Jak rozpoznać, że ktoś jest o ciebie zazdrosny

Ali Ibn Abu Talib mawiał: „Najlepszym bogactwem jest obojętność na to, co mają inni. Rzeczywiście, wielu ludzi spotkało się z zazdrością. A każdy, kto doświadczył tego uczucia, wie, jak bardzo jest ono ekscytujące. Badania nad zjawiskiem zazdrości sięgają czasów starożytnych. W pismach religijnych opisywanie wzorców zachowań z zazdrością zajmuje ważne miejsce. Do dziś zazdrość pozostaje palącym problemem ludzkim. .Adler, twórca systemu psychologii indywidualnej, uważał, że ma ona swoje źródło w niższości osobowości. Brak wewnętrznej harmonii, niezadowolenie z siebie i brak pewności siebie sprzyjają zazdrosnej postawie wobec osiągnięć innych.Opracowania psychologiczne znanych psychologów, którzy zapisali się w historii nauki, zawierają jej definicje:

1. . Allport, ojciec założyciel dyspozycyjnej teorii osobowości, zdefiniował zazdrość jako odrębną formę agresji osobowościowej, która występuje w stosunku do innych osób. Złość skierowana na samego siebie nasila się, gdy obserwujemy sukcesy innych.

2. Humanista A. Olejy y uważa, że zazdrość jest echem niezdrowej osobowości, która zdołała osiągnąć samorealizację. Czyli osoba spełniona, samowystarczalna jest zazdrosna, gdy odczuwa brak samorealizacji.

3. .. Myasishchev, Twórca teorii psychicznego przystosowania osobowości, przypisuje zazdrość zmysłowo-emocjonalnym składnikom stosunków międzyludzkich.

Bez względu na to, jak głęboko dany temat jest zbadany w nauce, nie zmniejsza to częstotliwości jego występowania. Badania prowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim przez Christine Harris i Nicole Henniger dotyczyły narażenia na doświadczenie zazdrości w zależności od płci. W badaniu wzięło udział (w mniej więcej równych proporcjach) łącznie 900 uczestników, w różnym wieku i różnej płci. Hipoteza zakładała, że kobiety są bardziej skłonne do zazdrości niż mężczyźni. Wyniki według płci podzieliły się w mniej więcej równych procentach (mężczyźni – 74,1%, kobiety – 79, 4%). Ale ogólne badania wykazały, że 80% osób poniżej 30 roku życia doświadczyło zazdrości. Podczas gdy tylko 69% osób w wieku 50+ czuje się w ten sposób. Statystyki mówią, że wraz z wiekiem rzadziej odczuwamy negatywny stosunek do sukcesów innych ludzi.

Oznaki, że jesteś zazdrosny

Bycie zazdrosnym o ciebie może mieć silny wpływ na twoje relacje z partnerem. Uczucie dyskomfortu, napięcia, charakterystyczny „chłód” w związku wskazują na problemy. Nie tylko związki są dotknięte przez doświadczanie zazdrości. Doświadczając tego uczucia, doświadczamy mieszanki pretensji, poczucia winy, a czasem samoobwiniania się, za to, że nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z destrukcyjną emocją. Aby zrozumieć osobę i zamknąć problematyczne kwestie, zwróć się do analizy sposobu komunikacji. Oto kilka widocznych oznak, że jesteś zazdrosny.

Zazdrość o konkretne osiągnięcia

W momentach, kiedy mówisz o konkretnych osiągnięciach, reakcja osoby się zmienia. Próby unikania rozmowy, zmiany tematu. Zjadanie ckliwych uwag, żrących żartów itp.. Naukowcy z Anglii i Stanów Zjednoczonych przeprowadzili szeroko zakrojone prace teoretyczne i praktyczne w celu określenia prawdziwych źródeł zazdrości. W rezultacie odkryli, że ludzie nie są zazdrośni z ogólnych, abstrakcyjnych powodów (szczęście, miłość, harmonia, bogactwo). Czują się frustrująco przy konkretnych osiągnięciach, zwłaszcza jeśli muszą je regularnie obserwować. Na przykład są znacznie bardziej zazdrośni o szczuplejszego, przystojniejszego sąsiada niż o hollywoodzką aktorkę.

Osoba ta oddala się od ciebie

Oglądanie przyjaciela lub krewnego osiągającego wyżyny, o których zazdrosna osoba mogłaby tylko pomarzyć, staje się nie do zniesienia. Im bardziej jesteś szczęśliwy i im więcej osiągasz, tym mniej obecna będzie w twoim życiu osoba zazdrosna. Dzieje się tak dlatego, że ich samoocena i pewność siebie jest odwrotnie proporcjonalna do Twojego sukcesu i radości. Istnieje wyraźna tendencja: kiedy odnosisz sukces, dana osoba odpływa od ciebie. A kiedy przeżywasz załamanie, on zawsze jest tam, by cieszyć się twoimi negatywnymi emocjami.

Zazdrośni ludzie postrzegają cię jako rywala

To bolesne przyznać, ale nawet najbliższe nam osoby, które są zazdrosne, myślą, że jesteśmy konkurencją. Rywalizacja wynika z prób uzyskania przewagi w statusie społecznym, bogactwie itp.., aby mogli odzyskać pewność siebie. Osiągają szczyt przyjemności, gdy mogą przewyższyć obiekt swojej zazdrości pod każdym względem. Takie gry są szkodliwe dla związku i często prowadzą do ostatecznego zerwania, zakończenia komunikacji.

Obraz

Pomimo tego, jak bardzo zazdrośnik nienawidzi Twojego sukcesu, stara się być taki jak Ty. Aby sprawdzić tę hipotezę, zmień fryzurę, kup coś nowego lub zajmij się nowym hobby i podziel się tym z niedoszłym zazdrośnikiem. Prawdopodobnie po pewnym czasie zacznie powielać Twoje zachowania i koniecznie podziel się swoimi sukcesami.Dzieje się tak, ponieważ:

1. On chce twojej aprobaty. Jesteś znaczącą postacią, która może zrobić rzeczy, których oni nie mogą zrobić. A Twój zdany komplement to prawdziwe osiągnięcie.

2. Chcą pokazać, że nie są w żaden sposób gorsi od Ciebie. Dla zazdrośników najważniejsze jest poczucie, że są tak samo dobrzy jak oni. Zwłaszcza ci, którzy odnoszą sukcesy.

3. On chce być taki jak ty. Zazdrośnik myśli, że przejmując jego postawę, cechy lub wygląd, częściowo zdobywa jego sukces. Jest to oczywiście złudzenie, ale uspokajają się, gdy stają się bliżsi Twojemu wizerunkowi.

Twoja porażka jest jego radością

Zazdrośni ludzie nie zignorują twojego błędu. W chwilach twojej słabości na pewno się przyczepią i udowodnią, że twoja porażka była uzasadniona, a oni mówili, że tak będzie. Toksyczne zachowania tego typu zachwycają ich świadomością, że obiekt ich zazdrości nie jest doskonały. Karmią swoje dobre duchy twoim nieszczęściem.

Próbuje zdewaluować twoje osiągnięcia

Próby zdewaluowania twojego sukcesu to rozpaczliwe wołanie o pomoc. Nie mogą znieść widoku ciebie szczęśliwego, tak bardzo, że są gotowi zetrzeć uśmiech z twojej twarzy żrącymi uwagami. Na przykład, mówisz o awansie w pracy. Wiesz, że na to zasługujesz, swoim odpowiedzialnym podejściem do pracy, talentem i niekonwencjonalnym podejściem do sprawunków. Ale zazdrośnik będzie próbował umniejszyć Twoje osiągnięcie, powie, że to był sukces sytuacyjny („przypadkiem wszedłeś na drogę, szef miał dobry humor”), banalne szczęście.

Hipokryzja

W bezpośrednim kontakcie z Tobą osoba zazdrosna wykazuje akceptowalne zachowanie (mówi umiarkowanie, czasem mówi komplementy i stara się być wspierająca). Ale jak tylko znikniesz z pola widzenia, natychmiast się zmienia i już mówi innym ludziom, że jesteś złym człowiekiem, a twoje osiągnięcia są bezwartościowe. Zidentyfikowanie hipokryty będzie wielkim sukcesem. Ale wiele osób żyje w ten sposób przez lata, trzymając blisko siebie toksycznych zazdrośników.

Fałszywe próby pomocy

Zawistni ludzie lubią pod pozorem troski udzielać rad, które mają na celu pozbawienie Cię sukcesu. Można to łatwo ustalić, analizując słowa i działania postrzeganej zazdrosnej osoby. Powiedz wprost, że zalecenia są szkodliwe. Na pewno będzie próbował przekonać cię, że jest inaczej. Może być urażony, że nie doceniasz jego troski i uczucia, grając w ten sposób na twoich uczuciach.

Czujesz, że jest wobec ciebie nieszczery

Prawdziwe uczucia rzekomego zazdrośnika są dla ciebie tajemnicą. Na ich twarzy regularnie przyklejany jest „stojący” uśmiech, pod którym kryje się burza destrukcyjnych emocji. Zazdrośni ludzie szczerze obwiniają cię za swoje problemy, tracąc z oczu fakt, że sami są odpowiedzialni za swoje życie. Dostrzeżenie oczywistej nieszczerości w reakcji rozmówcy, w połączeniu z poprzednimi wskazówkami, sugeruje, że jesteś zazdrosny.

Zazdrość wpływa na twoją kondycję fizyczną

.. Seidler zaproponował ideę, że sytuacyjnie ostre doświadczenie zazdrości przenosi się na płaszczyznę wewnętrzną i przekształca w głęboką rozpacz. Prowadzi to do poczucia wstydu i winy z powodu niedopasowania obrazu siebie do oczekiwań. Tego rodzaju konflikt wyzwala reakcję fizjologiczną. Osoba ta staje się blada lub czerwona. Może wystąpić wysokie ciśnienie krwi i łagodna tachykardia.

Grupa japońskich naukowców pod kierownictwem Hidehiko Takahashi przeprowadziła neurobiologiczne badania nad tym, jak kora mózgowa reaguje na uczucie zazdrości. Odkryto, że te same rejony mózgu odpowiedzialne za ból są uruchamiane podczas ostrego doświadczenia zazdrości.

Skąd się bierze zazdrość: Przyczyny destrukcyjnego uczucia?

Trudno jest pogodzić się z faktem, że bliska osoba jest o ciebie zazdrosna. Ale każde uczucie ma swój powód. Aby lepiej zrozumieć kogoś, kto jest o ciebie zazdrosny, warto przyjrzeć się prawdopodobnym przyczynom zazdrości:

1. Brak pewności siebie. Osobie niepewnej siebie brakuje siły, by zrobić pierwszy krok i przy odpowiednich warunkach i zasobach osiągnąć niebywały sukces. Uświadomienie sobie tego i obserwacja, jak łatwo inni dochodzą do osiągnięć, powoduje intensywną zazdrość.

2. Korelacja między niską samooceną a wysokimi oczekiwaniami wobec siebie. Ciągłe niezadowolenie z siebie, w połączeniu z wysokimi oczekiwaniami, prowadzi do głęboko zakorzenionego konfliktu osobistego. „Dlaczego inni mogą to robić, a ja nie??”. Niezadowolenie z siebie przekształca się w nienawiść, która później prowadzi do zazdrości o tych, którzy potrafią żyć w zgodzie z samym sobą.

3. Niepewność materialna.Ciągły brak środków materialnych – żyzny grunt dla rozwoju kompleksów, które później przerodziły się w ślepą zawiść.

4. Patologiczne postawy z dzieciństwa, zaszczepione przez rodziców. Niektórzy rodzice nie kochają swojego dziecka bezwarunkowo, ale za konkretne osiągnięcia. W rezultacie będzie starał się zdobyć miłość i uznanie innych poprzez konkretne działania. Jeśli poziom jego osiągnięć nie dorównuje poziomowi akceptacji i miłości, dorosłe dziecko staje się zazdrosne o tych, którzy są w stanie je osiągnąć.

5. Zewnętrzne umiejscowienie kontroli. Ocena własnych osiągnięć przez pryzmat ogólnie przyjętych norm i wartości prowadzi często do uświadomienia sobie globalnej różnicy między nimi. Kiedy człowiek bierze opinie innych za swój przewodnik i ocenia swoje życie, traci z oczu wartość własnych osiągnięć. Porównując swój i twój sukces, zaczyna nienawidzić siebie, ale przenosi to uczucie na ciebie.

Co zrobić, gdy jesteś zazdrosny?

Idealnym podejściem do radzenia sobie z toksycznymi, zazdrosnymi ludźmi jest całkowite zaprzestanie rozmów z nimi. Znana na Wschodzie praktyka pozbywania się nadmiaru rozciąga się na trudne, negatywne relacje. Ale jeśli chcesz utrzymać dobrą przyjaźń lub neutralne relacje z zazdrosnym rodzicem, istnieją pewne zasady, których należy przestrzegać:

1. Minimalizuj swoje interakcje tak bardzo, jak to tylko możliwe. Ważne jest, aby negatywne uczucia zazdrosnej osoby nie wpływały na Twoje życie. Zminimalizować kontakt z nim lub nią w tym celu.

2. Unikaj omawiania tego, co osiągnąłeś lub zyskałeś w tym procesie. Unikaj „problematycznych” tematów, które wywołują negatywne emocje u Twojego rozmówcy.

3. Nie rozmawiaj o swoich problemach. Twoje problemy są ujściem dla zazdrośnika i powodem do radości. Pozbaw go tej możliwości, a siebie wykładu, że twoje problemy są uzasadnione i zasłużone.

4. Jeśli jesteś zazdrosny i słyszysz złośliwą uwagę, zareaguj tak spokojnie, jak to możliwe.Twoja gwałtowna reakcja świadczy o tym, że wciskasz nam osobisty żal. Bądź powściągliwy i pewny, to zdewaluuje negatywne ataki zazdrosnej osoby.

Wniosek

Wolter w krótkim zdaniu uchwycił istotę zazdrości: „Zazdrość jest trucizną dla serca”. Jej uczucia przynoszą głębokie cierpienie osobie zazdrosnej i niszczą świat wokół niej. Jeśli zauważasz, że jesteś zazdrosny, nie charakteryzuje cię to jako człowieka sukcesu lub demonstracyjnego. Uczucie to ma swoje źródło w osobowości tego, kto zazdrości. Musisz tylko wybrać taktykę radzenia sobie z sytuacją.