Jak mieszkać z teściową w jednym domu

Teściowa to straszna istota z pazurami i długim ogonem, a dokładniej matka małżonka. To ona jest bohaterką wielu anegdot i wątków dotyczących konsultacji z psychologiem. Dobrze, gdy komunikacja z nią jest „protokolarna” i ogranicza się do krótkich spotkań w święta, ale czasem okoliczności rodzinne sprawiają, że musi mieszkać z teściową w jednym domu. Zobaczmy, jak to w ogóle jest możliwe bez wzajemnej nerwowości i konsekwencji karnych.

Wspólna płaszczyzna dla niezgody

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego młodzi ludzie całkowicie zmieniają swój status małżeński i społeczny, a także, częściej, swoje środowisko. Zmiana lat zainteresowania i hobby, więzi i przyzwyczajenia rodzinne, obowiązki i działki rodzinne. Mężczyzna przestaje być „synem”, a staje się „mężem”. Teściowa to wciąż teściowa, która musi podwoić swoje obowiązki opiekuńcze wobec młodej rodziny.

Osławiony „konflikt pokoleń” nie jest tylko literackim wyrażeniem, ale rzeczywistym odzwierciedleniem sprzeczności między ludźmi, którzy zostali wychowani w różnych warunkach i mają różny stosunek do pieniędzy i wiadomości telewizyjnych. Nikt nie zaprosił cię do domu teściowej, aby krytykować i komentować twoje postępowe poglądy społeczno-polityczne. Wciąż mamy czas na rozmowy o globalnych kataklizmach, na początku lepiej zająć się urządzaniem domu i nawiązywaniem ufnych kontaktów międzyludzkich. Oto główne powody braku porozumienia:

1. Niekontrolowane emocje– „Obcy” obok syna jest podświadomie odbierany jako zagrożenie, jako mało znane niebezpieczeństwo. Jeśli synowa wykazuje niezależność lub niechęć w procesie komunikacji, teściowa rozumie, że jest to potencjalne zagrożenie dla dobra rodziny. Dlatego pierwsza faza habituacji zbudowana jest na neutralizacji negatywnych, wrogich emocji. Najłatwiej jest zgadzać się ze wszystkim, co się słyszy, nawet jeśli teściowa nadaje jawne bzdury, później można się zemścić i umocnić swoje stanowisko.

2. Zwykłe zawody– Teściowa jest przyzwyczajona do bycia jedyną panią rodziny, niekwestionowaną władzą nad mężem i dziećmi. Synowa nie tylko tworzy nową, niezależną tożsamość, ale także traci dawne znaczenie w życiu syna. Oczywiście psychika każdego człowieka jest tak ustawiona, że trzeba zachować i poszerzyć strefę wpływów, a nie stracić zajmowane pozycje. Ale w związku nie da się arytmetycznie poznać przyszłego wyniku, potrzeba wielu działań, aby znaleźć „wspólny mianownik” i zbudować korzystną, korzystną relację.

3. Pozycja syna– Obie strony „ściągają” to na siebie i domagają się zajęcia zdecydowanego stanowiska w miażdżącej walce o swoją uwagę. Jest to bezcelowe, a nawet ryzykowne, nie ma prawa wybierać między matką a małżonką, nie ma potrzeby prowokować niepotrzebnego cierpienia moralnego. Twoim celem jest zachowanie suwerenności i pokazanie zdolności do produktywnej komunikacji.

Jeśli zamierzasz się pokłócić, pokłócić, to lepiej od razu wyjść z pokoju i trzasnąć drzwiami od tyłu. Można zmusić małżonka do posłuszeństwa, zrazić do siebie matkę, ale za tym pójdzie sroga zapłata: brak zaufania, niestabilność związku, napięte kontakty między członkami rodziny.

Każdy podświadomie szuka pewnych korzyści (prezentów, ciekawej komunikacji, korzyści praktycznych) w bliskim i intymnym związku. A jaka jest korzyść lub pożytek z młodej nieudolnej synowej – nadal nie wiadomo. Jest to w zasadzie „oszust na tronie”, outsider, który siłą wkracza w spójną strukturę rodziny i domaga się zwiększonej uwagi.

Różnica w statusie psychologicznym

Sytuację można regulować tylko świadomie; temperamentne spory pochłaniają dużo czasu i energii. Jeśli budujesz relacje rodzinne wokół emocjonalnej dominacji, konflikt może ciągnąć się przez długi czas. Pojawi się „interesująca” fabuła, w której krewni podzielą się na dwa przeciwne obozy i z zainteresowaniem obejrzą epicką walkę Halle Berry kontra Rosamund Pike.

Różnica w statusie psychologicznym jest bardzo prosta: „ona jest inna”, „my jesteśmy inni”, ale nie taka: kto jest „starszy – młodszy”, kto jest „mądrzejszy – głupszy”, bez opozycji jakościowych i zbiorowych. Jesteście po prostu różnymi ludźmi z indywidualnym zestawem: wykształcenie i doświadczenie, upodobania i hobby, cele związane z wiekiem. Nikt nie jest nikomu winien posłuszeństwa, odpowiedzialności ani wygody.

Każdy dba o swój dobrobyt materialny i moralny. Jeśli teściowa chce pomóc, proszę bardzo – to jej wybór, jej życzenie, ale bez bigoterii i narzucania jej istotnych stereotypów. Masz prawo odmówić pomocy, nawet jeśli nie podobają ci się jej umiejętności kulinarne, jej pomysły na porządek i wychowanie dzieci.

Błędy strategiczne

Ciekawe, że zagranicznych badań i praktycznych porad na ten temat jest bardzo mało – na Zachodzie nie ma zwyczaju mieszkania z rodzicami. W przeciwieństwie do tego, ludzie w krajach wschodnich utrzymują hierarchię rodzinną jako świętość i często wykorzystują swoją synową jako darmową służącą lub niewolnicę.

Postaramy się ocenić sytuację realistycznie: około 30 procent młodych rodzin musi mieszkać z rodzicami, aby zaoszczędzić na czynszu. Wynik: wskaźnik rozwodów w tych rodzinach w ciągu pierwszych 5 lat małżeństwa jest 1,5 razy wyższy niż w rodzinach, które wynajmują lub mają inne możliwości oddzielnego mieszkania.

Anna Zubova w książce Dyplomacja rodzinna szczegółowo pokazuje proces „dorastania” synowej i poprawy atmosfery w rodzinie. Między synową a teściową. Proponuje proste i skuteczne techniki komunikacji, które pomagają nam zrozumieć siebie nawzajem i znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia. Czytaj więcej tutaj.

Książka Yulii Novikovej „Mother-in-Law and Daughter-in-Law” pokazuje główne przyczyny konfliktów rodzinnych, normy zachowań i stereotypy, przydatne zasady i strategie. Autorka przerysowała obraz teściowej, wszechobecnego potwora, ale jest to wyraźny przykład typowych sytuacji i błędów w komunikacji.Więcejtutaj.

Główne błędy młodej żony wynikają z jej chęci stworzenia autonomicznej jednostki społecznej i zdystansowania się od pozostałych członków rodziny. Spójrzmy prawdzie w oczy, to mało prawdopodobne, żeby się udało.

1. Będę neutralnyNierealne: Relacje międzyludzkie to mieszanka wybuchowa, a tym bardziej, gdy we wspólnej kuchni „ścierają się” obcy sobie ludzie z własnymi zasadami i przekonaniami. Z czasem „gromadzą się” pretensje i żale, przyjazny uśmiech zastępuje zawadiacki grymas, coraz częściej muszą ukrywać swoją irytację. Taka jest natura relacji rodzinnych, sytuacja może się poprawić lub pogorszyć, ale nie może być stała, niezmienna.Przygotuj się na „trafienie w dziesiątkę”, ale pamiętaj, że teściowa nie jest w tym po to, abyś czuła się niekomfortowo lub Cię skrzywdziła. W jej mniemaniu „podpowiada mi, jak prawidłowo wykonywać czynności”, „pomaga w obowiązkach domowych”. Dlatego zacznijcie „poprawiać” z wyprzedzeniem, dosłownie od początku wspólnego życia.

2. Rozgraniczę między władzą terytorialną a rodzinnąNierealne: kto będzie chciał, aby jego przestrzeń życiowa została „wyrwana” i ustalał własne zasady, przesuwał czajnik o dwa centymetry?. Każde rozgraniczenie szafy i przestrzeni życiowej jest postrzegane jako alienacja i atak na prawo własności. Spokojnie, nie próbuj dzielić lodówki czy kolejki do sprzątania, wszystkie zmiany wprowadzaj stopniowo. Wtedy, zamiast płomiennej rewolucji i transparentów na barykadach, za jakieś pół roku uzyskasz stabilną symbiozę różnych pokoleń i odrębnych gospodarstw domowych w rozsądnych granicach.

Teściowa też zmęczona ciągłą koniecznością „pilnowania terytorium”, jeśli zobaczy, że spokojnie sobie radzisz, jej syn nie chodzi boso i głodny, uspokoi się i odda Ci całą władzę w domu.

Nie potrzebuję twojej rady, ale zapytam

„Liczy się ugięcie” – w młodym wieku dużo łatwiej jest dostosować się do warunków i wymagań innych ludzi. Łatwiej jest pokazać swój dobry humor i posłuszeństwo niż pozbierać kawałki rozbitego małżeńskiego szczęścia. Krótko mówiąc, zgadzajcie się na wszystko: tarta marchewka rano i mydło do prania na każdą okazję. Potem się zorientujesz i stopniowo zaczniesz wprowadzać innowacje w kuchni.

Cuda się nie zdarzają, jeśli zachowujesz się wyalienowana i podejrzliwa, jeśli ograniczasz dostęp do syna i nastawiasz go przeciwko matce, to w końcu nabawisz się wielu nerwic i urazów psychicznych, poczucia niesprawiedliwości, niskiej samooceny. A teściowa pozostanie przy swoim zdaniu i powie: ostrzegałam, że ta kura bez głowy nie jest w stanie kierować życiem rodzinnym.

Zrozum, moja teściowa miała swój własny „idealny” pomysłO synowej i jej manierach, daj jej czas na dostosowanie się, zmień jej wewnętrzne nastawienie. Nie zapominaj też o ojcu małżonka: jeśli uda ci się wzbudzić jego zaufanie, z pewnością wpłynie na teściową i pomoże stworzyć rodzinną harmonię. A druga „droga powrotna” to komunikacja między matką a teściową, która może diametralnie zmienić sytuację, mają one znacznie więcej wspólnych wyobrażeń o świecie i prawidłowym przeznaczeniu maszynki do mięsa.

Jak można nawiązać kontakt:

1. „Darmowy prezent”– Młodzi ludzie zwykle oczekują od rodziców wszechstronnej pomocy i opieki, zapominając, że mają też wiele problemów materialnych i innych. Staraj się dawać teściowej więcej codziennych i świątecznych prezentów, uczestnicz w zakupach artykułów gospodarstwa domowego i zaopatrzenia.

2. „Porozmawiajmy”– Oczywiście, będziecie prowadzić spontaniczne, impulsywne rozmowy i postępowania. Teraz mówimy o przygotowanej rozmowie, kiedy określiłeś swoje cele i zadania komunikacyjne: jakich rezultatów oczekujesz od rozmowy? Jakich argumentów użyjesz?? Jakie masz możliwości rozwoju sytuacji??

3. „Zasady przyzwoitości”– Przynajmniej formalnie przestrzegaj przyjętych zasad zachowania w tej rodzinie, nie powinieneś postępować kategorycznie w tak delikatnej sferze jak tandem matka-syn. Jeśli alkohol jest w domu zabroniony, nie trzeba otwarcie wnosić do kuchni skrzynki piwa; jeśli teściowa nie lubi zwierząt domowych, nie trzeba przynosić jej całej menażerii.

4. „A on jest taki przystojny z brodą!”– oczywiste rady, które sprawdzają się w 100%, ale są rzadko stosowane przez młode kobiety. Chwal współmałżonka w obecności teściowej, podziwiaj jego umiejętności i zdolności, często pytając, gdzie nauczył się tak sprytnie otwierać słoik z ogórkami. W sumie okrągły taniec emocji i wrażeń.

Poproś o pomoc sytuacyjną, poproś o pomocne rady i wskazówki. Apoteozą zaufania jest omówienie ze współmałżonkiem prawdziwego lub wyimaginowanego problemu w związku i poproszenie o radę, jak poprawić sytuację. Nie ukrywaj swojego życia prywatnego, mów o swoich troskach i zdarzeniach, nie twórz tajemniczych intryg.