kilka razy w sezonie zakwasza;

3. Podczas nawożenia należy stosować naprzemiennie roztwory nawozów mineralnych i organicznych, z lekką przewagą azotu w fazie dojrzewania liści oraz fosforu i potasu w fazie wschodów szypułek;

4. Nie zapomnij o spulchnieniu gleby i odchwaszczeniu.

Rozmnażanie kaliny

Rozmnażać te rośliny wegetatywnie i przez nasiona.

Rozmnażanie wegetatywne

Rośliny kaliny etiopskiej wydają wiele potomstwa. Jeśli wykształciły już własne korzenie, pod koniec okresu spoczynku odłączamy je i umieszczamy we własnych doniczkach. W normalnym okresie spoczynku i wzrostu rób to w sierpniu lub wrześniu.Ukorzenianie zrazów bez korzeni nie jest złe, jeśli umieści się je w mieszaninie o następującym składzie:

1. 2 części gleby darniowej;

2. 1 część ziemi liściowej;

3. 1 część ziemi torfowej;

4. Taka sama ilość piasku.

W celu odkażenia gleby dodaje się pokruszony węgiel drzewny. Jeśli rośliny kalli nie mają być rozmnażane, to i tak należy usuwać rozmnóżki, aby roślina mateczna całą swoją energię przeznaczyła na kwitnienie.

Kalina etiopska może być rozmnażana przez podział kłącza, gdy dojdzie do spoczynku, każde cięcie powinno zawierać pąk. Uszkodzone miejsca należy pokryć węglem drzewnym. Rozdzielamy nasiona do osobnych doniczek, nie podlewamy ich, dopóki nie wykiełkują. Następnie należy dbać o nie jak o dojrzałe rośliny.

Bulwiaste kaliny są rozmnażane przez rośliny potomne, które rozmnażają się na bulwie macierzystej podczas sezonu wegetacyjnego. Rozdzielić je wiosną po okresie spoczynku, tuż przed sadzeniem bulw.Jeśli mają mniej niż 1,5 cm średnicy, trzeba będzie je hodować:

1. Wypełnij pojemnik luźną ziemią wymieszaną z superfosfatem, możesz użyć do tego celu skrzynki;

2. Wykonać w glebie bruzdy o głębokości 6 cm;

3. Sadzonki rozłożyć ciasno i przykryć 3-4 cm warstwą ziemi;

4. Gdy tylko pojawią się pierwsze liście, należy umieścić sadzonki luźniej w odstępie 6 cm;

5. utrzymywać je w temperaturze 16-18°C, regularnie podlewać i nawozić co miesiąc płynnym azotem i nawozem potasowym.

W pierwszym sezonie młode rośliny nie potrzebują okresu spoczynku. W sierpniu-wrześniu następnego roku – sadzi się je na miejsce stałe i pielęgnuje jak dorosłą roślinę.

Większe potomstwo można od razu posadzić w ziemi lub w doniczce.

Rozmnażanie nasion

Callas – rośliny samopylne, nie ścięte łodygi kwiatowe dadzą nasiona jeśli „popracujemy” zamiast owadzich zapylaczy i przeniesiemy pyłek na szkodliwe kwiaty wacikiem. Po kwitnieniu wytwarzają owalne jagody o średnicy do 10 mm w liczbie do 50 sztuk w każdym kwiatostanie. Każda jagoda zawiera około 3 nasion. Zrywamy je, gdy błona staje się brązowa i miękka – w tym czasie nasiona są już w pełni dojrzałe. Usuń miąższ i osusz nasiona. W przypadku świeżego zbioru zdolność kiełkowania wynosi 100 %, ale potem kiełkowanie szybko maleje.

Zawsze siejemy wiosną. Przygotować glebę o następującym składzie: jedna część humusu z liści, gleby do sodomy i piasku, dodając 20 gramów mączki kostnej na każde 10 litrów podłoża. Nasiona moczyć przez dzień w wodzie (temperatura – 25 stopni), następnie 5-6 godzin w roztworze stymulatora wzrostu. Aby szybciej wykiełkować, kiełkują między dwoma krążkami waty umieszczonymi w przezroczystym plastikowym pojemniku z pokrywką na tydzień. Nasiona rozsypać na powierzchni zwilżonego podłoża, rozmieszczając je w odstępach 2-3 cm i lekko dociskając do gleby.Nasiona kiełkują w świetle; nie przykrywać ziemią. Do wschodów siewek niezbędne są następujące warunki:

1. temperatura wynosi 21-23 stopnie;

2. wilgotność powietrza 80-85%.

Aby je stworzyć, konieczne jest nałożenie na pojemnik plastikowej torby. Nasiona kiełkują przez około miesiąc. W tym czasie należy utrzymywać wilgotne podłoże i codziennie wietrzyć nasiona.

Gdy rośliny rozwiną pierwszy liść, są zbierane, a dwa miesiące później rozmnażane do własnych 7-centymetrowych doniczek. Następnego lata będą potrzebowały okresu spoczynku. Zakwitną w piątym roku i w niczym nie będą przypominać swoich rodziców.

Choroby i szkodniki

Większość chorób kalli ma charakter grzybowy i jest spowodowana niewłaściwą pielęgnacją:

1. szara zgnilizna – na kwiatach i liściach pojawia się szarawa patyna;

2. Jeśli brązowa zgnilizna powoduje zasychanie pędów kwiatowych i liści, należy zmniejszyć podlewanie i dodać do doniczki hydrożelu;

3. Korzenie gniją, jeśli roślina jest zarażona pythiosis root rot, rhizoctoniosis lub phytophthrosis – na liściach pojawiają się wodniste, śluzowate lub ciemne plamy, kurczą się i brązowieją;

4. Antraknoza rozpoczyna się małymi, okrągłymi, wgłębionymi, brązowymi plamami na liściach; stopniowo powiększają się, stając się koncentryczne z jasnym środkiem, czerwonawą obwódką i chlorotyczną aureolą; w wilgotnym środowisku pojawiają się owocniki z różowym nalotem.

Często po zgniliźnie korzeni następuje infekcja bakteryjna – ogonki i szypułki ciemnieją u podstawy, liście żółkną i stopniowo usychają. Bakteryjnej zgnilizny korzeni nie da się wyleczyć – roślinę należy wyrzucić.

Rośliny kalli z porażeniem przez grzyby: Usunąć chore części i potraktować środkami grzybobójczymi. Wirusy również infekują roślinę, powodując żółtą plamistość i żółte smugi. Wciornastki to wirusy, na chorobę nie ma lekarstwa.

Zapobieganie chorobom grzybowym:

1. Unikaj nadmiernego nawadniania gleby i powietrza;

2. Utrzymanie optymalnej temperatury;

3. sterylizować glebę przed sadzeniem i dezynfekować bulwy i kłącza;

4. W wilgotne lata przeprowadzać zabiegi profilaktyczne roztworami fungicydów.

Kalie są najczęściej atakowane przez przędziorki, które można rozpoznać po nakłuciach na liściach i tworzeniu drobnych pajęczyn na spodniej stronie. Liście zwijają się nienaturalnie, gdy są zaatakowane przez mszyce. Wciornastki, mączliki, skalnice i mączliki uszkadzają rośliny. Jeśli owadów jest mało, należy przetrzeć blaszki liściowe, zwłaszcza spodnią stronę, łodygi i szypułki wodą z mydłem, a roślinę spryskać wodą z mydłem, aby nie dostała się do gleby. Zabiegi insektycydami lub insekto-akarydami są konieczne, jeśli populacja szkodników jest wysoka. Bardzo dobrze sprawdzają się produkty biologiczne Vertimek i Fytoverm.

Problemy podczas uprawy

Najczęstszą skargą hodowców na brak kwitnienia. Przyczyn może być kilka:

1. Rośliny kalli wyprodukowane z potomstwa nie będą kwitły przez co najmniej rok;

2. nie organizuje się okresu spoczynku;

3. Nie ma nocnych i dziennych wahań temperatury;

4. garnek jest za mały;

5. Brak odżywiania lub zbyt duża ilość azotu.

Jeśli liście rozciągają się, a welon staje się obrzmiały: roślinie brakuje światła. Zbyt dużo światła może spowodować oparzenia. O nadmiernym podlewaniu i przekarmieniu świadczą pociemniałe końcówki liści lub całkowicie żółte blaszki liściowe. Jeśli kalia zostanie przesadzona z całkowitą zmianą gleby zamiast przeszczepu, liście mogą również zżółknąć i powrót do zdrowia zajmie bardzo dużo czasu.

Liście obumierają, jeśli kalia przygotowuje się do okresu spoczynku.

Od czasu do czasu obumiera tylko jeden liść – naturalny proces, pojawienie się nowego liścia i obumarcie starego następuje co miesiąc.

Rośliny kalli są niezwykle ozdobne, ale jak wiele aroidów, są trujące. Z tym kwiatem trzeba uważać.