8 Gry wytrzymałościowe

Lato to świetny czas na rozwijanie wytrzymałości u dziecka. Jest to właściwość organizmu, która pomaga w wykonywaniu czynności przez dłuższy czas przy bardzo niskiej intensywności zabawy. Jest lato, kiedy można i należy dużo pływać, jeździć na rowerach, hulajnogach i rolkach, skakać i skakać na skakance oraz ogólnie aktywnie wypoczywać, zwiększając swoją wytrzymałość.

Pewna sprawność i umiejętność znoszenia wysiłku wpływają pozytywnie na zdrowie fizyczne i psychikę dzieci, które są bardzo ważne przed rozpoczęciem nauki w szkole. Tak wyszkolone dziecko przyjdzie jesienią na zajęcia z większym potencjałem do pracy niż te dzieci, które całe lato siedziały bezczynnie nad stawem lub na kanapie z włączonym gadżetem.

Należy jednak pamiętać o jednej rzeczy – rozwijanie wytrzymałości nie jest łatwe. Powinien uwzględniać sprawność i poziom rozwoju dziecka, potrzeby rozwojowe związane z wiekiem i funkcjonowaniem. Gra jest uniwersalną metodą budowania wytrzymałości u dzieci w każdym wieku.

Od około drugiego roku życia większość dzieci potrafi już dość dobrze chodzić, a nawet biegać i w tym wieku jest to dobre miejsce na rozpoczęcie. Wraz z wiekiem dziecka można zwiększać trudność znanych zabaw, dodając nowe, dzięki czemu dziecko staje się coraz bardziej wytrzymałe i harmonijne w swoim rozwoju fizycznym.

Dla 2-3 latków

Kocham mojego konia..

Gra, oprócz rozwijania wytrzymałości, uczy dzieci biegania wysokim wznosem bioder lub galopem. Rozwija również umiejętność podążania za wskazówkami, kopiowania i naśladowania tego, co robi dorosły, a także rozwija wyobraźnię.

Gra oparta jest na słynnym wierszu Agniya Barto „Kocham mojego konia, gładko rozczeszę jego sierść, rozczeszę jego ogon…”. Gdy prowadzący czyta te wersy, dzieci czeszą i głaszczą swoje wyimaginowane „konie”. Wskazówką są słowa „Jadę na koniu…”. Na ripostę dzieci ruszają galopem, jeśli się tego nauczyły, jeśli nie – jak potrafią.

Dorosły powinien najpierw wykonywać wszystkie czynności z dziećmi jednocześnie, aby skłonić je do naśladowania go. Po zapamiętaniu sekwencji dzieci poruszają się samodzielnie, przy aktywnym, pozytywnym wsparciu ze strony dorosłych.

Gra „Sięgnij po piłkę”

Ta gra ma za zadanie trenować nie tylko wytrzymałość, ale także mięśnie nóg i obręczy barkowej u dzieci.

Na otwartej przestrzeni – placu zabaw, polanie w parku lub łące w lesie, rozciągnij linę kapronową 3-4 metry nad ziemią. Biorąc pod uwagę wzrost bawiących się dzieci, należy przywiązać do niego balony tak, aby zwisały wyżej niż ręce dziecka, jeśli je wyciągnie. Na sygnał prowadzącego dzieci powinny podskoczyć i uderzyć w balony, obowiązkowo obiema rękami. Wygrywa ten, kto najmocniej uderzy w kulki.

Później zabawę można utrudnić, wiążąc mniejsze przedmioty, np. dzwonek lub zabawkowe motyle i inne podobne zabawki. Dorosły powinien zadbać o to, aby dzieci podczas skoków dotykały ich na przemian lewą i prawą ręką.

Wiek 3 – 4 lata

Gra „Wesoły kangurek”

Do gry potrzebny jest balon lub gumowa piłka o podobnej wielkości.

Dziecko zapina go między kolanami i musi przeskoczyć ustaloną odległość starając się nie upuścić balonika. Jeśli tak się stanie, powinien włożyć ją z powrotem między kolana, tam gdzie ją zgubił i stamtąd kontynuować bieg do mety.

Możesz grać tylko z jednym dzieckiem, lub jeśli jest ich kilkoro, możecie grać jako konkurencja.

Gra „Pingwin, badacz polarny”

Zasada gry jest identyczna jak w przypadku „Wesołego kangura”, ale aby „mały kangur” zamienił się w „pingwina” musi ścisnąć między kostkami tę samą piłkę lub piłki.

W tej wersji gry trzeba znacznie skrócić dystans do pokonania.

Wiek 4-5 lat

Gra nosi nazwę „Swap”

Gra trenuje wytrzymałość dzieci poprzez skakanie dookoła. Dzieci mogą być dziewczynkami lub chłopcami, ale muszą mieć co najmniej pięć lat.

Do gry potrzebny jest jedynie kawałek kredy, którą należy zaznaczyć linie startu-końca „domków”. Minimum czterech uczestników, drużyny mogą być mieszane lub jednopłciowe.

Na krawędziach pola gry, o które toczy się walka, zostaną wyznaczone dwie linie, które będą „domkami”. Drużyny ustawiają się naprzeciwko siebie wzdłuż linii wylosowanych „domków”. Wszyscy uczestnicy muszą przykucnąć w pozycji klęczącej.

Na komendę prowadzącego wszyscy zawodnicy zaczynają skakać jednocześnie z pozycji kucznej w kierunku „domu” drużyny przeciwnej. Rundę wygrywa drużyna, która jako pierwsza „przeskoczy” przez przeciwległą linię „domku”. W drugiej rundzie, drużyny skaczą ponownie, teraz w przeciwnym kierunku, ale po pierwszej rundzie, jeden zawodnik jest eliminowany z drużyny, która przybyła ostatnia nad linią. Gra może być kontynuowana aż do wyeliminowania wszystkich graczy, z wyjątkiem ostatniego, najtwardszego i skoczków. Po nim „najlepsza dwójka” zmierzy się w meczu skoków osobistych. Można jednak przyjąć zasadę, że dzieci muszą startować tak długo, aż zostanie 2 lub 3 biegaczy.

Gra może odbywać się zarówno na świeżym powietrzu, jak i w sali gimnastycznej.

Gra „Herbatka-Whatever, przyjdź szybko na ratunek”

Oprócz treningu i rozwijania wytrzymałości, gra pozwala ćwiczyć umiejętności biegowe i zwinność. Liczba uczestników jest nieograniczona, ale nie mniej niż czterech, nie ma znaczenia chłopcy czy dziewczynki. Uczestnicy muszą mieć ukończone 4 lata.

Przy pomocy rzutu monetą lub taśmy do liczenia wybierzcie lidera. Dziecko staje na środku wybranego obszaru, a inni gracze rozsypują się od niego na placu zabaw. Nie wybiegać poza granice wcześniej uzgodnionego pola gry. Zadaniem lidera jest dogonienie pozostałych graczy, a ten który zostanie dogoniony pozostaje na tej samej pozycji co lider. Otwórz ręce na boki i głośnym głosem wołaj o pomoc: „Chai-Wai, przyjdź szybko, pomóż mi!!”. Inni gracze, którzy nie zostali złapani przez lidera, mogą uratować oblężonego, dotykając go za ramię. Lider musi dogonić wszystkich graczy i nie dać się złapać.

Gra, choć pozornie łatwa, wymaga od graczy sporej wytrzymałości. Po zakończeniu gry wykonaj serię ćwiczeń oddechowych.

Wiek 6 – 7 lat

Gra „Kołobok”

Gra rozwija u dzieci zarówno wytrzymałość, jak i umiejętności biegania i oddychania. Może być ćwiczony w celu znacznego zwiększenia zdolności biegowych i wytrzymałości dzieci.Może być odtwarzany w wieku od 6 do 8 lat.

Do gry potrzebne są piłki o wielkości odpowiadającej liczbie uczestników, od piłek gumowych po piłki futbolowe.

Maksymalna liczba uczestników gry to 10 osób. Zawodnicy ustawiają się w dwustopniowych odstępach po jednej stronie boiska lub w sali sportowej. Każdy z graczy posiada piłkę, która służy jako szpulka. Dzieci ustawiają przed sobą piłkę i skandują słowa znanej bajki, która w zabawie oznacza odliczanie do rozpoczęcia zawodów:

Jestem Kolobok, Kolobok,

Zostawiłem dziadka

A od babci odeszła, i tak dalej. .

Gdy tylko rozlegnie się ostatnie słowo piosenki Koloboka, zawodnicy muszą jak najmocniej kopnąć leżącą przed nimi piłkę. Po tym wszystkim gonić za nim, aby być pierwszym, który złapie jego niesforny bobblehead. Kto jest mniej szybki od pozostałych, odpada z gry. Wszyscy pozostali zawodnicy ustawiają się ponownie i gra toczy się dalej.

Podczas gry w tę grę należy wziąć pod uwagę dwie rzeczy, aby szanse graczy były równe:

1. Planowany obszar do gry powinien mieć stosunkowo płaską powierzchnię. Dopuszczalne jest, gdy występuje lekkie, równomierne nachylenie w kierunku biegu.

2. Wszystkie dzieci powinny mocno naciskać piłkę, aby potoczyła się jak najdalej.

Dorosły, który organizuje grę, musi ją nadzorować.

Gra nosi nazwę „Repka”

Oprócz rozwijania wytrzymałości, gra ma na celu poprawę koordynacji i dokładności ruchów, a także ich szybkości. Zawodnicy powinni mieć 7-8 lat.

Do dekoracji gry przygotuj dwa nakrycia głowy symbolizujące „rzepę”. Na przykład wizerunek rzepa można przyczepić do czapek lub przykleić do opaski, aby założyć je na głowę. Potrzebne są również dwa krzesła lub stołki.

Gra ma charakter sztafety, którą może ukończyć nawet 14 dzieci. Są tylko dwie drużyny, w skład drużyn wchodzi „mała rzepa” oraz, zgodnie z zasadami bajki, wszyscy pozostali bohaterowie opowieści. Drużyny zajmują miejsca na starcie. „Zakładają na głowy symbole korzonków – czapki lub opaski, a może inne nakrycia głowy – i siadają na stołkach lub krzesłach, by stanąć twarzą do swojej drużyny.

Prowadzący daje sygnał, na który pierwsi zawodnicy drużyn, jak głosi historia, docierają do krzeseł, na których siedzą rzepy. Obejdź je i wróć na linię startu na „wnuczka”. „Babcia” chwyta „dziadka” i w parze okrążają „rzepę”, by na starcie odebrać „wnuczkę”. W ten sposób z każdym przejazdem na „rzepę” długość pociągu zwiększa się o jedną postać bajkową. Gdy do całego targowego towarzystwa dołączy ostatni gracz – „myszka”, „skubie” z krzesła „rzepę” i chwytając „myszkę”, pędzi we wspólnym pociągu do mety. Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza wyciągnęła rzepę.

Organizując zabawę, dorosły prowadzący grę powinien wziąć pod uwagę, że najwięcej „wyścigów” przypadnie „dziadkowi”. Dodatkowo będzie on najdłuższą „lokomotywą” w tym bajkowym pociągu. Najsilniejsze fizycznie dzieci powinny więc otrzymać rolę dziadka.

Wiek szkolny

Wszystkie zabawy, które były w wieku 6-7 lat, mogą być jeszcze długo praktykowane przez dzieci na boisku szkolnym. Jednak w tym wieku dzieci zaczynają interesować się sportami dla dorosłych, takimi jak piłka nożna, hokej, tenis czy sztuki walki.

Oni również zajmują się treningiem wytrzymałościowym, ale rodzice potrzebują pomocy w znalezieniu „swojego” sportu dla swojego dziecka. Kto wie – może młody talent zainteresuje się karierą w sporcie. Nawet jeśli tak się nie stanie, regularne ćwiczenia w klubie sportowym zrobią wiele dla przyszłości każdego dziecka, dziewczynki czy chłopca. Wybór klubu sportowego dla dziecka w szkole to temat na inny artykuł.

Niniejszy artykuł powstał na podstawie T.. Kedrina, P.. „Wielka księga gier i zabaw” Gelazonia; N.. „Gry rozwojowe na lekcje i przerwy” Dicka; oprac. .. „Kalejdoskop rodzinnego wypoczynku” Salnikowa a praktyka pedagogiczna pracowników Domu Dziecka im. Słoneczko w Kazachstanie.