10 największych rekinów na świecie

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie ma na celu ukierunkowania zakupu. Przed zakupem należy zasięgnąć porady specjalisty.

Rekiny należą do najbardziej wyrafinowanych spośród wszystkich morskich drapieżników. Pojawiły się one około 450 milionów lat temu i do dziś pozostały praktycznie niezmienione. A rekiny wciąż dominują w morzach i oceanach, zagrażając zarówno rybom, jak i ssakom morskim, a w niektórych przypadkach także ludziom.

W tym artykule zebraliśmy 10 największych rekinów na świecie, które są oszałamiające i imponujące jak na swój rozmiar.

Ranking największych rekinów świata

Nominacja	Spot	Shark	Maksymalna długość
Ranking największych rekinów świata	10	Rekin mako	4.pięć metrów
9	Rekin z lisa	5-6 metrów
8	Rekin sześciozębny	3,5 do 4 metrów
7	Pelagiczny rekin szerokopłetwy	5,7 metra
6	Rekin młot olbrzymi	7.89 m
5	Rekin tygrysi	7 metrów
4	Rekin grenlandzki	7 METRÓW
3	Wielki biały rekin	7 m
2	Rekin olbrzymi	9.8 m
1	Rekin wielorybi	20 metrów

10 miejsce: Rekin mako

Ocena: 4.1

Rekin mako jest interesujący nie tylko ze względu na swoje rozmiary. Jest jednym z najszybszych w swojej rodzinie. W pogoni za zdobyczą może osiągnąć prędkość ponad 70 kilometrów na godzinę! Osiąga to dzięki dość ciekawej anatomii, na którą składa się potężna muskulatura i nietypowo jak na rodzinę duży ogon.

Rekin mako żyje w prawie wszystkich oceanach, wybierając strefę pelagiczną (w wodzie o głębokości 200 metrów lub większej). To znaczy, że spotkania z ludźmi są bardzo rzadkie – w końcu ludzie wolą pływać blisko brzegu. Główną dietą rekina mako są ryby kostne żyjące w słupie wody. Czasami jednak polują również na delfiny.

Ciekawą cechą rekina mako jest oofagia. Ciężarna samica nosi w sobie jaja, które pękają przed porodem. A małe płody polują na siebie w łonie matki.

Rekin mako jest w stanie osiągnąć nawet 4,5 m. Jednak normalna wielkość ciała tej ryby to około 3,2-3,5 metra.

9. miejsce: Lis Rekin

Ocena: 4.2

Rekin lisek – znany jako „morska żmija” – jest interesujący z powodu bardzo dużej płetwy ogonowej. Długość górnego „pióra” może być do połowy wielkości całej ryby! I ta płetwa nie jest ozdobą.

Lis morski używa swojej długiej płetwy ogonowej do polowania jak bicza. Ryba ta potrafi ogłuszyć ofiarę swoimi uderzeniami. Pomaga również w łączeniu zdobyczy w stada. Rekin lisi żywi się głównie rybami oceanicznymi, takimi jak makrela i tuńczyk. Jest również w stanie wyskoczyć z wody na wysokość około 6 metrów i prosto w locie łapać ptaki morskie. Rekin lisek nie interesuje się ludźmi, a te rzadkie ataki są najczęściej wywołane bezpośrednią agresją człowieka.

Rekin lisek może dorastać do 5-6 metrów. To prawda, że połowę długości jego ciała stanowi właśnie potężna płetwa ogonowa. Największe okazy ważą nawet do 500 kilogramów. Lisa morskiego najłatwiej znaleźć u wybrzeży Oceanu Indyjskiego, choć występuje on w niemal wszystkich oceanach naszej planety.

Numer 8: Rekin sześcioszczęki

Ocena: 4.3

Sześcionogi rekin jest mieszkańcem ciepłych wód. Wygląda trochę jak lis morski, zwłaszcza ze względu na długą płetwę ogonową. Jednak w przeciwieństwie do poprzednich gatunków z rankingu, woli przebywać w płytkich wodach, w pobliżu wybrzeża.

Ale przybrzeżne środowisko nie czyni sześcioszczękiego rekina niebezpiecznym dla ludzi. Jest przerażona ludźmi i przy spotkaniu z pływakami ma tendencję do wycofywania się w głąb. Tygrys sześciopalczasty jest gatunkiem cennym z punktu widzenia handlowego. Rekin ten jest często łowiony i zjadany (jego mięso jest wędzone, solone, suszone, używane na mąkę i do karmienia zwierząt). Wynika to po części z pewnej powolności ryby, choć w razie zagrożenia lub podczas polowania potrafi ona dość mocno przyspieszyć.

Choć bezpieczny dla ludzi, heksabera jest dość agresywna. Może żerować nie tylko na rybach słonowodnych, ale także na mniejszych przedstawicielach własnego gatunku. Znane przypadki dużych heksapodów próbujących zjeść mniejszych „kolegów” złapanych na haczyk.

Rekin sześciopalczasty dorasta do średniej długości 3,5-4 metrów (z płetwą ogonową włącznie). Maksymalna zarejestrowana waga to 590 kilogramów.

7 miejsce: Pelagiczny rekin szerokopłetwy

Ocena: 4.4

Pelagiczny rekin wielkogębowy jest dość rzadki i słabo zbadany. Chociaż występuje w prawie wszystkich oceanach na półkuli południowej na stosunkowo płytkiej głębokości ok. 150 metrów, jego badanie jest niemożliwe ze względu na małą liczebność populacji.

Rekin wielki szary – rekin gąsienicowy. Nie żywi się więc rybami, lecz małymi skorupiakami morskimi, głównie krylem. Ogromne szczęki zawierają frędzlowate ostrogi, na których mieszczą się małe zęby. To przez nie przepływa słup wody. Na zębach pozostaje jednak kryl i inne morskie „drobiazgi”. Obszary skóry wokół ust mięczaka dodatkowo świecą, wabiąc skorupiaki.

Pomimo tej diety, pelagiczny rekin wielki jest w stanie urosnąć do dużych rozmiarów. Maksymalna odnotowana długość to 5,7 metra, choć zwykle łowi się mniej „imponujące” okazy, mierzące 3-4 metry.

6 miejsce: Rekin młot olbrzymi

Ocena: 4.5

Rekin młot jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli gatunku. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że jego oczy znajdują się na dość dużych wyrostkach po lewej i prawej stronie głowy.

Rekin młot olbrzymi to ryba lubiąca ciepło. Występuje na wybrzeżach prawie wszystkich oceanów i woli przebywać w nagrzanym słońcem słupie wody. Rekin młot najczęściej spotykany jest na rafach koralowych, gdyż tam właśnie żeruje.

Chociaż rekin młot jest potencjalnie niebezpieczny dla ludzi ze względu na swoje duże rozmiary i agresywne usposobienie, nie odnotowano żadnych ataków ludzi. Jego ulubioną zdobyczą są płaszczki. W żołądku jednego ze schwytanych rekinów tygrysich znaleziono na przykład ponad 50 rekinów młotów! Większość ofiar to mali członkowie rodziny płaszczek, tacy jak koty morskie, orły plamiste, a nawet orły pospolite.

Maksymalny zarejestrowany rozmiar rekina młota to 7,89 metra. Chociaż niektóre o długości 3,5-7,5 m są powszechne. Mimo swoich rozmiarów, ryba nie waży wiele – maksymalna odnotowana waga to 453 kilogramy.

5 miejsce: rekin tygrysi

Ocena: 4.6

Rekin tygrysi, ponieważ jest niemal doskonałym łowcą, należy do tzw. wyższych drapieżników. W swoim siedlisku dominuje więc w łańcuchu pokarmowym. Nikt na niego nie poluje.

Rekin tygrysi jest zdolny zarówno do praktycznie niezauważalnych ruchów, nie powodujących wahań wody, podczas patrolowania terenu lub poszukiwania zdobyczy; jak i błyskawicznych, dużych prędkości, pędząc na ofiarę lub odpływając przed pościgiem. Są też dość wybredne w kwestii pożywienia – polują zarówno na ryby, jak i skorupiaki, małe delfiny i żółwie. Podobnie jak żarłacz biały, rekin tygrysi ma wyostrzony zmysł węchu i potrafi wyczuć krew na dużą odległość. Dodatkowo może pochwalić się doskonałym uchem, dzięki któremu potrafi wykryć nawet odległe zachlapania. Ten drapieżnik jest tak obiecujący, że może nawet pożerać swój własny gatunek.

Rekin tygrysi może dorastać do 7 m długości, ale większość ma 5 m. Ważą do 635 kilogramów. Rekin tygrysi jest niebezpieczny dla ludzi i często żeruje na pływakach w płytkich wodach tropikalnych. Na przykład na Hawajach notuje się około 3-4 ataków rocznie. Czasami ryba jest w stanie nawet rzucić się na pontony.

#4: Rekin grenlandzki

Ocena: 4.7

Rekin polarny grenlandzki – jeden z największych mieszkańców wód okołobiegunowych. A także najbardziej niebezpieczny. To jest znane jako „górny drapieżnik” i nie boi się żadnego rodzaju pożywienia. W skład diety wchodzą nie tylko rodzime ryby, ale także foki, a nawet padłe renifery i niedźwiedzie polarne. Ten mięsożerca wręcz przepada za padliną.

Ale to wolno poruszający się rekin. Rzadko osiągają prędkość większą niż dwa kilometry na godzinę. Zatem przestraszona foka może równie dobrze odpłynąć od drapieżnika. Nie przeszkadza to jednak rekinowi w żerowaniu na śpiących ssakach morskich.

Organizm rekina dziobowego jest zdolny do wytwarzania glikoprotein, naturalnego analogu środka przeciw zamarzaniu. Dzięki temu drapieżnik czuje się pewnie, nawet w ekstremalnych warunkach. Na przykład zimą temperatury w strefie subpolarnej spadają do minus 2 stopni Celsjusza – a mimo to ryby nadal żyją, pływają i polują.

Rekin dziobowy jest potencjalnie niebezpieczny dla człowieka – tylko człowiek unika wchodzenia do tak zimnej wody. Dlatego nie odnotowano żadnych ataków. Wręcz przeciwnie, ludzie polują na te drapieżniki dla tłuszczu i mięsa z ich wątroby (a jest ona trująca w stanie świeżym, wymaga nawet pół roku utwardzania, aby można ją było zjeść).

Ten raptor może dorastać do 6-7 metrów długości i ważyć do 1,5 tony.

3: Żarłacz biały

Ocena: 4.8

Żarłacz biały, vel rekin ludojad lub karczownik to jeden z najbardziej znanych przedstawicieli klasy ryb chrzęstnoszkieletowych. Główny bohater w Szczękach i podobnych blockbusterach, dzięki któremu gatunek zyskał sławę i eerie. Karcharodony nie interesują się jednak ludźmi – i są włączane do ich diety tylko przy rzadkich okazjach.

Rekin ludojad rozwija się zarówno w ciepłych, jak i chłodnych wodach oceanicznych, ale najczęściej występuje na umiarkowanych półkach przybrzeżnych. Jego największe kolonie znajdują się u wybrzeży Kalifornii i Australii oraz w Afryce Południowej. Ponieważ główną bazą pokarmową tego drapieżnika są płetwonogie (foki itp.), często można go spotkać na archipelagach zamieszkałych przez te ssaki.

Jednak rekin ludojad nie jest zbyt wybredny w kwestii jedzenia. Zjada zarówno ryby, jak i skorupiaki. Odnotowano przypadki jedzenia tusz martwych wielorybów i polowania na krokodyle. Średnio w roku dochodzi do około 6-7 ataków na ludzi, a około 20% z nich jest śmiertelnych. Odnotowano ataki karcharodonów na małe łodzie.

Żarłacze białe mogą dorastać do 5-7 metrów długości, a ich maksymalna zarejestrowana waga wynosi prawie 1900 kg.

Ranga 2: Rekin olbrzymi

Ocena: 4.9

Wielki biały, aka gigantyczny rekin, jest jednym z największych członków swojej rodziny. I wcale nie jest groźny, bo nie wygląda na drapieżnika w klasycznym tego słowa znaczeniu. I żyje w niedostępnych miejscach, wybierając do życia wody zimne i umiarkowane. Można go nawet znaleźć u wybrzeży Antarktydy.

Najciekawszy jest sposób polowania tej ryby. Podobnie jak pelagial czy wieloryb, żywi się krylem i innymi morskimi „strzeblami. Ale nie ma zębów (poza kilkoma rudymentarnymi), nie ma wielorybich wąsów ani nawet listewkowych narośli w pysku. Podczas polowania, ryba po prostu otwiera pysk i zaczyna płynąć. Woda przefiltrowuje przez szczeliny skrzelowe – pozostawiając kryl i inne „morskie strzeble”. Taki sposób odżywiania jest jednak jak najbardziej uzasadniony. Rekin jest w stanie przefiltrować do 2 tys. ton wody na godzinę!

Rekin gigant żyje zgodnie ze swoją nazwą. Jest w stanie dorosnąć do 9,8 metra długości. A samice są zwykle znacznie większe od samców. Maksymalna zarejestrowana masa wynosiła 4 tony.

Gatunek ten nie interesuje się człowiekiem, nie stanowi zagrożenia i nie jest płochliwy. Nie zaleca się jednak zbliżania do jej przedstawicieli. Rekin olbrzymi jest pokryty ostrymi łuskami. Nie przeszkodziło to jednak ludziom w łowieniu tych ryb – i to ze względu na tłuszcz, który można by upchnąć w 300-800 litrach! Obecnie zapotrzebowanie na tran spadło, więc zmniejszyły się połowy tego podwodnego behemota.

1 miejsce: Rekin wielorybi

Ocena: 5.0

Pomimo swoich ogromnych, naprawdę gigantycznych i imponujących rozmiarów, rekin wielorybi jest całkowicie niegroźny dla ludzi i innych ssaków, a także ryb. Jest tsedlerem, czyli żywi się krylem, którego łapie przepuszczając przez jamę gębową specjalne kiełki.

Ale aparat gębowy tego dorożkarza jest dość ciekawy. O ile pelagiczny wieloryb miętowy ma narządy gębowe z zębami, o tyle wieloryb olbrzymi nie ma nic poza skrzelami, a wieloryb ma specjalne płytki chrzęstne. Tworzą one coś, co wygląda jak siatka w pysku ryby. Podczas gdy woda przechodzi przez chrzęstne płytki, kryl i inny zooplankton nie, stając się ofiarą zwierzęcia.

Oczywiście tak duża ryba potrzebuje dużo jedzenia. Może więc spędzać nawet 7,5 godziny dziennie przy powierzchni, gdzie jest największa ilość zooplanktonu. Ryba ta pływa powoli, niespiesznie, czasem nawet zatrzymuje się w miejscu i po prostu potrząsa głową, aby woda przepłynęła przez jej napięty pysk.

Ogólnie rzecz biorąc, rekin wielorybi jest bardzo apatyczny i powolny. Nie zwraca uwagi na zewnętrzne czynniki drażniące, często nawet ignoruje przechodzących obok ludzi. Nurkowie mogą bezpiecznie dotykać jego skóry – i nawet na to nie reaguje w żaden sposób. Dlatego od czasu do czasu łapie się je dla tłuszczu i mięsa.

Połowy typu „złap i wypuść”, w połączeniu z powolnym tempem rozmnażania i apatycznym charakterem, spowodowały, że rekin wielorybi jest obecnie na skraju wyginięcia. Naukowcy szacują, że na świecie pozostało nie więcej niż 1000 osobników.

Maksymalna odnotowana długość ciała rekina wielorybiego wynosi 20 metrów, ale najczęściej spotyka się osobniki o długości 10-12 m. Waży najwięcej, bo aż 36 ton.