Osobliwości sadzenia porzeczek czerwonych i czarnych – różnice w pielęgnacji porzeczek

Uprawa porzeczek rozpoczęła się od udomowienia dzikich krzewów przyniesionych z lasu. Roślina posiada właściwości lecznicze, jagody są smaczne, zawierają zestaw witamin i aminokwasów przydatnych dla człowieka. Każdy wie, jak rosną czarne porzeczki, ale rzadko kto cieszył się długim gronem słodkich, pachnących, zielonych, omszałych porzeczek. Dzikie porzeczki występują w wielu kolorach, ale generalnie uważa się je za czarne, jeśli ze szpar liści uwalniają się charakterystyczne fitoncydy. Wszystkie rodzaje porzeczek bez zapachu, z czerwonymi, białymi, złotymi jagodami, takie same w pielęgnacji, nazywane są czerwonymi. Rozważ różnicę między agrotechniką czarnych i czerwonych porzeczek.

Właściwości porzeczek

Odmiana porzeczek należy do rodziny agrestowatych. Większość korzeni rośliny lodgepole znajduje się w warstwie żyznej, rozchodząc się na szerokość korony. Niektóre z nich wchodzą głęboko w glebę do 200 cm, pobierając wodę i substancje odżywcze z gleby pod nią i zapewniając witalność rośliny. W naturze występują krzewy jagód obciążone chrustem z dala od brzegów zbiorników wodnych. Nikt ich nie podlewa, korzenie dostają wodę.

Liście są naprzemianległe, 3-5 klapowe, kształtne, jasnozielone z błyszczącym lub matowym odcieniem. Kwitnienie rozpoczyna się w maju i trwa do dwóch tygodni. Porzeczki są częściowo samopylne, potrzebne są zapylacze. Kwiaty w kształcie dzwonka, w gronach. Wiosną krzew cierpi z powodu przymrozków, ale szybko się regeneruje. Wszystkie odmiany porzeczek lubią głębokie podlewanie i nawożenie wierzchnie. Krzewy wymagają kształtowania i przycinania.

Po dojrzeniu jagód, pod koniec lipca i w sierpniu, rośliny przestają rosnąć i zaczynają przygotowywać się do zimy. Zimujące krzewy bez okrycia wytrzymują długotrwałe mrozy do -40

0 . Jednak zimowe odwilże mogą wyprowadzić rośliny z hibernacji i tworzenie się szronu jest nieuniknione.

Rośliny nie lubią cienia i ciężkiej gleby, wysokich wód gruntowych i bagiennych nizin. Korzystne pH 5,5 – 5,1. Gleby sołoneckie i węglanowe są nieodpowiednie dla krzewów. Roślina dobrze zimuje i dobrze zbiera plony w centralnej Rosji, na Uralu i Syberii. Porzeczki nie tolerują długotrwałych upałów w regionach południowych, w zimnych regionach w okresie kwitnienia powracają przymrozki.

Hodowcy stworzyli setki odmian przystosowanych do różnych stref klimatycznych. W większości regionów Rosji można uprawiać czarne lub czerwone porzeczki. Jagody można spożywać w stanie świeżym lub zamrożonym, jako dżemy i marmolady. Odmiana porzeczki czerwonej jest wykorzystywana do celów ozdobnych w ogrodach i parkach.

Różnice w cyklach biologicznych i tolerancji klimatycznej między gatunkami

Czerwone i czarne porzeczki różnie reagują na warunki klimatyczne. Czarne porzeczki są odporne na mróz do -40

0 C, niektóre odmiany czerwonej porzeczki tolerują mniejsze mrozy. Przy regularnych zimowych odwilżach czerń wychodzi z dużymi stratami. Gdy tylko cieplejsza pogoda trwa 2 dni, gałązki odżywają i pąki pęcznieją; gdy wraca zima, zamarzają. Rośliny czerwonej porzeczki budzą się w ciągu 2 tygodni, czyli nie tak długo trwa okres ocieplenia w zimie.

Czerwone porzeczki lepiej znoszą upały i suszę, jeśli są regularnie podlewane. Prawda, jagody stają się płytsze. Czarna porzeczka i podlewanie może nie wystarczyć. Liście obficie wyparowują wodę, korzenie nie mogą poradzić sobie z jej utratą. Krzak usycha i przestaje się go podlewać. W regionach południowych uprawia się specjalne, odporne na suszę odmiany.

Wiosną czarne porzeczki kwitną wcześniej niż czerwone. Kwiaty nie są odporne; w temperaturach poniżej zera pyłek i słupek zamarzają. W czasie spodziewanych chłodów stosuje się różne metody ochrony – dymienie, wieczorne podlewanie, nawożenie, owijanie krzewu włókniną. Jednak długotrwały spadek temperatury upośledza wszystkie procesy fizjologiczne. W przypadku wystąpienia wiosennej odwilży -10

0 Krzewy czarnej i czerwonej porzeczki nieuchronnie obumrą.

Czerwone porzeczki kwitną później, prawie gwarantując, że unikną mrozu. Kolor wytrzymuje -3

0 . W tym czasie liście na gałązkach nie zdążyły się jeszcze rozwinąć.

Korzenie porzeczek czerwonych, podobnie jak czarnych, nie wytrzymują, jeśli po przebudzeniu przemarzną w ziemi do -(8-10)

0 . Jeśli pH czarnej porzeczki jest nieznaczne (-2 0 C) mróz trwa dłużej niż 7 dni, pnie blisko ziemi przemarzają, pękają, a plon krzewu zmniejsza się o połowę.

Wybór miejsca, sadzenie porzeczek czarnych i czerwonych

Siostry nie są tolerancyjne dla sąsiadów. Czerwone odmiany lubią siedzieć z agrestem. Na zboczu porzeczki czerwone sadzi się na otwartej przestrzeni, wyżej. Gleba powinna być lekka i żyzna.

Czarna toleruje niewielki cień i jest sadzona niżej. Są mniej tolerancyjne na upały, ale tolerują zimowe mrozy. Jagody można sadzić w niskim, osłoniętym od wiatru stanowisku na sztucznie usypanym kopcu.

Krzew czerwonej porzeczki jest zwarty i skierowany ku górze. Sadzić w pasie w odległości 1,5 cm. Krzewy czarnej porzeczki mają tendencję do rozrastania się, więc korona jest obszerna i należy je sadzić co 2 do 2,5 metra.

Przed sadzeniem należy sprawdzić miejsce pod kątem kwasowości gleby. W razie potrzeby przeprowadzić wcześniejszą obróbkę wapna. W zależności od poziomu kwasowości dodajemy 300-800 gramów wapna na m2. W ten sam sposób nawozić obszar sadzenia czarnych i czerwonych porzeczek.

Pod tilty włożyć 1 m2 powierzchni:

1. Rozłożona materia organiczna – 8-10 kg;

2. Superfosfat pojedynczy – 150-200 g;

3. Siarczan potasu – 30-40g.

Przygotować doły owocowe w odległości zależnej od cech odmianowych pod względem wysokości i rozłożystości.

Klasyczna siewka ma 3-5 klapowe korzenie z korą, o długości 15-20 cm, 1-2 pędy o wysokości 30-40 cm, rozgałęziające się od korzeni. brak liści na wiosnę.

Przygotowanie otworu do sadzenia, ukorzenianie

Wykonać dołek o wymiarach 40×50 cm na żyznej, wcześniej przygotowanej glebie. Powinno to wystarczyć na umieszczenie korzeni sadzonki.

Na glebie chudej lub nieuprawianej, miejsce sadzenia zaczyna się przygotowywać z 2-letnim wyprzedzeniem. Dołek lub skrzynka 60×60 o głębokości 70 cm w okresie letnim wypełniona jest składnikami roślinnymi i organicznymi, pozostawionymi na zimę. Wiosną zasiedlone podłoże uzupełniane jest żyzną ziemią. Na ciepłym łóżku, sadząc sadzonki dyni. Przez lato korzenie przekształcają podłoże w żyzną glebę.

Dobry humus lub kompost można umieścić od razu w otworze. Pozwól, by gleba się napowietrzyła i zagęściła, a następnie posadź. Za najlepszy czas na ukorzenianie porzeczek eksperci uważają jesień. W północnych regionach praktykuje się sadzenie wiosenne.

Zrób gniazdo w dołku wypełnionym żyzną ziemią, wlej 1 wiadro ciepłej wody. W nim stworzyć gniazdo, umieścić korzenie pionowo, gałęzie z nachyleniem 45

0, Zakopać szyję 6-7 cm. Wierzchnia warstwa gleby może być użyta do zasypywania. Po podlaniu nowej rośliny należy zabezpieczyć otwór do sadzenia przed działaniem czynników atmosferycznych lub tworzeniem się skorupy. Ściółką może być torf, ściółka z liści, stara folia plastikowa.

Umieścić drewno odpadowe na dnie kanału. Stopniowo będą gnić i staną się nawozem.

Gdzie zdobyć materiał do sadzenia

W pobliskich szkółkach standardem jest uprawa lokalnych odmian porzeczek czarnych i czerwonych. Tu i w specjalistycznych sklepach można kupić zdrowe, prawidłowo wyhodowane, sadzonki odmianowe,

Materiał roślinny można pozyskać samodzielnie na kilka sposobów:

1. przez sadzonki – w wodzie, glebie, podłożu zielone i zdrewniałe gałązki

2. poprzez odgięcie gałęzi poziomo od krzewu;

3. Przycinanie pionowe, kiedy przycina się wierzchołek gałęzi, a korzenie rozwijają się z niższych uśpionych pąków przykrytych ziemią.

Porzeczka czarna jest rozmnażana wiosną przez korzonki i wszystkie powyższe metody. Najlepsze metody na porzeczki czerwone to pionowe kopanie i cięcie. Poziomo sztywne gałęzie nie zawsze udaje się schylić, podkładki z czerwonej porzeczki nie ukorzeniają się.

Sadzonki gotowe do sadzenia po 2 latach; podkładka sadzona wiosną.

Różnice w pielęgnacji porzeczek czerwonych i czarnych

Jednym z głównych sposobów na zwiększenie plonów i przedłużenie żywotności krzewu jest regularne przycinanie.

Plon na gałęzi czerwonej porzeczki rozwija się w ciągu 5 lat. Przez pierwsze 8 lat krzew kształtuje się więc dodając co roku 3-4 pędy, aż do osiągnięcia 20. Co roku potem wycina się tyle starych gałęzi, ile pozostało do rozmnożenia. Nie ma pędów od korzenia.Konieczne jest przycinanie sanitarne:

1. Jeśli gałęzie rosną do wewnątrz;

2. Dojrzała gałąź ma słaby wzrost i zmniejszony plon;

3. Gałąź jest uschnięta, prawdopodobnie zaatakowana przez mączniaka szklanego.

Nie należy przycinać końcówek gałęzi: pąki owocowe skupiają się tutaj, na krawędzi wzrostu pędów i pierścieni.

Czarna porzeczka to więcej pracy. Owocuje na zeszłorocznych pędach. Przycinanie główek powoduje efekt rozgałęzienia. W przyszłym roku zbiory wzrosną.

Ale to nie jest jedyny powód. Jeden oddział daje 27% plonu w pierwszym roku, 50% w drugim i 13% w trzecim. Wtedy niepotrzebnie zagęszcza krzaki. Konieczność usunięcia wszystkich zużytych, rosnących do wewnątrz, splątanych gałęzi, zerowy wzrost. Wzmacnia to proces owocowania.

Dojrzała roślina powinna mieć 12 sprawnych pni. Co roku, począwszy od piątego roku, wymieniaj 3 z nich na nowe pędy zerowe. Krzewy zachowują swoją wydajność. Otrzymują wystarczającą ilość słońca, pożywienia i powietrza. Przycinać wiosną, zanim zaczną spływać soki lub przed zimą. Uszczelnij cięcie lakierem ogrodniczym. Grubość warstwy 3-5 mm.

Nawożenie porzeczek czarnych i czerwonych

Specyfika żywienia związana jest ze strukturą krzewu. System korzeniowy porzeczki czerwonej jest silny, wnika głęboko i sam wytwarza fosforany. Krzew rośnie szybko, ma dobre ulistnienie, zużywa dużo azotu i potasu. Dlatego dokarmianie superfosfatem jest konieczne raz na 3 lata, na sucho, pod spulchnienie. Wiosną krzewy podlewamy gnojówką 1:10 lub obornikiem drobiowym 1:20 w spulchnionym wcześniej dołku, po 3-5 litrów. Powstała skorupa ochroni korzenie przed wychłodzeniem.

W czasie pączkowania pod czerwonymi porzeczkami do wprowadzenia:

1. Saletra amonowa 15-20 g/m2;

2. Azotan wapnia – 30-40 g/m2;

Do składu pod czernią dodać 20 g superfosfatu i 10-15 g siarczanu potasu.

Roztwory nawozowe powinny być przygotowane oddzielnie, wymieszane w postaci cieczy. Wylewa się bruzdę na obwodzie otworu, a po jej wchłonięciu zamyka się wykop.

W czerwcu należy wykonać dolistną aplikację kompleksu mikronawozów dolistnych.Przygotować mieszaninę roztworów:

1. Siarczan miedzi – 1 g;

2. Siarczan cynku – 2 g

3. kwas borowy – 2 g;

4. Siarczan manganu – 5 g;

5. Molibden amonowy – 2 g.

Rozpylać delikatną mgiełką przy suchej, pochmurnej pogodzie lub wieczorem. Raz na 3 lata płytko przekopać glebę. Nawozić nawozem mineralnym i organicznym.

Choroby i szkodniki

Szkodniki i choroby na porzeczkach bez zabiegów zapobiegawczych szybko się rozprzestrzeniają. Ogród jeszcze śpi, a owady, ogrzane pierwszymi promieniami, zaczynają wychodzić z zimowego stuporu.

Choroby porzeczki czerwonej– Antraknoza i septoriozy powodują utratę liści. Czarny, porażony przez rdzę i mączniaka prawdziwego.

Czerwone porzeczki cierpią na maceratum, jest to choroba wirusowa, nie ma na nią lekarstwa. Roztocze pączkowe nie powoduje odrostu, a wręcz przeciwnie – pąki wysychają. Na czarnej mszycy ten sam owad wiosną pęcznieje w pąkach.

Mszyca galasowa tworzy galasy na liściach porzeczki czerwonej, a mszyca zielona zwija młode liście na pędach porzeczki czarnej w rurki. Na czerwonych porzeczkach szaleją mączlik agrestowy i ćma porzeczkowa. Jagody czerwonej porzeczki są zjadane przez gąsienice ćmy, a jagody czarnej porzeczki przez omacnicę prosowiankę. Gałęzie są uschnięte przez szkodniki, mączniaka szklarniowego lub wszy krzewów.

Liczbę szkodników i chorób można znacznie ograniczyć poprzez zabiegi profilaktyczne.

Czas leczenia	Choroby Szkodniki	Preparaty, stężenia,
Po okresie spoczynku +5 0	Zimujące zarodniki owadów	Namoczyć czarną porzeczkę we wrzącej wodzie. Środek przygotowawczy 30 Plus zgodnie z instrukcją. Nitraphen 3-4%.
Przed kwitnieniem	Przędziorek nerkowiec mszyce	Siarka zgodnie z instrukcją, Karbofos 0,3 %, Fufanon – Nova BB zgodnie z instrukcją
Po tym jak zakwitną	Roztocza Ognevka mączniak rzekomy, rdza	Carbophos 20 g/10 l wody Bitoxybacillin Fytoverm Iskra Lepidocid ręczny zbiór szkodników Horus napar ze świeżej krowianki Topaz HOM
Spęcznianie i dojrzewanie	Roztocza gallica antraknoza septoriozy	Siarka koloidalna zgodnie z instrukcją, usunąć uschnięte gałązki, uszkodzony chrust zebrać ręcznie Zbieranie chorych liści z mszycami galasowymi i plamami
Po zbiorach	Szkodniki, jaja gąsienic, choroby	Carbophos 0,3 % Skor Kinmix Iskra Inta-Vir zgodnie z zaleceniami
Pod zimą	Pielęgnacja szkodników zimujących	Wyciąć i spalić chore gałęzie, spulchnić glebę, potraktować liście i spalić.

W trakcie dojrzewania i dojrzewania nie należy stosować silnych środków chemicznych. Trzeba stosować metody ludowe – napary i odwary z ziół, gorczycy, popiołu drzewnego. Dodaj do roztworów mydło gospodarcze i zielone, aby uzyskać przyczepność.

Zbiórka

Zbiór czerwonej porzeczki odbywa się po osiągnięciu pełnej dojrzałości. Jagody opadają dopiero jesienią. Na krzakach zdobywają więcej cukrów. Jesienią ozdobne krzewy służą jako dekoracja ogrodu.

Jagody czarnej porzeczki nie zawsze są czarne, ale także fioletowe lub niebieskie. Owoce odchodzą wraz z szypułką. Skręcają i uszkadzają skóry. Nie powinno się zostawiać dojrzałych jagód na krzaku, odpadną.

Wniosek

Każdy rodzaj porzeczki jest łatwy w uprawie, jeśli tylko zna się techniki uprawy. Jeśli poświęcisz czas na jego pielęgnację, przyniesie obfite plony. Wybór odpowiedniej odmiany i lokalizacji jest ważny.