Od czego zależy inteligencja

Od czego zależy inteligencja?? Na czym polega, jak ją mierzyć i co daje?? Tak więc intelekt pochodzi od łacińskiego intellectus, co można przetłumaczyć jako postrzeganie, pojmowanie, rozumowanie, zrozumienie.

Można ją też nazwać, w skrócie, Polskam słowem, inteligencją. Jest to z kolei cecha psychiki ludzkiej, która pozwala na uświadomienie sobie pojawiających się sytuacji, zdolność do uczenia się i zapamiętywania szeregu rzeczy i zjawisk na podstawie doświadczenia, umiejętność rozumienia abstrakcyjnych wnioskowań wraz z ich zastosowaniem, a także zastosowania wiedzy do zmiany otaczającej rzeczywistości. Wystarczająco długie, ale nie obejmujące wszystkich znaczeń, jakie ludzie wkładają w to pojęcie, wyjaśnienie. Teraz o wszystkim w szczegółach.

Zależność inteligencji od IQ

Rozpowszechnione dziś pojęcie IQ powszechnie kojarzy się z poziomem inteligencji danej osoby. Jak to jest uzasadnione?? Można mieć bardzo wysokie IQ, ale w ogóle nie realizować się w życiu. Jednocześnie istnieje wiele przykładów, kiedy osoba o przeciętnym potencjale, na podstawie testów IQ, odnosi spore sukcesy w wybranej przez siebie dziedzinie pracy.

Czym dokładnie jest IQ?. Zdani na łaskę projektantów tego testu, przypisali mu kategorię określającą poziom intelektu. Zaczyna się od uwzględnienia zestawu zdolności w danym przedmiocie, które są identyfikowane i mierzone specjalnym testem.

Jednocześnie w chwili obecnej istnieje wiele technik i metod. Testy Eisenecka i Wechslera uważane są za „klasykę” i istnieją od dziesięcioleci. Jednak w psychologii, zarówno naukowej, jak i praktycznej, nie są one powszechnie akceptowane jako wskaźnik możliwości intelektualnych danej osoby.

Wszystkie testy IQ mają standardową strukturę i składają się z serii problemów, zadań lub pytań, które wymagają od uczestnika testu koncentracji, wykorzystania doświadczenia i pamięci do porównania znanych danych oraz wnioskowania o wzorcach. Im więcej zadań rozwiążesz poprawnie, tym wyższy będzie Twój poziom IQ. Przeznaczyć określony czas na przeprowadzenie testu.

Praktyka życia pokazuje, że istnieją dwa rodzaje poziomów intelektu, a poziom, który wyznacza decyzja testu IQ, nie dominuje w życiu jednostki. Jest to potencjalna możliwość wykorzystania zasobów dostępnych w mózgu badacza. Jeśli jednak środowisko, w którym jednostka o wysokim IQ będzie wykonywała swoje czynności, będzie z jakiegoś powodu niekomfortowe, wskaźnik pozostanie liczbą wynikającą z wyników testu i nie będzie miał żadnego wpływu na jej przyszły wzrost i rozwój jako osoby samowystarczalnej.

Znacznie ważniejsza w życiu człowieka jest tzw. inteligencja praktyczna. To właśnie o tym warto opowiedzieć w dalszej części opowieści.

„The Marshmallow Test

Ta niezwykła technika powstała pod koniec lat 60. na Uniwersytecie Stanforda, a jej autorem był profesor Walter Michel, który po raz pierwszy przeprowadził z dziećmi eksperyment z marshmallow.

Eksperymentator wprowadza 3-5 letnie dziecko do pokoju, w którym na stole leży pysznie wyglądający marshmallow i stawia mu warunek – jeśli poczeka aż wróci, otrzyma drugi marshmallow. Jeśli zje przed powrotem eksperymentatora, nie dostanie nic więcej. Następnie eksperymentator wychodzi i obserwuje niemowlę przez szklane lustro znajdujące się w pomieszczeniu.

Dzieci wykazują się dużą pomysłowością w pokonywaniu pokusy zjedzenia marshmallow. Niektóre dzieci chowają samą marshmallow przed wzrokiem, a następnie chowają się gdzieś – pod stół, za oparcie krzesła lub po prostu w kąt, aby nie patrzeć na nią.

Inne dzieci, przeciwnie, wpatrują się intensywnie w obiekt swojego „pożądania”. Zaciskając pięści i wykręcając ręce, jednocześnie mrucząc coś do siebie. Niektórzy zaczynają śpiewać lub gwizdać piosenki i melodie, aby odwrócić ich uwagę od słodkiego. krótko mówiąc, to kwestia opinii!

Na poziomie neurofizjologicznym istnieje gwałtowny konflikt. Między podkorą mózgu, która odpowiada za „namiętną” chęć natychmiastowego zaspokojenia pragnienia. Z „zimnokrwistą” i wyrachowaną korą mózgową, której zadaniem jest kontrola impulsów do decyzyjnych części mózgu.

Mózg dziecka biorącego udział w eksperymencie Micheli wcale nie jest zainteresowany hamowaniem wytwarzanego przez siebie popędu, jak mogłoby się wydawać. On, przeciwnie, zwiększa swoją aktywność, w tym czasie mózg tworzy coraz więcej obszarów dodatkowego pobudzenia. Ten konflikt interesów prowadzi do koncentracji dodatkowego napięcia w płatach czołowych mózgu.

To właśnie płaty czołowe mózgu odpowiadają za to, by spontaniczne pragnienia podkorowe nie zostały zrealizowane. Zatem im więcej konkurencyjnych obszarów mózgu dziecko może aktywować, tym większa szansa, że będzie realizować swoje długoterminowe plany, powstrzymując impulsy chwili.

Dziecko nie tylko „wisi”. Człowiek musi świadomie i uporczywie szukać argumentów, że podwojenie nagrody jest dobrym rozwiązaniem, podsycać swoje pragnienia, oczekiwać na nagrodę itd.. To właśnie ten rodzaj pracy, wykonywanej na poziomie intelektu i tego rodzaju myślenia, pozwala człowiekowi stać się najbardziej efektywnym.

Eksperyment jest z pewnością niecodzienny i można było żałować dzieci, ale wyniki są niezwykle ważne. Obserwacje dotyczyły całej grupy dzieci, które wzięły udział w eksperymencie, a było ich 32.

Kiedy te dzieci dorosły, ci, którzy potrafili kontrolować swoje zachcianki i czekać dłużej niż dwadzieścia minut na swojego drugiego marshmallow, odnieśli prawdziwy sukces w swoim dorosłym życiu. Wielki hart ducha, jakim wykazał się eksperyment, dał później podstawę do przyjęcia ich na uniwersytety. Robili po nim widoczne postępy, a także wykazywali większą odporność na różne nałogi, złe nawyki i inne uzależniające zachowania. Ponadto osoby te wykazywały dużą tolerancję na stres.

Wyniki dla dzieci, które zjadły marshmallow wcześniej były znacznie niższe. W nauce byli przeciętni, egzaminy końcowe zdali słabo. Niewielu z nich wyrobiło sobie złe nawyki, miało skłonności do depresji i trudności z radzeniem sobie w sytuacjach stresowych.

Wielu ekspertów od dawna uważa, że ten test jest najdokładniejszym długoterminowym predyktorem zdolności intelektualnych danej osoby. Później test został przetestowany na 900 osobach, ze względu na zwiększoną liczbę uczestników eksperymentu, różnica w ich późniejszym życiu nie była tak wyraźna. Niektórzy psychologowie twierdzili, że obalili wyniki pierwszego badania, ale debata trwa do dziś.

Jeśli dziecko po prostu nie lubi marshmallows, albo nie jest gotowe, by odłożyć na bok chęć delektowania się nimi tu i teraz, to nie powód, by się denerwować. Sytuacje w życiu każdego człowieka są niepowtarzalne, a los nieprzewidywalny. Najważniejsza jest miłość do dziecka, ale ten eksperyment może być powodem do wzmocnienia pracy wychowawczej i pedagogicznej z nim.

Testy kreatywności autorstwa Alice Torrance

W tym samym ubiegłym wieku, w szczęśliwych latach sześćdziesiątych, inna badaczka, Alice Torrance, opracowała „Testy Kreatywności”, które obecnie noszą swoją nazwę. Testy są proste jak geniusz. Oto opis jednego z nich. Dziecko otrzymuje kilka figur geometrycznych. Do którego musi dodać to, co uważa za stosowne, aby nadać sens figurze geometrycznej. Zdjęcia mogą być ciekawe i przez to kreatywne, albo mogą być zwykłe i przeciętne.

Poziom kreatywności określa się na podstawie stopnia oryginalności i trudności obrazka dziecka, w wyniku jego twórczości. Test wygląda tak:

Może się wydawać, że w tym teście nie ma nic nadzwyczajnego. Jednak liczne badania przeprowadzone przez ekspertów w wielu krajach dowiodły, że ta prosta metoda pozwala przewidzieć przyszłe osiągnięcia człowieka, znacznie lepiej niż osławione testy IQ i nie tylko one, ale także wyniki egzaminów końcowych w szkole i opinia o danej osobie wśród rówieśników. Jest to kolejny test o wysokiej mocy predykcyjnej inteligencji dziecka.

Wpływ „środowiska cyfrowego” na poziom intelektu

Kontynuując wątek testu Torrance’a, nie sposób nie dotknąć aktualnego obrazu stanu inteligencji młodego pokolenia.

Tym razem naukowiec z Korei Południowej Kyung Hee Kim przeprowadził wyczerpujące badania i przeanalizował trzysta tysięcy testów, które Torrance przeprowadził z dziećmi od momentu powstania testów, do chwili obecnej obejmujących pięćdziesiąt lat ludzkiego życia.

Badania wykazały niezwykle ciekawą tendencję: od lat 60. do 1984 r. następował stały wzrost kreatywności i twórczego myślenia dzieci, wykazując z roku na rok coraz lepsze wyniki. W 1984 roku osiągamy plateau i wskaźniki kreatywności przestają rosnąć i rosną do 1990 roku, po czym wskaźniki twórczego myślenia obserwowanych dzieci zaczynają systematycznie spadać i tendencja ta utrzymuje się do dnia dzisiejszego.

Od czego zależy rozwój inteligencji u dziecka w dzisiejszych czasach? Okazuje się, że wszystko jest proste i złożone zarazem. Początek spadku wskaźników kreatywności zbiegł się z wejściem ludzkości w nową „erę informacyjną”, kiedy to łatwo dostępne informacje nie wymagające myślenia i wyobraźni zstąpiły na młode pokolenie z „niebieskich ekranów”, a pojawienie się Internetu i wszelkiego rodzaju gadżetów sprawiło, że lawinowy proces.

Wynika z tego, że teraz poziom rozwoju inteligencji u dziecka będzie w dużej mierze zależał od tego, czy stosuje ono „cyfrową dietę” i jakie praktyki pedagogiczne będą stosować rodzice dziecka w jego wychowaniu. Jeśli wszystko opiera się na wyrafinowanej i bezosobowej informacji ucieleśnionej w cyfrowych obrazach, ich rozwój intelektualny nie wchodzi w rachubę.

Dla pełnego rozwoju intelektu rodzice powinni zminimalizować czas poświęcony „informacjom z ekranu”, a położyć nacisk na edukację związaną ze zdobywaniem realnych doświadczeń, dodatkową pracą twórczą, uprawianiem sportu i innymi praktykami w „prawdziwym świecie”.

Artykuł powstał na podstawie książek A. Kurpatowa „Wewnętrzne komory umysłu. Zabij idiotę”, „Szczęśliwe dziecko. Uniwersalne zasady „oraz materiały pracy nauczycieli i praktyki pedagogiczne pracowników Domu Dziecka im. Solnyshko RK.