Czym jest myślenie abstrakcyjne i jak je rozwijać

Musisz znać ludzi, którzy znajdują niekonwencjonalne rozwiązania i pękają od pomysłów? Cechy te są charakterystyczne dla osób, które rozwinęły myślenie wizualno-abstrakcyjne. To właśnie ona pomaga w rozwiązywaniu problemów praktycznych i twórczych. Eksperci twierdzą, że umiejętności kumulacyjne nabyte w dzieciństwie pomagają zawsze znaleźć pomysły i niekonwencjonalne rozwiązania. Zrozumieć ten typ aktywności myślowej i znaleźć sposoby na rozwinięcie swoich umiejętności.

Jakie są cechy szczególne?

Definicja abstractio (łac. „abstrakcja”, „wydobycie”) oddaje istotę pojęcia i jest odrębną kategorią filozoficzną. Jest to poznawcza działalność człowieka polegająca na badaniu poszczególnych przedmiotów i świata za pomocą uogólnionego rozumowania, opartego na konkretnych faktach. Opiera się na pojęciach abstrakcyjnych i pozwala na wyciąganie wniosków na podstawie ogólników. Pobudza zainteresowanie i samorozwój, ciekawość, szybkość myślenia. Pozwala angażować się w różne działania, wyciągać paralele i wnioski z wiedzy i doświadczenia.

Umiejętność abstrahowania od konwencjonalności i partykularności implikuje

1. umysłowa abstrakcja szczegółów w celu wyodrębnienia istotnych i spójnych cech;

2. Umiejętność logicznego wyjaśniania zdarzeń, posługiwania się metaforami i porównaniami;

3. znalezienie relacji między nimi;

4. poszukiwanie nowych pomysłów/rozwiązań.

Kiedy mówi się o ludziach kreatywnych, często używa się sformułowania: „myślą w kategoriach abstrakcyjnych”. Jest rozumiana jako wysoka inteligencja poznawcza, oparta na pojęciach abstrakcyjnych, osądzie i wnioskowaniu. Prezentując materiał nie przestrzega się racjonalnego systemu przetwarzania informacji, lecz opiera się na symbolach i obrazach wizualnych bez opisywania szczegółów. Ze względu na brak konkretów, znaczenie tego, co się mówi, jest dokładniej rozumiane w kontekście.

Różnica między rodzajami myślenia

abstrakcja pomaga oderwać się od rzeczy drugorzędnych i skupić się na tym, co istotne. Każdy nieświadomie ucieka się do tej metody codziennie i niejednokrotnie. O czym myślisz, gdy patrzysz na niebo?? O składzie atmosfery złożonej z naprzemiennych warstw gazów czy tylko przychodzi na myśl słowo „niebo”? Mózg wymiata zbędne szczegóły przez uogólnienie, nie przekazuje szczegółów, ale podaje przetworzone informacje przez obiektywizację, konceptualizację obrazów i obiektywizację.

Jeśli na myśl przychodzi wyrażenie „chmury”, to na myśl przychodzi skomplikowana konstrukcja. W tym przypadku mózg zastosował nie tylko uogólnienie, ale specyfikację opisu zjawiska. Jest to dla niego naturalny proces i nie wymaga energii. Natomiast konkretny typ myślenia jest uwarunkowany rozważaniami logicznymi, operuje wyłącznie faktami i wyklucza inne wersje.

Abstrakcje wysokiego rzędu

Przykłady nieba pokazują typową abstrakcję od poznania nieistotnych właściwości i utrwalenie tylko istotnych cech. Pojęcie to ma dwa nakładające się na siebie znaczenia: definiowanie procesu i tworzenie abstrakcyjnego pojęcia. Pozwala nam to spojrzeć na wydarzenia z różnych stron w sposób znaczący, znaleźć niekonwencjonalne rozwiązania i pomysły. Ilustracją są figle Kubusia Puchatka, gdy próbował zdobyć miód z dziupli drzewa.

Kategoria myślenia związana z logiką formalną i matematyką. Gdyby ludzie nie potrafili myśleć kompleksowo i posługiwać się obrazami symbolicznymi, nie byliby w stanie stworzyć arcydzieł sztuki ani wymyślić liter i cyfr. Matematyczne obliczenia krok po kroku w głowie są możliwe tylko po zabawie z obrazami. Zestawianie i uogólnianie konkretnych znaków stało się narzędziem przekazywania konkretnych informacji opisowych i liczbowych.

I nie tylko obiekty uogólniają, ale także same abstrakcje. Są one stosowane w naukach podstawowych i ścisłych do opisu złożonych definicji i wzorów. Aby wyjaśnić zdarzenie / istotę człowiek ucieka się do analogii i metafor.Nie na darmo AM kojarzy się z wewnętrznym dialogiem i elokwencją. Słowa:

1. odzwierciedlają subiektywne postrzeganie i znaczenia;

2. Pomoc w konstruowaniu logicznych opowieści;

3. Nadaje obrazom formę i działanie.

Od prostej abstrakcji do wyższej formy, mózg przechodzi przez kilka etapów, a czasem wyjaśnienie okazuje się trudne do uchwycenia. Jest to jeden z powodów, dla których trudno jest słuchać wykładów z filozofii.

Formy świadomości

W psychologii kategorię tę dzieli się na 6 grup z warunkowymi definicjami. W zależności od celu rozróżniaj formę merytoryczną i formalną. Pierwszy polega na wyodrębnieniu tego, co szczególne, poprzez to, co ogólne, jak w przykładzie nieba. Drugi jest bardziej złożony i wyjaśniający, jak w przypadku chmur.Formalne podkreśla szczegóły w opisie, które nie istnieją samodzielnie (kolor) i służy jako podstawa do refleksji. Tematy są dalekie od realistycznych obrazów:

1. Idealizacja formy. Chęć dopasowania zjawisk i zdarzeń do standardów: „idealna sylwetka”, „nienaganny styl”, „czysty produkt ekologiczny.

2. Izolacyjne lub analityczne, z abstrakcją od cech i obiektywizacją.

3. Prymitywno-zmysłowe pozyskiwanie informacji wtórnych.

4. konstruktywne nadawanie wyraźnych konturów i kształtów rzeczom abstrakcyjnym.

5. Sumaryczne, pozwalające ocenić obiekt/ zjawisko na podstawie jego cech charakterystycznych.

Osobne miejsce zajmuje abstrakcja rzeczywistej nieskończoności, bo nie można jej obserwować. Jest to abstrakcyjne pojęcie spekulatywnych argumentów mających stworzyć całościowy obraz, wyjaśnić ideę nieskończoności i niekompletności ewolucji.

Do czego służy AM?

W sztuce istnieje pojęcie „malarstwa abstrakcyjnego”. Tematyka jest daleka od realistycznej. Kolorami, kształtami, dynamiką tematu, obrazy wywołują emocje, poczucie kompletności kompozycji. Działki, scenografia teatralna, gry również mogą być abstrakcyjne. Wizualizacja i myślenie są niezbędne dla projektantów i osób wykonujących inne zawody, które pracują z obiektami w przestrzeni.

1. Inżynier lub architekt najpierw wizualizuje obiekt, a następnie rysuje projekt.

2. Geofizyk przedstawia wizualnie powstawanie skorupy ziemskiej.

3. Neurochirurg wykorzystuje wizualizację do symulacji etapów operacji i podaje ogólne rokowania.

Nikt nie wie dokładnie jak wyglądają planety. Na podstawie wyobraźni pisarzy, informacji astronomicznych i uogólnionych informacji z kosmosu ludzie tworzą obrazy fabularne. Nie trzeba dotykać lodu, żeby wiedzieć, jak jest zimny. Każde doświadczenie należy do jakiejś formy myślenia abstrakcyjnego.

Narzędzia do nauki

Umysł ma do dyspozycji masę informacji pochodzących ze zmysłu węchu, dotyku, słuchu, wrażeń dotykowych, studiowania dyscyplin. Mózg przetwarza je i przechowuje w postaci „plików” lub skupisk, na których opierają się abstrakcje. Na podstawie pojęć, sądów, wnioskowań pomagają konceptualizować rzeczywistość.W celu uzyskania pogłębionej wiedzy na ten temat stosuje się inne metody.

1. Analiza. Jest to warunkowy podział przedmiotu badań na części z lokalnym badaniem składników.

2. Synteza to proces odwrotny, scalanie części w całość, aby stworzyć obraz.

3. Klasyfikacja – umieszczanie pojęć/właściwości/atrybutów w klasach.

4. Analiza porównawcza lub komparatystyczna w celu znalezienia różnic i podobieństw.

5. Analogia przenosząca właściwości na obiekt porównywalny.

Formy myślenia spekulatywnego

Koncepcja

Zwerbalizowany wynik analizy logicznej poszukujący wspólnych właściwości i cech podobnych obiektów. Mogą się różnić przeznaczeniem, ale należą do tej samej grupy: duplex, cottage, townhouse. Mogą mieć różne rozmiary, ale mają wspólne cechy konstrukcyjne. Gdy pojęcia nakładają się na siebie, powstaje sytuacja kontekstowa. Przykład nakładania się części pojęciowych: dzieci grające w siatkówkę; dzieci grające w piłkę nożną.

Wyrok

Jest to stwierdzenie typu prawda/fałsz, proste/złożone dotyczące przedmiotu i relacji między cechami. Aby wykorzystać informacje do myślenia i operacji logicznych, ważna jest prawdomówność. Określ różnicę między „Ptaki śpiewają” a „Ptaki śpiewają, bo jest coraz cieplej”. Oba zdania są prawdziwe, ale drugie jest bardziej szczegółowe i rozbudowane.

Inferencja

Sposób wyprowadzania wiedzy ze znanych faktów. Jeśli istnieją dwa orzeczenia, stosuje się sylogizmy. Na przykład: maszyny to maszyny; maszyny potrzebują paliwa do pracy. Wniosek: Wszystkie samochody jeżdżą na paliwo. Osoba może uzyskać informacje pośrednio, dokonując indukcyjnych i dedukcyjnych wnioskowań z założeń. Struktury logiczne mają wyraźne ramy, które eliminują błędy i pomagają uporządkować informacje.

Abstrakcja

To brak związku z tematem. Przykład z jabłkiem. „Owoc jest na stole, ale ja go tam nie położyłem. Oprócz mnie jest tu jeszcze jedna osoba. Więc to jest jego zadanie”. Wnioskowanie o działaniach innej postaci odbywa się na drodze prostego rozumowania. W tym przypadku jabłko jest obiektem zainteresowania w celu uzyskania informacji metodą abstrakcyjną.

Uogólnienie

Pozwala na abstrakcyjność i brak koncentracji na nieistotnych faktach podczas zdobywania nowej wiedzy. nie ma znaczenia, kiedy i w której ręce znajdzie się jabłko. Podsumowanie faktów pomaga odrzucić informacje wtórne, gdy mamy do czynienia z wieloetapowym zadaniem, które nie ma sensu w kontekście.

Etapy kształtowania się myśli

Dzieci są nieustannie zanurzane w wyimaginowanym świecie. Wymyślają scenki, rozmawiają z zabawkami, wymyślają historie na bieżąco. Myślenie abstrakcyjne zaczyna się prężnie rozwijać u dzieci już w trzecim roku życia, ale pierwsze próby pojawiają się, gdy zaczynają one postrzegać obrazy wizualne i rozróżniać głos matki. Neurofizjolodzy odkryli, że regiony mózgu odpowiedzialne za wizualizację i myślenie przestrzenne aktywują się już w wieku 4 miesięcy, a szczyt swojej aktywności osiągają w wieku 15 lat.Psychologowie wyróżniają 3 etapy:

1. Bezpośrednio. Mózg początkowo odbiera konkretne informacje. Dzieci reagują na butelkę z mlekiem, jasne zabawki i matkę.

2. Figuratywny. Pojawienie się pierwszych obrazów pobudza wyobraźnię. Maluchy uczą się porównywać, uogólniać i organizować informacje.

3. Streszczenie. Osiąga kolejny etap rozwoju, bazując na własnych pomysłach, potrafi myśleć szerzej. Na podstawie rozumowania hipotetycznego i myślenia pojęciowego reprezentacje konkretno-obrazowe tworzą swoje obrazy świata.

Jak rozwijać procesy myślenia?

Dostępne są specjalne programy rozwijające wizualne myślenie przestrzenne. Rodzice mogą angażować się w pomysłowe i logiczne działania z dziećmi. Wczesne lata dobrze czują się podczas rysowania, składania kostek, gier edukacyjnych i wymyślania historyjek. W tym wieku ważne jest, aby nauczyć dziecko tworzyć rozbudowane zdania.Przed szkołą razem:

1. rozwiązywać zagadki;

2. popatrzeć na złudzenia optyczne;

3. improwizować przy odgrywaniu ról;

4. Wystawić przedstawienia w domu;

5. Zaangażuj swoje dziecko w sztukę i rzemiosło.

Zabawa słowami. Metafory i porównania stymulują rozwój mózgu. Zaproś dziecko do nazwania rzeczy w inny sposób. Szukaj skojarzeń wzmacniających połączenia między pojęciami i przedmiotami, buduj długie łańcuchy: dom → ciepło → rodzina → radość → mama i tata.

Zorganizowanie teatru cieni. Zapal lampę przy ścianie, pokaż postacie w rzucanych cieniach. Poproś malucha o odgadnięcie postaci i komentarz. Wytnij z papieru kontury zwierząt i zaproponuj szukanie znajomych postaci. W szkole dobrze rozwinięta inteligencja poznawcza pomaga w geometrii i nauce, a także w myśleniu poza schematami.

Zajęcia dla rodziców

Aby poszerzyć zakres umysłowy i kreatywność, rodzice mogą ćwiczyć na własną rękę. Techniki mentalne mogą pomóc. Zamknij oczy i pomyśl o ludziach, z którymi dzisiaj rozmawiałeś. Odtwarzanie szczegółów ubioru, gestów i mimiki twarzy. Wyobraź sobie różne emocje i przypisz je do przedmiotów. Rozwiązywanie problemów logicznych na coraz wyższym poziomie trudności i ich zapisywanie. Dzięki temu wyeliminujemy przypadki i zgadywanie.

Sprawdzenie poziomu rozwoju AM nie jest trudne. Istnieje wiele testów psychologiczno-intelektualnych: test Eysencka IQ, test abstrakcyjno-werbalny, który ocenia poprzez rozmowę z osobą. Szybkość procesów myślowych sprawdzana jest poprzez rozwiązywanie problemów logicznych.