Jak ponownie uwierzyć w siebie – ćwiczenia od praktyków psychologii

Co to znaczy wierzyć w siebie?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, wyobraź sobie pewną siebie osobę (ponieważ pewność siebie i wiara w siebie są w zasadzie synonimami). Osoba ta wie, że może poradzić sobie z każdą przeszkodą, zdobyć to, czego chce i odnieść sukces. Dla niego nie ma sytuacji beznadziejnych i problemów nie do rozwiązania, wszystko zależy od niego samego.

I jego dokładne przeciwieństwo – ten, który zawsze wątpi w siebie, swoje możliwości.

Z tym jednym to jasne. Ale oto dlaczego, jedna osoba jest przekonana o własnej sile, podczas gdy druga jest pogrążona w wątpliwościach i samouwielbieniu? Warto to uporządkować.

Słowo „wiara” oznacza, że przyjmujemy za prawdę coś, co nie ma dowodu, co nie może być logicznie lub faktycznie udowodnione.Oznacza to, że należy mieć wiarę,Wiara w siebie oznacza brak wątpliwości, że przeszkody zostaną pokonane, sprawy się ułożą, a działania doprowadzą do sukcesu. I to przekonanie nie potrzebowało żadnego zewnętrznego wzmocnienia w postaci np. sukcesów z przeszłości.

Choć zgodnie z tą logiką wiara w siebie musi opierać się nie tyle na informacjach o tym, co już zostało osiągnięte, ile na przypuszczeniach o tym, co mogłoby być, to w rzeczywistości w kwestii wiary w siebie najczęściej opieramy się na doświadczeniach z przeszłości. Jeśli w jego życiu było znacznie mniej zwycięstw niż porażek, a wszystkie próby pomyślnego zakończenia jakiegoś interesu kończyły się fiaskiem, to bardzo trudno będzie mu odzyskać wiarę we własne siły.

Z drugiej strony, nie ma wielu ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli porażki. Każdy człowiek na drodze do swoich celów musi zmierzyć się z odrzuceniem, trudnościami, przeszkodami. Każdy z nas przeżywał chwile, w których się poddawał i chciał zrezygnować. Ale ci, którzy mieli wiarę w siebie, kontynuowali do mety.

Więc to, co wychodzi? Koło jest zamknięte. Wierzymy w siebie, jeśli osiągniemy sukces, a osiągamy sukces, jeśli wierzymy w siebie? A pasmo porażek na pewno uczyni nas przegranymi?

W rzeczywistości jest to trochę bardziej skomplikowane.

Wiara w siebie i wyuczona bezradność

Jednym z powodów, Jedni poddają się po kilku porażkach, a inni tylko trwają i z każdą kolejną porażką umacniają swoją wiarę we własne możliwości, a każdą kolejną porażkę odbierają jako krok bliżej do upragnionego celu,to wyuczona bezradność.

Zjawisko to zostało odkryte przez Martina Seligmana. Pewien naukowiec przeprowadził eksperyment na psach. Podzielili się na trzy grupy. Dwie pierwsze grupy psów były w boksie, z włączonym prądem, trzecia grupa bez. W pierwszej grupie psy były w stanie uwolnić się po szturchnięciu ich pyska w pewnym momencie. Psy z drugiej grupy nie miały żadnego wpływu – pudełko otwierało się niezależnie od ich działań.

Wreszcie, gdy wszystkie badane zwierzęta umieszczono z powrotem w specjalnej komorze z prądem na podłodze, psy z drugiej grupy wykazały całkowitą apatię – nawet nie próbowały się wydostać i uciec przed bólem, po prostu leżały na podłodze i skomlały. Psy z grupy pierwszej i trzeciej z łatwością przeskoczyły przez małą przegrodę dla niepełnosprawnych i zostały uwolnione.

Stan psychiczny badanych z drugiej grupy określono mianem wyuczonej bezradności, czyli postrzegania siebie zdominowanego przez myśl, że wynik nie zależy od naszych działań i wysiłków; że nie mamy wpływu na wynik. Skutek jest taki, że przestajemy wierzyć w siebie.

To, czy stan wyuczonej bezradności rozwinie się po serii niepowodzeń i jak bardzo będzie intensywny, zależy od rodzaju atrybucji, czyli od tego, czy pies będzie w stanie uciec przed niepowodzeniem.. na temat tego, czy,jak dana osoba interpretuje wydarzenia, które jej się przytrafiły. Kiedy osoba obwinia siebie za wszystkie niepowodzenia i uważa negatywne wydarzenia za naturalne, prawdopodobnie straci serce. W bardziej optymistycznym podejściu, gdy osoba postrzega porażkę jako wynik niefortunnego splotu okoliczności, a niepowodzenia postrzega jako przypadkowe, jest bardziej skłonna do walki.

Odkryliśmy zatem, że brak wiary w siebie i swoje możliwości może być wynikiem wyuczonej bezradności, która stała się cechą osobowości.Według Seligmana cecha ta kształtuje się już w dzieciństwie, około 8 roku życia. Wiara w skuteczność swoich działań, gdy widzi się bezpośredni związek między własnym wysiłkiem a rezultatami,jest kształtowany przez rodziców i ich wychowanie.

Rodzice, którzy dawali dziecku mało miejsca na samodzielność, starali się robić wszystko za niego, próbowali zaspokoić każdą potrzebę, przyczyniali się do bezradności. Logiczne jest, że takie matki i ojcowie sprawiają, że ich dziecko wyrasta na bezradne i nie ma wiary w siebie, bo uczy się od innych, co może, a czego nie może zrobić. Jeśli nadmiernie opiekuńczy rodzic nie pozwala dziecku na nic, nie pomaga pozbierać zabawek, zawiązać sznurowadeł itp. to naturalne jest, że dziecko uczy się postawy, że samo nic nie potrafi.

W dodatku bezradne dziecko dorasta w rodzinach,Gdzie ojciec jest nadmiernie surowy i kontroluje każdy krok i karze za nieposłuszeństwo.

Rodzice są przekonani o niepoprawności i złości swojego potomstwa i pośrednio demonstrują im to przekonanie.

Wychowanie szkolne to kolejne źródło zwątpienia w siebie, co uniemożliwia dziecku odkrywanie własnych możliwości. Dla systemu szkolnego każda pewność siebie jest zła, bo dziecko pewne siebie jest trudniejsze do opanowania, ma własne zdanie i stanowi zagrożenie i ryzyko dla systemu szkolnego. Nauczyciele przedszkolni i szkolni dążą więc do tego, aby dziecko wyróżniało się i było jak najskromniejsze.„Jestem ostatnią literą alfabetu” – uczy się nas jako dzieci.

Inne przyczyny, które prowadzą do braku bezpieczeństwa to:

1. Nadmierne wymagania i nierealistyczne oczekiwania; przy takim podejściu nigdy nie można żyć zgodnie z ustalonym standardem i zawsze będzie się rozczarowywać;
2. Niezdolność do wybaczania błędów;
3. Perfekcjonizm i ciągłe użalanie się nad sobą – nigdy nie można być idealnym, nigdy nie jest się wystarczająco dobrym dla siebie.

Pewność siebie i poczucie własnej skuteczności

O ile wyuczona bezradność to całkowity brak wiary w siebie, trwały stan człowieka i cecha jego osobowości, o tyle poczucie własnej skuteczności to brak wiary w siebie w określonej sytuacji. Jest bardziej sytuacyjny i wyraża się zwrotem „nie wierzę, że mogę to zrobić”. Osoba może być dość pewna swoich umiejętności w ogóle, ale uważa konkretne zadanie za nierealne. To uczucie jest bardziej racjonalne niż w przypadku ogólnego braku wiary i znacznie łatwiej z nim pracować.

Jak podnieść morale. Ćwiczenie

aby zmienić postawy, trzeba poruszać się w kilku kierunkach jednocześnie.

1. Po pierwsze, zacznij myśleć o sobie z szacunkiem i miłością.Bo nowe nastawienie do siebie zaczyna się od pożegnania z destrukcyjnymi myślami o swoich niedoskonałościach. Nawet jeśli rodzice zaszczepili w tobie te myśli. Zapomnij o wszystkich złych rzeczach, które powiedziano ci o twoich umiejętnościach i wygnaj takie myśli jak „jestem porażką” za każdym razem, gdy przechodzą przez twój umysł.

2. Po drugie, szukaj obszarów, w których czujesz się kompetentny.Przypomnę, że pewność siebie zależy w dużej mierze od faktycznych sukcesów – im częściej coś się udaje, tym bardziej wierzy się w możliwość nowych osiągnięć i odwrotnie – złe doświadczenie może zasiać zwątpienie we własne możliwości.

Na przykład, postanowiłeś nauczyć się tańczyć sambę, ale brakuje Ci wymaganych zdolności, takich jak poczucie rytmu, dobra koordynacja, muzykalność itp.. Trzeba więc włożyć dużo ciężkiej pracy, aby nauczyć się nawet najprostszych ruchów i raz po raz ponosić porażki. Za każdym razem, gdy ponosisz porażkę, coraz trudniej jest uwierzyć w siebie. A nasza percepcja jest tak skonstruowana, że potrafi przenieść negatywne doświadczenia z jednego obszaru na wszystkie inne. A po wielokrotnych nieudanych próbach opanowania tańca, osoba może uważać, że we wszystkich innych dziedzinach jest nieudana i niekompetentna.

Co wynika z tego przykładu?? Znajomość swoich mocnych i słabych stron jest niezbędna, jeśli chcesz wykorzystać swoje talenty i podnieść swoje morale. Plus, aby ciągle zdobywać nową wiedzę, umiejętności, doświadczenie życiowe, aby stać się naprawdę bardziej skutecznym i efektywnym. A wtedy doświadczenie osiągnięć i aprobata innych zrobią swoje – na podstawie tego doświadczenia w przyszłości łatwiej będzie uwierzyć w siebie, nawet jeśli zadanie będzie trudne.

Oczywiście wiara w siebie jest stanem, który nie może być po prostu wzięty i zawłaszczony przez wysiłek woli. Aby zmienić zwątpienie w pewność siebie, musisz ciężko pracować nad sobą. Ale co zrobić, jeśli potrzebujesz wyników szybko, tu i teraz?? Jeśli sytuacja wymaga zdecydowanego i odważnego działania? Jest kilka ćwiczeń, które możesz wykonać, aby się rozweselić.

Przyjmij to, kim jesteś. Ćwiczenie pochwały siebie

Zapisz wszystkie czułe przezwiska, jakimi nazywa cię rodzina i przyjaciele. Zrób listę pozytywnych cech i uszereguj je w kolejności ważności i wartości. Wyobraź sobie, że piszesz w imieniu przyjaciela lub bliskiej osoby. Postaraj się dodać do swojego tekstu jak najwięcej poetyckich opisów i porównań – „ostry jak orzeł”, „miękki jak wata cukrowa”. Zanotuj wszelkie wady, które prawdopodobnie znajdziesz w sobie w sposób komplementarny („Nikt poza mną nie potrafi tak mistrzowsko dogrywać nut przy karaoke”). Przeczytaj powstały opis jak największej liczbie osób ze swojego otoczenia.

Nie bierz tego do siebie

To, co inni myślą i mówią o tobie, jest projekcją ich własnej rzeczywistości. Za każdym razem, gdy słyszysz niepochlebne rzeczy na swój temat, pomyśl, że osoba, która je powiedziała, prawdopodobnie ma problem, własny problem lub trudne doświadczenia z przeszłości.

W chwili zwątpienia

W momencie, gdy zaczynasz mieć myśli o bezwartościowości, lub wątpliwości, czy jakikolwiek istniejący problem jest do rozwiązania,Zadaj sobie cztery pytania.

1. To, co teraz myślę o sobie lub o sytuacji, jest prawdą?
2. Nigdy tak naprawdę nie spełniam oczekiwań swoich i innych? Albo w mojej przeszłości, jest kilka przykładów, gdzie wszystko się udało?
3. Jak reaguję na myśli o bezwartościowości?? Czuję się przestraszony, zły lub smutny?
4. Czym byłbym bez takich myśli?? Jak bym się czuł, gdybym nie mógł myśleć o sobie negatywnie??

A teraz zastąp pierwotną myśl o sobie, która została sformułowana w sposób negatywny, jej dokładnym przeciwieństwem. Na przykład: „Nie mam wystarczających zdolności do namalowania obrazu” – „Namaluję obraz”, „Nie będę w stanie zdobyć dobrej pracy” – „Zdobędę dobrą pracę”. Poprzyj tę myśl faktami: jestem dobry w rysowaniu, jestem dobry w malowaniu, maluję od dawna i umiem robić wiele rzeczy itp..

Następnie zadaj sobie ponownie 4 oryginalne pytania, tylko tym razem o nowe sformułowanie. Pomaga pozbyć się zwątpienia w siebie i spojrzeć na siebie inaczej, bez pesymistycznych okularów.

Staraj się otaczać pewnymi siebie ludźmi, gdyż ich przykład może nas zainspirować do tego, by nie ustawać w wysiłkach, nie ustawać w dążeniu do nowych osiągnięć.