Nawozy dla roślin: rodzaje, działanie, odżywianie, prawidłowe nawożenie

Roślinność rozwija się poprzez selektywne wchłanianie rozpuszczonych soli z gleby. Podczas fotosyntezy pierwiastki chemiczne są przekształcane w formę, która może być przyswojona przez roślinę. Gleba jest żyzna, gdy zawiera zapas rozpuszczonych nawozów i korzystną biologiczną rizosferę w pobliżu korzeni. Uważany jest za zewnętrzny układ pokarmowy rośliny. Stan żyzności gleby zależy od zespołu czynników, w których główną rolę odgrywa odżywianie, energia słoneczna i warunki klimatyczne.

Czynniki wpływające na płodność

Naturalnie obumarła roślina pozostaje in situ i staje się pokarmem dla innych, nie traci składników odżywczych, a gleba jest żyzna. Tak więc na gruntach ornych osiąga się rekordowe plony bez dodatkowych nawozów. Na polach uprawnych rośliny są wycofywane. Zmniejsza się naturalna żyzność gleby, a uprawiane rośliny i sadzonki są niedożywione.

Uzupełnianie składników odżywczych w rolnictwie jest koniecznością. Aby uzyskać wyższe plony, konieczne jest nawożenie gleby. Sezonowy poziom żyzności zależy od anomalii klimatycznych i pogodowych, ale są czynniki, na które wpływa dobra praktyka rolnicza.

1. Poprawa właściwości fizycznych gleby – spulchnianie, orka, teksturowanie, nawadnianie.

2. Wzbogacanie w pierwiastki – dodawanie nawozów organicznych, soli mineralnych.

3. Zapewnienie przyswajania pierwiastków chemicznych – zapewnienie kwaśnego lub zasadowego środowiska poprzez dodanie wapna, gipsu, torfu lub dolomitu.

4. Wprowadzenie do gleby pożytecznych bakterii, gdyż pierwiastki chemiczne, herbicydy, insektycydy, fungicydy zmniejszają ich zawartość. Słaba rizosfera – powolny metabolizm.

5. Tworzenie korzystnego reżimu wzrostu dla roślin – stosowanie stymulatorów wzrostu w początkowych fazach rozwoju.

Mieszanki nawozowe są stosowane w oparciu o wymagania upraw. Niedobory pierwiastka w glebie można analizować lub oceniać wizualnie na podstawie stanu roślin.

Rodzaje nawozów

Potrzeby nawozowe rolnictwa są pokrywane przez wydobycie surowców kopalnych i syntetyzowane zakłady chemiczne. Powstają nowe formy, bardziej wydajne, nadające się do zintegrowanego wykorzystania. Do tworzenia nawozów należy stosować sole rozpuszczalne, które nie zawierają jonów metali ciężkich.

Ważne jest, aby nie gromadzić balastu w ziemi, co może powodować zasolenie gleby. Wszystkie rodzaje nawozów są testowane pod kątem bezpieczeństwa i spełniają wymagania przepisów Polskach i międzynarodowych. Jeśli są stosowane w wyliczonych dawkach, nie szkodzą ziemi ani roślinom.

Klasy i cele nawozu

Organiczny	Minerał	bakteria	stymulatory wzrostu
torf	popioły	nitragina	humus
kompost	fosfor	rizotropina	mieszanka korzeniowa
obornik bydlęcy	azot	azobacterin	cyrkon
ptasie odchody.	potas	fosforobakteria	heteroaleksyna
wady obornika.	mangan	Produkty AMB	podkładka
biohumus	magnez	Baikal EM	etamon
trociny	siarka	Shine	jajniki
słoma	żelazo	Rewitalizacja	Kornevin
nawóz zielony	bor	Emix	mycrass
sapropel	miedź	EM huminian	epina
humus	cynk
krzem
kobalt
wapń

Nawóz organiczny

Pozostałości pozostawione w glebie, ściółka z trawy, słomy lub kory, świeży lub sfermentowany obornik dowolnego pochodzenia są uznawane za nawozy organiczne. Humus powstaje w wyniku rozkładu materiału biologicznego. Zastosowanie obornika i guana dodaje do gleby pełne składniki odżywcze i żywe bakterie. Rozkład jest szybki. Torf lub słoma potrzebują więcej czasu na rozkład; przez kilka lat stanowią pożywkę dla owadów i mikroorganizmów glebowych. Zielone trawy po strawieniu służą jako płynny nawóz.

W rolnictwie kulturowym ważne jest zwiększenie sezonowej żyzności gleby, jej struktury poprzez zastosowanie szybko rozkładających się związków. Należą do nich wszystkie rodzaje obornika, nawóz zielony, kompost i torf. W sezonie ekologiczne napary ziołowe szybko dostarczają wartości odżywczych w bio-przyswajalnej formie. Sedaty włączone do górnej warstwy gleby są skuteczne w ciągu 1-2 lat. Składniki organiczne po rozkładzie tworzą lekką, przepuszczającą powietrze glebę o obojętnym odczynie.

Obornik krowy

Najpopularniejszym, łatwo dostępnym nawozem wiosennym jest słomiany obornik krowi. Zasypka słomiana lub torfowa nie zawiera żywych bakterii, ale w 1 tonie czystego obornika jest ich 13 kg – masa szybko się rozkłada. Obornik zawiera wszystkie składniki odżywcze potrzebne do wzrostu roślin, nawet na cienkich glebach. Słoma lub torf spulchnia glebę, czyni ją oddychającą i jest rozkładana przez bakterie.

Oprócz wcielenia do gleby pod zasiew, obornik stosuje się również jako gnojówkę. Rozcieńczyć boltuszkę w ilości 1 kg masy na 10 litrów wody, zaparzyć, powstałą kompozycję rozcieńczyć w stosunku 1:10 i rozprowadzić pod krzewami. Nawożenie wiosną nawozem organicznym zapewnia szybki przyrost masy zielonej.

Wszystkie nawozy naturalne powinny być stosowane wiosną – nadmiar azotu w późniejszym okresie wpływa negatywnie na tworzenie się owoców, smak roślin okopowych i zimotrwałość.

Kompost, produkt fermentacji świeżego obornika i innych suchych lub świeżych substancji roślinnych, jest przydatny do późnego nawożenia pogłównego. Kompost jest dodawany do otworów sadzeniowych, używany do ściółkowania roślin. Niska zawartość azotu, ale wysoka zawartość potasu, fosforu i mikroelementów wpływających na kształtowanie plonów.

Osobliwość guana ptasiego i odchodów końskich

Nie należy stosować guana w czystej postaci – skoncentrowana zawartość potasu i azotu jest szkodliwa dla roślin. Zawiera jednak wszystkie potrzebne roślinie mikroelementy, w tym kobalt i mangan. Bolty z dodatkiem ptasich odchodów są 2-3 razy bardziej skuteczne niż obornik. Rozcieńczyć 1 kg guana w 15 litrach wody, po dodatkowym rozcieńczeniu 1:15.

Nie zbieraj odchodów dzikich gołębi – żerują one na śmietnikach, a odpady zawierają metale ciężkie. Guano ptactwa wodnego ma niską zawartość azotu i może być stosowane w takich samych proporcjach jak obornik krowi. Każdy obornik drobiowy powinien być wysuszony lub przykryty torfem, aby zachować jego skład.

Końskie „jabłka” są najłagodniejszym nawozem dla wszystkich roślin. Rozdrobnione kawałki mogą być wykorzystane do przykrycia rozsadników.

Skład według frakcji wagowych;

1. organika – 25-26

2. azot 0,3-1

3. Potas – 0,20-0,8

4. fosfor – 0,2-0,7

Gleba staje się lekka i ma umiarkowaną zawartość azotu.

Sedaty i nawóz zielony

Sedary powinny być wysiewane poza sezonem, aby poprawić kondycję gleby i wzbogacić ją w składniki odżywcze z zielonej masy. Ścinki trawy i resztki roślinne poprawiają strukturę poprzez rozgałęzianie się, wchodząc głęboko w korzenie. Zmniejsza ilość nawozu dzięki pracy bakterii wiążących azot w guzkach.

Zaorane w wierzchniej warstwie gleby ziele szybko się rozkłada, stanowiąc pożywkę dla roślin uprawnych. W porównaniu z obornikiem krowim, 1 tona zielonej masy z nawozu zielonego pochodzącego z roślin strączkowych zawiera

Nazwa	Sucha masa	Azot N kg	Fosfor P2O5 kg	Potas K2O kg	Wapń CaO kg
Obornik	5	2,5	3,2
Łubin	210	4,5	1,3	1,8	5,0
Donnica	220	7,7	0,5	2,0	10,0
Seradelle	210	6,2	2,2	5,5
Esparcet	200	6,2	1,2	3,2

Okazuje się, że nasiona roślin strączkowych są bogatsze w azot niż obornik. Mogą być stosowane na glebach chudych, w celu poprawy żyzności. Nie mniej skuteczne są facelia, gorczyca, owies czy żyto.

Badania naukowców Akademii Temiryazewa potwierdziły, że włączenie resztek pożniwnych do gleby poprawia jej bioniczność, azot jest lepiej przetwarzany, niektóre gatunki uzdrawiają gleby z nicieni, niszcząc zarodniki parcha.

Letnie napary ziołowe są nie mniej skuteczne. Chwasty wyrywane przed kwitnieniem, pokrzywy i wierzchołki buraków korzeniowych w postaci fermentowanych naparów zawierają odpowiednie substancje do odżywiania roślin w przystępnej formie. Można dodać trochę odchodów zwierząt lub ptaków lub kompostu z żywymi bakteriami. Odżywianie jest uznawane za ekologiczne.

Wartość biohumusu, kompostu i sapropelu

Kompost to biologiczna masa luźnej materii organicznej uzyskana w wyniku długotrwałego procesu fermentacji. Jest on przetwarzany przez bakterie glebowe. Dlatego przy stosowaniu kompostu mokre i suche pozostałości układa się warstwami i przykrywa żyzną ziemią zawierającą mikroorganizmy. Temperatura w dole wzrasta tylko nieznacznie, żywa masa pozostaje aktywna.

Biohumus jest uważany za najbardziej wartościowy nawóz organiczny. Powstaje, gdy do półrozłożonego kompostu wprowadza się robaki kalifornijskie. Żywią się biomasą, przepuszczają ją przez jelita, nasycają kaprolitami. A ten związek to naturalna próchnica. Bryły tworzą strukturę i żyzność bez użycia nawozów mineralnych. Produkt jest wolny od chwastów, łatwo przyswajalny przez wszystkie rośliny i uzdrawia glebę.

Sapropel i osad, zawierają reliktowe minerały i pozostałości organiczne. Sapropel jest skuteczniejszy niż osady z bagien i jezior. Ekstrakcja zawiera cały zestaw mikroskładników odżywczych i soli mineralnych. W przeciwieństwie do kompostu, w podłożu nie ma nasion chwastów. Dodanie mułu do gliny piaszczystej lub gleby piaszczystej zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody. Jednorazowe zastosowanie sapropelu w glebie daje efekt w ciągu 8-12 lat, kilkakrotnie dłużej niż obornik.

Nawóz mineralny

Te same pierwiastki, które rośliny pobierają z nawozów organicznych, można uzyskać z rozpuszczalnych soli mineralnych. Rozpuszczalność ma zasadnicze znaczenie. Korzenie roślin odżywiają się wodą, którą podciągają z ziemi do podłoża. Podstawowe pierwiastki: azot, potas i fosfor są dodawane do gleby podczas przesadzania, pojedynczo lub łącznie.

Formy nawozu azotowego

Azot jest dodawany do roślin w postaci kompleksu amonowego lub azotanowego. Wszystkie azotany są solami o kwaśnej pozostałości NO3

–. W pozostałych preparatach (NH4)+ Azot w postaci amoniaku jest zasadą.

Nawozy azotowe różnią się od nawozów amoniakalnych tym, że mają mniejszą zawartość procentową azotu (15-16) i nie zakwaszają gleby. Najbardziej bogatym w azot nawozem jest mocznik (urea) CO(HN2)2 o zawartości azotu 44-46%. Nawóz jest organiczny. zastosowanie – środek grzybobójczy na drzewa w stanie spoczynku, wiosenne opryskiwanie w postaci suchej i płynnej. Nawóz nasyca ziemię dwutlenkiem węgla, przekształca się w formę amonową i azotanową, ma długotrwałe działanie.

W azotanie amonu obie formy – NH4NO3. 33-34 % azotu mineralnego. Forma amoniaku pozostaje do długotrwałego odżywiania, forma azotanowa jest natychmiast wchłaniana. Przez analogię, cała saletra amonowa to szybka pomoc dla rośliny, a saletra amonowa to nawóz o przedłużonym działaniu.

Wpływ potasu na rośliny, rodzaje nawozów

Na podstawie badań naukowych, potas nie wchodzi w skład związków biologicznych, w roślinach występuje w postaci jonów, znajduje się w wakuolach i cytoplazmie, jest w soku komórkowym i łatwo wypłukiwany. Pierwiastek ten jest niezbędny do procesów metabolicznych na młodych roślinach, uczestniczy w dojrzewaniu owoców, syntezie cukrów i przygotowaniu rośliny do zimy.

Nawóz jest reprezentowany przez stężone sole:

1. chlorek potasu,

2. Siarczan potasu,

3. sól potasowa,

4. magnezja potasowa,

5. koncentrat potasowo-magnezowy.

Inna postać to surowe sole potasowe sylwinitu i kainitu. Są to minerały o niskiej zawartości potasu, nieopłacalne w transporcie. Stosuje się je w miejscu wydobycia.

Jon potasu ma nieograniczoną rozpuszczalność i aktywność. uczestniczy w reakcjach wymiany z innymi solami w glebie, przechodzi od korzeni do gleby i z powrotem, z ruchem cieczy.

Zapotrzebowanie roślin na fosfor, nawozy fosforowe

Fosfor jest niezbędny dla rośliny w całym jej cyklu życia. Nawet siewki cierpią z powodu niedoboru pierwiastków w glebie. Uczestniczy w tworzeniu systemu korzeniowego, zalążni, dojrzewaniu owoców. Wystarczająca ilość fosforu zapewnia:

1. Optymalny rozwój krzewów i duża liczba jajników.

2. Lepszy smak owoców.

3. Wydajność jest większa, ponieważ procesy metaboliczne są szybkie.

4. Osłabia się działanie negatywnego wpływu temperatury – zimna i ciepła.

2O5 jest słabo mobilny w glebie. Składnik jest słabo przyswajany przez rośliny z gleb zimnych lub kwaśnych.

Nawozy fosforowe dostępne są w postaci rozpuszczalnej w wodzie, słabych i mocnych kwasów. Wybór nawozu zależy więc od rodzaju, struktury i kwasowości gleby.

1. Superfosfat prosty Ca(

   O4)2, 16-20% substancji czynnej. Dobra rozpuszczalność w wodzie, nadaje się do wszystkich upraw na każdym rodzaju gleby.

2. Superfosfat podwójny różni się od superfosfatu pojedynczego metodą produkcji i brakiem gipsu. Zawiera 1% wolnego kwasu fosforowego.

3. Superfosfat – nawóz jest skoncentrowany, granulowany, zawiera 38-40% substancji czynnej, ale tylko połowa z nich jest w formie rozpuszczalnej w wodzie.

4. Nawóz na gleby kwaśne o zasadowym podłożu – tomaslak, fosforanlak, strącaniec. Są bardziej skuteczne przy niskim pH niż superfosfaty. Zalecane do stosowania na glebach szarych.

5. Fosforan niefluorowany, fosforan trójwapniowy Ca3(PO4) zawiera 28-32% głównego składnika, stosowany na glebach cherlawych i sodowo-pastewnych.

6. Mączka kostna, po obróbce kwasem solnym i wytrąceniu soli fosforowych, zawiera jedną trzecią dostępnego P2O5 i azotu. Nawóz stanowi długotrwały opatrunek po jego zastosowaniu na glebach obojętnych i słabo kwaśnych.

7. Na glebach gliniastych stosowany jest stopiony fosforan magnezu MgO (20 %), który dodatkowo pokrywa zapotrzebowanie na magnez (12 %).

8. Mączka fosforanowa – przemiał naturalnych minerałów na drobno podzieloną mieszankę – najtańszy nawóz dostępny do długotrwałego stosowania.

To, jaki nawóz wybrać, zależy od rodzaju gleby na działce.

Złożone kompozycje i mikronawozy

Przemysł produkuje nawozy kompleksowe, w których każdy z makroelementów jest reprezentowany w określonej ilości – azofoska, amfoska, nitrofoska, nawóz homelski. W ofercie znajdują się sole złożone z dodatkiem mikroelementów – rozpuszczalnych i podobnych.

Monokompozycje mikroelementów – kwas borowy, nadmanganian potasu. Istnieją kompleksy zawierające 5-7 elementów. Stosuj je dolistnie na liście, jeśli wykazują oznaki głodu.

Pierwiastki znajdujące się w ziemi nie zawsze mogą być przyswojone przez rośliny. Jeśli podłoże jest kwaśne, sole stają się nierozpuszczalne, tak że korzenie nie mogą ich pobierać. Dlatego tak ważna jest kontrola pH gleby.

Wykrywalne wizualnie oznaki niedożywienia roślin

Brak odżywienia można rozpoznać po stanie rośliny. Nie tak oczywiste znaki, ale uważny ogrodnik zauważy.

Liście rośliny stają się nieco wyblakłe, żółtawe, blaszka wydaje się być cieńsza, żyłki są niewidoczne, wzrost się zmniejszył. Zwiędłe liście i nieliczne jajniki na drzewach owocowych – Potrzebny nawóz azotowy.

Niedobór potasu oznacza marginalne zgorzele na liściach roślin warzywnych. Na drzewach liście stają się smugowate, brązowieją, a następnie zamierają. Jest to szczególnie widoczne na podkładzie. Owoce są osadzone, ale pozostają małe.

Brak fosforu u roślin jednorocznych powoduje niebieskawe do purpurowego zabarwienie pnia i liści. Na drzewach owocowych liście ciemnieją, a młode liście przybierają karmazynowy lub czerwony odcień.

Niedobór makroelementów NAP zauważalny na niższych szczeblach, stopniowo zwiększający strefę dotkniętą chorobą. Jeden niedobór może być wyrównany przez nawóz kompleksowy NKP.

Roślinom brakuje magnezu w kwaśnej glebie. Młode liście jaśnieją, widoczne stają się żyłki i pojawiają się białe plamy najpierw na młodych, a potem na starszych liściach, powodując ich ulistnienie. Owoce są małe na drzewach, mrozoodporność jest osłabiona.

Niedobór cynku można wykryć na owocach pestkowych. Liście rosną w kępach na czubkach młodych gałązek – choroba rozetowa. Owoce są nieliczne i małe.

Zmiana wyglądu zaczyna się już u młodych zielonych – brak mikroelementów o niskiej mobilności, które stosuje się poprzez dokarmianie dolistne.

1. Chloroza młodych liści, ale pąki wierzchołkowe są zdrowe – potrzebna jest siarka, mangan lub żelazo.

2. Martwe pąki, brak jajników na roślinach kwitnących – niedobór boru i wapnia.

3. Młode liście tracą sztywność w gorącej, wilgotnej glebie i zdrowej strefie korzeniowej – możliwy jest niedobór miedzi.

Często objawy głodu i choroby są podobne w wyglądzie. Minie co najmniej tydzień od aplikacji dolistnej, zanim wygląd rośliny ulegnie zmianie. Wynik nawadniania pod korzeniem jest widoczny po 14 dniach.

Biologiczne składniki odżywcze

W uprawach roślinnych z zastosowaniem herbicydów, insektycydów i nawozów chemicznych zmniejsza się naturalna biotyczność gleby i maleje liczba pożytecznych bakterii. W efekcie pobór składników odżywczych jest opóźniony. Bio-nawóz zawiera mikroorganizmy, które zwiększają efektywność działania elementów glebowych. Dodatki stymulujące należą do grupy inokulantów. Reprezentowane są przez bakterie, grzyby w różnych kombinacjach. Preparaty zawierają jedynie dodatki, które przekształcają składniki mineralne w formę dostępną pod względem odżywczym.

Grupy biopreparatów w zależności od ich działania

1. Bioferty – dostarczanie bakterii azotowych wiążących guzki do ryzosfery korzenia.

2. Czynniki bioprotekcyjne – hamujące wzrost drobnoustrojów chorobotwórczych.

3. Inokulanty mikoryzowe – grzyby, które pomagają aktywować system korzeniowy, sprzyjają wchłanianiu mikroelementów.

4. Efektywne mikroorganizmy – preparaty o złożonym składzie, wielofunkcyjne, współpracujące z pożyteczną mikroflorą gleby.

Działanie produktu skierowane jest na różne rośliny w określonych fazach rozwoju.

Rhizotorfinzawiera bakterie guzkowe Rhizobiot w podłożu torfowym. Stosuje się go do obróbki materiału roślinnego roślin strączkowych, aby bakterie wiązały azot z powietrza. Zawiesinę lub suchy dodatek rozcieńczyć zgodnie z instrukcją, zaprawić nasiona lub zastosować przy wysiewie. Zwiększa jakość i plon fasoli przy znacznych oszczędnościach nawozów mineralnych.

Nitraginaskłada się z aktywnej bakterii Rhizobiot, ale dostosowanej do akumulacji azotu w różnych uprawach. Nawóz ukierunkowany, stosować zgodnie z zaleceniami. Formy są produkowane w celu traktowania nasion danego gatunku.

Azotobacterin– bakterie wiążące azot pracują przy uwalnianiu amoniaku, po przetworzeniu azotu i fosforu z gleby. Hodowla bakterii w torfie lub humusie. Zaprawianie nasion, osadzanie w glebie, zwilżanie roztworu do korzeni.

Fosforobacterinprezentuje bakterie w postaci pałeczek, które korzystnie wpływają na wzrost ziemniaków i buraków cukrowych. Nasiona buraków zaprawia się przed sadzeniem, bulwy ziemniaków opryskuje się zawiesiną. Zużycie nawozu – 5 g/ha. Związki fosforu stają się dostępne dla roślin.

Przygotowanie AMBsłuży jako kompleksowy nawóz. Symbioza kilku rodzajów bakterii rewitalizuje i uzdrawia glebę w zamkniętej przestrzeni. Do podłoża dodaje się go tylko raz, lub traktuje się go podczas uprawy sadzonek.

Grupa EMProdukt, który zyskał popularność wśród małych gospodarstw rolnych. Nawozy te są uniwersalne, gdyż każdy gatunek zawiera grupę biologicznych mikroorganizmów. Tutaj szczepy kwasu mlekowego, drożdży i grzybów dogadują się w ścisłej symbiozie. Śpią w skoncentrowanej zawiesinie. Koncentrat należy obudzić i nakarmić przed zastosowaniem, aby uzyskać szybkie namnożenie mikroorganizmów.

Powstało kilka grup koncentratów:

1. EM-Baikal i preparaty na jego bazie stosowane są na wszystkich etapach rozwoju roślin i przygotowania terenu. Ich działanie polega na wzmocnieniu działania biopreparatów przeciwko szkodnikom i chorobom.

2. Grupa Vostok przygotowania do rekultywacji terenów wyeksploatowanych.

3. EM humiany – połączenie tlenowych szczepów bakterii i soli humusowych przyspieszających kompostowanie, do rekultywacji gleb ciężkich.

Bakterie EM zaprzyjaźniają się z innymi preparatami na bazie bakterii organicznych i wzmacniają ich właściwości owadobójcze i grzybobójcze. Preparaty te mają długi okres przygotowania i są rozmnażane w kulturze z dodatkiem związków odżywczych – miodu, melasy. Wymaga skomplikowanej techniki – dojrzewanie w cieple, przechowywanie w ciemności. Dlatego prywatni producenci lubią EM-Baikal za jego wydajność, ale nie stosują go w przemyśle, choć metoda jest przyjazna dla środowiska.

Znaczenie stosowania środków stymulujących wzrost roślin

Procesy biochemiczne wewnątrz rośliny są regulowane przez różne enzymy. Ich aktywność wpływa na wzrost i zdrowotność upraw, plon i smak owoców. Mikro dawki specjalnego związku, zwanego stymulatorem wzrostu, uruchamiają proces metaboliczny. Fotosynteza jest przyspieszona, sadzonki szybko się ukorzeniają, a roślina szybko się ukorzenia.

Wszystkie środki stymulujące mają działanie selektywne i powinny być stosowane zgodnie z zaleceniami. Przedawkowanie może zabić roślinę. Klasa środków stymulujących wzrost, składająca się z naturalnych i syntetycznych hormonów.

Preparaty klasyfikuje się w zależności od ich działania:

1. Środki wzrostu oparte na auksynach, giberelinach, cytokininach.

2. Środki hamujące wzrost pnia – retardanty, antyoksydanty, paraliżery.

3. Etylen, naturalny środek stymulujący, spowalnia wzrost, ale przyspiesza dojrzewanie owoców.

Ogrodnicy doskonale znają następujące preparaty: Heteroauxin, Athlete, Zaviaz, Kornevin. Zwróć uwagę na cyrkon – pobudza rośliny do walki z chorobami. Narcyz pomaga w szybszym gojeniu się rany.

Wniosek

Nawozy organiczne, chemiczne i biologiczne zwiększają żyzność gleby. Stosując metody uprawy sugerowane przez nawozy, nawet polną ścieżkę można zamienić w żyzną ziemię. wybrać odpowiedni nawóz i stosować go prawidłowo, zgodnie z instrukcją i używać zgodnie z przeznaczeniem.