Jak przetrwać kryzys wieku średniego

Człowiek nieuchronnie przechodzi w ciągu życia naturalne kryzysy wieku. Obejmują one kryzysy rozwojowe u dzieci (3, 7 lat), u młodzieży i u dorosłych.

Kryzys (ze starogreckiego „decyzja, punkt zwrotny”) to punkt zwrotny, w którym dotychczasowe strategie zachowań i sposoby osiągania celów tracą swoją skuteczność.

Społeczny i psychologiczny rozwój osobowości nie jest możliwy bez tych punktów zwrotnych.

Jednym z najtrudniejszych kryzysów jest kryzys połowy życia. Trudno jest określić ramy czasowe tego kryzysu ewolucyjnego. U niektórych osób pojawia się on w wieku 30 lat lub nawet wcześniej, u innych moment przewartościowania wartości i dotychczasowych doświadczeń życiowych przychodzi bliżej 40 lub 50 roku życia. Dokładny wiek zależy od cech osobowości. Ostatnio naukowcy coraz częściej zastanawiają się, czy ten punkt zwrotny jest związany z wiekiem. badanie przeprowadzone w usa potwierdziło, że tylko część respondentów doświadczyła kryzysu po osiągnięciu pewnego wieku. Dla wielu osób impulsem do kryzysu była zmiana w ich życiu.

Niezależnie od przyczyny kryzysu, wszystkie osoby, które się z nim mierzą, mają jedną wspólną cechę: trudne psychiczne przejście do dojrzałości. Temu przejściu towarzyszą bolesne doświadczenia, ponieważ osoba musi zmierzyć się z centralnymi pytaniami:

Jaki jest sens życia?

Kim jestem, jeśli zabierzesz mi role społeczne, które odgrywam? Po co żyję, jaka jest moja misja??

Kryzys wieku średniego może prowadzić zarówno do rozwoju osobistego, jak i do destrukcji. Dla niektórych jest to okazja do redefinicji i reorientacji. Po udzieleniu odpowiedzi na podstawowe pytania, osoba ta prowadzi bardziej świadome życie i działa zgodnie ze swoim prawdziwym „ja”. Inni skupią się na zmianach zewnętrznych, zmienią okoliczności, ale szybko wrócą do nierozwiązanych spraw.

Symptomy

Kryzys wieku średniego przejawia się w objawach fizycznych, psychologicznych i społecznych.

1. Fizyczne: zmieniło się zapotrzebowanie na sen, pojawiły się nowe choroby, organizm stał się bardziej zmęczony i trudniej radzi sobie z obciążeniami.

2. Najliczniej reprezentowane są znaki psychologiczne. Nie jest to zaskakujące, gdyż kryzys połowy życia jest kryzysem psychologicznym.

3. Podstawową istotą kryzysu wieku średniego jest to, że człowiek nie wie już, kim jest. Dlatego pierwszym i głównym objawem kryzysu jest lęk, który osiąga ekstremalne poziomy. Stare „ja”, uspołeczniona osobowość, musi odejść i zostaje zastąpiona przez prawdziwe „ja”.

4. Zwiększony niepokój może osiągnąć szczyt i przerodzić się w panikę.

5. Obawy o niewykorzystane szanse (wiele rzeczy już nigdy się nie spełni) potęguje lęk przed starością i nieuchronnością śmierci.

6. W momencie kryzysu człowiek dotkliwie odczuwa samotność. Często dobrowolnie izoluje się od rodziny i przyjaciół. Ma poczucie, że otoczenie nie rozumie jego cierpienia, więc lepiej nie próbować się nim dzielić.

7. Pojawiające się doświadczenia mogą skierować uwagę do wewnątrz. W tym przypadku osoba skupi się na introspekcji i będzie próbowała nadać sens temu, co się z nią dzieje.

Zewnętrzne przejawy kryzysu

Osoba, która weszła w ten kryzys i punkt zwrotny w swoim życiu, często próbuje rozwiązać problem w następujący sposób.

1. Kupić samochód sportowy lub motocykl.

2. Miej romans na boku. Młoda kochanka, a najlepiej kilka, wydaje się przywracać młodzieńczy wigor i spowalniać nadejście starości.

3. Rzuć pracę. Tyle czasu i energii poświęca się na zawód, którego się nie kocha. Chce dogonić i wreszcie sprostać swojemu przeznaczeniu.

4. Zmienić swój wizerunek lub po prostu zacząć dbać o swój wygląd, skorzystać z zabiegów odmładzających.

5. Uzależnienie od wszelkiego rodzaju używek: alkoholu, rozrywki, klubów nocnych.

6. Zmień otoczenie na młodsze.

7. Znajdź nowe hobby: nauka gry na instrumencie muzycznym, malowanie.

8. Uprawiać nowy sport, częściej ekstremalny: skok ze spadochronem, udział w wyścigu.

Wspólnym mianownikiem wszystkich tych zachowań jest chęć zrobienia tego, o czym się marzyło w młodości, „złapania ogona” młodości, który się wymyka. Większość działań (zwłaszcza w przypadku mężczyzn) przypomina więc „nastoletni bunt” i chęć „rozwalenia” swojego życia.

Z psychologicznego punktu widzenia to wszystko jest strategią unikania. Jest to sposób ochrony psychiki przed uświadomieniem sobie, że problem jest głębszy i nie ogranicza się do obiektów zewnętrznych. Człowiek podejmuje te impulsywne działania i chowa się za nimi jak za parawanem. Ale żeby pokonać kryzys, trzeba go przeżyć, a nie próbować wrócić do stanu sprzed kryzysu, młodości.

Różnice między kobietami i mężczyznami

Pierwotnie termin „kryzys wieku średniego” był używany tylko w psychologii męskiej. Obecnie psychologowie nie wprowadzają rozróżnienia płci dla tego zjawiska. Kryzys przewartościowania, wiek „przejściowy”, przeżywają zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Ale ich punkty bólu są różne.

U kobiet jest to:

1. wygląd: twarz i sylwetka nie są już tak atrakcyjne, pojawiają się zmarszczki i pierwsze siwe włosy, mężczyźni nie odwracają się już plecami, kobieta traci poczucie siebie jako obiektu seksualnego;

2. Rodzina: dzieci nie potrzebują już tak bardzo opieki matek; kryzys wieku średniego rozwija się równolegle z syndromem „pustego gniazda”.

3. Zdrowie: menopauza i utrata płodności są często postrzegane jako utrata kobiecości w ogóle.

4. Zmiany hormonalne rządzą. Wiele objawów kryzysu jest związanych ze zmianami fizjologicznymi, które zachodzą pod wpływem hormonów. Dlatego kryzys wieku średniego u kobiet najczęściej zbiega się z menopauzą.

5. Bez poczucia siebie jako matki, kobiety atrakcyjnej seksualnie, pojawia się potrzeba znalezienia nowej tożsamości. I dopóki to nie nastąpi, kryzys nie zostanie rozwiązany.

U mężczyzn:

1. Kariera, pieniądze: sukces finansowy i osiągnięcia zawodowe wysuwają się na pierwszy plan w połowie życia, a jeśli mężczyzna czuje swoją niewystarczalność w tym zakresie, kryzys jest nieunikniony;

2. Życie osobiste: problemy z potencją i poczucie, że nie może już być mężczyzną macho, skłania go do szukania młodszych partnerek.

Jak zazwyczaj przeżywasz kryzys?

Zazwyczaj kryzys wieku średniego przebiega według dwóch scenariuszy.

1. W pewnym wieku człowiek osiąga wszystkie szczyty materialne i zawodowe. Nie wie, czego chce dalej. Samochody, mieszkania i prestiżowe posady nie dają szczęścia. d Empty inside and not sure why he should go on living d. Ktoś w takiej sytuacji zaczyna kopać w głąb siebie, szukając sensu życia w czymś nie materialnym. Odpowiedzi na te egzystencjalne pytania znajduje w religii i filozofii. Niektórym udaje się wyznaczyć nowe cele i na nowo się skoncentrować.

2. Minęła połowa życia, a człowiek nie może nic osiągnąć. Życie nie układa się tak, jak byś chciał. Mężczyzna marzył o czymś zupełnie innym. Kiedyś w młodości myślał, że w wieku 35 lat będzie miał dom, rodzinę i własną firmę. Ale on nie mógł mieć nic z tego. Zaczyna porównywać swoje osiągnięcia z osiągnięciami rówieśników i dochodzi do rozczarowujących wniosków. A potem są dwie ścieżki, którymi można podążać. Uznaj, że dobra materialne nie są centrum twojego życia. Czyli nie rzeczy zewnętrzne, materialne, ale coś w sobie trzeba zbudować. Albo skupić się na byciu osiągającym i włożyć całą swoją energię w zdobycie tego, czego chcesz.

Jak przetrwać kryzys

Głównym i wspólnym zadaniem w tym trudnym dla człowieka okresie przewartościowania i przemyślenia życia jest ustalenie, co jest w jego życiu najważniejsze.

Jeśli mówimy o bardziej szczegółowych, konkretnych krokach..,są one następujące.

1. Zrozumieć i zaakceptować.Zmiana jest nieunikniona. Aby przejście od „mam jeszcze wszystko przed sobą” do „jest już dla mnie za późno” było mniej bolesne, należy zaakceptować myśl, że każdy staje przed taką sytuacją. Próba ucieczki przed zmianami jest bezcelowa. Przejdź na nowy poziom rozwoju. Gdzieś, gdzie wygląd, pieniądze czy liczba partnerów seksualnych nie definiują człowieka. A zgromadzona mądrość, wiedza, doświadczenie. Ale na początek można się bardzo smucić z powodu straconej młodości.

2. Dodaj do swojego życia nowe doświadczenia i emocje.Te, które wzbogacą osobowość, a nie ją zdegradują (alkohol, narkotyki, rozrywka).

3. Nie szukaj wsparcia w rolach społecznych, ale w sobie.Spróbuj zrozumieć, że twoja wartość nie polega na byciu rodzicem, wielkim szefem, kochankiem. Człowiek nie jest funkcją, którą pełni. Czym jest ich prawdziwe ja, każdy człowiek decyduje sam.

4. Znajdź podobnie myślących ludzi.Prawdopodobnie jest wielu Twoich rówieśników, którzy obecnie przeżywają to samo lub już przeszli przez kryzys. Poczucie, że nie jesteś sam w swoich uczuciach, możliwość podzielenia się nimi z kimś, kto ma.

5. Autorefleksja. Częściej bądź sam na sam ze sobą i odważ się zadawać istotne pytania o sens życia i swój życiowy cel. Zagłębienie się w siebie będzie o wiele bardziej przydatne niż impuls do ogolenia głowy. Zdrowa ciekawość siebie i zachodzących zmian może być początkiem osobistej transformacji.

6. Przestań się czepiać tego, co niemożliwe.Nie wszystkie twoje młodzieńcze oczekiwania mają realną możliwość spełnienia. Kiedyś o tym marzyłeś, ale teraz, w okresie dojrzałości, nadszedł czas, aby ponownie ocenić swoje przeszłe marzenia.

7. Wyznacz nowe cele. Ale najpierw upewnij się, że jest to praktyczne i dostępne dla Ciebie.

8. Bądź wdzięczny.Z pewnością w twoich obecnych okolicznościach jest wiele dobrych rzeczy, za które możesz być wdzięczny.

Szukajcie pomocy, jeśli:

1. coraz częściej pojawiają się myśli o bezsensie istnienia i samobójstwie;

2. pogorszyło się samopoczucie fizyczne;

3. brak zainteresowania życiem;

4. apatia i astenia.

Każdy z nas odczuwa niszczący wpływ niezwykle ostrego konfliktu wewnętrznego, gdy w wieku średnim przekracza „skrzyżowanie. Ważne jest, aby potraktować go jako niepowtarzalną okazję, aby znów poczuć się istotnym, być bardziej świadomym swoich wyborów i uczynić swoje życie znacznie bardziej interesującym i ekscytującym.

Źródła:

Hollis James „Midway Pass. Jak pokonać kryzys wieku średniego i odnaleźć nowy sens życia

Elena Yelfimova, „Kryzysy w relacjach osobistych”