Czym jest narcyzm i co z nim zrobić?

Obecnie modne jest pompowanie różnych aspektów życia, aby dostosować je do potrzeb społeczeństwa, które kultywuje sukces. Śpiewający słowikami pseudotrenerzy, gwiazdy popu i internet w telewizji i na portalach społecznościowych rozdają tony porad, jak odnieść sukces, poprawić samoocenę, zaakceptować każdego. Psychologowie eksperci mają swoje zdanie na ten temat i omawiają zjawisko narcyzmu i co z nim zrobić.

Czym jest ta jakość??

Jest to cecha osobowości o nieuzasadnionym aroganckim zachowaniu. Z powodu błędnego postrzegania siebie, zbudowanego na osobistych odczuciach i porównaniach, człowiek stawia siebie ponad innymi. Psycholodzy rozpatrują narcyzm wyłącznie w kontekście zaburzenia osobowości, które rozwija się z narcyzmu młodzieńczego lub młodzieżowego. Małe sukcesy zwiększają pychę, ego i ego. Freud uważał, że cechy te przejawiają się mimochodem, ale nie znajdując bariery u odbiorców, nasilają się i przekształcają w nerwice.

Osoba ignoruje etyczne normy postępowania, traci zdolność do adekwatnej oceny rzeczywistości i odpowiedniego usytuowania się w społeczeństwie. Jest całkowicie pozbawiony zdolności do psychoanalizy i obiektywnej oceny wrodzonego potencjału. Nie waha się twierdzić, że odnosi większe sukcesy niż inni, otwarcie demonstruje brak szacunku dla innych i wyższość. Narcyzm wytwarza negatywne cechy: świętoszkowatość, arogancję, zarozumiałość, arogancję, komplikowanie życia. Łatwo jest rozpoznać takiego narcyza po jego zachowaniu:

1. zapewnia, że tylko jego doświadczenie jest cenne;

2. ignoruje opinie biegłych i narzuca własne;

3. Nie uważa za konieczne w czasie odebrania telefonu lub odpowiedzi na prośbę;

4. rzadko przeprasza;

5. Lubi się chwalić;

6. Kontroluj tematy rozmów;

7. zaniedbuje obowiązki i odpowiedzialność;

8. Rozmawia aroganckim lub lekceważącym tonem.

Spotykając takie osoby ich pierwszym wrażeniem jest podziw. Dbają o siebie i dobrze mówią. Autoprezentacja ma na celu wzbudzenie zazdrości i chęci naśladowania innych.Psychologowie wyróżniają 5 typów narcyzów: somatyczny, mózgowy, amoralny, elitarny i kompensacyjny.

1. Ci pierwsi są zafiksowani na ciele i młodości. nie mogą wyjść z sal gimnastycznych i gabinetów kosmetycznych, by stać się doskonałymi.

2. Ci drudzy poświęcają czas na intelektualne poszukiwania, rozdając w sieci porady dotyczące szczęśliwego życia.

3. Trzeci typ charakteryzuje się cechami histerycznymi. Atrapy uwodzenia, pożądania cielesnego, flirtu są dla nich ważne.

4. Czwarta zachowuje się jak osoba uprzywilejowana i zapewnia wszystkich o swoich osiągnięciach. Wiele osób ma realny status naukowy, jest akademikami dwóch akademii, ale jako jednostki nie są niczym szczególnym.

5. Kompensatorzy mają szereg kompleksów psychologicznych i próbują różnych sposobów, aby uaktualnić swoją „fajność”.

Dlaczego nadmierna pewność siebie jest przeszkodą?

Orientacja na własną wartość, wielka zarozumiałość i arogancja często prowadzą nas w dół. Doskonały przykład narcyzmu. Osoba ta jest zainteresowana nie tyle procesem, co osobistą demonstracją jakości. Jeśli jest to bloger, to mało przejmuje się treścią – stawia na wrażenie wizualne. Wielki aktor, podczas przedstawienia, jest bardziej zajęty myślami o geniuszu niż obrazem. Samodzielność bez zasług prowadzi do syndromu nieuznanego geniusza. Niewielu narcyzów zdaje sobie sprawę, że takie zachowanie ma negatywny wpływ na reputację, ponieważ zdrowi słuchacze i widzowie tworzą odpowiednią opinię.

Narcyzm może być pozytywny?

Przezbadaniaróżne stopnie zaburzeń osobowości. Jeśli jest łagodna, ludzie z powodzeniem przystosowują się do życia społecznego. Osoby narcystyczne, umiarkowanie zaabsorbowane postrzeganiem siebie przez innych, mają tendencję do skupiania się na trzech czynnikach: ambicji, konkurencyjności, perfekcjonizmie. Posuwają się do przodu i osiągają wyniki. Wszystko, czego oczekują w zamian, to zasłużona pochwała, uznanie zasług i talentu. Zawsze kojarzą się z sukcesem, sławą i zdolnościami, uważają się za niezwykłe osobowości.

Skąd się bierze narcyzm??

Badania psychogenetyczneudowodnione ,że narcyzm jest zjawiskiem psychologicznym. Rozwija się pod wpływem rodziny, warunków społeczno-psychologicznych i czynników makrokulturowych. Współczesne społeczeństwo ogarnięte jest epidemią narcyzmu. Zachęca do tego wzorca zachowań i uczy, że szczęście jest uwięzione w atrapach sukcesu. Dlatego też zmieniają się postawy wobec narcyzmu. Nie drażni to większości, a wręcz przeciwnie – jest promowane w środowisku młodzieżowym, na imprezach celebryckich, w środowisku wirtualnym. Wielu postrzega jakość jako „fajną” i próbuje naśladować narcyzów.

To zjawisko społeczne jest konsekwencją postępującej infantylizacji charakterystycznej dla społeczeństwa surogatów konsumpcji. Istnieją 4 przyczyny takiego stanu rzeczy:

1. zachęcanie do zachowań konsumenckich;

2. przez kult jednostki, która żyje dla siebie;

3. narzucanie wartości elitarnej kultury;

4. idee wybraństwa.

Media, telewizja i internet trenerzy zachęcają do akceptacji siebie, do tego, by nie mieć kompleksów i rozwodzić się nad wadami. Uczą nieodpowiedzialności, zapewniając, że nikt nikomu nie jest winien, intonując afirmacje mające przekonać podświadomy umysł o swojej wyłączności.

Jakie uwarunkowania psychologiczne prowadzą do?

Szkolenie przyczynia się do zniekształconego postrzegania siebie jako osoby. Człowiek uczy się kochać siebie ze wszystkimi wadami swojego charakteru i zyskuje wyższe poczucie własnej wartości. Postrzega rzeczywistość jako zmyśloną i działa zgodnie z nią. Narcyz z wyraźnym zaburzeniem osobowości nie ma zamiaru ewoluować i wybiera drogę najmniejszego oporu.

Aby nie zgubić się na tle bardziej utytułowanych ludzi i pokazać swoją „fajność”, asekurują się, umniejszając innych lub stając się liderami w pewnych kręgach. Ten wzorzec zachowania z czasem pogłębia nieprzystosowanie psychiczne i człowiek traci umiejętność dostosowania się do sztywnych reguł społeczeństwa.

Dlaczego w mediach społecznościowych jest dużo narcyzmu??

Czy zauważyliście, że w programach telewizyjnych i w Internecie jest wiele osób publicznych, które przejawiają tego typu zachowania?? Każdy myśli, że jest ekspertem w każdym temacie w talk show, nie pozwalają innym dojść do słowa. Są to promowane platformy uwagi, wspierające kulturę narcyzmu i promujące samouwielbienie. Dziś zjawisko to nabrało masowego charakteru.

Liderzy opinii potrzebują charyzmy i zapamiętywalności, aby się promować, i wykorzystują każdą dostępną platformę. Podróż blogerek rozpoczyna się od aktywności w mediach społecznościowych, zamieszczania zdjęć, relacjonowania każdego kroku, tworzenia iluzji pięknego życia. Programy pozwalają edytować swoje życie nie do poznania: doskonalić swój wygląd, tworzyć odpowiedni entourage.

Wydawałoby się, że kto by się tym przejmował? Do wszystkich, którzy wierzą w autentyczność informacji. Problem polega na tym, że liderzy opinii aktywują ukryty narcyzm u zwolenników, którzy potrzebują wzorców do naśladowania. Większość abonentów uświadamia sobie swoją nieadekwatność i brak spełnienia i staje się zazdrosna, podziwia, naśladuje. Polubienia i posty wzmacniają poczucie własnej ważności influencerów. Uzależniają się od własnej idealizacji i publicznie demonstrują swoją wyższość.

Co myślą psychologowie?

Cechy nowej kultury, w której przedmiotem uwagi są cechy osobowe, stały się przedmiotem badań psychologów.PrzezBadania. Paneca i S. Konrat, opublikowane w Computers in Human Behaviour, poprzez Facebooka i Twittera ludzie z różnych grup wiekowych transmitują swoje poglądy do szerszej publiczności i wpływają na grupy.

Naukowcy po raz pierwszy zbadali wpływ liczby postów i polubień na wynik osobowości w każdej sieci. Nie udało się ustalić procentów, ale psychologowie stwierdzili, że ludzie używają platform, aby podnieść swoje ego i kontrolować myślenie subskrybentów poprzez narzucanie opinii. Naukowcy podkreślili, że sieci przedłużają narcyzm młodzieńczy u dorosłych. Nadmiernie podkreślają znaczenie osobistych opinii, promują fałszywe wartości.

Uprawianie sztucznego życia i wiara w nie są przyczynami nieracjonalnej pewności siebie. Cameo like’y, reposty na stronach Facebooka czy Instagrama zmuszają do patrzenia na świat przez filtry internetowej tożsamości, prowadząc do dezorientacji. Podziw ich zwolenników prowadzi do idealizowania siebie i przekonania, że są wyjątkowi.

Dziś ta forma wyrażania siebie stała się powszechna. Wczorajsze nastolatki przenoszą wzorce komunikacyjne w dorosłość i traktują je jako standardy. Na profilach osób 35+ jest wyraźnie mniej treści narcystycznych. Komunikowanie się w rzeczywistości dostosowuje się do powszechnych norm etycznych i zmienia postawy.

Świadomość a złudzenie

Pigułka na narcyzm nie została jeszcze wynaleziona. Jeśli nie jest to poważne, osoba nie potrzebuje pomocy. Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że to właśnie narcyzm prowadzi do poważnych konsekwencji. Narcyzm funkcjonalny rozwija zaburzenia lękowo-fobiczne, depresje, które wymagają terapii objawowej. Po powrocie do znajomego środowiska sytuacja się powtarza. Terapia poznawcza pomaga nam trzeźwo patrzeć na świat i siebie oraz uwolnić się od lęku.

Trudno jest pracować z takimi osobami, ponieważ niechętnie się angażują. Narcystycznym osobom przeszkadza duma w przyznaniu się do problemu. Postrzegają to jako oznakę słabości i boją się pokazać swoje prawdziwe ja. Jednocześnie próbują przekonać wszystkich, że problem sprowadza się do utraty uwagi i niezrozumienia.

Zgłaszanie skarg ujawnia wewnętrzne problemy i nieskuteczne przekonania. Pierwszą rzeczą, od której zaczyna specjalista, jest praca z przekonaniem: „Jestem najlepszy i wszyscy mnie podziwiają”, a następnie zastępuje je realistycznymi postawami. Zadaniem terapeuty jest zwiększenie samoświadomości zachowania poprzez omówienie potrzeb, wzmocnienie innych cech charakteru. Kiedy narcyz zmienia przekonania i sposób myślenia, życie staje się lepsze.

Niektórzy ludzie boją się spojrzeć w głąb siebie. Jedni boją się rozczarowania, inni uważają, że to bez sensu, jeszcze inni nawet nie myślą. Na próżno, badając siebie, można uniknąć w przyszłości depresji, uzależnień i prób samobójczych.