Jak nauczyć dziecko mówić literę p

Ze wszystkich głosek p, głoska „p” jest uważana za najbardziej problematyczną. Jest najtrudniejszy do wymówienia i uczy się go w wieku pięciu, sześciu lat. Terapeuci mowy twierdzą, że jeśli dziecko jest młodsze niż ten wiek, nie ma potrzeby się spieszyć. W naszym artykule opowiemy o tym, jakie są przyczyny wymowy głoski „p”, dlaczego one występują i jak w domu wydobyć ten dźwięk.

Dlaczego dzieci nie potrafią wymówić tego dźwięku

Dźwięk „r” sprawia trudności w wymowie ze względu na swoją dźwięczność. Niemowlęta mają trudności z łączeniem dźwięcznych głosek ze sobą, z samogłoskami i z głoskami stłumionymi. Jest to problem z artykulacją, który można rozwiązać poprzez ćwiczenie. Jeśli dziecko nie potrafi wymówić pojedynczej głoski „r”, ważne jest, aby zrozumieć jej przyczynę.Warczenie jest często trudne dla dziecka z powodu anatomicznej trudności w poruszaniu językiem w tle:

1. Mogą mieć słabe mięśnie języka i warg;

2. nieprawidłowe ugryzienie;

3. cechy więzadła gnykowego.

Problemy anatomiczne mogą być rozwiązane przez masaż, ćwiczenia artykulacyjne i rozciąganie wędzidełka.

Zdarza się, że w mowie dziecka dźwięki są pomieszane, ciągle zmieniają miejsca, czasem zupełnie wypadają ze słów. W tym przypadku można podejrzewać niedosłuch fonemowy. Z drugiej strony, dziecko może naśladować kogoś, kogo zna.Czasami brak „warczenia” u dzieci wynika z choroby laryngologicznej:

1. Polipy;

2. katar;

3. Ból gardła;

4. Zapalenie migdałków;

5. Migdałki.

Osobną pozycję stanowią przyczyny neurologiczne. Zaburzenie połączenia między mięśniami a układem nerwowym wpływa nie tylko na wyrazistość dykcji, ale także na możliwość wymawiania głosek. Stwierdzono, że trudności z „warczeniem” są częstsze u dziewczynek i wcześniaków. Terapeuci mowy łączą ten fakt ze słabym wydechem. W tym przypadku dziecko musi nauczyć się silnego wydechu. Nadchodzi baloniarstwo, silne umiejętności plucia.

Jak widać, istnieje wiele powodów, dla których dźwięk „p” jest trudny do wymówienia. Dlatego zalecamy wizytę u logopedy przynajmniej na jednorazową konsultację, aby poznać źródło problemu, aby nauka w domu mogła coś zmienić.

Ćwiczenia artykulacyjne

Ćwiczenia artykulacyjne należy wykonywać systematycznie, codziennie, co najmniej 3 razy dziennie. Wydawaj dziecku krótkie, nieskomplikowane polecenia.

Ćwiczenia oddechowe

Poniższe ćwiczenia pomogą dziecku rozwinąć silny oddech wydechowy potrzebny do warczenia.

1. „Świece”.Udawaj, że są Twoje urodziny, a przed nimi stoi tort ze świeczkami. Pokaż, jak zdmuchujesz wszystkie świeczki, jedną po drugiej.

2. „Śnieżynka”„.Włóż dziecku do ręki kawałek waty i pozwól mu udawać, że to płatek śniegu i spróbuj go zdmuchnąć. Wdychaj przez nos i wydychaj przez usta. Spraw, by trwał dłużej i wydychaj delikatniej.

3. „Bańki mydlane”.Zrób swojemu dziecku bańki mydlane. Zachęć go, aby na wydechu wydmuchał jak najwięcej baniek. Pozwól dziecku wziąć głęboki wdech i pozwól mu wydychać długo i mocno.

Gdy dzieci wypracują już mocny wydech, zwykle szybko „warczą”.

Ćwiczenia na usta

Poniższe ćwiczenia pomagają wzmocnić mięśnie wokół ust, jeśli są wykonywane regularnie.

1. „Płot”. Daj dziecku zadanie polegające na szczelnym zamknięciu zębów i otwarciu warg, ale nie ust, pokazując w ten sposób płot zębów. Potem musi schować „płot” z powrotem.

2. „Pień”.Pokaż długą sondę słonia, wyciągając usta jak najdalej do przodu.

3. „Żaba”. Poproś dziecko, aby w uśmiechu rozciągnęło jak najdalej swoje usta, pokazując jak szeroki jest pysk żaby.

4. „Wieloryb”.Wydymaj jak najbardziej policzki, pokazując jak wieloryb pływa w morzu.

Ćwiczenia języka

Ćwiczenia artykulacyjne dla języka ćwiczą jego mięśnie, co pozwoli później ustawić język w pozycji dla głoski „p.

1. „Igła”. Skieruj język na ostrą igłę, otwórz szeroko usta i wyciągnij wąski język do przodu.

2. „Koń”. Otwórz usta, podnieś język jak najwyżej do ust i mocno przyłóż do podniebienia. Spróbuj zrobić kliknięcie.

3. „Dżem”. Niech dziecko udaje, że na jego ustach jest pyszny dżem, niech otworzy usta i oblizuje językiem najpierw górną, a potem dolną wargę.

4. „Swing”.Otwórz usta i skieruj język i wysuń go w kierunku nosa jak najwyżej, a następnie w kierunku brody jak najniżej. Powtarzaj, aż język będzie zmęczony po raz pierwszy, w górę i w dół.

5. „Malarz”. Czubek języka to nasz pędzel, znajduje się w stanie relaksu. Powinien być kołysany tam i z powrotem po niebie.

Ćwiczenia artykulacyjne wykonuj w pozycji siedzącej przy stole, aby były przydatne. Terapeuci mowy zalecają postawienie przed dzieckiem dużego lustra, tak aby dziecko mogło bezpiecznie zobaczyć siebie i osobę dorosłą, która pokaże mu poprawność wykonania zadania.

Ćwiczenia na rozciąganie wędzidełka językowego

Jeśli dziecko ma krótkie wędzidełko języka, można je rozciągnąć za pomocą specjalnych ćwiczeń w domu. Regularne ćwiczenia mogą zwykle pomóc w rozciągnięciu wędzidełka bez konieczności operacji.

1. „Kociak”. Zadaniem dziecka jest pokazanie, jak mały wieloryb zjada mleko, nabierając je językiem.

2. Sięgnij jak najdalej w górę nosa i jak najdalej w dół do brody.

Poproś logopedę, aby pokazał Ci jak masować wędzidełko w domu. Dzięki temu rodzice pomagają dziecku rozciągnąć wędzidełko. Dziecko musi szeroko otworzyć usta i podnieść czubek języka do góry. Czystymi palcami dorosły masuje wędzidełko, znajduje się ono pod językiem. Możesz delikatnie podciągnąć go trochę do góry. Nie może to być dla dziecka bolesne. Masować dwa razy dziennie przez 3 minuty.

Skomplikowane ćwiczenia

Po opanowaniu przez dziecko sugerowanych ćwiczeń artykulacyjnych zamieszczamy bardziej złożone ćwiczenia, które umożliwiają włączenie głoski „p”.

1. „Uruchom silnik samochodu”.Dziecko układa szeroko rozluźniony język na górnych bulwach podniebienia i mówi dużo „d-d-d-d”. W tym samym czasie pomóż dziecku poruszać językiem w prawo i w lewo za pomocą palca wskazującego. Palec wskazujący powinien znajdować się pod czubkiem języka. Stopniowo dźwięk „d-d-d” stanie się „d-d-r-r”. Możesz użyć łyżeczki zamiast palca wskazującego. Gdy dźwięk jest stabilny, stopniowo usuwaj ciała obce.

2. U niektórych dzieci łatwiej jest, gdy głoska „r” idzie z „g” niż z „e”.Dziecko wymawia długie „w-j-j” i z pomocą innych przedmiotów pomaga językowi dziecka unieść się w kierunku górnej bulwy. Usta dziecka otworzą się szeroko i uniosą czubek języka do góry – „kareta”. Następnie dziecko wymawia samo stałe przejście dźwięku.

Kiedy dziecko jest już w stanie wyprodukować solidny dźwięk fonetyczny, powinno zmniejszyć częstotliwość pierwszego dźwięku „d-d-d” lub „r-j-j”, a następnie stopniowo eliminować wszystkie dźwięki uzupełniające.

Miękki dźwięk „r”

Często po opanowaniu przez dziecko ćwiczeń artykulacyjnych, miękki dźwięk „p”. Terapeuci mowy mówią, że łatwo jest przejść z miękkiego dźwięku na twardy. Jeśli dźwięk „p” zajmuje zwykle 5 sesji, to jedna sesja wystarczy, by popracować nad twardym dźwiękiem. Miękki dźwięk „p” pojawia się, gdy dzieci poruszają językami. Umieszczają go źle na podniebieniu, bliżej zębów, kąciki ust rozciągają się szerzej niż powinny. Ważne jest, aby ponownie wyjaśnić dziecku ułożenie języka i warg, ćwicząc to przed lustrem.

Po tym następuje ćwiczenie kombinacji liter i sylab w poniższej kolejności:

1. ri;

2. re;

3. rząd;

4. re;

5. rue;

6. re.

Jeśli dzieci chcą śpiewać dźwięki, pozwól im na to. Można śpiewać dźwięk w skalach. Świetny sposób na ćwiczenie dykcji, wielokrotne powtarzanie sylab, „ri-ri-ri”, „re-re-re-re”. Kolejnym krokiem jest ćwiczenie dźwięku w słowach, zNa początku należy uwzględnić słowa, w których sugerowane głoski będą w pierwszej sylabie:

1. Rym;

2. rzepa;

3. rzodkiewka;

4. Rimma;

5. rzeka.

Następnie głoski pojawiają się w środku wyrazu:

1. gryka;

2. trzy;

3. drzwi;

4. bret;

5. krzyk;

6. dżem;

7. wózek.

Kolejnym krokiem jest połączenie głoski 'p’ ze sparowanymi spółgłoskami:

1. Zęzy;

2. trzy;

3. zwiotczały;

4. drzemka;

5. szmata;

6. ćwiczenia.

Przy odpowiednim treningu na tym etapie dzieci mają już dobrze opanowany solidny dźwięk „p”. Teraz czas na użycie zdań i wyrazów, aby udźwiękowić problem.

Ćwiczenie umiejętności

Utrwalanie dźwięku – wielokrotne wymawianie go, aby dziecko nie musiało myśleć o wymowie. Proponujemy m.inZajęcia pozwalające ćwiczyć wymowę głoski „r”:

1. „Rozgrzewka. Powtórz wszystkie sylaby: „ra” – „ro” – „re” – „ri” – „r” – „rae”.

2. To zacznij od przysłów i powiedzeń,które zawierają problematyczny dźwięk. „Nie można wyjąć ryby ze stawu bez pracy”. „Tam, gdzie jest cienka, jest rozdarta”. „Rzeka zaczyna się od potoku”.

3. Dołącz do tego łamańca językowego.Dużą liczbę sylab można znaleźć w specjalnych materiałach, które w dużych ilościach są dostępne w księgarniach dla studiów logopedycznych.

4. Rozmówki, w przeciwieństwie do szybkich zwrotów, nie są nastawione na szybką, ale wyraźną wymowę. Twoje dziecko musi powiedzieć każdy dźwięk głośno i wyraźnie. „Mała świnka przeżuwa swoją marchewkę, gdy jest obudzona”. „Kruk zamarł: „Carl, chodnik jest pomalowany”. „Mały baranek przeżuwa rano jagnię”.

Podział dźwięku

Kiedy dziecko opanuje już dźwięk „p”, należy go odróżnić od innych dźwięków. Szczególnie dotkliwym problemem jest jego połączenie z dźwięcznymi spółgłoskami.W tym ćwiczeniu wykorzystuje się słowa, które różnią się od siebie jedną literą:

1. ruck-luck;

2. raz-laz;

3. Żyto leży;

4. r-vek;

5. ryż-ryba.

Wypróbujcie z dziećmi metagramowanie, zamieniając jedno słowo w drugie poprzez zmianę jednej litery. Na przykład z „rzeki” na „morze”: „river”-„hand”-„onion”-„puddle”-„lodge”-„vine”-„pose”-„pora”-„mountain”-„mountain”-„sea”.

Jak powinny przebiegać zajęcia

Ćwiczenia powinny być wykonywane codziennie i tylko systematycznie pomogą osiągnąć szybki sukces. Każdego dnia należy poświęcić około 30 minut na dykcję. Czas ten powinien być podzielony na krótkie odcinki, z obowiązkowymi przerwami. Wybierz odpowiedni czas na lekcje. Dziecko powinno być w dobrym nastroju i gotowe do współpracy. Dorosły musi być cierpliwy, nie oczekiwać szybkich efektów.

Należy pamiętać, że dzieci szybko łapią złe przykłady. Jeśli jedno dziecko celowo wydaje odgłos pierdzenia, jest bardzo prawdopodobne, że twoje dziecko może być pod wpływem tego przykładu. Dlatego wymowa otoczenia dziecka powinna być wyraźna. Korzystaj z książek z jasnymi kolorowymi obrazkami i kostkami, które pomogą Ci uformować dźwięk. Poproś dziecko o nazwanie obrazka, który ma w nazwie literę „p”.

Wspólne sposoby wydawania dźwięków

Rosyjscy logopedzi stosują kilka technik realizacji dźwięku p, które proponujemy.

Według Hvatzeva

Pewien radziecki pedagog zaproponował następujący system wydobywania dźwięku „p”:

1. Stosuje połączenia wyrazowe wyjaśniające różnicę między wyrazami, które pozwalają na rozwijanie percepcji fonemowej, „pity – pieczony”, „złodziej – wilk”, „łyżka – rogi.

2. Uzyskanie wibracji mechanicznej, stukanie w dziąsła, praca ze strumieniem powietrza.

3. Robimy „r” przechodząc z długiego „d-d-d-d”.

4. Automatyzacja dźwięku poprzez wstawienie samogłoski, „d-o-ra”.

Według Levina

Radziecki logopeda opracował system ćwiczeń do produkcji dźwięku r:

1. Uzyskanie dźwięku za pomocą ćwiczeń niewibracyjnych.

2. Przejście na „p” z długim „zh-zh-zh” z silnym wydechem powietrza.

3. Wykorzystanie głosek „e” i „t” do przejścia na „r”, „d-r”, „t-r”.

Według Bogomolova

Radziecka logopeda zaproponowała swoją metodę na udźwiękowienie problemu. Zęby dziecka są otwarte na odległość dwóch palców. Język jest dociskany do podniebienia, wędzidełko jest maksymalnie rozciągnięte. Dorosły popycha palcami czubek języka w kierunku podniebienia. Twoje dziecko bierze głęboki oddech i gwałtownie wydycha, angażując swój głos. Jeśli zrobione poprawnie, powinieneś otrzymać „tg”. Ćwiczenie powtarza się, zwiększa się ciśnienie powietrza i stopniowo uzyskuje się dźwięk „tle”, który później zmienia się na „tr”. Po utrwaleniu krótkiego „tr” w ten sam sposób ćwiczy się toczenie „t-r-r”.

Słaba wymowa głoski „r” do 5 roku życia jest uważana za normalną. Jeśli po osiągnięciu tego wieku dźwięk nie „wpada w ucho”, czas dodać ćwiczenia artykulacyjne, które pomogą poradzić sobie z problemem.